Η πρώτη του μηνός,
του τέταρτου του χρόνου,
ήχησε η κραυγή
πανταχού στο νησί.
Το αίμα βράζει
και ο λαός φωνάζει.

Οι καμπάνες χτυπούν
και οι νέοι φωνάζουν,
πολεμούν,
την ελευθερία ζητούν.

Από τις πόλεις
μέχρι και χωριά...
Όλοι έγιναν ένα,
η πατρίδα ευλόγησε τα παλικάρια.

Μαθητές αντί μολύβια,
όπλα κρατούν.
Αντί στις τσάντες τους βιβλία να έχουν,
μολότοφ είχαν έτοιμα να εκραγούν.
Η τάξη τους έγιναν τα βουνά
και ο δάσκαλος τους η Ελευθεριά.

Μονοπάτια δεν πήραν;
σκαλοπάτια δεν ανέβηκαν;
Ανηφόρες δεν διέσχισαν;
Μονάχα για να δουν,
το περιστέρι
το λευκό,
να πετά πάνω από αυτή τη γη
την ευλογημένη,
και πίσω του να αφήνει
κλαδιά ελιάς.

Τα βουνά μίλησαν
και ζήτησαν,
μία λέξη μονάχα
"Ενωσις",
παρόλ'αυτά
οι Άγγλοι την αλλάξανε
και προτίμησαν
"Κυπριακή Δημοκρατία".

...

Η Μάνα χαίρεται
χωρίς να ξέρει
τι ταλαιπωρίες θα βρει
σύντομα
το παιδί της.

Ο Χάροντας παραμόνευε,
εκεί κοντά.
Προσεχτικά άκουγε
και περίμενε
το σήμα να ακούσει
για να ανοίξει
το κουτί της Πανδώρας.

Αφιερωμένο στη σημερινή ημέρα! Φόρος τιμής για όλα της Κύπρου τα παλικάρια ❤️.

1η Απριλίου!