~
Το σαββατοκύριακο έμεινα κλεισμένη στο δωμάτιο μου. Δεν είχα όρεξη να βγω έξω πόσο μάλλον να μιλήσω με κάποιον, όμως ένιωθα και αρκετά άρρωστη, οπότε κοιμόμουν της περισσότερες ώρες για να αναρρώσω γρήγορα πριν ξανά πάω για δουλειά. Θα ήταν μεγάλη ταλαιπωρία για εμένα να δούλευα κρυωμένη, κι δεν ήθελα να πάρω άδεια από τον πρώτο μου κιόλας μήνα.

Η δουλειά σήμερα τελείωσε από νωρίς μιας και ο καιρός ήταν πολύ κρύος για να έβγαινε ο κόσμος έξω. Ήμουν έτοιμη να φύγω όταν με σταμάτησε η φωνή του.

«Σαμάνθα.»

Μου φωνάζει κι εγώ γυρνάω προς το μέρος του καθώς με πλησιάζει «Μπέντζαμιν, όλα καλά; έλεγα να φύγω.» του απαντάω ενώ τον κοιτάω χαμογελαστή.

«όλα καλά μην ανησυχείς.» μου λέει χαλαρά «θυμήθηκα ότι μου χρωστάς μια έξοδο.» με κοιτάει με ένα πονηρό μα ταυτόχρονα ζεστό χαμόγελο «οπότε έλεγα να βγούμε αυτήν την βδομάδα αν έχεις χρόνο.»

Γέλασα αυθόρμητα με το βλέμμα του. Το σκέφτηκα για λίγο θυμούμενη πως είχα καταλήξει να του δώσω μια ευκαιρία, οπότε αποφάσισα να δεχτώ.

«Φυσικά.» του απάντησα λίγο πριν του χαμογελάσω.

Με κοιτάει ικανοποιημένος με ένα πλατύ χαμόγελο «ωραία. Περίμενε να πάρω το παλτό μου, θα σε πάω σπίτι σου.»

Μου λέει βιαστικά ενώ φεύγει πριν προλάβω να αρνηθώ.
Με άφησε μπροστά στην πολυκατοικία, κι αφού χαιρετηθήκαμε μπήκα μέσα στο κτήριο.
Ξεκλείδωσα την πόρτα του σπιτιού μου και μπήκα μέσα  κοιτώντας την Βιολέτα που στεκόταν κοντά στο παράθυρο της κουζίνας με ένα ενοχλημένο καχύποπτο βλέμμα.

«τι έπαθες εσύ;» την ρώτησα περίεργη ενώ έβγαζα το παλτό μου.

«γιατί σε έφερε αυτός;» με ρώτησε ενοχλημένη.

«γιατί; κακό είναι;» την ρώτησα γελώντας ενώ την πλησίαζα.

«Σαμάνθα, ξέρεις πολύ καλά ποια είναι η γνώμη μου γι’ αυτόν.»

Μου λέει ενώ με παρακολουθεί να ανοίγω το ψυγείο για να βγάλω ένα μπουκαλάκι νερό. Πίνω μια γουλιά και την κοιτάω.

«στο λέω τώρα για να μην φρικάρεις αργότερα. Σκέφτομαι να βγω μαζί του.» της λέει και προετοιμάζω τον εαυτό μου.

«Τι;» φωνάζει εκνευρισμένη «μα γιατί; Σαμάνθα δεν μου φαίνεται καθόλου καλός τύπος. Έχει κάτι περίεργο στο βλέμμα του που με τρομάζει.» παραδέχεται και με πλησιάζει πιο χαλαρή «Σάμ.» μου λέει τρυφερά κι εγώ στρέφω το βλέμμα μου επάνω της «αν θέλεις να το κάνεις αυτό για να ξεπεράσεις τον Jimin..»

«στάματα.» την διέκοψα απότομα γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει.

Δεν ήθελα να την ακούσω, διότι κατά βάθος γνώριζα πως είχε δίκιο.

«όχι.» μου λέει κοφτά «σε ξέρω πολύ καλά για να καταλάβω ότι προσπαθείς να ξεπεράσεις τον Jimin μπλέκοντας σε μια σχέση που δεν θέλεις πραγματικά. Αν στης χίλιες τόσες είναι ένας σωστός άντρας, σκέψου πως έτσι είναι σαν να τον εκμεταλλεύεσαι. Το αξίζει;» με ρωτάει ενώ ανησυχεί πιο πολύ για εμένα πάρα για τα αισθήματα του Μπέντζαμιν.

Με ενοχλούσε που είχε δίκιο. Όχι, φυσικά και δεν άξιζε να του δώσω μια ευκαιρία μόνο και μόνο για να τον χρησιμοποιήσω, δεν ήταν του στύλ μου. Δεν θα άντεχα να κάνω ότι έκανε ο Jimin, να τον εκμεταλλευτώ για δικό μου σκοπό.

«Κάι τι να κάνω Βιολέτα; δεν αντέχω άλλο. Δεν φαντάζεσαι πως νιώθω, πως με πληγώνει όλη αυτή η κατάσταση. Δεν μπορώ να γυρίσω τον χρόνο πίσω αλλά ούτε και να προχωρήσω. Μένω στάσιμη στο ίδιο σημείο ενώ βλέπω πως όλοι οι υπόλοιποι προχωράνε με της ζωές τους.» της λέω αγανακτισμένη ενώ νιώθω το στήθος μου βαρύ και ασήκωτο.

Σκύβει ενώ τυλίγει τα χέρια της γύρω μου για να με αγκαλιάσει. Νιώθω το χέρι της να χαϊδεύει την πλάτη μου συμπονετικά.

«συγνώμη.» μου ψιθυρίζει λυπημένη «απλά θέλω να είσαι ευτυχισμένη, κι ξέρω πως μόνο με τον Jimin δίπλα σου θα είσαι.»

«το ξέρω.» της είπα ενώ άγγιζα το κεφάλι μου στην ώμο της για να ηρεμίσω «όμως με τον Jimin τελείωσαν όλα πριν καν αρχίσουν.» της απαντάω και νιώθω την πραγματική ουσία των λέξεων που βγαίνουν από τα χείλη μου.

Ποτέ δεν με ήθελε ο Jimin, τα αισθήματα που αναπτύχθηκαν ήταν μονόπλευρα. Και να θυμόταν, αυτό δεν σήμαινε πως τώρα θα ήμασταν μαζί, από την στιγμή που έπαιξε μαζί μου χωρίς να έχει νιώσει κάτι για εμένα.

«ωραία.»

Μου λέει ενώ με τραβάει από πάνω της για να με κοιτάξει. Καθαρίζει το πρόσωπο μου ενώ ισιώνει τα άτσαλα μαλλιά μου χαμογελώντας.

«ετοιμάσου, θα πάμε μια βόλτα.» με ενημερώνει και αλλάζει αμέσως διάθεση.

«που;» την ρωτάω καθώς την βλέπω να κατευθύνεται στο δωμάτιο μου. Την ακολουθώ από πίσω και την κοιτάζω «Βιολέτα;» της λέω όταν δεν μου απαντάει.

«γίνεται ένα μικρό παρτάκι, πιο πολύ σαν συγκέντρωση βασικά.» με ενημερώνει και καταλαβαίνω ότι αποφεύγει να μου πει παραπάνω.

«Βιολέτα.» επαναλαμβάνω ενώ την κοιτάω καχύποπτα.

«άφησαν τον Taehyung ελεύθερο.» μου λέει λίγο πριν με κοιτάξει σοβαρή.

Την αντίκρισα έκπληκτη «τι; ποτέ;» την ρώτησα ενώ ένιωθα ήδη πολύ χαρούμενη με αυτήν την είδηση.

«σήμερα τα ξημερώματα. Ο Jin μου είπε ότι θα του κάνουν ένα πάρτι καλωσορίσματος και ότι θα χαιρόταν αν ήμασταν και εμείς εκεί, σκεπτόμενος πως πολλές φορές τους ρώτησε για εσένα.»

Ξαφνικά ένιωθα τόσο άσχημα. Όλους αυτούς τους μήνες ο Taehyung κατηγορούνταν για φόνο και ήταν κλεισμένος στην φυλακή, ενώ εγώ είχα πάει να τον δω μόνο δύο φορές σε αυτό το χρονικό διάστημα. Ήμουν τόσο απαίσια φίλη που σκεφτόμουν  μόνο τον εαυτό μου, αγνοώντας πως ο Taehyung θα περνούσε μια κόλαση εκεί μέσα. Η Βιολέτα με κοίταξε ανήσυχη καταλαβαίνοντας όλα όσα σκεφτόμουν.

«Νομίζω θα σου κάνει και εσένα καλό να τον δεις.» διαπιστώνει ενώ μου χαμογελάει αχνά.
...
Ένα πράγμα που παρέλειψε να μου αναφέρει η Βιολέτα ήταν πως το πάρτι θα γινόταν στο σπίτι του Jimin, επειδή του Taehyung του το είχαν αδειάσει την ημέρα που τον συνέλαβαν. Ένιωθα ήδη την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή καθώς πλησιάζαμε την βίλα του. Είχα να έρθω τόσο καιρό εδώ πέρα. Στιγμές δικές μας ξεπεταγόντουσαν στην μνήμη μου, η πιο χαρούμενες στιγμές που είχα ζήσει στην ζωή μου εξαιτίας του.

Το ταξί μας άφησε μπροστά στην πύλη η οποία άνοιξε από μόνη της. Προχωρήσαμε προς το σπίτι με τα πόδια και ένιωθα ήδη φουλ αγχωμένη, τόσο που σκέφτηκα να ξανά φωνάξω το ταξί και να φύγω. Η Βιολέτα καταλάβαινε πως δυσανασχετούσα, μέχρι που τύλιξε το χέρι της γύρω από το μπράτσο μου και με τράβηξε μπροστά στην πόρτα. Χτύπησε το κουδούνι ανυπόμονα ενώ χαμογελούσε, ήξερα πως χαιρόταν που θα έβλεπε τον Jin.
Από μέσα ακουγόντουσαν δυνατές ομιλίες και χαμηλή μουσική. Η πόρτα άνοιξε αμέσως και αντικρίσαμε έναν κεφάτο Seokjin.

«ήρθατε;» μας πλησίασε και μας αγκάλιασε και της δύο ξεχωριστά.

Μπαίνοντας μέσα το βλέμμα μου στράφηκε αμέσως προς το σαλόνι διαπιστώνοντας πως ήταν όλοι εδώ. Η Κλαίρη δίπλα στην Σαρίνα και την Άλισον στον καναπέ, ενώ ο Jungkook με τον Jimin όρθιοι κοντά στο αναμμένο τζάκι έπιναν από ένα ποτήρι κρασί. Τα βλέμματα τους στράφηκαν προς το μέρος μας.

«για δες ποια μας θυμήθηκε.» ακούω τον Jungkook να λέει σαρκαστικά ενώ με κοιτάει.

«Σαμάνθα;» η Σαρίνα με κοίταξε έκπληκτη λίγο πριν σηκωθεί και τρέξει προς το μέρος μου.

Έπεσε στην αγκαλιά μου και με έσφιξε τόσο δυνατά κάνοντας με χαρούμενη που επέλεξα τελικά να έρθω. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω της και την αγκάλιασα καθώς την άκουγα να γελάει χαρούμενη.

«δεν το πιστεύω ότι σε βλέπω.» με κοίταξε έκπληκτη καθώς με παρατηρούσε για να δει εάν έχω αλλάξει καθόλου.

«η ίδια έμεινα.» της λέω ενώ γελάμε.

Η Σαρίνα χαιρέτησε την Βιολέτα με μια αγκαλιά και εγώ κοίταξα προς το σαλόνι τα παιδιά.

Η Άλισον με χαιρέτησε από τον καναπέ ενώ η Κλαίρη σηκώθηκε όρθια για να προχωρήσει προς το μέρος μου. Δεν είχε κάποια έκφραση στο πρόσωπο της, σχεδόν έδειχνε να μην πιστεύει στα μάτια της. Καταλάβαινα ότι ήθελε να μου μιλήσει, αλλά φοβόταν μετά απ όσα συνέβησαν μεταξύ μας.

«ήσουν καλά;» την ρώτησα χαμογελώντας.

Χαλαρώνει αμέσως ενώ μου χαμογελάει και τρέχει να με αγκαλιάσει. Παρά τα όσα συνέβησαν, μου είχε λείψει η συγκάτοικος μου.

«συγνώμη.»

Την ακούω να μου ψιθυρίζει μετανιωμένη. Χωρίς να της απαντήσω την κρατάω σφιχτά επάνω μου.

«προς τι ή φασαρία;»

Τον ακούω να λέει σαρκαστικά λίγο πριν στραφώ προς το μέρος του. Κατεβαίνει της σκάλες του σπιτιού με ένα στραβό χαμόγελο στα χείλη του ιδιαίτερα κεφάτος, ώσπου με διέκρινε πίσω από την φιγούρα της Κλαίρης. Μένει για λίγο και με κοιτάει περίεργος.

«Taehyung.» του λέω χαρούμενη ενώ προχωράω προς το μέρος του.

Κατεβαίνει της σκάλες και πριν προλάβω να το καταλάβω τα χέρια του με κρατάνε πάνω στο στήθος του. Με σφίγγει τόσο δυνατά που νιώθω ότι δεν αναπνέω. Μπορώ να μυρίσω πως μόλις έχει βγει από το μπάνιο, ενώ τα υγρά μαλλιά του αγγίζουν το πρόσωπο μου. Εκείνη την στιγμή κατάλαβα πόσο πολύ μου είχε λείψει ο Taehyung, ο αυθόρμητος και χαρούμενος χαρακτήρας του.

«μου έλειψες τόσο πολύ.» τον ακούω να μου λέει χωρίς να με αφήνει από τα χέρια του.

Το χέρι μου χάιδευε την σκληρή πλάτη του στοργικά «είσαι καλά;» τον ρώταω και νιώθω το πρόσωπο του να κουνιέται.

«τώρα είμαι τέλεια.» μου λέει χαρούμενος.

Τραβιέμαι προς τα πίσω και τον κοιτάζω στα μάτια «δεν άλλαξες καθόλου.» του λέω ενώ παρατηρώ το όμορφο, αψεγάδιαστο πρόσωπο του.
...
Φέρνουν μερικά σκαμπό στο σαλόνι για να χωρέσουμε να καθίσουμε όλοι, ενώ παραγγέλνουν απ έξω για να φάμε. Η κουβέντες περιστρέφονται κυρίως γύρω από τον Taehyung, ώσπου αρχίζουν να με ρωτάνε για το πως τα περνάω όλον αυτόν τον καιρό. Με ενοχλεί που τους λέω ψέματα, όμως δεν θα ήθελα να χαλάσω την στιγμή. Ο Taehyung πάρα το γεγονός πως είχε κάτσει στην φυλακή τρεις ολόκληρους μήνες, έδειχνε να μην τον έχει επηρεάσει καθόλου, το αντίθετο μάλιστα. Έμοιαζε πιο δυνατός ψυχολογικά απ ότι πριν ενώ το βλέμμα του έσφυζε από ζωή. Είχε να μας διηγηθεί πολλές ιστορίες από της μέρες του εκεί, πράγμα που απ ότι μας είπε του έκανε πολύ καλό ή απομόνωση από τον έξω κόσμο . Είχε άπλετο χρόνο να σκεφτεί τι ήθελε πραγματικά στην ζωή του και να πάρει κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Δεν ήθελε να ασχοληθεί πλέον με το εμπόριο και τα κλαμπ.

«τι εννοείς ότι θέλεις να ζήσεις στην εξοχή και να ανοίξεις μια φάρμα;» τον ρωτάει η Κλαίρη άφωνη ενώ τον παρατηρεί συνοφριωμένη.

Πρόσεξα πως μεταξύ τους είχε δημιουργηθεί μια διαφορετική οικειότητα από αυτήν που είχαν νωρίτερα. Μιλούσαν πιο άνετα και ζεστά μεταξύ τους, πράγμα που με έκανε να νιώσω χαρούμενη, σκεπτόμενη πως η Κλαίρη έτρεφε ερωτικά αισθήματα γι’ αυτόν.

«εσύ; σε φάρμα;» τον ρωτάει ο Jimin δύσπιστος «δεν θα αντέξεις ούτε πέντε λεπτά.» του απαντάει γελώντας.

"Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ φιλική μεταξύ μας, κάτι που με έκανε να νιώθω τόσο ωραία μετά από τόσο καιρό. Με την Βιολέτα γνωριζόμασταν από μωρά και είχαμε συνηθίσει πλέον η μία την άλλη, ενώ η παρέα αυτή ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για εμένα. Πολλές φορές συμπεριφέρονταν σκληρά ο ένας στον άλλον, όμως στο τέλος κατέληγαν να αλληλοϋποστηρίζονται μεταξύ τους, δεμένοι σαν μια οικογένεια."

Άφησα την μπύρα μου στο τραπεζάκι και κοίταξα τα παιδιά.

«εμένα να με συγχωρείται, θα αποσυρθώ για λίγο στο μπάνιο.» τους ενημέρωσα ενώ σηκώθηκα όρθια.

Ο Jimin πήγε να μου υποδείξει που είναι το μπάνιο αλλά εγώ ανέβαινα ήδη της σκάλες για τον επάνω όροφο.
Δεν είχε αλλάξει τίποτα από την τελευταία φορά που είχα έρθει. Το μπάνιο μύριζε το άρωμα του όπως και το δωμάτιο του που για μια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να το κοιτάξω. Σαν χθές θυμάμαι την ημέρα που κάναμε έρωτα σε αυτό το κρεβάτι, γυμνοί ο ένας πάνω στον άλλον.

Jimin

«πρώτη πόρτα δεξ..» της φώναξα για να με ακούσει αλλά ανεβαίνει ήδη επάνω.

Παρατήρησα πως η  Άλισον με κοιτούσε παραξενευμένη.

«έχει ξανά έρθει εδώ;» με ρώτησε μπερδεμένη ώσπου γέλασε κάπως άβολα «μα τι λέω.» απάντησε σκεπτόμενη πως και να είχε έρθει δεν θα το θυμόμουν.

Με όλους χαιρετήθηκε θερμά, ενώ με εμένα ήταν διστακτική και αμήχανη.
Οι υπόλοιποι μιλούσαν μεταξύ τους, όταν την είδα να κατεβαίνει της σκάλες. Έδειχνε τόσο όμορφη μέσα σε αυτήν την ολόσωμη τζιν φόρμα της, τόσο γλυκιά, τόσο κοριτσάκι! Ήρθε προς το μέρος μας και τα μάτια της συναντήθηκαν με τα δικά μου.

«θα μπορούσα να βγω για λίγο έξω;» με ρώτησε ευγενικά και εγώ κόμπλαρα για λίγο από τον τρόπο που με κοιτούσε, ώσπου της ένευσα καταφατικά.

Η Κλαίρη σηκώθηκε όρθια και βγήκε μαζί της έξω στην αυλή. Η μπαλκονόπορτα ήταν ελαφρώς ανοιχτή και μπορούσα από εδώ που ήμουν να της ακούσω. Ήπια μια γουλιά από το κρασί μου ενώ προσπάθησα να απομονώσω της ομιλίες των παιδιών για να μπορέσω να τις ακούσω.

«από ποτέ καπνίζεις;» την ρωτάει η Κλαίρη έκπληκτη.

«σχεδόν τρεις μήνες.» της απαντάει βιαστικά ενώ μπορώ να ακούσω τα χείλη της να ρουφάνε το τσιγάρο.

Στρέφω το κεφάλι μου προς το μέρος τους και προσπαθώ να την κοιτάξω με την άκρη του ματιού μου όση ώρα οι υπόλοιποι είναι απασχολημένοι με την κουβέντα τους, όμως οι κουρτίνες με ενοχλούν. Μπορώ να την δω να κρατάει το τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα της και να το φέρνει αργά ανάμεσα στα στεγνά χείλη της. Της χαμογελάει ενώ συζητάνε και δείχνει τόσο χαρούμενη που κάνει την καρδιά μου να στέλνει δυνατούς χτύπους ανάμεσα στα στήθη μου.

"Πως μπορεί και είναι τόσο όμορφη;"

Σκέφτομαι λίγο πριν ακούσω την Άλισον να μου μιλάει.

«όλα καλά;» με ρωτάει ανήσυχη όταν διαπιστώνει πως είμαι υπερβολικά ήσυχος.

Σε εκείνα τα δευτερόλεπτα καταλαβαίνω πως η κουβέντα τους έχει σταματήσει όταν βλέπω την Κλαίρη να μπαίνει μέσα. Περνάνε αρκετά λεπτά και σκέφτομαι τι μπορεί να κάνει εκεί έξω μόνη της, ώσπου ακούμε φωνές. Η Κλαίρη πλησιάζει περίεργη προς την τζαμαρία για να δει τι συμβαίνει όταν ανοίγει την μπαλκονόπορτα και βγαίνει έξω τρομαγμένη.

«βοήθεια ή Σαμάνθα έπεσε στην πισίνα.» την ακούω να φωνάζει και το κορμί μου ανταποκρίνεται αμέσως.

«δεν ξέρει κολύμπι.» συνειδητοποιώ ενώ πετάγομαι από την θέση μου και τρέχω προς τα έξω, με τους υπόλοιπους να με ακολουθούν από πίσω.

Η Σαμάνθα έχει πέσει μέσα στο νερό και χτυπάει τα χέρια της απεγνωσμένα για να κρατηθεί στην επιφάνεια ενώ δυσκολεύεται να ανασάνει. Χωρίς δεύτερη σκέψη πηδάω μέσα στην πισίνα και κολυμπάω προς το μέρος της όταν συνειδητοποιώ πως έχει πάψει να αντιστέκεται στο νερό και σχεδόν δεν κουνιέται. Την πιάνω από την μέση και την τραβάω προς τα πάνω. Βγάζω το κεφάλι μου έξω από το νερό και την κοιτάω.

«Σαμάνθα!» την ταρακουναω φοβισμένος και για μια στιγμή τρομάζω πως δεν αναπνέει.

Ο Taehyung με τον Seokjin ήρθαν προς το μέρος μας και με βοήθησαν τραβώντας την πάνω στο πεζούλι, ενώ η Άλισον με τράβηξε από τα χέρια για να με βγάλει βιαστικά από το παγωμένο νερό. Την ξάπλωσαν ανάσκελα στο κρύο τσιμέντο και εγώ την πλησιάσα.

«Σαμάνθα;» την κοιτάω τρομαγμένος ενώ της ρίχνω αδύναμα χαστούκια στο πρόσωπο μήπως και συνέλθει.

«Jimin δεν ανταποκρίνεται.» ακούω την Άλισον να μου φωνάζει τρομαγμένη.

Την αγνοώ και ενώνω τα χέρια μου τεντώνοντας τους αγκώνες μου ενώ πιέζω με δύναμη στο πάνω μέρος της κοιλιάς της ανάμεσα από τα πλευρά της. Το επαναλαμβάνω πέντε φορές και την κοίταω για να δω αν έχει αλλάξει κάτι, όμως τίποτα. Τι έπρεπε να κάνω; γιατί δεν ξυπνούσε; κοίταξα τα παιδιά αναστατωμένος ώσπου έσκυψα πάνω στο πρόσωπο της. Έκλεισα την μύτη της και άγγιξα τα χείλη μας μεταξύ τους, για να της κάνω τεχνίτη αναπνοή. Τραβήχτηκα προς τα πάνω και επανέλαβα της καρδιακές μαλάξεις ώσπου ξανά ένωσα τα χείλη μου για να της μεταφέρω αέρα στα πνευμόνια. Τότε ανοίγει τα μάτια της απότομα ενώ εισπνέει τον αέρα γύρω της. Βήχει καθώς φτύνει το νερό που κατάπιε και μας κοιτάει χαμένη με ένα ζαλισμένο βλέμμα.
Ξεφυσάω ανακουφισμένος και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει και πάλι κανονικά.