«Πόσα κιλά έφτασαν;» ρώτησε ο Σάμιουελ και ο Λόγκαν έκλεισε εκνευρισμένος το φάκελο.

«Εκατό στείλαμε μα έφτασαν πάρα διακόσια γραμμάρια λιγότερα. Κάποιος κλέβει είτε από εμάς είτε από τον Σεθ»

«Θέλεις να στείλω κάποιους να το κοιτάξουν;»

«Ναι γιατί δε νομίζω να καταφέρω να πάω ο ίδιος. Έχουμε δουλειές εδώ και πρέπει να τακτοποιήσω και το κλαμπ στη Σάντα Μόνα. Δύο από τις γυναίκες το είπαν το ποίημα μα ο Κάρλος τις ξεφορτώθηκε» ο Λόγκαν άνοιξε έναν κόκκινο φάκελο που ήταν γεμάτος με γυμνές φωτογραφίες γυναικών. Τον ξεφύλλισε και άρπαξε ένα στυλό. «Λες να στείλουμε καμία Αμερικάνα; Θα αντέξει εκεί κάτω; Δε γουστάρω να πεθαίνουν και να χάνω λεφτά!»

«Γιατί δε στέλνεις αυτή που έφερες; Δείχνει ανθεκτική!» τοποθετήθηκε ο Σάμιουελ θέλοντας να λύσει το προβληματισμό του αδερφού του.

«Μόλις τη πήραμε ρε!»

«Ε και; Από τις εξετάσεις που της έκανε στον ύπνο της Ο Τζορτζ τα ξημερώματα, βγήκε καθαρή. Είπες πως ήταν στενή κατά την επαφή οπότε δε βλέπω το λόγο να μείνει. Βέβαια θα τη δοκιμάσω και εγώ να πάρω μια γεύση , αλλά θεωρώ πως είναι καλό κομμάτι για να μας φέρει φράγκα. Άλλος άνθρωπος έγινε με το πλύσιμο!»

Ο Λόγκαν παρέμεινε σκεπτικός. Δεν είχε άδικο ο αδερφός του. Θα μπορούσε να την κάνει πόρνη πολυτελείας στο μπουρδελο του στη Σάντα Μόνα όμως δεν ήθελε. Ήταν καλή και θα μπορούσε να τη κρατήσει για πάρτη του μέχρι να «ξεχειλώσει».

«Όχι. Θα παραμείνει εδώ στα τοπικά. Έχω ήδη σκεφτεί τη κατάληξη της. Εκτός αυτού μπορεί να βγήκε καθαρή στα τοξικά τεστ , είναι όμως χρήστης. Που σημαίνει πως αν δε πάρει αυτό που θέλει να αγριέψει»

«Και θα τη σκοτώσεις όπως κάνεις με όλες...» τον συμπλήρωσε ο Σάμιουελ.

«Ίσως όχι. Σκέφτηκα σοβαρά το ενδεχόμενο να τη βάλω σε κάποιο από τα πριβέ. Εμείς θα πηδάμε ελεύθερα αλλά και φυσικά ορισμένοι επιλεγμένοι πελάτες. Σε κάθε περίπτωση όμως ,θα φύγουμε και θα επιστρέψουμε στο Λος Άντζελες απόψε κι όλας»

«Είδες όμως;» είπε κακότροπα ο Σάμιουελ «Η θεωρία σου να έρθουμε προσωπικά εδώ για να ελέγξουμε το καριολη το Τζέιμς ήταν σωστή ! Μας έκλεβε και δε τον πήραμε χαμπάρι. Τσιμπήσαμε και δωράκι και επιστρέφουμε!» ο Σάμιουελ έτριψε τις παλάμες του μεταξύ τους και σηκώθηκε. «Θα αφήσουμε άντρες στο παράρτημα η θα τους πάρουμε όλους πίσω;»

«Θα αφήσουμε μερικούς. Πήγαινε τώρα γιατί έχω να τελειώσω με τις αποστολές στη Σάντα Μόνα και μετέπειτα θα αναχωρήσουμε για το σπίτι. Θα ενημερώσω πως η επόμενη επίσκεψη θα γίνει στον επόμενο μήνα»

Ο Σάμιουελ αρκέστηκε σε ένα κούνημα του κεφαλιού και βγήκε. Ήταν μικρότερος χαιρόταν όμως που ο Λόγκαν τον υπολόγιζε. Δεν ήταν εύκολο να είσαι μέσα στους τρεις πρώτους μεγαλύτερους μαφιόζους της χώρας μα τα είχαν καταφέρει. Οι γονείς τους ήταν απλοί άνθρωποι, ταπεινοί και ζούσαν μίλια μακριά αγνοώντας τη δουλειά που έκαναν τα παιδιά τους. Τόσο ο Λόγκαν όσο και ο Σάμιουελ είχαν φροντίσει για την ασφάλεια τους χωρίς βέβαια οι άντρες που έβαλαν να γίνουν αντιληπτοί. Από πιτσιρίκια είχαν όνειρο να γίνουν κυρίαρχοι ξεκινώντας από μικροαπατεωνιες, έχτισαν ένα κολοσσό και ένα μύθο γύρω από το όνομα τους. Αν και η καταγωγή τους ήταν από τη Βόρεια μεριά της Αμερικής, προτίμησαν να απομακρυνθούν και να ξεκινήσουν τις δουλειές τους νότια. Εκεί υπήρχε χρήμα, ναρκωτικά και γυναίκες.

***

Ρίγος διαπερνάει τη σπονδυλική μου στήλη. Το μισό κορμί κρυώνει ενώ το άλλο φλέγεται. Νομίζω πως έχω πυρετό. Αγγίζω το μέτωπο μου μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθώ και ψάχνω με τα χέρια κάτι για να σκεπαστώ. Δεν υπάρχει όμως τίποτα. Αχνές ομιλίες αντρών ακούγονται απ' έξω μα δε θέλω να προκαλέσω τη τύχη μου φωνάζοντας για βοήθεια. Δε ξέρω τι μου έδωσε ο Λόγκαν μα ήταν πολύ δυνατό , τόσο σε σημείο που ανακατεύομαι. Είναι σύνηθες μετά τη δόση να νιώθω περίεργα μα δε μοιάζει με τις άλλες φορές. Ξέρω πως όσες φορές πήρα ναρκωτικά από τον Τζέιμς, ήταν νοθευμένα κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι για τη δουλειά αυτών των ανθρώπων.

Βήματα ακούγονται και σταματούν έξω από τη πόρτα. Ελπίζω να ήρθε να με σκοτώσει γιατί δε θα καταφέρω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις μιας ζωής στην αιχμαλωσία. Δεν είμαι δεμένη όπως τη πρώτη φορά και βάζοντας δύναμη στα χέρια, κρατιέμαι από το σίδερο του κρεβατιού και ανασηκώνομαι. Το κουδούνισμα από τα κλειδιά με ενημερώνει αμέσως πως όποιος είναι απ'έξω σύντομα θα βρεθεί μέσα και δε πέφτω έξω. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω το δεύτερο άντρα. Τον Σάμιουελ αν θυμάμαι καλά.

«Έμαθα πως είσαι καλή» μου δηλώνει κατάμουτρα μπαίνοντας μέσα μα δε κλείδωσε. Ίσως αν καταφέρω να τον χτυπήσω και βγω από δω μέσα να σωθώ. Φρούδες ελπίδες, μα αυτές έχω.

«Μπορώ να το πάρω με τη βία. Εσύ επιλέγεις...» λέει πλησιάζοντας και θέλω να γελάσω. Έχω όντως επιλογή; Για μια φορά στη ζωή μου , μου δίνεται η δυνατότητα και η επιλογή έχει να κάνει με το τρόπο του βιασμού; Πόσο άρρωστο είναι θεέ μου.

«Δε μπορώ να σου προσφέρω τίποτα. Πονάω» λέω όμως δε κάνει πίσω.

«Με το δύσκολο τρόπο λοιπόν» βγάζει τη ζώνη από το παντελόνι και τη περνάει γύρω από το χέρι του. Ξύλο; Χίλιες φορές από το βιασμό.

Σηκώνει το χέρι και κατεβάζοντας το , κλείνω τα μάτια από φόβο όμως δε νιώθω τίποτα. Τα ανοίγω και βλέπω τη ζώνη πλάι μου. Η κοροϊδία στο γέλιο του απλώνεται στο δωμάτιο.

«Την επόμενη θα τη φας εσύ και όχι το στρώμα» στέκεται μπροστά μου πλέον «Στα τέσσερα» λέει ξεκουμπώνοντας το παντελόνι. Στραβοκοιτάω τη μισάνοιχτη πόρτα και όπως με διέταξε, γυρίζω και στήνω το κορμί μου.

«Μ' αρέσουν τα ξυρισμένα...» απλώνει το χέρι και με χτυπάει στα χείλη του αιδοίου μου. Μπορείς Ανελίζ, μπορείς! Ουρλιάζω στον εαυτό μου και μόλις κάνει κίνηση να μπει μέσα μου, γυρίζω και τον κλωτσάω στα γεννητικά όργανα όσο πιο δυνατά μπορώ. Πέφτει κάτω βρίζοντας και εγώ βρίσκω ευκαιρία και βγαίνω. Η καρδιά κοντεύει σταματήσει μα πρέπει να φύγω από δω μέσα! Τρέχω γυμνή σε ένα διάδρομο που φαντάζει ατελείωτος ακούγοντας τις φωνές του. Πιάνω τα χερούλια από τις πόρτες όμως καμία δεν ανοίγει ώσπου στρίβοντας , συγκρούομαι με κάποιον άλλο. Μια παλάμη κόβει την ανάσα μου , ένα χέρι αγγίζει τη γυμνή μου σάρκα και ανεβάζοντας το βλέμμα τρομαγμένη, βλέπω το διάολο.

«Πας κάπου;» ρωτάει στραβώνοντας τα χείλη τα οποία σχηματίζουν ένα αυτάρεσκο, ειρωνικό χαμόγελο στο τελείωμα τους.

Σας φιλώ... Να ενημερώσω σε αυτό το σημείο για όσες έχουν απορία, πως η διόρθωση δεν έχει καμία σχέση με τη συγγραφή ενός καινούριου κομματιού. Τι εννοώ; Εννοώ πως το Λευκό της σιωπής, όταν το ξεκινώ βρίσκομαι σπίτι. Σε απόλυτη ηρεμία και γράφω. Τις διορθώσεις όμως τις κάνω και ενώ βρίσκομαι έξω οπότε αυτός είναι ο λόγος που μπαίνουν κεφάλαια εδώ και όχι στο Λευκό.

Να είστε καλά!