~
Jimin

«γιατί με κοιτάς έτσι;» με ρώτησε η Σαμάνθα περίεργη.

«η Μία.» είπα και έστρεψα το πρόσωπο μου αλλού για να μην κοιτάξω καμία τους «βρέθηκε άγρια βιασμένη πολλές φορές, ναρκωμένη και την είχαν πετσοκόψει στο 88% του κορμιού της.» κατάλαβα πως από την Άλισον ξέφυγε ένας μικρός λυγμός έκπληξης.

Και τώρα φοβόμουν για το χειρότερο. Δεν ήταν σύμπτωση πως η Μία κατέληξε νεκρή τα ξημερώματα της Κυριακής. Εκείνο το πρωί είχα μείνει για αρκετή ώρα στο δωμάτιο της Σαμάνθα μέχρι να γυρίσει η φίλης της, κι ακόμα πιο πολύ ώρα μου πήρε να πάω στο σπίτι του Φρέντερικ και να μιλήσω μαζί του. Εκείνο το πρωί ο Ντομινίκ και ο Κέβιν γύρισαν αρκετά αργά στο σπίτι και είμαι σίγουρος πως είχα προσέξει μερικούς λεκέδες αίμα στο σακάκι του Ντόμ ακόμα και στα παπούτσια του. Υπήρχε περίπτωση να ήταν ο Ντόμ πίσω από αυτό; κι όμως ο αγαπημένος του τρόπος να βασανίζει τα θύματα του ήταν να τα κόβει με διαφόρων μεγεθών μαχαίρια από την "εκλεκτή συλλογή" του όπως συνήθιζε να λέει κι ο ίδιος. Εκείνο το βράδυ η Μία έδειχνε πολύ σοκαρισμένη σχεδόν να έχει χάσει τα λογικά της. Εάν τους απείλησε ότι θα έκανε μήνυση στον Κέβιν σίγουρα δεν θα την άφηναν έτσι απλά να ησυχάσει. Ο Ντόμ δεν θα επέτρεπε ποτέ να ακουστούν άσχημα κουτσομπολιά για τα δύο αδέρφια του τον Κέβιν και τον Μπέντζαμιν. Όπως δεν θα άφηνε να δυσφημίσουν το όνομα του στην πιάτσα, πράγμα που θα επηρέαζε την δουλειά του αρνητικά. Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ η Σαμάνθα καταλάβαινε από το βλέμμα μου ότι φοβόμουν. Τι κι αν αποφάσιζε να κάνει κακό και σε αυτήν; ο θάνατος της Μία ήταν ένα προειδοποιητικό μήνυμα.

«Jimin ο Taehyung που είναι;» με ρώτησε μόλις διαπίστωσε ότι είχε αργήσει να έρθει.

«τον πήρανε μαζί τους στο αστυνομικό τμήμα.» απάντησα άτονα.

«τι;» με ρώτησε έκπληκτη η Σάμ.

«γιατί;» ρώτησε η Άλισον στον ίδιο τόνο με αυτήν.

«το μόνο αναγνωρίσιμο αποτύπωμα πάνω της ήταν αυτό του Tae.»

Ένιωθα το κεφάλι μου έτοιμο να εκραγεί, το έτριβα με δύναμη και πίεζα τον εαυτό μου να σκεφτεί.

«πρέπει να πάμε στο τμήμα.» είπε η Άλισον αναστατωμένη καθώς έτρεξε πίσω στην θέση της για να μαζέψει τα πράγματα της.

Όταν διαπίστωσε πως δεν είχα σκοπό να πάω πουθενά μαζί της απογοητεύτηκε αλλά δεν το σκέφτηκε πολύ. Πήρε τα προσωπικά της αντικείμενα και του Taehyung, κι έφυγε από την αίθουσα τρέχοντας. Το μόνο που με ένοιαζε αυτήν την στιγμή ήταν το κορίτσι που καθόταν δίπλα μου και με κοιτούσε με θλιμμένα μάτια. Δεν ήταν χαζή, καταλάβαινε πόσο περίπλοκο ήταν όλο αυτό κι ότι ίσως ο Ντόμ προσπαθούσε να βλάψει και την ίδια. Με τον Ντόμ δεν ήμασταν ποτέ ιδιαίτερα φίλοι. Τον ενοχλούσε που ο πατριός του με έβλεπε περισσότερο σαν γιο του πάρα τον ίδιο. Ίσως ήθελε να παίξει με τα νεύρα μου, είχε καταλάβει πόσο νοιαζόμουν για την Σαμ από τον τρόπο που στάθηκα ανάμεσα τους εκείνο το βράδυ. Ο μόνος λόγος που θα ασχολούταν μαζί της ήμουν εγώ και μόνο εγώ. Ήταν λάθος από την αρχή αυτή η σχέση με την Σαμ, είχε μπλέξει στα καλά καθούμενα με άνθρωπο του υπόκοσμου και κινδύνευε η ζωή της. Δεν μπορούσα όμως τώρα να την αφήσω, αν την άφηνα θα έμενε απροστάτευτη.

Ένιωσα το ζεστό χέρι της να τυλίγεται γύρω από το μπράτσο μου και το πρόσωπο της να γέρνει πάνω στον ώμο μου. Ναι, φαινόταν στεναχωρημένη με ότι έγινε με την Μία όμως δεν έδειχνε να φοβάται. Σε αντίθεση με εμένα που το μυαλό μου ήταν έτοιμο να εκραγεί από της σκέψεις και τα συναισθήματα.

«ποιος μπορεί να έκανε κάτι τόσο τρομερό;» ρώτησε σκεπτική περισσότερο τον εαυτό της πάρα εμένα.

Πόσο αθώα είσαι Σαμάνθα μου, εκεί έξω υπάρχουν πολύ χειρότεροι άνθρωποι από τον Ντομινίκ Κούπερ που θα έκαναν πιο ακραία πράγματα.

Σαμάνθα

Ξέρω ότι την ερώτηση την έκανα περισσότερο στον εαυτό μου σκεπτόμενη αυτόν που θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, όμως φοβόμουν πως ο Jimin γνώριζε την απάντηση στο ερώτημα μου. Υπήρχε περίπτωση όντως ο αδερφός την Άλισον να σκότωσε την Μία λόγω αυτού που έγινε; όσο σκεφτόμουν πόσο αβοήθητη ήταν στο μπάνιο εκείνο το βράδυ άλλο τόσο ράγιζε η καρδιά μου στην σκέψη του τι πέρασε στην συνέχεια εκείνης της μέρας. Πόσο μόνη και τρομαγμένη θα ένιωθε, αβοήθητη ίσως γνωρίζοντας τι θα της συνέβαινε πραγματικά. Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά στο κορμί μου στην θύμηση του πως ανέφερε ο Jimin πως πέθανε. Κοίταξα το προβληματισμένο πρόσωπο του, έδειχνε βυθισμένος στης σκέψεις του με ένα σκοτεινό βλέμμα και μάτια που γυάλιζαν από φόβο. Για τι πράγμα φοβόταν; δεν υπήρχε περίπτωση να κατηγορήσουν αυτούς για τον θάνατο της.

Το μάθημα είχε τελειώσει για σήμερα, μείναμε για λίγη ώρα στην βιβλιοθήκη ώστε να μπορέσω να τελειώσω μερικές ασκήσεις, ενώ ο Jimin δεν έδειχνε καθόλου συγκεντρωμένος στο βιβλίο που είχε μπροστά του. Το βλέμμα του ήταν απλανές ενώ τα μάτια του κοκάλωναν απότομα βυθίζοντας το μυαλό του σε τρομακτικές σκέψεις.
Είχε ήδη νυχτώσει όταν φύγαμε χωρίς να έχουμε ανταλλάξει κουβέντα. Από το πρωί ήταν σκεπτικός και δεν μου μιλούσε πολύ, κι εγώ απέφευγα να τον ρωτήσω τι σκεφτόταν. Με συνόδευσε μέχρι το δωμάτιο μου. Κάποια στιγμή με σταμάτησε πριν μπω μέσα και με κοίταξε.

«θες να σου κάνω παρέα μέχρι να κοιμηθείς;» με ρώτησε χαμογελώντας ενώ προσπαθούσε με δυσκολία να κρύψει την ανησυχία στην φωνή του.

Του χαμογέλασα και μπήκε μαζί μου στο δωμάτιο. Όσο κι αν επιδίωκα να καταπνίξω τον φόβο μέσα μου τόσο πιο αβέβαιη με έκανε να νιώθω η συμπεριφορά του. Κοίταξε το δωμάτιο γύρω του και καταλάβαινα ότι η έκφραση του είχε αλλάξει ενώ με τα μάτια του επεξεργαζόταν το χώρο. Με είχε φέρει τόσες φορές μέχρι το δωμάτιο μου αλλά έδειχνε σαν να ερχόταν και πάλι για πρώτη φορά. Άρπαξα της πιτζάμες μου από το κρεβάτι και τον κοίταξα έντονα. Κατάλαβε πως ζητούσα να γυρίσει από την άλλη ώστε να μπορέσω να αλλάξω.
Έβηξε κάπως άβολα μόλις το συνειδητοποίησε και γύρισε το πρόσωπο του αντίθετα του δικού μου. Αφαίρεσα προσεκτικά τα ρούχα μου καθώς τον κοιτούσε για να δω αν θα προσπαθήσει να με χαζέψει.

«σε βλέπω.» του είπα μόλις κατάλαβα ότι επιδίωξε με την άκρη του ματιού του να πιάσει κάτι το οτιδήποτε.

Γέλασε άβολα και έμεινε πλάτη προς τα εμένα με τα χέρια στην τσέπες. Άργησα λίγο μέχρι να πάω να βουρτσίσω τα δόντια μου και να ετοιμάσω τα πράγματα μου για αύριο. Αυτός είχε χαλαρώσει και απλά χάζευε τα μυθιστορήματα που είχα στα ράφια πάνω από το γραφείο μου.

Απόψε ο ουρανός ήταν καθαρός και το φεγγάρι έλαμπε δυνατά περνώντας μέσα από το γυαλί του παραθύρου μου για να καταλήξει στην άκρη του κρεβατιού μου και τέλος στο δάπεδο. Τράβηξα το πάπλωμα μου και χώθηκα από κάτω. Ο Jimin έβγαλε τα παπούτσια του και ξάπλωσε δίπλα μου ακουμπώντας την πλάτη του στο προσκέφαλο του κρεβατιού μου. Άπλωσε το χέρι του και με έφερε στην αγκαλιά του για να ξαπλώσω η μισή πάνω του. Με χάιδευε σιωπηλός για αρκετή ώρα στα μαλλιά. Ένιωθα το σώμα μου να χαλαρώνει στο άγγιγμα του και τα μάτια μου να βαραίνουν, όμως δεν ήθελα να τελειώσει τόσο γρήγορα η μέρα μας τώρα που βρισκόταν ξαπλωμένος δίπλα μου.

«τι σκέφτεσαι;» αποφάσισα μετά από πολύ σκέψη να τον ρωτήσω.

«τίποτα.» απάντησε βιαστικά λίγο πριν σηκώσω το βλέμμα μου για να τον κοιτάξω επίμονα, κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσω ήσυχο «είμαι σίγουρος ότι ο Ντόμ είναι πίσω από αυτήν την κατάσταση.» απάντησε τελικά νιώθοντας αβέβαιος «φοβάμαι μην το τραβήξει περισσότερο και προσπαθήσει να κάνει κάτι σε εσένα.»

Ώστε αυτό σκεφτόταν όλη μέρα και δεν μου μιλούσε; απλά ανησυχούσε για την δικιά μου ασφάλεια.

Απέφυγε να με κοιτάξει «απλά νιώθω υπεύθυνος που έχεις βρεθεί ανάμεσα σε τέτοιον κόσμο.» είπε τελικά κάπως απογοητευμένος με τον εαυτό του.

Τραβήχτηκα λίγο πιο πάνω και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο για να τον κάνω να με κοιτάξει «ήθελα και έμπλεξα μαζί σου και δεν το μετανιώνω καθόλου. Όσο είσαι εδώ δεν φοβάμαι τίποτα.» του απάντησα σίγουρη κι αυτός φάνηκε να χαλαρώνει κάπως.

Άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το πρόσωπο μου λίγο πριν σκύψει και με φιλήσει.

«ξέρεις.» είπε ανάμεσα από το φιλί του αλλάζοντας διάθεση «έτσι κοντά μου που σε έχω τώρα θέλω να σου δείξω πόσο πολύ σε θέλω.»

Ένιωσα τα μάγουλα μου να παίρνουν φωτιά και απλά απέφυγα το αισθησιακό βλέμμα του.

«Σταμάτα.» του απάντησα γελώντας.

«καλώς.» έκανε πίσω δίνοντας μου χώρο να ανασαίνω από την στιγμή που είχε κολλήσει ολόκληρος πάνω μου «έλα εδώ.» μου είπε και με τράβηξε στην αγκαλιά του. Έσκυψε και με φίλησε στο κεφάλι πριν με κράτησε γερά ανάμεσα στα χέρια του «κοιμήσου τώρα.»

Του χαμογέλασα ευχαριστημένη και απλά έκλεισα τα μάτια μου ήσυχη ότι ήταν δίπλα μου.

Το πρωί ξύπνησα με δυσκολία, ήμουν τόσο ζεστά κάτω από το πάπλωμα μου που το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω εκεί για πάντα. Ο καιρός έξω έδειχνε κακός, ο ήχος του αέρα που χτυπούσε πάνω στο παράθυρο μου με έκανε να αναριγήσω. Η θέση δίπλα μου ήταν κρύα σαν να μην είχε κοιμηθεί κάνεις δίπλα μου το βράδυ, πίστεψα πως ίσως έμενε μαζί μου μέχρι το πρωί. Κάτι μέσα μου με έκανε να νιώσω άσχημα αλλά απλά κατέπνιξα αυτό το συναίσθημα. Κοίταξα το κρεβάτι της Κλαίρης η οποία απ ότι φαινόταν δεν είχε κοιμηθεί το βράδυ στο δωμάτιο μας. Τώρα τελευταία την έβλεπα όλο και πιο σπάνια σκέφτηκα και σηκώθηκα από το κρεβάτι με βαριά βήματα. Άλλαξα ρούχα και αφού έπλυνα το πρόσωπο και τα δόντια μου έφυγα απευθείας για την σχολή.

Φτάνοντας ένιωσα το κινητό μου να δονείται και κατάλαβα πως είχα μήνυμα.

"καλημέρα, ελπίζω να ξεκουράστηκες. Έχω μερικές δουλειές να κανονίσω οπότε δεν θα έρθω στο μάθημα. Το απόγευμα να είσαι έτοιμη γύρω στης οχτώ για να έρθω να σε πάρω."

Κατάλαβα ότι ήταν από τον Jimin. Έκλεισα το κινητό και το έβαλα στην τσέπη μου. Το μάθημα σήμερα ήταν αρκετά ήσυχο και ο καθηγητής Γουίλσον έδειχνε ιδιαίτερα κεφάτος. Δεν ξέρω τι συζήτησαν με τον Jimin όμως σήμερα δεν έτυχε ούτε για ένα λεπτό να με κοιτάξει η να με ρωτήσει κάτι για το μάθημα. Εφόσον δεν θα έλεγε κάτι στην διεύθυνση δεν με απασχολούσε και πολύ αυτό. Η Σαρίνα δίπλα μου ήταν αμίλητη και μπορώ να πω πως μου είχε λείψει η φίλη μου. Είχαμε τόσες μέρες να βγούμε η έστω να μιλήσουμε. Την σκούντησα με τον αγκώνα μου όταν κατάλαβα πως η σκέψεις της ταξίδευαν.

«τι σου συμβαίνει;» την ρώτησα χαμηλόφωνα ώστε να μην ακουστώ στους υπόλοιπους.

Σαν να συνήλθε γύρισε και με κοίταξε «ω καλά είμαι.» είπε κάπως αβέβαια αποφεύγοντας το βλέμμα μου.

Ήταν φανερό πως κάτι την απασχολούσε αλλά εφόσον δεν ήθελε να το μοιραστεί μαζί μου δεν μπορούσα και να την πιέσω.

Γύρισα στο δωμάτιο μου και αποφάσισα να μπω για μπάνιο. Εφόσον τελείωσα γύρισα πίσω και προσπάθησα να στεγνώσω τα μαλλιά μου. Σήμερα θα βγαίναμε για φαγητό με τον Jimin κι ήθελα να δείχνω εξίσου ωραία δίπλα του όπως αυτός. Σήκωσα τα μαλλιά μου ψηλά φτιάχνοντας μερικές τούφες μπούκλες για να της αφήσω στα πλαϊνά του πρόσωπο μου. Πέρασα το βελούδινο Μπορντό φόρεμα μου πάνω από τα χέρια μου κι αυτό γλίστρησε πάνω στο κορμί μου. Είχε σκίσιμο στο μπούστο και έφτανε χαμηλά λίγο πιο πάνω από τον αφαλό. Στο στέρνο έδεσα της πλατιές κορδέλες που κρεμόντουσαν από το φόρεμα σε έναν φιόγκο. Φόρεσα της μαύρες υψηλές μπότες αστραγάλου και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Πέρασα την μακριά καμπαρντίνα μου γύρω από τους ώμους μου και άρπαξα την τσάντα μου. Πριν φύγω έβαλα ένα ελαφρύ μπεζ κραγιόν στα χείλη μου και βγήκα από το δωμάτιο.

Βγαίνοντας τον είδα να με περιμένει ήδη έξω από το αμάξι του. Έδειχνε αρκετά νευρικός και δεν με είχε προσέξει να τον πλησιάζω. Όπως πάντα ήταν αρκετά γοητευτικός, τα μαύρα μαλλιά του έπεφταν σπαστά στο πλάι του πρόσωπο του, το λευκό πουκάμισο αγκάλιαζε αισθησιακά το στήθος του ενώ αρκετά κουμπιά ήταν ξεκούμπωτα. Έδειχνε τόσο ωραία με τα ασημένια σκουλαρίκια και τα δαχτυλίδια στα δάχτυλα του.

Όταν τελικά τα μάτια του έπεσαν πάνω μου το πρόσωπο του έμεινε για λίγο να με χαζέψει. Μου άνοιξε κάπως άγαρμπα και βιαστικά την πόρτα του συνοδηγού και τα χείλη του δεν μπορούσαν να κρύψουν το χαμόγελο του. Ακούμπησε το χέρι του στην οροφή της πόρτας ώστε να μην χτυπήσω το κεφάλι μου μπαίνοντας μέσα. Κράτησα με το ένα χέρι μου την καμπαρντίνα που κρεμόταν γύρω από τους ώμους μου ώστε να μην γλιστρήσει από πάνω μου και έκατσα στην θέση του συνοδηγού.

Σίγουρα ήξερε πως να φερθεί σε μια κοπέλα. Μου φόρεσε την ζώνη και έκλεισε την πόρτα. Μπήκε στο αμάξι και έβαλε μπρος. Για μια στιγμή με κοίταξε όμως δεν είπε τίποτα.

Σκεφτόμουν για το που θα με πήγαινε, πως θα ήταν εκεί και τι θα τρώγαμε. Ομολογώ πως το στομάχι μου έδειχνε να πεινάει. Ίσως τελικά αυτό το φόρεμα να μην ήταν και καλή ιδέα για να το φορέσω. Κάθε τόσο ανέβαινε πάνω και εγώ διακριτικά προσπαθούσα να το χαμηλώσω. Ίσως το κατάλαβε γιατί τον είδα να χαμογελάει με σαρκασμό αλλά τα μάτια του παρέμεναν προσηλωμένα στον δρόμο.

Στην διαδρομή χάζευα τα μαγαζιά που προσπερνούσαμε ρωτώντας τον εαυτό μου ποιο θα μπορούσε να ήταν το δικό μας. Ο δρόμος ήταν κάπως μακρύς και μπορούσα από το παράθυρο μου να δω την θάλασσα να απλώνεται στα δεξιά μου με τον ήλιο που έδυε σταδιακά. Στο βάθος της ανηφόρας από μακρυά είδα το γυάλινο σπίτι του.

«νόμιζα θα πηγαίναμε σε κάποιο εστιατόριο για φαγητό.» τον κοίταξα μπερδεμένη την ώρα που περνούσαμε της πύλες του σπιτιού.

«δεν ανέφερα ποτέ μου εστιατόριο.» απάντησε σαρκαστικά «αλλά απόψε θα φας φαγητό φτιαγμένο από τα χεράκια μου.» με ενημέρωσε ευδιάθετος.

Άρχισα να νιώθω νευρικότητα και μια αίσθηση χαράς στα στήθη μου. Από την μία ανυπομονούσα πως και πως για την σημερινή βραδιά, όμως σκεφτόμουν τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί απόψε και με έπιανε άγχος.

Σταμάτησε το αμάξι κοντά στην είσοδο του σπιτιού και κατέβηκε ώστε να έρθει προς το μέρος μου και να μου ανοίξει την πόρτα. Μου έδωσε το ελεύθερο χέρι του και εγώ το κράτησα για να βγω από το αμάξι.
Τελικά δεν άντεξε και με φίλησε νιώθοντας τα κρύα δαχτυλίδια στο χέρι του γύρω από τον λαιμό μου να ανατριχιάζουν το δέρμα από κάτω τους.