~

Μπήκα στο δωμάτιο και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Η Κλαίρη έλειπε μάλλον ήταν με το αγόρι της. Άνοιξα το laptop και βολεύτηκα στο κρεβάτι δίπλα από το παράθυρο. Κάλεσα την Σίλια στο Skype και το σήκωσε αμέσως. Ήταν στην κουζίνα και μαγείρευε φορώντας την αγαπημένη της πόδια και τον σκούφο. Χαμήλωσε την φωτιά και με πλησίασε στην κάμερα.

«κοριτσάκι μου γλυκό, πως είσαι;» σχεδόν φώναζε από την χαρά της που με έβλεπε.

«καλά είμαι Σίλια.»

Δεν είμαι σίγουρη πόσο καλά φαινόμουν η πόσο πειστική ακουγόμουν αλλά φάνηκε κάπως στεναχωρημένη.

«όλα καλά γλυκιά μου;»  με ρώτησε με τον γλυκό της τρυφερό τρόπο.

«Ναι σήμερα κάναμε μια πρώτη γνωριμία με τα παιδιά της κατεύθυνσης μου και αύριο ξεκινάω τα μαθήματα.» παραδέχτηκα ευδιάθετη.

Χτύπησε τα χέρια της παλαμάκια χαρούμενη που έδειχνα ενθουσιασμένη γι' αυτό «χαίρομαι κορίτσι μου, έκανες καθόλου γνωριμίες;»

«ναι έκανα μια φίλη και έναν...» δίστασα για λίγο διότι δεν ήμουν σίγουρη πλέον τι ήταν ο Seokjin για εμένα. Αποφάσησα όμως να τον αποκαλέσω φίλο μου «Φίλο!»  την ενημέρωσα κεφάτη.

«και ξέχασες τους παλιούς σου φίλους Ε;»  πετάχτηκε ενοχλημένη στην κάμερα δίπλα από την Σίλια.

«Βιολέτα!»  τσίριξα χαρούμενη που την έβλεπα μετά από τόσο καιρό.

«είδες ποια γύρισε και είπε να με επισκεφτεί;»  με ρώτησε η Σίλια χαμογελαστή που είχε την δεύτερη κόρη της κοντά της.

Με την Βιολέτα γεννηθήκαμε μαζί στο ίδιο νοσοκομείο και εκ τότε μεγαλώσαμε μαζί. Οι μητέρες μας ήταν φίλες από μικρές και έτυχε να μείνουν έγκυος την ίδια περίοδο, έτσι έχουμε γενέθλια την ίδια μέρα. Όλοι μας φώναζαν δίδυμες και νιώθαμε σαν δίδυμες αδερφές. Δεν μοιάζαμε τόσο εμφανισιακά πόσο μάλλον σε χαρακτήρα. Ήταν πιο ελεύθερη και άνετη σαν άνθρωπος, της άρεσέ να δοκιμάζει καινούργια πράγματα και δεν κώλωνε πουθενά σε αντίθεση με εμένα. Αν είμαι έστω και λίγο κοινωνική σήμερα ευθύνεται η Βιολέτα που με βοήθησε να είμαι πιο ανοιχτή στον κόσμο.
Φοβόμουν να δεθώ με τους ανθρώπους. Η σκέψη ότι δεν θα με αγαπούσαν γι' αυτό που είμαι και ότι θα με παράταγαν όπως έκανε και ο "μπαμπάς" μου με κρατούσε σε απόσταση από τον υπόλοιπο κόσμο.

«ποτέ επέστρεψες;»  την ρώτησα χαρούμενη και τότε συνειδητοποίησα πόσο μου είχε λείψει η κολλητή μου φίλη.

«σήμερα το πρωί.»  με ενημέρωσε και κοίταξε την Σίλια που ήθελε να μιλήσει.

«από το πρωί εδώ είναι και περίμενε ποτέ θα πάρεις με κάμερα να μιλήσετε.»  την πήρε στην αγκαλιά της και ένιωσα έναν σφικτό κόμπο ανάμεσα στα στήθη μου. Δεν ζήλευα για κανέναν λόγο. Ήθελα όμως να ήμουν και εγώ μαζί τους αυτήν την στιγμή. Δεν θα ζήλευα ποτέ μου την αγάπη που έδειχνε η Σίλια στην Βιολέτα διότι γνώριζα πολύ καλά τόσα χρόνια ότι πάλευε για την ευτυχία μου επειδή με αγαπούσε και ήμουν ότι πολυτιμότερο είχε στην ζωή της.

«Σίλια;»  μόρφασε η Βιολέτα δίπλα της σαν να οσφρήστηκε κάτι απαίσιο «σου μυρίζει καμένο;»  την ρώτησε συνοφρυωμένη.

Το πρόσωπο της Σίλια από χαρούμενο μετατράπηκε σε τρομαγμένο « θεέ μου το φαγητό.»  σηκώθηκε βιαστικά και πήγε προς την κατσαρόλα ενώ εμείς σκάγαμε στα γέλια.

Η Βιολέτα πήρε το laptop στα χέρια της και έφυγε προς το σαλόνι για να μην εισπνέει την μυρωδιά του καμένου φαγητού. Έκατσε στο σαλόνι μας και βολεύτηκε στον καναπέ.

«για πες μου τώρα εσύ, πως περνάς εκεί;»

Ξεφύσησα αναστενάζοντας «έχουν συμβεί το κόσμου τα τρελά φίλη μου.»

Γούρλωσε τα μάτια της χαμογελώντας και πλησίασε το ακουστικό για να μιλήσει ψιθυριστά «το έκανες;»  με ρώτησε χαμογελώντας ελπιδοφόρα.

«ιού όχι.»  της απάντησα βιαστικά και τραβήχτηκε προς τα πίσω.

«είπα και εγώ.»  ξεφώνισε απογοητευμένη και ύστερα σκάσαμε στα γέλια «τι μπορεί να έγινε μέσα σε λίγες μέρες;»  με ρώτησε κεφάτη «πες μου γρήγορα πριν έρθει η Σίλια.»  μου είπε ενώ κοιτούσε προς την κουζίνα.

«από την ημέρα που ήρθα πέφτω συνέχεια πάνω σε ένα συγκεκριμένο αγόρι και έχουμε μια μικρή κόντρα, ένας άλλος που μου την πέφτει συνέχεια με είδε το πρώτο μου βράδυ εδώ γυμνή στα ντουζ, και να συμπληρώσω εδώ ότι οι ντουζιέρες είναι ενωμένες και κάνουμε όλες μαζί μπάνιο.»  της απάντησα ελαφρά τσαντισμένη ψιθυρίζοντας «και ύστερα το πρώην αγόρι της φίλης που έκανα εδώ πέρα μου εκμυστηρεύτηκε ότι με θέλει. Πως σου φαίνονται όλα αυτά;»

Για ένα λεπτό νόμιζα ότι είχε πάθει κάποιο εγκεφαλικό μιας και είχε μείνει ακίνητη και δεν έβγαζε κιχ όταν τσίριξε δυνατά κουφαίνοντας ακόμα και εμένα που δεν ήμουν δίπλα της. Η Σίλια βγήκε τρέχοντας από την κουζίνα και την κοίταξε κατατρομαγμένη.

«τι έγινε;»  την ρώτησε φοβισμένη κρατώντας μια κουτάλα στο χέρι της ενώ είχε πασαλειφτεί παντού με σάλτσες.

Εγώ την κοίταξα από την κάμερα ενώ η Βιολέτα γύρισε για να την αντικρίσει «Σίλια; πάλευες με την σάλτσα για τα μακαρόνια; τι έπαθες;» την ρώτησε σαρκαστικά.

Η Σίλια την κοίταξε τσαντισμένη «με την τσιρίδα σου τρόμαξα και λερώθηκα.»  της απάντησε βιαστικά και με κοίταξε στην οθόνη μπερδεμένη «μα τι συνέβη;»  μας ρώτησε και της δυο που ήμασταν έτοιμες να σκάσουμε στα γέλια.

«α τίποτα νόμιζα πως είδα μια κατσαρίδα απλά.»  της απάντησε αδιάφορα λες και της έλεγε κάτι φυσιολογικό, την γνώριζα πολύ καλά την Σίλια και περίμενα την αντίδραση της.

Έκλεισα τα αυτιά μου με τα δάχτυλα μου και τότε έβγαλε μια δυνατή κραυγή που τρόμαξε την Βιολέτα με αποτέλεσμα το laptop να αγκαλιάσει το πάτωμα. Το σήκωσε βιαστικά και την κοίταξε φοβισμένη.

«τι έπαθες καλέ;»  την ρώτησε γελώντας σοκαρισμένη.

Η Σίλια ανέβηκε πάνω στον καναπέ κρατώντας την κουτάλα απειλητικά ανάμεσα στα χέρια της «που είναι; που είναι η κατσαρίδα;»

Και τότε έσκασα στα γέλια και ακολούθησαν και τα ξεκαρδιστικά χαχανητά της φίλης μου. Η Σίλια μας κοίταξε κατακόκκινη και κατέβηκε από τον καναπέ. Έφυγε για την κουζίνα χωρίς να πει κάτι, μάλλον μας θύμωσε υποθέτοντας πως της κάναμε πλάκα.
Μόλις βεβαιώθηκε η Βιολέτα ότι δεν μας άκουγε η Σίλια γύρισε προς την κάμερα και με κοίταξε σοκαρισμένη

«έγιναν όλα αυτά; κι εγώ που ήμουν;»  ρώτησε δήθεν ενοχλημένη «πες μου, αυτός που σε είδε γυμνή είναι ωραίος;»

«Ε είναι ωραίος δεν λέω.»  της απάντησα ενώ έσκασα ένα μικρό γέλιο.

«δεν το πιστεύω ότι σε είδαν γυμνή και δεν έχασες καν την παρθενιά σου.» σκέφτηκε απογοητευμένη.

«Σσς, χαζή.»  την σταμάτησα απότομα για να σκάσει εφόσον είχα ανοιχτό το παράθυρο και μπορεί να την άκουγε κανένας.

«δεν λες πάλι καλά που δεν με βίασε, είχα πάθει σοκ όταν κατάλαβα ότι στεκόταν ένα αγόρι από πίσω μου.»  της απάντησα γελώντας ενώ θυμήθηκα την όλη φάση, αν και εκείνη την στιγμή είχα τρομάξει αρκετά.

Γέλασε μαζί μου και με ρώτησε για τους φίλους μου. Της μίλησα για την Σαρίνα, το ποσό καλή και υπερπροστατευτική ήταν μαζί μου. Ότι μου θύμιζε αρκετά την ίδια, ήταν και οι δύο αρκετά οξύθυμες και δεν φοβόντουσαν τίποτα και κανέναν.

«μωρέ μήπως είναι λεσβία;»  μου πέταξε ειρωνικά «αλλιώς δεν εξηγείτε το ότι δέθηκε μαζί σου σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.»

«είσαι χαζή ρε, αφού σου είπα ότι μόλις χώρισε με τον πρώην της.»

«α ναι.»  έλαμψε το πρόσωπο της όταν της το θύμισα «κι αυτός τι ηλίθιος, την πέφτει στην φίλη της πρώην του;»  ρώτησε ξενερωμένη.

«όχι δεν είναι αυτό.»  της απάντησα βιαστικά για να μην τον παρεξηγήσει «μου εξήγησε πως είχαν αρχίσει να γίνονται περισσότερο φίλοι πάρα εραστές, γι’ αυτό και χώρισαν.»

«βλακείες.»  μου απάντησε ξεφυσώντας με σνομπ υφάκι «μικρή θα την έχει.»

Γούρλωσα τα μάτια μου και την κοίταξα γελώντας «θα σταματήσεις επιτέλους, όλο βλακείες λες.»  της απάντησα σοκαρισμένη και σκάσαμε παρέα στα γέλια.

Μιλήσαμε για λίγη ώρα ακόμα και της καληνύχτισα.
Είχε βραδιάσει για τα καλά, μόνο μερικοί λαμπτήρες φώτιζαν το μονοπάτι για τους κοιτώνες. Έβαλα ένα μαξιλάρι πάνω στο περβάζι του παράθυρου, άρπαξα ένα βιβλίο από το κομοδίνο μου και έκατσα εκεί κοιτώντας για μια στιγμή προς τα έξω. Ο ουρανός ήταν καθαρός με μερικά αστέρια να τον στολίζουν.

Τότε διέκρινα κάτι να κινείτε και πρόσεξα δύο φιγούρες σε ένα παγκάκι κοντά στο παράθυρο μου κάτω από μερικά δέντρα. Η μία φιγούρα κινούνταν συνεχώς και έδειχνε να μιλάει και ταυτόχρονα να καπνίζει τσιγάρο, καθώς μεγάλη ποσότητα καπνού ερχόταν από το μέρος της. Όταν προσπάθησα να καταλάβω ποιοι είναι διαπίστωσα ότι δεν ήταν άλλοι από την Άλισον και τον Jimin.

«ήταν ανάγκη να καθίσουμε εδώ;»  την ρώτησε με παράπονο αγανακτισμένος.

«τι σου συμβαίνει όλη μέρα σήμερα; γκρινιάζεις και έχεις νεύρα.»

Μπορούσα να τους ακούσω να συζητάνε, όχι πολύ καθαρά αλλά και πάλι τους άκουγα.

«δεν έχω τίποτα.»  της απάντησε αδιάφορος και πέρασε το πόδι του σταυρωτά πάνω από το άλλο.

«μήπως είσαι έτσι γι’ αυτό που έγινε σήμερα το πρωί;»  τον ρώτησε μισογελώντας.

Σκέφτηκα να κλείσω το παράθυρο και να γυρίσω στο κρεβάτι μου, όμως κάτι μέσα μου μου έλεγε να συνεχίσω να τους ακούω.

«τι εννοείς;»  την ρώτησε δίχως να καταλαβαίνει για τι πράγμα μιλούσε.

«δεν το έμαθες;»  τον ρώτησε γελώντας «ο Tae είπε στην Κλαίρη ότι την έπεσε στην Σαμάνθα, ότι αυτή του έκατσε και της πήρε την παρθενιά που φαίνεται πως έως τώρα δεν την είχε χάσει.» 

«τι είπες;»  την άρπαξε από το μπράτσο τσαντισμένος.

Μου ξέφυγε ένα μικρός ήχος από τα χείλη μου και κατάλαβα ότι είχα ακουστεί. Τραβήχτηκα προς τα πίσω για να μην με δουν.
Τον είδα να την αρπάζει από το μπράτσο και να την παίρνει μαζί του

«όχι εδώ, πάμε αλλού.»

Ακούμπησα την πλάτη μου πάνω στον τοίχο ενώ προσπαθούσα να καλμάρω την αναπνοή μου. Κοιτούσα γύρω μου σοκαρισμένη και σχεδόν γλίστρησα στο κρεβάτι μου αναπνέοντας με δυσκολία. Το χέρι μου έψαξε στο κομοδίνο και ψαχούλεψε στο συρτάρι για τα φάρμακα μου. Δεν μπορούσα να πάρω αναπνοή και νόμιζα ότι θα χάσω της αισθήσεις μου ώσπου βρήκα το βρήκα και πήρα μια γερή τζούρα.
Άρχισα να ανασαίνω γρήγορα και τέλος να ηρεμώ καθώς πλέον ανέπνεα με ευκολία μιας και είχα ηρεμήσει. Τι ήταν αυτό; γιατί να πει τέτοιο ψέμα; κι γιατι ο Jimin να είχε νεύρα εάν ίσχυε κάτι τέτοιο;

Κουλουριάστηκα στο κρεβάτι μου σκεπτόμενη για το τι είχε πει μόλις τώρα η Άλισον, γιατί να πει ένα τέτοιο ψέμα ο Tae; νόμιζα ότι.. Δεν ξέρω κι εγώ τι νόμιζα. Πίστεψα πως ήταν πολύ καλύτερος απ αυτό που έδειχνε αλλά μάλλον έκανα λάθος.

Δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι όλο το βράδυ, περίμενα ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου την ώρα που θα γυρνούσε η Κλαίρη ώστε να την ρωτούσα. Αν ήταν αλήθεια όλο αυτό δεν είχα σκοπό να τον αφήσω να περιφέρεται και να λέει τέτοιες ηλιθιότητες για εμένα. Ποίος νόμιζε ότι είναι;
Γύρω στης τέσσερις το πρωί βαρέθηκα να περιμένω την Κλαίρη, με πήρε ο ύπνος χωρίς να το καταλάβω.

Με το ζόρι μπόρεσα να σηκωθώ το πρωί και όταν είδα ότι είχα αργήσει για το μάθημα πετάχτηκα βιαστικά από το κρεβάτι. Η Κλαίρη έλειπε και δεν έκανε τον κόπο να με ξυπνήσει.
Φόρεσα μια τζιν σαλοπέτα, ένα απλό φανελάκι και τα μπλε σταράκια μου. Άρπαξα την τσάντα και έφυγα βιαστικά για την σχολή.

Βουίζαν όλα γύρω μου και το κεφάλι μου ήταν έτοιμο να εκραγεί. Κοίταξα το πρόγραμμα μου και μόλις βρήκα την αίθουσα στην οποία είχα μάθημα χτύπησα την πόρτα. Μπαίνοντας μέσα αντίκρισα ένα δωμάτιο που σχημάτιζε μισό κύκλο. Στα δεξιά μου ήταν ο πίνακας και η έδρα, ενώ μπροστά μου ορθωνόντουσαν αμέτρητες σκάλες με πάγκους και καθίσματα. Η αίθουσα ήταν σχεδόν γεμάτη και οι άδειες θέσεις ελάχιστες.

Για καλή μου τύχη ο καθηγητής δεν είχε εμφανιστεί ακόμα. Έψαξα με το μάτι μου την Σαρίνα και μόλις την βρήκα την πλησίασα και έκατσα στην άδεια θέση δίπλα της. Της χάρισα ένα χαμόγελο και σχεδόν με αγνόησε ρίχνοντας μου ένα απλό ειρωνικό βλέμμα, σαν αυτά που έριχνε στον Taehyung. Δεν πρόλαβα να την ρωτήσω τι είχε, φαινόταν ξεκάθαρα πως δεν ήθελε να μου μιλήσει και ότι για κάποιον λόγο ήταν θυμωμένη μαζί μου. Μπήκε ο καθηγητής στην αίθουσα και όλοι μας σωπάσαμε.

«καλημέρα παιδιά.»  είπε δίχως να μας κοιτάξει ενώ κατευθυνόταν προς την έδρα. Γύρισε προς το μέρος μας και τότε το μάτι του έπεσε προς τα πάνω μου.

«βλέπω πως μερικοί δεν φοράτε της στολές σας, θα ήθελα να της προμηθευτείτε μέχρι αύριο.»  με κοίταξε με σοβαρό ύφος και γύρισε προς τα υπόλοιπα παιδιά.

Κοίταξα γύρω μου και διαπίστωσα ότι ήμουν η μοναδική που δεν φορούσα στολή και αμέσως ένιωσα τελείως άβολα. Δεν με είχε ενημερώσει κάνεις ότι θα έπρεπε να κυκλοφορούμε με κάποια συγκεκριμένη στολή.

«αν δεν προλάβατε να αγοράσετε τα βιβλία σας.»  είπε την ώρα που ακουμπούσε τον εαυτό του στην έδρα και σταύρωνε τα χέρια του «δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς σήμερα θα δουλέψουμε με τους υπολογιστές, που ελπίζω όλοι να έχετε μαζί σας.»  με κοίταξε και έσκασε ένα χαμόγελο μόλις το είπε αυτό.

Ένιωσα κάπως πιο άνετα και έβγαλα το laptop πάνω στον πάγκο καθώς έκαναν το ίδιο και τα υπόλοιπα παιδιά.
Η ώρα κύλησε ήσυχα. Όλοι μας ήμασταν συγκεντρωμένοι στον καθηγητή, που και που όμως έριχνα ένα βλέμμα στην Σαρίνα για να βεβαιωθώ ότι προς το παρών δεν είχε σκοπό να μου μιλήσει. Τι της έκανα;
Μόλις τελείωσε η ώρα γύρισε και με κοίταξε.

«έλα μαζί μου.»  μου είπε αδιάφορα ενώ μάζευε τα πράγματα της.

Βγήκαμε από την αίθουσα και την ακολούθησα μέχρι έξω στην αυλή. Με τράβηξε από το χέρι και σταθήκαμε σε έναν τοίχο μακριά από τα υπόλοιπα  παιδιά.

«θα μου πεις τι σου συμβαίνει;»  την ρώτησα τελικά όταν είδα ότι ήταν έτοιμη να εκραγεί από τα νεύρα της.

«γιατί το έκανες αυτό;»  με κοίταξε θλιμμένη «γιατί πηγές και έκανες κάτι τέτοιο Σαμ; σε προειδοποίησα να μείνεις μακριά από τον Tae και εσύ..»

«Στάσου λίγο.»  την διέκοψα όταν κατάλαβα για τι πράγμα μιλούσε «δεν έκανα τίποτα με τον Taehyung Σαρίνα, κι εγώ χθες το βράδυ έμαθα ότι ειπώθηκε κάτι τέτοιο όμως όλα είναι ψέματα. Πιστεύεις πως μετά απ ότι έγινε θα ήθελα έστω να του μιλήσω;»  της μίλησα τσαντισμένη διότι όλο αυτό με είχε ενοχλήσει.

Της ξέφυγε ένας ανακουφιστικός ήχος και με αγκάλιασε ήρεμη μόλις βεβαιώθηκε ότι έλεγα την αλήθεια. Όταν συνειδητοποίησε όμως αυτό που συνέβαινε τραβήχτηκε εκνευρισμένη.

«δηλαδή είπε τέτοιο ψέμα;»  ρώτησε τον εαυτό της σοκαρισμένη.

Μάλλον ήταν η λάθος στιγμή να εμφανιστεί και να σταθεί δίπλα μου λες και δεν είχε συμβεί απολύτως τίποτα. Έδειχνε κεφάτος και χαμογελούσε όπως πάντα. Μας παρατήρησε για ένα λεπτό που τον κοιτούσαμε εγώ απογοητευμένη ενώ η Σαρίνα έτοιμη να τον σκοτώσει.
Τον έπιασε από την μπλούζα διακριτικά για να μην την δει κανείς και εγώ την κοίταξα έκπληκτη, ενώ ο Taehyung ταράχτηκε στην κίνηση της με ένα μπερδεμένο βλέμμα. Σήκωσε το φρύδι του και την κοίταξε τσαντισμένος.

«τι κάνεις;»

«μην τολμήσεις να την ξανά πλησιάσεις και θα πάρεις πίσω όλα όσα είπες στους φίλους σου για την Σαμάνθα.»

Με κοίταξε έκπληκτος «τι είπα;» ρώτησε γελώντας.

«άκουσες τι σου είπα;» τον ρώτησε σπρώχνοντας τον πάνω στον τοίχο ενώ χαμογελούσε για να μην καταλάβει κανείς ότι μάλωναν «θα πεις ότι όλα όσα είπες για την Σαμ ήταν ψέματα, ότι ποτέ δεν πηδηχτήκατε και θα μείνεις μακριά της.»

Άρπαξε το χέρι της και το τράβηξε από πάνω του. Της κράτησε τον καρπό σφιχτά και την αγριοκοίταξε «τι μαλακίες είναι αυτές που λες;»  την ρώτησε σφίγγοντας τα δόντια του από τα νεύρα του.

«Taehyung άφησε την.»  προσπάθησα να τραβήξω το χέρι του για να την αφήσει όμως αυτός έδειχνε τόσο θυμωμένος που ήταν λες και δεν άκουγε την φωνή μου.

«δεν είπα ποτέ μου τίποτα τέτοιο για την Σάμ και μην μου την μπαίνεις γιατί θα το μετανιώσεις.»

Πέταξε το χέρι της στον αέρα και αφού την κοίταξε υποτιμητικά έφυγε βιαστικά από κοντά μας.

Τι κάνετε αγαπάκια; 💕 ελπίζω να βρίσκεται ενδιαφέρον το βιβλίο έως τώρα (θα ήθελα να μάθω την γνωμη σας ⬇️)
Τι λέτε να συνέβει πραγματικά; είναι τόσο χαζός ο Tae για να πει τέτοιο ψέμα; κι αν δεν το είπε αυτός τότε ποιος; 😊
τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο ❤️ lov u all ❤️