~

Ανέβαινα τα σκαλιά για να πάω προς το δωμάτιο μου. Ο κρύος αέρας που χτυπούσε το πρόσωπο μου με έκανε να συνέλθω. Σταμάτησα για λίγο μη μπορώντας να συνεχίσω. Τι συνέβη μόλις τώρα; με φίλησε; ένιωθα έναν κόμπο στο στομάχι μου και ένα περίεργο συναίσθημα να αναβλύζει από τα στήθη μου. Έφερα τα δάχτυλα μου κοντά στα χείλη μου και τα άγγιξα. Είχαν ακόμα την γεύση του επάνω τους και την αίσθηση από το τρυφερό φιλί του.
Δεν του άρεζα, μου το είχε ξεκαθαρίσει της προάλλες στην βιβλιοθήκη, όμως με το σημερινό με έκανε να μπερδευτώ.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και έβγαλα το δερμάτινο για να το αφήσω στην άκρη. Τότε θυμήθηκα πως με πήρε να φύγουμε τόσο βιαστικά που ξέχασα την τσάντα μου στο club, ούτε το κινητό μου δεν είχα για να τους ενημερώσω πως έφυγα. Ω Θεέ μου τι σκατοκατάσταση είναι αυτή.

Έκατσα στο κρεβάτι μου κουρασμένη και ξάπλωσα προς τα πίσω. Με πήρε ο ύπνος χωρίς καν να το καταλάβω. Με ξύπνησε ο ήχος από τα χτυπήματα στην πόρτα. Για την ακρίβεια πετάχτηκα τρομαγμένη από το κρεβάτι. Όποιος κι αν ήταν θα ξεσήκωνε τους πάντες και θα κατέληγε να μου σπάσει την πόρτα. Σηκώθηκα και έτρεξα βιαστικά για να την ανοίξω.
O Taehyung με κοίταξε λαχανιασμένος λίγο πριν με τραβήξει στην αγκαλιά του ξεφυσώντας ανακουφισμένος. Τα χέρια μου είχαν μείνει παγωμένα στα πλαϊνά του σώματος μου και δεν μπόρεσα καν να κουνηθώ. Ξεφύσησε αναστενάζοντας και με τράβηξε προς τα πίσω για να με κοιτάξει.

«τρόμαξα. Εξαφανίστηκες χωρίς να μας πεις τίποτα.. Δεν ξέρω κι εγώ τι πίστεψα ότι σου συνέβη.»

Γι' αυτό έφταιγε ο Jimin. Φυσικά και δεν του είπα κάτι τέτοιο, δεν ήθελα να φτάσει κάτι στα αυτιά της Άλισον χωρίς λόγο. Δεν του απάντησα απλά συνέχιζε να με κοιτάει λαχανιασμένος με μια έκφραση ανακούφισης.

«λυπάμαι που σε έκανα να ανησυχήσεις.» του απάντησα χωρίς να τον κοιτάω.

Αυτός απλά γέλασε και με κοίταξε κεφάτος «εφόσον είσαι καλά δεν έχει σημασία. Ορίστε πάρε.» μου είπε την ώρα που μου έδινε την τσάντα μου «την ξέχασες στο μαγαζί.»

«ω σε ευχαριστώ.» την πήρα στα χέρια μου ευγνώμων.

Αφουγκράστηκε και με κοίταξε για ένα λεπτό περίεργα ώσπου άνοιξε το στόμα του για να μιλήσει «τα μάτια σου γιατί είναι κόκκινα;» με ρώτησε έτοιμος να γελάσει.

«τι εννοείς;» τον ρώτησα τρομαγμένη.

Του ξέφυγε ένα αστείο γέλιο και με κοίταξε έκπληκτος «κάπνισες τίποτα περίεργο;»

«α..» έσκυψα το κεφάλι μου νιώθοντας άβολα μόλις συνειδητοποίησα τι εννοούσε.

Μάλλον τον τσιγάρο που κάπνισμα προηγουμένως με τον Κάι είχε ως αποτέλεσμα να με κάνει να δείχνω σαν ένα αιμοβόρο βαμπίρ «αυτό εννοείς.» γέλασε με τον τρόπο που απέφευγα να τον κοιτάξω και απλά με αγκάλιασε για ακόμη μια φορά κάνοντας με να εκπλαγώ.

Με κοίταξε και μου χάιδεψε την μύτη «καληνύχτα μικρή.» μου έκλεισε το μάτι και άρχισε να προχωράει στον διάδρομο για να φύγει.

Έκλεισα την πόρτα και απλά στάθηκα για λίγο εκεί. Νοιαζόταν μήπως και έπαθα κάτι; ασυναίσθητα ένα χαμόγελο στόλισε τα χείλη μου και απλά άφησα την τσάντα μου στην άκρη.

Έβγαλα το κινητό μου και είδα ότι είχα έξι αναπάντητες από την Σαρίνα και άλλες δεκαπέντε από την Σίλια. Αυτό δεν ήταν σίγουρα καλό. Ήταν ήδη πολύ αργά για να την πάρω τηλέφωνο έτσι αποφάσισα να το κάνω αύριο. Έστειλα ένα μήνυμα στην Σαρίνα πως ήμουν στο δωμάτιο μου και ότι θα έπεφτα για ύπνο.
Ξάπλωσα και ένιωσα το σώμα μου να χαλαρώνει. Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα πριν καν το κατάλαβα.

...

Τα μαθήματα σήμερα κράτησαν λιγότερες ώρες απ' ότι το κανονικό. Οι καθηγητές είχαν συνέλευση για να κανονίσουν κάποια θέματα της σχολής, έτσι θα τελειώναμε νωρίτερα.

Μόλις είχαμε σχολάσει και κατευθυνόμασταν με την Σαρίνα έξω από την αίθουσα. Παρεμπιπτόντως να τονίσω πως με έφαγε στης ερωτήσεις από το πρωί, για το που πήγα και εξαφανίστηκα χωρίς καν να τους ενημερώσω. Είχε ανησυχήσει και η ίδια. Της εξήγησα μέχρι ένα σημείο τι συνέβη και απλά έμεινε σιωπηλή να με κοιτάει μπερδεμένη. Δεν της ανέφερα το φιλί, φοβόμουν μήπως το είχα φανταστεί διότι έμοιαζε απλά με ένα όνειρο.

«μα ποιο είναι το πρόβλημα του;» με ρώτησε την ώρα που βγαίναμε έξω στην αυλή.

«δεν έχω ιδέα.» της απάντησα νιώθοντας μπερδεμένη, όντως δεν ήξερα για ποιον λόγο έκανε ότι έκανε.

Δεν ήμουν ούτε η αδερφή του, ούτε η κοπέλα του, όταν καν φίλη του για να συμπεριφερθεί με τέτοιον τρόπο.

Ξαφνικά μια δυνατή κραυγή ήχησε στα αυτιά μου τρομάζοντας και εμένα και την Σαρίνα. Ψάχναμε με το βλέμμα μας τριγύρω για να δούμε τι γινόταν όταν το μάτι μου πρόσεξε μια γυναικεία μορφή να τρέχει με φόρα καταπάνω μου. Ήταν η Βιολέτα η όποια με πλησίαζε με τρελή ταχύτητα χαμογελώντας πλατιά αποκαλύπτοντας τα ολόλευκα δόντια της. Έτρεξε και πήδηξε στην κυριολεξία στην αγκαλιά μου συνεχίζοντας να τσιρίζει.

«φιλενάδα.» φώναξε χαρούμε και σχεδόν ένιωσα ντροπιασμένη από τα περίεργα βλέμματα των περαστικών. Η Σαρίνα δεν έπαυε να με κοιτάει έκπληκτη έτοιμη να σκάσει στα γέλια.

«Βιολέτα.» της είπα χαρούμενη χωρίς αυτή να κατέβει από την αγκαλιά μου.

Πρόσεξα μια θυμωμένη Σίλια να μας πλησιάζει από μακριά και μπορούσα να καταλάβω ότι θα τα άκουγα. Η Βιολέτα κατέβηκε από πάνω μου και με αγκάλιασε κοιτώντας την Σίλια.

«που χάθηκες κοριτσάκι μου, τόσα τηλέφωνα σε έπαιρνα εχθές το βράδυ. Μια φίλη σου με είπε ότι εξαφανίστηκε...» κοίταξε την Σαρίνα δίπλα μου «λογικά εσύ είσαι το κορίτσι με το οποίο μίλησα;» αυτή της κούνησε καταφατικά το κεφάλι και γύρισε για να με κοιτάξει.

Με αντίκρισε μετανιωμένη, είχε ξεχάσει να μου αναφέρει ότι μάλλον μίλησε με την μητέρα μου. Έτσι εξηγούνταν και οι πολλές κλίσεις.

Η Σαρίνα με την Βιολέτα μας άφησαν μόνες κοιτώντας την Σίλια η οποία ήταν έτοιμη να σκάσει από τα νεύρα. Όμως εγώ την ήξερα πολύ καλά, και καταλάβαινα πως απλά είχε ανησυχεί πολύ, υπερβολικά πολύ.
Την πλησίασα και την αγκάλιασα σφιχτά.

«τι σου συμβαίνει κοριτσάκι μου, δεν με παίρνεις πολλα τηλέφωνα πλέον κι όταν το κάνω εγώ απλά με αγνοείς. Βγαίνεις στα κλαμπ και εξαφανίζεσαι, τι να πιστέψω;» την άκουγα που η φωνή της έτρεμε και ήταν έτοιμη να σπάσει από στιγμή σε στιγμή.

Εγώ απλά την έσφιξα πιο δυνατά και αυτή έκανε το ίδιο.

«Μην ανησυχείς, είμαι καλά Σίλια.»

Δεν ήμουν σίγουρη εάν ήμουν καλά, όμως δεν ήθελα να της πω κάτι το οποίο ήξερα ότι θα την αναστατώσει.
Τα κορίτσια μόλις είδαν ότι η Σίλια είχε ηρεμήσει και χαμογελούσε μας ξανά πλησίασαν.

«Σίλια, από εδώ η φίλη μου η Σαρίνα.» την είπα χαμογελώντας ένα της έδειχνα την Σαρίνα.

«έχεις πολύ όμορφο όνομα.» της είπε τρυφερά και την χάιδεψε στο πρόσωπο «χάρηκα για την γνωριμία. « ολοκλήρωσε λίγο πριν την αγκαλιάσει θερμά.

«ω..» ήταν το μόνο που μπόρεσε να πει η Σαρίνα έκπληκτη.

Μόλις την άφησε από τα χέρια κοίταξα την Βιολέτα και ήμουν έτοιμη να της συστήσω όταν με διέκοψε.

«Άστο γνωριστήκαμε νωρίτερα.» μου είπε γελώντας χαρούμενη.

Η Σαρίνα θα δούλευε νωρίτερα σήμερα οπότε πήγαμε στην καφετέρια της σχολή για να πιούμε κάτι ζεστό.

«χαίρομαι τόσο πολύ που ήρθατε.» της είπα χαμογελώντας και γύρισα για να κοιτάξω την Σίλια απέναντι μου. Χάζευε το μέρος έξω από το παράθυρο και έδειχνε σαν να ταξίδευε με της σκέψεις της.

«Σίλια όλα καλά;» την ρώτησε η Βιολέτα μόλις κατάλαβε ότι κάτι την απασχολούσε.

Η Σίλια γύρισε και μας κοίταξε χαμογελώντας καθώς έπινε μια γουλιά από τον καφέ της.

«Απλά αναπολώ την εποχή που σπούδαζα εδώ.» απάντησε γελώντας όμως μπορούσα να διακρίνω έναν τόνο θλίψης στην φωνή της το ίδιο και η Βιολέτα.

Μάλλον θυμήθηκε την περίοδο που γνώρισε τον "πατέρα" μου κι αυτό ήταν κάτι που την έκανε να πονάει. Δεν μου είχε εξηγήσει πολλά πράγματα για το τι συνέβη, μόνο ότι την παράτησε μόλις έμαθε ότι ήταν έγκυος σε μένα.
Άπλωσα το χέρι μου για να σφίξω το δικό της.

Σηκώθηκε για να πάει στην τουαλέτα και εγώ έμεινα μόνη με την Βιολέτα.

«για πες μου τώρα, πως είσαι εσύ; γιατί δεν σε βλέπω πολύ καλά.» με κοίταξε με μισό μάτι ακουμπώντας την πλάτη της στην τζαμαρία.

«τι να σου λέω τώρα.» της απάντησα άκεφη.

«τι έγινε κορίτσι μου;» με ξανά ρώτησε αυτήν την φορά ανήσυχη «εσύ δείχνεις χάλια.»

Τότε άνοιξε η πόρτα της καφετέριας και κάποιος μπήκε μέσα. Είχε περασμένη την τσάντα του στο δεξί του ώμο και στο πρόσωπο του φορούσε τα μοντέρνα γυαλιά του. Φορούσε ένα τζιν τζάκετ με σχέδια στην πλάτη του και ένα αντίστοιχο ανοιχτόχρωμο τζιν μαζί με τα μαύρα ξεθωριασμένα μποτάκια του. Το λευκό ζιβάγκο αναδείκνυε όμορφα τον μακρύ λαιμό του τονίζοντας το μαύρο μακρύ σκουλαρίκι σε σχήμα ανάποδου σταυρού που κρεμόταν από τον λοβό του. Στάθηκε πίσω από έναν άλλον πελάτη τοποθετώντας το δεξί χέρι στην μπροστινή τσέπη του ενώ περίμενε να έρθει η σειρά του. Κοιτώντας τριγύρω το βλέμμα του έφτασε προς την μεριά μου. Δεν περίμενε να με δει. Η έκφραση του έμεινε σταθερή και έμεινε για λίγο να με κοιτάει με έναν άβολο τρόπο.

«μμ ποιο είναι αυτό το κουκλί;» άκουσα την Βιολέτα δίπλα μου να σχολιάζει σίγουρα με το πονηρό χαμόγελο της.

«αυτός..» είπα χωρίς να πάψω να τον κοιτάω «είναι αυτός που μου έφερε τα πάνω κάτω στην ζωή μου και δεν έφτανε μόνο αυτό, τόλμησε και να με φιλήσει.» της απάντησα νιώθοντας τον γνωστό σφικτό κόμπο στο στήθος μου.

«τι;» ψιθύρισε σχεδόν προσπαθώντας να μην τσιρίξει.

Γύρισε το πρόσωπο του και προχώρησε προς το ταμείο για να δώσει την παραγγελία του. Η Βιολέτα έκατσε κανονικά δίπλα μου και σώπασε καθώς έβλεπε την Σίλια να μας πλησιάζει.

«ποιο είναι αυτό το αγόρι;» με ρώτησε σοβαρή μόλις έκατσε «μου φάνηκε πως σε κοιτούσε.» ολοκλήρωσε χαμογελώντας αμήχανα.

«δεν τον ξέρω.» της απάντησα χωρίς να την κοιτάξω στα μάτια.

«μμ ναι.» άκουσα την Βιολέτα να λέει δίπλα μου «την Παρασκευή το βράδυ λέω να έρθω να μείνω μαζί σου.» με ενημέρωσε κεφάτη κι εγώ απλά συμφώνησα μαζί της χαμογελώντας.

Θα μου έκανε καλό να είχα την φίλη μου για ένα βράδυ.
Κάποια στιγμή βλέπω τον Tae έξω από το καφέ να πλησιάζει και να μπαίνει μέσα. Όλοι θα περνούσαν από το καφέ σήμερα;

Μόλις με είδε περπάτησε προς το μέρος μας και κοίταξε μια την Βιολέτα και μια την Σίλια η οποία και τον χάζεψε μαγεμένη με ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη.

«ποιος είναι πάλι αυτός;» με ρώτησε ψιθυριστά δίπλα από το αυτί μου.

«αυτός που με είδε γυμνή..» της ψιθύρισα όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσα την ώρα που ο Tae συστηνόταν στην Σίλια.

Η Βιολέτα ήταν έτοιμη να πάθει εγκεφαλικό από την πληροφορία που της έδωσα μόλις τώρα και τον κοίταξε χαζογελώντας «θεέ τι πλάσματα φτιάχνεις;» ψιθύρισε χαμογελαστή λίγο πριν με κοιτάξει «μωρή τι αγόρια είναι αυτά που ελκύεις..» ήταν το μόνο που είπε πριν την κοιτάξει ο Tae.

Της άπλωσε το χέρι του και αυτή τον χαιρέτησε «γειά.» ξεφώνισε αμήχανα.

«χάρηκα είμαι ο Taehyung.»

«κι εγώ.» μόνο τα σάλια της έλειπαν από τα χείλη, η έκφραση της τα έλεγε όλα.

«τι σε λένε κι εσένα Taehyung;»

Την ρώτησε γελώντας ενώ πήρε μια καρέκλα για να καθίσει δίπλα μας.

«αχ έχει και χιούμορ.» παραδέχτηκε με ένα χαζό χαμόγελο μέχρι να σοβαρέψει «είμαι η Βιολέτα, η παιδική φίλη της Σαμάνθας.»

«χάρηκα.» της ξανά είπε ευγενικά.

Η Σίλια έδειχνε χαρούμενη και αρκετά γοητευμένη μαζί του «είσαι φίλος της Σαμάνθα μου;»

Αυτός στην ερώτηση της με κοίταξε και μου χάρισε ένα αχνό χαμόγελο «ελπίζω πως όχι. Ευελπιστώ για κάτι παραπάνω.» γύρισε και την κοίταξε με ένα ευγενικό και ειλικρινές χαμόγελο.

Εγώ είχα μείνει να τον κοιτάω μιας και δεν περίμενα να πει κάτι τέτοιο. Η Σίλια φάνηκε ιδιαίτερα ευχαριστημένη πράγμα που δεν ήξερα αν ήταν καλό η κακό. Μόλις ένα αγόρι της είπε ότι θέλει την κόρη του για κάτι παραπάνω από φίλη και αυτή απλά χαμογελούσε. Κάτι δεν πήγαινε καλά με την ίδια.

Όσο κι αν προσπαθούσα να επεξεργαστώ αυτό που μόλις ξεστόμισε το βλέμμα μου έτρεξε για να κοιτάξει τον Jimin να βγαίνει έξω από την καφετέρια κρατώντας τον καφέ του στα χέρια. Ένιωσα την Βιολέτα να κολλάει πάνω μου και σχεδόν να με σπρώχνει έτοιμη να πέσω από τον καναπέ, για να απλώσει το χέρι της να τον αγγίξει.

Την κοίταξα μπερδεμένη «τι κάνεις κοριτσάκι μου;»

«προσπαθώ να καταλάβω εάν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Φαίνεται πολύ τέλειος για να είναι αληθινός.» με κοίταξε σοκαρισμένη και εγώ απλά την έσπρωξα μακριά μου.

«φύγε από εδώ τρελή.»

Ο Taehyung με την Σίλια γελάσανε με την συμπεριφορά της Βιολέτα  κι εγώ δεν μπόρεσα να αντισταθώ και να μην γελάσω με την τρέλα της.

Με τον Taehyung συνοδεύσαμε την Σίλια και την Βιολέτα μέχρι το αυτοκίνητο της και της αποχαιρετήσαμε. Στάθηκα να της κοιτάω που απομακρυνόντουσαν από την σχολή. Όταν χάθηκαν από το οπτικό μου πεδίο γύρισα και τον κοίταξα «τι εννοούσες με αυτό που είπες προηγουμένως;» τον ρώτησα νιώθοντας κάπως μπερδεμένη.

Άπλωσε το χέρι του και με τράβηξε να κολλήσω στο στήθος του «αυτό που κατάλαβες.»

Το άγγιγμα του στην μέση μου ήταν σφιχτό και σχεδόν με εγκλώβιζε ανάμεσα στην απόσταση που υπήρχε από το σώμα του μέχρι το χέρι του.

«δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα καλά.»

Έσκυψε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. Δεν ήταν σαν αυτό του Jimin. Ήταν αιφνιδιαστικό και λίγο επιδεικτικό. Με κοίταξε χαμογελώντας ενώ εγώ ένιωθα κάπως άβολα και ντροπιασμένη.

«είσαι σκέτη γλυκά όταν κοκκινίζεις.» δήλωσε γελώντας πριν με αγκαλιάσει.