Η σειρήνα ήχυσε δυνατά..

Ακούστηκε σε όλο το χωριό..

Ο κόσμος βγήκε στις αυλές και στα μπαλκόνια να καταλάβει τι γίνεται..

Μέσα μας, ξέραμε…

Στρατιωτικά οχήματα ακούγονταν στους δρόμους..

Βγήκα στον δρόμο να παρατηρήσω καλύτερα..

Στρατιώτες, φορτηγά, υπήρχαν παντού..

Φώναζαν να πάρει ο κόσμος τα απαραίτητα και να κατευθυνθούν στο καταφύγιο..

Παρατήρησα τα βλέμματα των κατοίκων,

Παγωμένο βλέμμα με το αίσθημα του φόβου  ..

Μια γυναίκα πανικόβλητη λυποθύμησε στα χέρια της μητέρας της..

Έντρομοι όλοι τους μπαίνουν στα σπίτια,  αρχίζοντας να ετοιμάζουν τα απαραίτητα για το ταξίδι που άρχισε, χωρίς γυρισμό, για το ταξίδι που θα αναπολόυσαν τούτες τις μέρες..

Έπρεπε τα γυναικόπαιδα να πάνε στο καταφύγιο σύντομα..

Η πρώτη έκρηξη ακούστηκε..

Σειρήνα πολέμου…

Μετά από χρόνια, σειρήνα πολέμου αντηχεί..

Οι άνθρωποι τρέχουν..

Φόβος

Τρόμος

…

Δεύτερη έκρηξη ακούγεται..

Λίγα δευτερόλεπτα επικρατεί απόλυτη ησυχία..

Το ουρλιαχτό μιας γυναίκας αποσβολώνει τους κατοίκους..

Το αναγνώρισα το ουρλιαχτό αυτό ήταν της Κ.Μαρίας..

Συχνά ούρλιαζε στην γειτόνισσα της επειδή την έκοβε τα κλαδιά απ την λεμονιά.

Δεν ήταν το ίδιο όμως..

Τώρα ούρλιαζε και έκλαιγε γιατί το 22 χρονών παλικάρι της..πέθανε..

Το πρώτο κλάμα μιας μάνας..

Το πρώτο δάκρυ κύλησε..

Μιας μητέρας που είχε χάσει τον άνδρα της από καρκίνο..

Μιας γυναίκας που έμεινε μόνη..

Και το σημαντικότερο..

Θα ακολουθούσαν κι άλλες..

Οι γυναίκες θα μοιρολογούσαν..

Οι άνθρωποι..  Όλοι..

Πυροβολισμοί..

Εκρήξεις..

Όλα άρχισαν …

Η σειρήνα πολέμου αντύχησε …

Πήρα έμπνευση απ την περιοχή μου που ακούστηκε η σειρήνα αυτή,  σειρήνα κινδύνου,  σειρήνα πολέμου..
Ξένα αεροπλάνα εισέβαλλαν ή ήταν άσκηση.. Δεν έμαθα
Αυτό ανατρίχιασα όταν έμαθα,  όπως και όταν έγραφα αυτό το κείμενο..

08.06.2016