~

Κοίταξα την ώρα στο κομοδίνο.
06:40
Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα λεπτά από την τελευταία φορά που το κοίταξα. Ένιωθα τόσο εξουθενωμένη, όμως το μυαλό μου δεν με άφηνε ήσυχη. Δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλη την νύχτα, η σκέψη του με βασάνιζε φέρνοντας εικόνες του φιλιού του. Πως τόλμησε να με φιλήσει ενώ ήταν με την Άλισον; ήμουν μια άγνωστη, πως είχε το θράσος να κάνει κάτι τέτοιο;

Ανακάθισα στο κρεβάτι εκνευρισμένη γνωρίζοντας πως δεν θα κοιμηθώ πλέον. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και μπήκα στο μπάνιο. Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, τα μαλλιά μου άτσαλα, τα μάτια μου κουρασμένα και κόκκινα. Άγγιξα τα χείλη μου ασυναίσθητα, "πως γινόταν να έχω ακόμα την γεύση του στο στόμα μου; την αίσθηση του χεριού του στο σβέρκο μου που με έκαιγε σαν ζεστό σίδερο;" αναρωτήθηκα καθώς άγγιζα τα σημεία όπου με είχε αγγίξει αυτός.

Έκανα μπάνιο για να συνέλθω και προσπάθησα να βάλω λίγο makeup στο πρόσωπο μου για να δείξω σαν άνθρωπος. Δεν μπορούσα να πάω στην δουλειά με τέτοια μούτρα.
Όταν βγήκα στο σαλόνι, η Βιολέτα κοιμόταν ακόμα και έδειχνε να βλέπει κάποιο όμορφο όνειρο, διότι χαμογελούσε σαν χαζό.
Είχα αρκετή ώρα πριν την δουλειά οπότε ήταν μια ευκαιρία για να μας φτιάξω πρωινό. Με την δουλειά δεν είχα χρόνο πλέον, κάτι που με ενοχλούσε μιας και είχα συνηθίσει τους τελευταίους μήνες να τρώω πρωινό με την κολλητή μου.

Δεν είχε πάει καν 07:00 όταν χτύπησε το κουδούνι. Κοίταξα προς την πόρτα και πήγα να ανοίξω σκεπτόμενη για το ποιος μπορεί να ήταν.

«μαμά;»  την κοίταξα έκπληκτη λίγο πριν έρθει πάνω μου για να με αγκαλιάσει.

«κοριτσάκι μου.»  σχεδόν τσίριζε μέσα στο αυτί μου «χρόνια πολλά ζουζούνα μου.»  μου ευχήθηκε χαρούμενη ενώ με έσφιγγε δυνατά στην αγκαλιά της.

«μαμά τι θέλεις εδώ τέτοια ώρα;»  την ρώτησα λίγο πριν κλείσω την πόρτα.

«καλά έχουν γενέθλια τα κορίτσια μου και δεν θα ερχόμουν να της ευχηθώ;» με ρώτησε ενοχλημένη με την ερώτηση μου.

«απλά δεν μου αρέσει να σκέφτομαι πως ταξίδεψες τόσο νωρίς μόνη σου για να έρθεις έως εδώ.»  την ενημέρωσα χαμογελώντας «φυσικά και χαίρομαι που είσαι εδώ μαμά.»  την διαβεβαίωσα με μια σφιχτή αγκαλιά σκεπτόμενη πως θα πίστεψε πως δεν χάρηκα που την είδα.

Μόλις χωριστήκαμε προχώρησε προς τον καναπέ ενώ εγώ  κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να φτιάξω καφέ. Η Βιολέτα κοιμόταν τόσο βαριά που δεν είχε καταλάβει τίποτα.

«Βιολέτα μου;»  της μίλησε τρυφερά ενώ την χάιδευε στα μαλλιά «η μαμά είναι εδώ.»  της είπε στοργικά πράγμα που έκανε την καρδιά μου να λιώσει.

Ήταν μια υπέροχη μαμά, τόσο γλυκιά και ζεστή. Την Βιολέτα την είχε σαν δεύτερη κόρη της, όπως και η Βιολέτα σαν δεύτερη μαμά. Πάντοτε έτσι την αποκαλούσε, ακόμα κι αν εγώ την φώναζα με το όνομα της.

«μαμά;»  την κοίταξε κοιμισμένη λίγο πριν την αγκαλιάσει χαρούμενη.
...
Φάγαμε πρωινό και οι τρεις μαζί λίγο πριν ή καθεμία μας πάει στα καθήκοντα της. Η μητέρα μου ήθελε να δει που δουλεύω, έτσι η ήρθε μαζί μου στο μαγαζί πριν κάνει μια βόλτα στην πόλη. Γνώρισε τα παιδιά που δούλευαν μαζί μου ακόμα και τον Μπέντζαμιν ο οποίος της φάνηκε πολύ συμπαθής. Κάτι που μου φάνηκε φυσικό αφού ήταν τόσο ευγενικός και καλός μαζί της. Ήπιε έναν δεύτερο καφέ βιαστικά και με άφησε να δουλέψω, ενώ μου υποσχέθηκε πως θα έρθει όταν σχολάσω για να πάμε για φαγητό. Περίμενα πως και πως να βγω με την φίλη μου και την μητέρα μου που δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα.

«πολύ γλυκιά γυναίκα η μητέρα σου.»  μου είπε φιλικά την ώρα που ετοιμαζόμουν για να φύγουμε.

Του χαμογέλασα ευχαριστημένη «ναι, είναι.»  του απάντησα ζεστά.

Βγήκαμε από το μαγαζί και κλείδωσε την ώρα που πρόσεξα ότι μας πλησίαζαν η Βιολέτα με την μητέρα μου.

«έτοιμη;»  με ρώτησαν και οι δύο ταυτόχρονα λες και ήταν συννενοημένες.

Γέλασα χαρούμενη και τους ένευσα καταφατικά. Ήμασταν έτοιμες να φύγουμε όταν στράφηκα προς το Μπέντζαμιν. Έδειχνε να έχει συμπαθήσει την μητέρα μου και γνώριζα πως εφόσον με τους δικούς του δεν τα πήγαινε πολύ καλά, θα ένιωθε αρκετά μόνος. Από την συμπεριφορά του απέναντι στην μητέρα μου, μου έδινε να καταλάβω πως ποτέ του δεν είχε ζήσει αυτό το οικογενειακό κομμάτι. Του να φάνε όλοι μαζί σε ένα ζεστό κλίμα, πράγμα που με έκανε να σκέφτομαι πως ήμουν ευγνώμων που είχα την μητέρα μου δίπλα μου.

«θες να φας μαζί μας;»  τον ρώτησα ενώ ήταν έτοιμος να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου «θα πάμε να φάμε, κι έλεγα αν δεν έχεις να κάνεις τίποτα.»  του είπα με την ελπίδα πως θα δεχόταν την πρόταση μου.

Δεν το σκέφτηκε καθόλου, μου ένευσε καταφατικά και κλείδωσε το αμάξι. Ο καιρός ήταν ζεστός σήμερα, οπότε μια μικρή βόλτα με τα πόδια θα μας έκανε καλό όλους. Η Βιολέτα ήταν τόσο χαρούμενη λόγω της συγκεκριμένης μέρας, που δεν την ενόχλησε η ιδέα πως θα έβγαινε μαζί μας κι ο Μπέν και η μητέρα μου φυσικά δεν είχε κανένα πρόβλημα από την στιγμή που την έβλεπα να διασκεδάζει μαζί του.
Τόσο που τον κρατούσε από το μπράτσο και προχωρούσε μαζί του μπροστά καθώς γελούσαν. Ξέρω πως η μητέρα μου αισθάνθηκε το ίδιο με εμένα για τον Μπέντζαμιν, και η ίδια μπορούσε να δει πως ήταν ένας θλιμμένος άνθρωπος.

«η μαμά είναι τόσο χαρούμενη.»  μου ψιθύρισε η Βιολέτα καθώς τους παρακολουθούσαμε να περπατάνε.

«έχεις δίκιο.»  διαπίστωσα χαρούμενη.

Είχα πολύ καιρό να την δω να χαμογελάει με τέτοια ευτυχία, πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ μήπως συνέβαινε κάτι στην ζωή της για το οποίο δεν είχα ιδέα.

«μήπως επιτέλους βρήκε γκόμενο;»  με ξανά ρώτησε χαμηλόφωνα για να μην ακουστεί.

Την παρατηρήσαμε και οι δύο για λίγο «μωρέ λες;»  την ρώτησα γελώντας.

Δεν με χαλούσε αυτή η ιδέα. Στα είκοσι χρόνια της ζωής μου η μητέρα μου δεν είχε καμιά σχέση ούτε καν κάποιο φλερτ. Δεν ήταν άσχημη γυναίκα, το αντίθετο, ομορφη, ψηλή, ξανθιά με ωραίες καμπύλες. Καταλάβαινα όμως πως η καρδιά της δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τον πατέρα μου. Κι τώρα που την έβλεπα έτσι με έκανε να νιώθω ευτυχισμένη, διότι γνώριζα πως όποιος την έκανε να ξανά χαμογελάσει με τέτοιον τρόπο, σήμαινε πως το άξιζε και ότι ήταν κάποιος σημαντικός.

Ο Μπέντζαμιν μας πήγε σε ένα ωραίο κοντινό εστιατόριο κι αφού φάγαμε όλοι μαζί, προθυμοποιήθηκε να μας γυρίσει στο σπίτι με το αμάξι για να αποφύγουμε την ταλαιπωρία με το λεωφορείο.

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σπίτι μας κουρασμένες αλλά ταυτόχρονα χαρούμενες που περάσαμε λίγο ποιοτικό χρόνο και οι τρεις μαζί μετά από τόσο καιρό.
...
«λοιπόν τι θα κάνετε, δεν θα βγείτε;» μας ρώτησε ενώ συμμάζευε το σαλόνι.

Κοίταξα την Βιολέτα, νιώθοντας όχι και τόσο σίγουρη για το αν ήθελα να βγω. Η αλήθεια ήταν πως προτιμούσα να μείνουμε στο σπίτι με την μητέρα μου.

«βασικά, εφόσον είσαι εδώ..»  ήταν έτοιμη να μιλήσει καθώς με κοιτούσε αβέβαιη.

Ήξερα πως μια τέτοια μέρα θα ήθελε να γιορτάσουμε έξω, αλλά εφόσον ήταν εδώ η Σίλια, σίγουρα θα σκέφτηκε πως δεν θα ήθελα να την αφήσουμε μόνη. Γι’ αυτό πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω πρώτη

«βασικά λέγαμε αν δεν σε πείραζε, να βγούμε καμία βόλτα το βράδυ.»  της απάντησα διστακτικά ακόμα κι αν γνώριζα πως δεν θα είχε θέμα.

«μα τι λες κοριτσάκι μου, δεν ήρθα για να σας κρατήσω μέσα την ημέρα των γενεθλίων σας.»  μου απάντησε με κατανόηση λίγο πριν χαμογελάσει «εξάλλου.»  συμπλήρωσε αμέσως «θα πέσω σύντομα για ύπνο για να φύγω νωρίς αύριο το πρωί.»  μας ενημέρωσε κάπως στεναχωρημένη που θα μας άφηνε τόσο σύντομα «έχει πέσει αρκετή δουλειά στο γραφείο κι μπόρεσα μόνο για μια μέρα να πάρω άδεια.»

«σου υπόσχομαι πως να έρθουμε σύντομα να σε δούμε.»  της είπα για να μην στεναχωριέται λίγο πριν μου χαμογελάσει χαρούμενη.

Η Βιολέτα δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά της που θα βγαίναμε. Απ ότι μου είπε είχε κανονίσει ήδη από νωρίς αλλά εφόσον είχε έρθει η μητέρα μου θα το ακύρωνε, όμως ευτυχώς δεν πρόλαβε. Ήθελε να μου κάνει έκπληξη, αλλά της ξέφυγε πως τα παιδιά ζήτησαν από τον Seokjin να βγούμε, γνωρίζοντας πως σήμερα έχουμε γενέθλια. Φυσικά ήξερα πως η Βιολέτα θα τους το είχε πει, εφόσον μιλούσε καθημερινά με τον Jin. Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να βγω στο μέρος όπου είχαν κανονίσει, όμως δεν μπορούσα να αρνηθώ στην Βιολέτα που έδειχνε ενθουσιασμένη που θα τον ξανά  έβλεπε. Θα πηγαίναμε στο κλαμπ που ήμασταν την τελευταία φορά, κι απ ότι μου είπε η Βιολέτα το παλιό το είχαν κλείσει μετά από εκείνη την ημέρα. Αντ αυτού ο Jimin άνοιξε το συγκεκριμένο μαζί με τον Jin στο κέντρο της πόλης όπου και τους βόλευε μιας και είχαν αρκετή δουλειά καθημερινά.

Μόλις ετοιμαστήκαμε, χαιρετήσαμε την Σίλια και βγήκαμε από το σπίτι αφού πρώτα έστειλα μήνυμα στον Μπέντζαμιν για το που θα ήμασταν σε περίπτωση που ήθελε να έρθει.

Πήραμε ένα ταξί το οποίο μας άφησε ακριβώς μπροστά από το κλαμπ όπου μας περίμενε ο Seokjin. Κατεβήκαμε από το ταξί και προχωρήσαμε προς το μέρος του. Κοίταξε για μια στιγμή εμένα και ύστερα την Βιολέτα με ένα αβέβαιο βλέμμα.

«όμορφη.»  της είπε δήθεν αδιάφορος αλλά καταλάβαινα ότι είχε αρχίσει να του αρέζει. Μας χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο και μας κοίταξε «χρόνια πολλά.»  μας ευχήθηκε χαρούμενος λίγο πριν περάσει τα χέρια του γύρω από τους ώμους μας «τα μικρά μου μεγάλωσαν.»  γέλασε κεφάτος ενώ μας οδηγούσε μέσα στο μαγαζί.

Το μαγαζί ήταν φουλ από κόσμο που χόρευε ξέφρενο στον ρυθμό της μουσικής. Με δυσκολία καταφέραμε να περάσουμε από το πλήθος για να φτάσουμε στο μπαρ. Ο Jin μας παρήγγειλε δύο ποτά λίγο πριν μας οδηγήσει στο VIP μέρος του κλαμπ όπου μας περίμεναν τα παιδιά. Ο σωματοφύλακας τράβηξε την μαύρη κορδέλα που εμπόδιζε τον κόσμο να εισέλθει στον συγκεκριμένο χώρο αφήνοντας μας να περάσουμε προς τα μέσα. Η Σαρίνα και η Κλαίρη με αγκάλιασαν χαρούμενες που ειδοθήκαμε τόσο σύντομα. Μόλις χωριστήκαμε ο Taehyung ήρθε προς το μέρος μου και με τράβηξε στην αγκαλιά του για να μου ευχηθεί.  Ένιωθα τόσο τυχερή που είχα αυτήν την στιγμή δίπλα μου άτομα που δεν περίμενα ποτέ μου ότι θα είχα. Άτομα που από ξένοι γίνανε φίλοι.

Jimin

Ήπια μια γουλιά από το ουίσκι μου καθώς χάζευα τον κόσμο κάτω από την τζαμαρία. Από εδώ που ήμουν μπορούσα να τους δω καθαρά στο VIP μέρος του μαγαζιού να κάθονται και να συζητάνε. Ήξερα από τον Jin πως σήμερα θα ερχόταν εδώ μαζί με την φίλη της για να γιορτάσουν τα γενέθλια τους. Ήθελα τόσο πολύ να πάω να της ευχηθώ, όμως μετά το χθεσινό αμφέβαλλα πολύ αν θα ήθελε να με δει. Μπορούσα όμως να μείνω εδώ και να την χαζέψω, να την παρακολουθώ ώστε να μην συμβεί τίποτα παρόμοιο με την τελευταία φορά.

Πρόσεξα μια γνώριμη ψηλή φιγούρα να κατευθύνεται προς το μέρος της ενώ αυτή σηκώθηκε για να τον πλησιάσει χαρούμενη. Μέχρι κι αυτόν κάλεσε εδώ;
Ο Μπέντζαμιν την φίλησε στο μάγουλο και αυτή πέρασε το χέρι της γύρω από τον μπράτσο του για να τον οδηγήσει προς τα παιδιά. Πρόσεξα ότι ο Seokjin κοιτούσε προς το μέρος της τζαμαρίας γνωρίζοντας πως θα στέκομαι εδώ και θα τους παρακολουθώ. Φάνηκε το ίδιο έκπληκτος με εμένα μόλις πρόσεξε τον Μπέντζαμιν. Το ίδιο και ο Taehyung που δεν περίμενε να τον δει, όχι μόνο σήμερα αλλά γενικά, στο μαγαζί μας.
Θυμάμαι ήμουν πολύ μικρός όταν γνώρισα για πρώτη φορά τον Μπέν. Από πάντα τον φώναζα "χιονγκνιμ" και τον έβλεπα σαν τον μεγάλο μου αδερφό.

Όταν με τους γονείς μου φύγαμε από την Κορέα αφήνοντας τον μεγαλύτερο μου αδερφό, τον Namjoon μόνο του, μου έλειπε τόσο πολύ που είχα την εικόνα του στο πρόσωπο του Μπέντζαμιν.
Ένα πρόσωπο που δεν θα ξεχνούσα ποτέ μου όσα χρόνια κι αν περνούσαν, όπως ούτε και την φωνή του. Χθες δεν ήταν η πρώτη φορά που τον είδα από την στιγμή που επέστρεψε στην πόλη. Ήξερα πολύ καλά πότε βγήκε από την φυλακή, κι γνώριζα ότι ήταν αυτός την ημέρα στους αγώνες που μου ζήτησε να αγωνιστούμε.
Όμως δεν θα πίστευα ποτέ μου πως γνώριζε την Σαμάνθα, μέχρι που σιγουρεύτηκα την ημέρα που την είδα στο μαγαζί του. Είχαν προλάβει να έρθουν τόσο κοντά που είχε το ελεύθερο να την φιλάει;

Κοίταξα χαμηλά και τους είδα να χορεύουν αρκετά κοντά ο ένας στον άλλον. Τον άφηνε να την αγγίζει μέχρι και να την φιλάει χωρίς να γνωρίζει ποιος πραγματικά είναι.

«δεν θα κατέβεις κάτω;»  τον άκουσα από πίσω μου χωρίς να έχω αντιληφθεί τόση ώρα την παρουσία του «με ρώτησε αν είσαι εδώ.» 

Γύρισα προς το μέρος του και τον κοίταξα χωρίς να μιλήσω.

«Jimin γιατί είναι ο Μπέν εδώ; από που γνωρίζει την Σαμάνθα;»  με ρώτησε ανήσυχος.

«δεν ξέρω Jin.»  του απάντησα λίγο πριν τους ξανά κοιτάξω «δεν έχω ιδέα πως κατέληξαν να γνωριστούν.»

Του είπα σκεπτικός καθώς τον παρατηρούσα. Πως τολμούσε να χαμογελάει και να διασκεδάζει μετά απ ότι έκανε;

«δεν σου φαίνεται περίεργο;»  με ρώτησε ενώ έκανε ένα βήμα προς το μέρος μου για να σταθεί δίπλα μου «ειδικά τώρα, μετά απ ότι έγινε με τον Ντομινίκ.» τον κοίταξε ανάμεσα στο πλήθος «πιστεύεις πως είναι αυτός πίσω από το απειλητικό γράμμα;»  με ρώτησε φοβισμένος λίγο πριν με αντικρίσει.