12 μέρες μετά...

Ξύπνησα με άλλο αέρα σήμερα. Δεν είναι μια ακόμα από αυτές τις εφιαλτικές μέρες που πέρασαν. Μέρες που δεν είχα όρεξη ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι ξέροντας πως θα περάσω άλλη μια βασανιστική μέρα. Ο Λόγκαν κάθε βράδυ έφερνε τη Κάθριν στο σπίτι. Ανάθεμα κι αν μου μίλησε πέντε φορές αυτές τις μέρες ενώ όσες φορές βρισκόμασταν στο ίδιο δωμάτιο κατά τύχη, φρόντισε να φεύγει. Μου απηύθυνε το λόγο μόνο για να ζητήσει καθαρές πετσέτες, ζεστό νερό και για να μη τους ενοχλώ. Δεν με χτύπησε ξανά μα η συμπεριφορά του πληγώνει περισσότερο από κάθε χτύπημα. Δεν πειράζει όμως... Σήμερα θα νιώσω άνθρωπος. Ντύνομαι στα γρήγορα και κατεβαίνοντας βρίσκω το Λόγκαν στη κουζίνα να μελετάει τις παραγγελίες του κλαμπ.

Δεν του μιλάω, σταμάτησα να το κάνω μέρες τώρα. Ανοίγω το ντουλάπι, βγάζω το καφέ μα πριν προλάβω να βουτήξω μέσα το κουτάλι, ακούω κλειδιά και την εξώπορτα να ανοίγει. Ήρθε!

« ΉΡΘΕ!» λέω δυνατά και τρέχω προς τα έξω. Βλέπω τον Σαμ στη πόρτα και χωρίς να περιμένω να αφήσει τα πράγματα του, παίρνω φόρα και πηδάω τυλίγοντας γύρω του τα πόδια μου.

«Και μένα μου έλειψες» μου ψιθυρίζει ανταποδίδοντας τη σφιχτή αγκαλιά μου. Νιώθω τα χείλη του να αφήνουν ένα απαλό φιλί στο λαιμό και ανατριχιάζω από τη τρυφερότητα.

«Επιτέλους! Κατέβασε την πριν σε πηδήξει, την έχω σε στέρηση ένα μήνα!» η βαριά, χυδαία φωνή του Λόγκαν μου προκαλεί αμηχανία και αυτόματα κατεβαίνω από πάνω του κατακόκκινη από τα νεύρα.

«Δεν ζητούσα το πήδημα αν θες να ξέρεις!» λέω χωρίς να σκεφτώ «Ακόμα και ένα φιλί για κάποιους εδώ μέσα έχει αξία!» πετάω το καρφί μου ξέροντας πως είδε τον Σαμ να με φιλάει στο λαιμό. Ο Λόγκαν θυμώνει και το βλέπω στο βλέμμα του. Κατάλαβε τι ακριβώς ήθελα να του πω μα και το τρόπο που επέλεξα να το κάνω και χαίρομαι καταβαθος που τον πείραξε.

«Πάλι μαλώνετε; Ένα μήνα ζείτε μόνοι και δεν άλλαξε τίποτα βλέπω.» σχολιάζει ο Σάμιουελ κλείνοντας τη πόρτα

«Η αλήθεια είναι πως κάτι άλλαξε...» λέω πιο χαμηλά συνεχίζοντας το παιχνίδι μου με τη φωτιά.

«Όπως;» ρωτάει ο Σαμ

«Θα δεις το βράδυ...» λέω ειρωνικά και γελάω. Ξέρω πως αυτό που κάνω ίσως μου κοστίσει τη ζωή μου μα βαρέθηκα! Βαρέθηκα και το σπίτι, και τη ζωή μου, και το Λόγκαν και τα πάντα! Θέλει παιχνίδια; Παιχνίδια θα του δώσω! Να δούμε σήμερα ποιος θα φωνάζει ποιο δυνατά. Εγώ ή η Κάθριν;

«Πάω να σου ετοιμάσω ένα ζεστό μπάνιο. Θα είσαι εξαντλημένος από το ταξίδι» απομακρύνομαι και δε μπαίνω καν στο κόπο να κοιτάξω το Λόγκαν. Η αρνητική του αύρα είναι αρκετή και τη νιώθω. Ανεβαίνω τις σκάλες και μπαίνοντας στο δωμάτιο του Σαμ απελευθερώνω την κομμένη μου ανάσα. Αυτό που έκανα μόλις υπέγραψε τη καταδίκη μου κι όμως το ευχαριστήθηκα πολύ.

Δεν περνάνε δέκα λεπτά και έχω ήδη έτοιμη τη μπανιερά. Δε θέλω σεξ όπως εκείνος ο ηλίθιος νομίζει, μια αγκαλιά θέλω και ξέρω καλά πως ο Σάμιουελ θα μου τη δώσει απλόχερα. Η πόρτα ανοίγει και τον βλέπω να μπαίνει μέσα χαμογελαστός. Τον κοιτάζω και με κοιτάζει ώσπου κάνοντας δυο μεγάλα βήματα με αρπάζει από τη μέση και με σπρώχνει στο τοίχο. Ήταν τέτοια η στιγμή που χωρίς να το αντιληφθώ τον τραβάω από τη μπλούζα και κολλάω τα χείλη μου στα δικά του σπάζοντας τον κανόνα που μου απαγόρευε να τους φιλώ. Προς έκπληξη μου , όχι μόνο ανταποδίδει στο φιλί αλλά με σηκώνει και με πετάει στο κρεβάτι σκαρφαλώνοντας πάνω μου.

«Γαμωτο σε σκεφτόμουν συνεχώς!» ψελλίζει καθώς μου βγάζει ταχύτατα τα ρούχα. Κάνω να μιλήσω μα σαν διψασμένος, μου σφραγίζει εκείνος αυτή τη φορά τα χείλη και βαθαίνει το φιλί. Δε μπορώ να τον συγκρίνω με το Λόγκαν. Είναι τρυφερός ή μάλλον έγινε στη πορεία μα η σπίθα δεν υπάρχει. Έχω ένα καταφύγιο και νιώθω ποθητή όμως δεν είναι εκείνος. Αποχωρίζεται τα χείλη μου και κατεβαίνει απαλά προς τα κάτω φιλώντας το κορμί μου σε κάθε σημείο. Έχω να αισθανθώ έτσι από τη μέρα που έφυγε. Μπορεί να ήμουν πουτάνα μα όταν ζεις με δυο ανθρώπους και συνηθίζεις να διεκδικούν το κορμί σου θέλοντας και μη αρχίζει και σου αρέσει. Κανένας από τους δυο δεν είναι άσχημος και μπορεί στην αρχή να μην ήθελα μα ζω μαζί τους! Έχω γίνει μέρος αυτού του σπιτιού όσο κι αν ο Λόγκαν προσπαθεί να μου αποδείξει το αντίθετο. Ίσως αυτό που λέω να είναι λάθος, μα ύστερα από έναν ολόκληρο μήνα νιώθω γυναίκα. Ξεκουμπώνει το παντελόνι και φοράει το προφυλακτικό. Πάντοτε είναι τυπικός σε αυτό το τομέα. Τα μπούτια μου τρέμουν και ο κόλπος μου αρχίζει να κάνει από μόνος συσπάσεις προετοιμάζοντας το έδαφος για εκείνον. Με κρατάει σταθερή από τη μέση και χαρίζοντας μου ένα γελάκι, μπαίνει μέσα μου και αναστενάζω δυνατά χωρίς να σκεφτώ.

Δεν κρατιέμαι. Δεν αντέχω και δεν μπορώ. Η κραυγή ξεφεύγει από τα χείλη μου και ταυτόχρονα ακούω τον ήχο της πόρτας του Λόγκαν που κλείνει με δύναμη.

Ο Σάμιουελ αυξάνει ταχύτητα και η λαχανιασμένη του ανάσα σκάει στο πρόσωπο μου. Ψάχνει τα χείλη μου και τα ρουφάει χαρίζοντας μου το μέγιστο οργασμό ενώ παράλληλα με σφίγγει στα στιβαρά του μπράτσα. Κάνει μια ώθηση καθώς βαθαίνει το φιλί μας και τελειώνοντας βγάζω ένα επιφώνημα απόλαυσης. Γελάει πάνω στο φιλί και αυξάνοντας σταδιακά ταχύτητα αισθάνομαι το μόριο του να σκληραίνει όλο και περισσότερο ώσπου βγάζοντας μια τσιριχτή κραυγή τραβιέται από μέσα μου κι ας φοράει προφυλακτικό.

«Είσαι απίστευτη...» ψελλίζει λαχανιασμένος και ένα φιλί στα χείλη έρχεται για να επισφραγίσει τη τρυφερότητα. Ξαπλώνει πλάι μου ανασηκώνοντας το χέρι και βρίσκω καταφύγιο στην αγκαλιά του.

«Σήμερα θα κοιμηθείς εδώ» μου δηλώνει και του χαμογελάω. Μου έλειψε η νυχτερινή αγκαλιά του και δε θα πω ψέματα ότι μου έλειψε και ο ίδιος. «Κοιμήθηκες;» με ρωτάει βλέποντας πως δεν απαντώ

«Όχι. Απολαμβάνω... Και ναι, θα κοιμηθώ μαζί σου απόψε» κλείνω τα βλέφαρα μου και εκείνος γελάει. Γέρνει το κεφάλι του πάνω στο δικό μου και με σφίγγει . Μετά από ένα ολόκληρο μήνα μπορώ να πω πως αισθάνομαι τον ύπνο να έρχεται γλυκά και να με ξεκουράζει, νιώθω χαρούμενη, προστατευμένη και ήρεμη.

Ένα πράγμα μόνο με πειράζει... Ένας άνθρωπος για την ακρίβεια. Ο Λόγκαν...Μια από δω και μια από εκεί καταφέρνει και τρυπώνει στο μυαλό μου ακόμα και μετά από όσα έγιναν μόλις με το Σαμ... Το χαμόγελο μου σβήνει στην σκέψη του. Ο Σάμιουελ αποκοιμήθηκε και χουχουλιάζοντας πάνω του , εύχομαι το δάκρυ που κυλάει από τα μάτια μου να είναι και το τελευταίο.

Σας φιλώ...