Στέλλα

Αφού χαιρετήσαμε τον μικρό , ο οποίος ήταν τόσο χαρούμενος που ήμασταν και οι δύο εκεί , βγήκαμε προς τα έξω .. Φαίνεται ο μικρός να είχε αδυναμία στον Δημήτρη.. Καθώς προχωρούσαμε στον διάδρομο, ο Δημήτρης είχε σκυμμένο το κεφάλι και δεν μιλούσε.... Όταν πια βγήκαμε έξω , καθίσαμε σε ένα παγκάκι πιο πέρα από τον νοσοκομείο , δίπλα δίπλα , τα σώματα μας ακουμπούσαν .. Ακόμα και με τα ρούχα ένιωθα μια ιδιαίτερη έξη για αυτόν τον άνθρωπο..

- λοιπόν ακούω , τι έχεις να μου πεις ?

- καλύτερα κάνε μου ερωτήσεις..

- ωραία τότε , πες μου σε παρακαλώ πώς κατάφερες να μπεις στο νοσοκομείο , αφού δεν επιτρέπεται ..

- Δωροδόκησα τον φύλακα για να καταφέρω να μπω ..

- και γιατί δεν ερχόσουν το πρωί για να μην χρειαστεί να έρθεις βράδυ και να δώσεις και λεφτά ?

- Για να μπορέσω να σε αποφύγω ..

- Γιατί να με αποφύγεις..

- γιατί , γιατί .., είπε προσπαθώντας να βρει τι θα πει..

- ναι ?

- Στέλλα δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω όλο αυτό ...

- τι εννοείς, δεν καταλαβαίνω ?

- πριν χρόνια έχασα δύο πολύ δικούς μου ανθώπους και από τότε έχω κλειστεί στον εαυτό μου ..

-  Θα ήθελες να μου πεις τι ακριβώς έχει συμβει..

- Δεν μπορώ να σου πω κάτι παραπάνω , απλά μου είναι δύσκολο να ξεμπερδέψω τα συναισθήματα μου..

- Και το φιλί που δώσαμε τις προάλλες , δεν σήμαινε τίποτα για σένα αυτό ?

- αυτό είναι το πρόβλημα , Στέλλα, σήμαινε και πολλά μάλιστα ..

- ε τότε ? δεν καταλαβαίνω ..

- ασ΄το δεν μπορείς να καταλάβεις ..

- Αν δεν μου εξηγήσεις πώς θα καταλάβω ..?

- Δεν  ξέρω αν είμαι ακόμα έτοιμος να σου εξηγήσω ..

- μάλιστα , αφού δεν μπορείς να μου εξηγήσεις ,τότε ας το αφήσουμε εδώ.., είπα κάπως απογοητευμένη..

- Κοίτα Στέλλα από την πρώτη στιγμή που σε είδα στο βιβλιοπωλείο , ένιωσα κάτι το ιδιαίτερο, είναι κάτι σαν να με τραβάει κοντά σου , κάτι σαν μαγνήτης , απλά δεν ξέρω αν είμαι ακόμα έτοιμος να παραδοθώ στα συναισθήματα μου.. είπε ενώ ξεροκατάπιε και κοιτούσε κάτω.. Τον έχει επηρεάσει τόσο πολύ το παρελθόν που δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά, αυτό είναι το μόνο ξεκάθαρο  .. Με θέλει αλλά δεν είναι ακόμα έτοιμος ..

- Πρέπει να φύγω σιγά σιγά , είπα καθώς δεν ήξερα τι άλλο να πω ..

- θέλεις να σε πάω εγώ ?, είπε διστακτικά ..

- Αν δεν σου κάνει κόπο ..

- Κανένας κόπος , είπε αυτόματα και ένα γλυκό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του..Πόσο του πήγαινε όταν χαμογελούσε

- Ωραία λοιπόν ας πάμε γιατί είναι και αργά .., είπα και σηκώθηκα από το παγκάκι ..

- Ναι πάμε , είπε και σηκώθηκε και αυτός όρθιος και ξεκίνησε και εγώ τον ακολούθησα .. Φτάσαμε μπροστά από ένα Volvo μαύροαπό όσο μπορούσα να διακρίνω .. Μου άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού , εγώ χαμογελώντας μπήκα μέσα και έπειτα μπήκε και εκείνος και ξεκινήσαμε .. Κατά την διάρκεια της διαδρομής δεν μιλούσαμε , υπήρχε κάποια αμηχανία μεταξύ μας ..

- Στέλλα θα  ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη ..

- Για ποιο πράγμα ?

- Να που σε απέφευγα εδώ και δυο μέρες , το ξέρω είμαι δειλός , αλλά αυτό με ξεπερνάει ..

- Εντάξει δεν έγινε και τίποτα, είχες τους λόγους σου .. , είπα αλλά στην ουσία με πείραζε , είχα πειραχτεί αλλά προς το παρόν δεν μπορούσα να κάνω τίποτα .. Καθώς οδηγούσε , ξαφνικά το αυτοκίνητο άρχισε να πηγαίνει πιο αργά ..


- Δεν γίνεται αυτό , είπε νευριασμένα ..


- τι έγινε Δημήτρη?


- Έχει πρόβλημα το αυτοκίνητο .., είπε γεμάτος νεύρα


- πλάκα μου κάνεις ?, είπα αυτόματα 


- Καθόλου , είπε και ξαφνικά σταματήσαμε και ο Δημήτρης χτύπησε το χέρι του πάνω στο τιμόνι


- Δημήτρη , είπα κάπως τρομοκρατημένη που ήμασταν μέσα στην μέση του δρόμου ..


- Ηρέμησε Στέλλα , θα βγω να δω τι γίνεται ..


- Βενζίνη έχει ?, αν και ξέρω ότι είπα βλακεία


- Ναι σήμερα έβαλα , είπε και χωρίς να πει τίποτα άλλο , βγήκε έξω από το αυτοκίνητο , άνοιξε το καπό και χάθηκε μέσα στο αυτοκίνητο ..


Εγώ καθόμουν , προσπαθώντας να έχω θετικές σκέψεις , ότι θα φύγουμε από εδώ , αλλά οι ελπίδες μου άρχισαν να μειώνονται .. Ψιχάλες άρχισαν να εμφανίζονται πάνω στα τζάμια του αυτοκίνητου .. Όχικαι αυτό,  τι άλλο θα μας συμβεί .. Ο Δημήτρης κατέβασε απότομα το καπό , κάνοντας έναν εκκωφαντικό ήχο .. Η βροχή γινόταν όλο και πιο δυνατή και ο Δημήτρης πήγαινε πάνω κάτω νευριασμένος , ενώ γινόταν μούσκεμα ..Τα ρούχα του είχαν κολλήσει πάνω του , διαγράφοντας το σώμα του , κάνοντας σε να θες να τον φας ολόκληρο .. Τα μαλλιά του είχαν πέσει στο πρόσωπο του , και παρόλο που ήταν νευριασμένος του έδινε μια γλυκύτητα..Έλεος ρε Στελλίτσα , τι κάθεσαι και σκεφτεσαι .. Εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ σκέφτεσαι κοιλιακούς.Προχώρησε , άνοιξε την πόρτα και κάθισε στο κάθισμα νευριασμένος .. Δεν του μιλούσα , γιατί μπορεί να ξεσπούσε τα νεύρα του πάνω μου ..

 
- τι κάνουμε τώρα ?, ρώτησε απεγνωσμένα , λες και ήξερα εγώ τι έπρεπε να κάνουμε ..


- Αλήθεια δεν ξέρω , τι να σου πω ?


- Έχουμε κάποιες εναλλακτικές , ή θα μείνουμε στο αυτοκίνητο όλο το βράδυ , ή θα βγούμε έξω στην βροχή και θα κάνουμε ωτοστόπ ή θα αρχίσουμε να περπατάμε , πάντα μέσα στην βροχή και θα φτάσουμε κάποια στιγμή στα σπίτια μας ...


- το να βρούμε κάπου να μείνουμε για το βράδυ ?


- Στέλλα μέσα στην ερημιά είμαστε , που να βρεις να μείνεις , ούτε πανδοχείο , ούτε σπίτι δεν υπάρχει εδώ..


-ωραία ας μείνουμε τότε εδώ , μήπως περάσει κάποιος και μας βοηθήσει ..


- Μπορούμε να κάνουμε και διαφορετικά , είπε ξεφυσώντας ..


- Ωραία ας περιμένουμε ..


- Στέλλα χίλια συγνώμη, δεν ήθελα .., είπε αλλά δεν τον άφησα να ολοκληρώσει την προτασή του


- δεν φταις εσύ Δημήτρη , δεν το έκανες επίτηδες ..Δεν μπορούσες να ξέρεις ότι θα χαλάει το αυτοκίνητο έτσι ξαφνικά


- και πάλι συγνώμη , δεν ήθελα να σε μπλέξω σε όλη αυτή την κατάσταση ...


- έλα ηρέμησε , δες το σαν μια περιπέτεια ..


- πάντα όλα τόσο ψύχραιμα τα παίρνεις?


- αν δεν έχεις άλλη λύση , οι γονείς μου , μου έχουν μάθει όλα να τα αντιμετωπίζω με ένα χαμόγελο ..


- ωραία συμβουλή ..


- ναι και πολλές φορές αποτελεσματική , εσένα οι δικοί σου , σου έχουν δώσει κάποια συμβουλή που έχεις κρατήσει ?


- γονείς δεν είχα , τους έχασα όταν ήμουν πολύ μικρός ..


- λυπάμαι , δεν ήξερα ..


- δεν πειράζει , άλλωστε με μεγάλωσαν η θεία μου και η θείος μου και μου πρόσφεραν τα πάντα..

- αυτό είναι καλό , είχες δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούσαν ..


- ναι όντως και μέσα στις χιλιάδες συμβουλές , μου είχαν δώσει και μία συμβουλή που την έχω φυλαγμένη ..


- και ποια είναι αυτή ? αν βέβαια επιτρέπεται ..


- ότι η μοναξιά δεν είναι καλό πράγμα , να φροντίζω πάντα να έχω δίπλα μου ανθρώπους που να με αγαπούν ..


- και την έχεις ακολουθήσει αυτή την συμβουλή ?


- για κάποιο διάστημα ναι αλλά τώρα πια όχι , αλλά την έχω πάντα φυλαγμένη μέσα μου ..


- ποιος είναι ο σκοπός να την έχεις φυλαγμένη , αν δεν την ακολουθείς ?


- οι συνθήκες σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα, αναγκαστικά ..


- τίποτα δεν είναι αναγκαστικό , αν θες να την τηρήσεις αυτή την συμβουλή την τηρείς ,αν δεν θες δεν την τηρείς ..Όλα είναι στο χέρι μας, εμείς επιλέγουμε πως θα ζήσουμε


- Δεν διαφωνώ αλλά καμιά φορά οι συνθήκες δεν έρχονταιόπως τι θες..


- Δεν ξέρω την ζωή σου Δηήτρη , δεν ξέρω τι σε έκανε να θες να απομακρυνθείς από όλους και να κλειστείς στον εαυτό σου , αλλά η μοναξιά δεν είναι καλό πράγμα ...


- Το γνωρίζω , αλλά την συνήθισα πια την μοναξιά, νιώθω ότι έχει γίνει κομμάτι μου


- Για πόσο όμως ?Για πόσο ακόμα θα ζεις μόνος και θα απομακρύνεσαι από όλους και από όλα..


- Έλα μου ντε για πόσο ?Πραγματικά δεν ξέρω.., είπε και βγήκε έξω και άρχισε να προχωρά .. Βγήκα και εγώ έξω και άρχισα να τον ακολουθώ ..


- Δημήτρη που πας ?, φώναξα


- Δεν ξέρω Στέλλα, δεν ξέρω , είπε και συνέχισε να περπατά , αλλά εγώ συνέχιζα να τον ακολουθώ ..


- θες να έρθω μαζί σου ?


- που Στέλλα , που ?, είπε αγανακτισμένος


- που πας ?


- δεν ξέρω που πάω ..


- ε εκεί θέλω να πάω .., είπα και τότε σταμάτησε να περπατά .. Γύρισε και με κοίταξε μέσα στα μάτια .. Προσπαθούσε κάτι να βρει, αλλά τι ?Άρχισε να με πλησιάζει και όταν ήρθε κοντά μου , έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το πρόσωπό και με κοίταξε βαθιά στα μάτια .. Πλησίασε το πρόσωπό του και τα χείλη μας ενώθηκαν σε ένα υγρό και γεμάτο απόγνωση φιλί ΄.. Θέλαμε ο ένας τον άλλον αλλά ήταν δύσκολο .. Το φιλί ΄γινόταν όλο και πιο βαθύ όλο και πιο μεθυστικό .. Κάποια στιγμή απομακρύνθηκαν τα χείλη μας και τα χέρια του έφυγαν από το πρόσωπό μου ..


- πάμε , είπε και με πήρε αγκαλιά και αρχίσαμε να προχωράμε μέσα στην βροχή ..


Δεν ήξερα που πηγαίναμε , δεν ήθελα να μάθω προς το παρόν αλλά τώρα το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι δίπλα του .. Μου άνοιξε την αγκαλιά του και το μόνο που ήθελα προς το παρόν ήταν να χωθώ μέσα στην αγκαλιά του και να μην έβγαινα ποτέ ..

Κοριτσια μου ιδού το νεο κεφαλαιο! Βλέπετε τον Δημήτρη κάπως μαλακο αλλά σε λίγα ακόμα κεφαλαια και θα αλλάξει αυτο.!!