1 εβδομαδα μεταα

Καθομαι μονη μου σε ενα μπαγκακι. Βρισκομαι καπου μεσα στα δρομακια της κατασκηνωσης. Δεν ξερω που ακριβως ειμαι αλλα ειναι ηρεμα.

Ο απαλος αερας του καλοκαιριου χτυπαει απαλα το προσωπο μου ενω το απαλο κελαδισμα των πουλιων θυμιζε εξοχη. Απο το βαθος ακουγονται οι φωνες των παιδιων απο τα γηπεδα της κατασκηνωσης διαταραζοντας την υπεροχη ησυχεια.

-Αυτες τις 7 μερες που περασαν ολο σκεφτομαι τι πρεπει να κανω. Η προηδοπηση του Γιαννη ηταν σωστη. Οι κανονες ειναι κανονες, απογορευονται οι σχσεις στην κατασκηνωση... Μα εμενα δεν μου αρεσει να ακουλουθω τους κανονες. Οι κανονες ειναι προτασεις γραμμενες σε ενα χαρτι, ενω τα συναιθηματα δεν μπορει να τα ορισει κανεις. Κανενας δεν εχει δικαιομα να με κατεπιεζει στο να κριβω τα αισθηματα μου. Υποτιθεται πως εχουμε δημοκρατια. Εγω απο την αλλη λεω πως τετοια δημοκρατια εχουμε να δουμε απο την χουντα. Το ξερω πως αυτη ειναι η δικια μου γνωμη αλλα η κοινωνια μου το αποδεικνυει καθημερινα. Και που καταληγω? Κανενας δεν μπορει να σου απαγορεψει αυτα που νιωθεις!- Εγραψα στο τετραδιο μου. Πειρα μια βαθια ανασα και εκλεισα το τετραδιο μου. Σηκωθηκα δυναμικα απο το παγκακι, αποφασισμενη. Δεν θα ακουσω τους κανονες.

....

Ο βραδινος ουρανος εχει γεμισει με αστερια. Καθομαι και τον χαζευω καθως οι υπολοιποι παρακολουθουν τον αγωνα ποδοσφαιρου των ειδικων στελεχων εναντιων των ομαδαρχων. Καθομαι διπλα στον Αλεξ ο οποιος μου χαιδευει το χερι. Δεν αντεχω αλλο ηρθε η στιγμη να του δωσω μια απντηση.

"Αλεξ"ειπα σφιγγοντας το χερι του καθως συνεχιζα να κοιταω τα αστερια. Δεν μου απαντησε και γυρισα να τον κοιταξω. "Αλεξ" ξανα ειπα σφιγγοντας περισσοτερο το χερι του.
"Σουςς τωρα βλεπω μα- ΟΧΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΗΣΟΥΝ ΜΟ-ΝΟΣ ΣΟΥ!" ηταν η απαντηση του και στιφογυρισα τα ματια μου. Αντρες...
"Μα θελω να σου πω κατι" ειπα μα αυτος ουτε που γυρισε να με κοιταξει.
"Θα μου πεις μετα" ειπε καταφατικα.
"Δεν λεω τιποτα μετα" ειπα αποτομα μα ουτε τοτε γυρισε να με δει.
"Ωραια τοτε μην μου πεις" ειπε και εκεινος αποτομα. Εκνευρισμενη γυρισα μπροστα μου και τραβηξα το χερι μου απο το δικο του.
"Κριμα γιατι ηταν για την προταση σου." ειπα ξερα και γυρισε να με κοιταξει. Στην αρχη με κοιταξε παραξενεμενος αλλα μετα τα ματια του γουρλωσαν.
"Πες τωρα" ειπε καταφατικα .
"Τωρα δες το ματσ." ειπα αποτομα και σηκωθηκα "Νικη παω στο σπιτακι. Εχω παγωσει εδω." της ανακοινωσα καθως καθοταν διπλα μου με τον Θαναση και συζητουσαν.

Περασα μπροστα απο τον Αλεξ και αρχισα να κατεβαινω τις κερκιδες. Αρχισα να περπαταω μεχρι την εξοδο γρηγορα ακουγοντας μερικες βρισιες απο αυτους στις μπροστινες θεσεις. Βγηκα απο το γηπεδο και ξεκινησα να πηγαινω προς το σπιτακι μου.

"Ελενη" ακουσα μια φωνη απο πισω μου αλλα συνεχισα να περπαταω. Ενα χερι με τραξηξε κανοντας με να σταματησω.
"Τι θες?" τον ρωτησα κοιτοντας τον δρομο.
"Την απαντηση σου" ειπε καταφατικα ο Αλεξ και εσφιξα το σαγονι μου ετοιμη να κλαψω.
"Πηγαινε δες το ματσ!" ειπα ξερα και τραβηξα το χερι μου. "Δεν θελω να σου απντησω, οχι τωρα" ειπα και αρχισα να περπαταω αλλα με σταματησα.
"Θελω να μου πεις τωρα" ειπε αποτομα και τα ματια μου βουρκωσαν. Σκουπισα γρηγορα τα ματια μου και γυρισα να τον κοιταξω.
"Δεν εχω να πω τιποτα!" ειπα οσο πιο ψυχρα μπορουσα και με κοιτουσε αμιλιτος. Τραβηξα το χερι μου και συνεχισα την διαδρομη προς το σπιτακι μου.

Ημουν ετοιμη να κλαψω, δε ξερω ακριβως το γιατι, απλα το ηθελα. Ηθελα να τα βγαλω ολα απο μεσα μου. Ολα αυτα τα συναισθηματα που εχουν μπερδευτει στο κεφαλι. Ηθελα να του δωσω την απαντησει μου και να με φιλουσε μεχρι να μας τελοιωνε η ανασα. Αλλα ημουν λαθος. Διαλεξα την λαθος στιγμη.

....

Δεν εχει περασει πολυ ωρα απο οταν εφυγα απο το γηπεδο. Κθομαι μονη μου μεσα στο σπιτακι,καθομαι πανω στο κρεβατι μου και γραφω στο τετραδιο μου. Deja vu ε? Κι ομως ετσι ξεσπαω εγω. Κλεινομαι μονη μου σε ενα δωματιο και γραφω στο τετραδιο μου.

Αποφασεις. Αποτελουνται απο στιγμιες σκεψεις και χρειαζεται μονο ενα πραγμα για να αλλαξουν σε δευτερολεπτα. Μπορουν να καθοριζονται απο 98% συναισθηματα και απο 2% λογικη ,και το αντιστροφο. Χωρις να το καταλαβαινουμε οι αποφασεις επιρεαζουν την ζωη μας. Εχεις σκεφτει ποτε τι θα ειχε γινει αμα δεν ειχες παρει μερικες αποφασεις. Αμα δεν ειχες δωσει μερικες απαντησεις. Αν διαλαγες μια διαφορετικη στιγμη για να απαντησεις. Μπορει να μην ειχες πληγωθει. Μπορει να μην ειχα πληγωθει.
Και ετσι Νικολ μου καταλαβα οτι-
Εγραφα στο τετραδιο μου οταν το χτυπημα που ακουστηκε στην κλειστη πορτα."Ναι" ειπα ψυχρα καθως συνεχιζα να γραφω.

Η πορτα ανοιξε και εκλεισε ξανα ακουσα βηματα να με πλησιαζουν. Γυρισα να κοιταξω το ατομο που βρησκοταν μπροστα απο το κρεβατι μου. Μολις τον ειδα εκλεισα αποτομα το τετραδιο μου και το αφησα διπλα μου. Στραβωσα τα χερια μου κατω απο το στηθος μου και τον κοιταξα ειρωνικα.
"Μπα; τελειωσε το ματσ?" τον ρωτησα και στιφογυρισε τα ματια του.
"Οχι" ειπε ξερα και καθησε στα ποδια του κρεβατιου μου. "Απλα θελω να ακουσω την απντησει σου" ειπε με ενα απαλο χαμογελο.
"Ειναι οχι, τωρα μπορεις να φυγεις" ειπα χωρις να τον κοιταω.
"Δεν ειναι αυτην η απαμτηση σου." ειπε με σιγουρια, σηκωθηκε απο το κρεβατι και με πλησιασε.
"Μπα? Που ξερεις εσυ την απαντησει μου;" ειπα πιανοντας στα χερια μου το τετραδιο μου καθως απεφευγα να τον κοιταξω.
"Μμ..δεν ξερω, ισως αν με κοιτουσες στα ματια θα σε πιστευα." ειπε και καθησε διπλα μου. Γυρισα και τον κοιταξα για μια στιγμη αλλα ξανα γυρισα στο τετραδιο μου.
"Ξερεις εκανα κατι και με διεκοψες" ειπα κοφτα και χαμογελασε.
"Θα μου διαβασεις?"ειπε πιανοντπας το τετραδιο μου και τον κοιταξα με γουρλωμενα ματια.
"Τι? Ο-οχι! Αποκλειεται!" ειπα αμηχανα και αγκαλιασα το τετραδιο κανοντας τον να γελασει.
"Γιατι βρε Ελενη?" ειπε οταν σταματησε να γελαει και τον κοιταξα σαν να μου πειρε το γλιφιτζουρι μου.
"Προσωπικα δεδομενα"ειπε και φουσκωσα τα μαγουλα μου ενω εκεινος με κοιτουσε με ενα μικρο χαμογελακι.

"Ή αυτο ή την απντηση μου" ειπε πλησιαζοντας απειλητικα το προσωπο μου.
"Απαντησα" ειπα και καταλαθος κοιτουσα επιμονα τα χειλη του. Με πλησιασε περισσοτερο.
"Πες τωρα την αληθεια." ειπε αισθησιακα μερικα εκατοστα απο τα προσωπο μου κανοντας με να ανατριχιασω.
"Θα μ'αγαπας?" ρωτησα απαλα καθως το χερι του αγγιξε το μαγουλο μου.
"Σε αγαπω" ειπε χαιδευοντας το μαγουλο μου και μαγευτηκα απο το ακουσμα αυτον τον λεξεων απο ατα αυτια μου απο την δικια του φωνη.
"Θελουν δεν θελουν?" ειπα σχεδον πανω απο τα χειλια του
"Θελουν δεν θελουν!" ειπε χαμηλοφωνα και τα χειλια μας ενωθηκαν.

Το φιλι του ηταν πιο εντονο αυτην την φορα. Οι γλωσσες μας χορευανε το δικο τους αγαπημενο τραγουδι καθως τα χειλη μας μεντακινοντουζαν αρμονικα το ενα επανω στο αλλο. Επιασα το μαγουλο του για να εχω καλυτερο ελενχο πανω του. Το σωμα του σιγα σιγα πλησιαζε περισσοτερο το δικο μου. Το ενα του χαιδευε τον λαιμο μου καθως το αλλο κρατουσε την μεση μου. Απο μακρινθηκαμε για να παρουμε ανασα. Χαμογελασα οπως και εκεινος και χαιδευψα το μαγουλο του.
"Η απαντησει μου ειναι ναι" ειπα απαλα μπραοστα στο προσωπο του και επιτεθηκε για ακομα μια φορα στα χειλια μου.

.....

Γεια σαςςς

Τι κανετε? Ολα καλα? Παντα καλα!

Λοιπονν..αμμ...δεν ειμαι σιγουρη για αυτο το κεφ. Δεν ξερω αν το εκανα ρομαντικουλι ή οχι:/

Τεσπα σαρεσε?(ολοι σε φαση: ιου πεταξτετην αυτην καλε) Ναι παιδια το ξερω οτι γραφω χαλια απλα ειπα να δοκιμασω οι κολλς μου φταινε...

Ναι ναι σκαω τωρα και γυριζω πισω στο παρτ..

ΜΟΛΙΣ Ο ΑΛΕΞ ΚΑΙ Η ΕΛΕΝΗ ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΝΕΕΕ!! ΤΑΡΑΤΑΝΝΝ..

(οντως απαγορευοντε οι σχεσεις στην κατασκηνωση αλλα δεν τους ακουσαμε απο οτι καταλαβατε..)

Spoiler: (δεν ξερω ακομα:))

Φιλακιααα❤❤