Μετά από μία κουραστική μέρα στο γραφείο, επιτέλους είχε έρθει η ώρα να μπω στο παιχνίδι. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και πάτησα το κουμπί που ηλεκτροδοτούσε την VR* συσκευή μου . Ο χαρακτηριστικός ήχος που έδειχνε πως ήταν σε λειτουργία ακούστηκε και μόλις φόρεσα τα γυαλιά, στο οπτικό μου πεδίο επικράτησε σκοτάδι. Ήξερα ότι είχα λίγο χρόνο και προσπάθησα μέσω της friendlist μου να κάνω κάποιο party*, όμως κανένας γνωστός δεν ήταν μέσα.

Ήμουν επιτέλους μέρος του παιχνιδιού. Μόλις συνδέθηκα στον χαρακτήρα μου, η loading μπάρα εμφανίστηκε και μέχρι να ανοίξει η περιοχή που ήμουν, έλεγχα κάποια στατιστικά. Έπειτα από σκληρή δουλειά ήμουν στο επίπεδο 45 το παιχνιδιού και εχθές αποσυνδέθηκα λίγο πριν συναντήσω το boss του επιπέδου. Κοίταξα το ψηφιακό περιβάλλον και θαύμασα την δουλειά που είχαν κάνει οι developers* κούνησα τους ώμους μου θέλοντας να τους χαλαρώσω και παίρνοντας την απόφαση πέρασα την τεράστια πύλη.

Το καταπράσινο δάσος μεταμορφώθηκε σε κόκκινα βράχια. Βρισκόμουν σε μια σπηλιά, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική και ένιωθα το δέρμα μου να καίγεται. Έβγαλα τα όπλα μου από το inventory και κρατώντας τα, πλησίασα την φιγούρα που καθόταν στον μεγαλοπρεπή της θρόνο. Πίσω από τον θρόνο βρίσκονταν έξι τεράστιες μπρούτζινες πόρτες, ερμητικά κλειστές. Δεν είχε περάσει ούτε μισό δευτερόλεπτο όταν μου ήρθε η ειδοποίηση για την έναρξη της μάχης και μόλις αποδέχτηκα την Πρόκληση* η φιγούρα σηκώθηκε. Περπάτησε νωχελικά ως εμένα και με κοίταξε με τα μεγάλα κόκκινα μάτια του. Το στόμα του άνοιξε και μαζί με τους μεγάλους κυνόδοντες φάνηκε και η τραχειά του γλώσσα.

" Πριν από Έξι αιώνες, ο τελευταίος επισκέπτης από την γη , Μπήκε στον κόσμο μου" είπε το τέρας και έπιασα το σπαθί μου δυνατά.

" Είναι η σειρά σου να νιώσεις τον πόνο" συνέχισε και η γλώσσα του έκανε κυματάκια στον αέρα.

Ξαφνικά τα χέρια του σηκώθηκαν στον αέρα και η φωνή του αντήχησε μέσα στην σπηλιά.

"Οι Πύλες να ανοίξουν" Μόλις η φράση ολοκληρώθηκε ένας εκκωφαντικός ήχος ακούστηκε και οι έξι πόρτες ήταν πλέον ορθάνοιχτες εμπρός μου.

"1η πύλη: Σκοτάδι, ο κόσμος των δαιμόνων", είπε και ένα μεγάλο πλήθος δαιμόνων βγήκε από την πρώτη πόρτα και απλώθηκε γύρω μου, κλείνοντας κάθε διέξοδο ελευθερίας.

"2η πύλη: Οι φύλακες μου σε προσέχουν" , είπε προσέχοντας την έλλειψη ανδρείας μου, εκείνη την στιγμή.

"3η πύλη: Μόνο το κακό ζει εδώ" μονολόγησε και ανασκουμπώθηκα.

"4η πύλη: Δεν θα ξεφύγεις" είπε με την ειρωνεία να στάζει

"5η πύλη: Νιώσε την φωτιά" είπε και όλοι οι δαυλοί πήραν φωτιά κατευθείαν.

"6η πύλη: Σήκωσε τα όπλα και πολέμα"είπε ενώ με κοιτούσε ευχαριστημένος

"ΠΟΛΈΜΑ!" Φώναξε επιβλητικά και τα τεράστια φτερά του έκαναν την εμφάνιση του.

"ΠΟΛΕΜΑ!" Φώναξε ξανά και η εμφάνιση του έγινε ποιο τερατόμορφη.

"Και χόρεψε μαζί μου" Είπε και Πριν δεχτώ την επίθεση του, τον είδα να πετάει προς το μέρος μου έχοντας δολοφονικό ύφος.

GAME OVER