Η Στέλλα τράβηξε τον Λευτέρη από το χέρι όλο ανησυχία .....

Στ: πάνω στην ώρα ήρθες ....κάνε κάτι ....την βρήκα να πονάει.....

Ο Λευτέρης χλόμιασε ....μετά το πρώτο σοκ ,την πλησίασε και άρχισε να την εξετάζει κάνοντας της ερωτήσεις ...

Λ: που πονάς ;...εδώ;....την ρώτησε πιέζοντας ένα σημείο λίγο δίπλα από την τομή....

Του έγνεψε αρνητικά και εκείνος συνέχισε ,κάνοντας την Ναυσικά να ξεφυσήσει από απόγνωση .....

Λ: δεν βλέπω να υπάρχει κάτι ανησυχητικό....
Ν: θα με αφήσεις να σου εξηγήσω;....του είπε κάπως έντονα
Στ: Ναυσικά !!!....πως μιλάς έτσι στον άνθρωπο ;....τη μάλωσε η Στέλλα
Ν: προσπαθώ να σας πω, πως ένιωσα τράβηγμα στα ράμματα, γιατί πήγα να ανασηκωθώ.....τόσο απλό .....
Λ:εισαι τρελή ;!!!...γιατί προσπάθησες να ανασηκωθείς ;
Ν: θέλω να γίνω καλά γρήγορα ....απάντησε με ένα αφοπλιστικό χαμόγελο
Λ: γιατί δεν αφήνεις τα ιατρικά θέματα σε μένα;....μπορεί να κάνεις κακό στον εαυτό σου έτσι....μην με τρομάζεις....ο τόνος του γλύκανε ...
Ν: δεν θα το ξανακάνω....του απάντησε γλυκά

Η Στέλλα άρχισε να καταλαβαίνει και δεν ήταν σίγουρη αν της άρεσε αυτό που έβλεπε ....ξερόβηξε για να κάνει αισθητή την παρουσία της ,που φάνηκε να έχει ξεχαστεί ....

Στ: αφού δεν είναι κάτι ανησυχητικό, μη σας κρατάμε γιατρέ....θα έχετε και άλλους ασθενείς να φροντίσετε .....

Ο Λευτέρης κοίταξε την Ναυσικά ερωτηματικά και εκείνη του έκανε νόημα να φύγει....

Λ: αν χρειαστείτε κάτι ,με ειδοποιείτε....
Στ: γιατρέ ;...τον καφέ σας ...
Λ: δεν είναι δικός μου ...είναι παραγγελία ....έκλεισε το μάτι στην Ναυσικά και έφυγε
Στ: και τώρα οι δυο μας ...τι ήταν όλα αυτά ;
Ν: να πιω λίγο καφέ πρώτα και μετά θα σου πω ότι θες ....

Ο Λευτέρης πήγε στο γραφείο του και τηλεφώνησε στον Νικηφόρο
Λ: καλημέρα.....κοιμάσαι ακόμα;.....
Νικ: τι ώρα είναι;....
Λ: 7,00....πότε θα έρθεις από εδώ ;...
Νικ: επειδή εσύ αποφάσισες να το παίξεις νυχτοπούλι ,εμείς τι σου φταίμε;....
Λ: εμείς;....είσαι μαζί με την Δήμητρα;....
Νικ: όχι ...μαζί με το αδελφάκι μου ..... κλείσε πριν μου φύγει τελείως ο ύπνος ....
Λ: Νικηφόρε;....Νικηφόρε;...το έκλεισε ο γάιδαρος ....

Πρωινό στο σπίτι της Αμαλίας και όλη η οικογένεια καθόταν στο τραπέζι....

Π: λοιπόν τι σου είπε η Ειρήνη;....
Αμ: θα έρθουν την Κυριακή ...λες να κάνουμε μπάρμπεκιου;....
Π: ναι καλή ιδέα ....εσύ θα είσαι εδώ την Κυριακή ;....
Φ: ναι εδώ θα είμαι ....θα έρθει και ο Κώστας μαζί ;.....
Αμ: δεν ρώτησα ....γιατί δηλαδή αν δεν είναι;
Φ: τι να κάνω με όλους εσάς ;....θα λέτε τα δικά σας και θα βαρεθώ ....
Αμ: ώστε μας βαριέσαι νεαρέ .....τον μάλωσε η Αμαλία
Φ: ξέρεις τι εννοώ....λοιπόν φεύγω, έχω μάθημα και το μεσημέρι δεν θα έρθω για φαγητό ....
Π: κάτι πονηρό;.....τον ρώτησε ο πατέρας του
Φ: μπα....μέχρι την Ναυσικά θα πάω ,να δω τι κάνει....

Το φλιτζάνι της Αμαλίας ,ακούμπησε με δύναμη πάνω στο πιατάκι του ,καθώς εκείνη δεν είχε τη δύναμη να το συγκρατήσει ....

Ο Πέτρος και ο Φίλιππος κοιταχτήκαν .....

Π: είσαι καλά Αμαλία;....
Αμ: ε, ναι ....καλά....απλά μου γλίστρησε ...αλήθεια τι κάνει η κοπέλα;
Φ: χθες ξαναχειρουργήθηκε , αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά ...μαμά πρέπει να την γνωρίσεις ...είναι απίστευτη.....
Αμ: ναι ,θα το κανονίσουμε κάποια στιγμή....απάντησε αόριστα
Π: να της δώσεις τις ευχές μου και να της πεις πως η δουλειά της την περιμένει....

Μόλις έφυγε ο Φίλιππος ,η Αμαλία ρώτησε τον Πέτρο...
Αμ: λες να είναι τσιμπημένος μαζί της ;.....
Π: γιατί όχι ;....ωραία κοπέλα είναι ....έξυπνη ....
Αμ: ναι ,αλλά δεν είναι μεγαλύτερη του;....
Π: σιγά τη διαφορά .....αν αυτοί τα βρουν δεν μας πέφτει λόγος ....πέρασε η ώρα και έχω δικαστήριο ...θα περάσεις από το γραφείο αργότερα;
Αμ: ναι ...θα έρθω ...καλή δουλειά .....

« τι κάνουμε τώρα ;»....αναρωτήθηκε η Αμαλία ...

Στ: μα βρε Ναυσικάκι μου οι συνθήκες που γνωριστήκατε είναι ιδιαίτερες ....δεν μπορεί να τον ερωτεύτηκες .....
Ν: συνήθως στις δύσκολες συνθήκες βγάζεις τον πραγματικό σου εαυτό και ο Λευτέρης είναι θησαυρός ...δεν θα τον αφήσω έτσι εύκολα.....

Η Στέλλα το αναγνώριζε αυτό το ύφος ...όταν η κόρη της πίστευε κάτι ,κανείς δεν μπορούσε να της αλλάξει γνώμη....
Στ: εγώ να σε προστατέψω θέλω ...είσαι μικρή ακόμα ....
Ν: αν δεν το έχεις καταλάβει ,έχω βγάλει τις πάνες εδώ και καιρό ...σε παρακαλώ ...σε θέλω δίπλα μου, όχι απέναντι μου .....βοήθησε με να το ζήσω ....
Στ: καλά ...παραιτούμαι .....εγω θέλω μόνο να είσαι καλά και αν αυτό σημαίνει ότι θα είσαι μαζί του, τι να πω; .....
Ν: είσαι η καλύτερη μανούλα του κόσμου ...αν του δώσεις μια ευκαιρία θα τον λατρέψεις .....
Στ: λοιπόν ....φεύγω γιατί έχω αφήσει τα μαθήματα τον τελευταίο καιρό και οι μαθητές μου δεν μου φταίνε σε τίποτα .....θα ξαναέρθω το απόγευμα ....
Ν: καλά...ο μπαμπάς ;....
Στ: είπε πως είχε μια δουλειά και θα έρθει μετά .....

Μ: Νικηφόρε.....είπε ο Μάκης και σκούντησε τον Νικηφόρο που κοιμόταν
Νικ: τι έχετε πάθει όλοι σήμερα;.....μούγκρισε χωρίς να ανοίξει τα μάτια
Μ: φεύγω ....έχω ραντεβού με την Εύα ....
Νικ: στο καλό ...εγώ τι φταίω;....
Μ: τι γομάρι που είσαι...εγώ φταίω που σου μίλησα για να μην ανησυχείς ....

Έκλεισε την πόρτα με δύναμη κάνοντας τον Νικηφόρο να βρίσει και να χωθεί περισσότερο κάτω από το πάπλωμα .....
Την ώρα που έβγαινε από το σπίτι ,έπεσε πάνω στη Δήμητρα που στεκόταν αναποφάσιστη, μπροστά στην πόρτα ,με μια χαρτοσακούλα στα χέρια ....

Δ: συγγνώμη ....
Μ: δεν πειράζει εγώ ήμουν αφηρημένος ....της είπε και έφυγε ....

Η Δήμητρα χτύπησε το κουδούνι και ξεφύσησε για να φύγει το άγχος που είχε ....καμία απάντηση ...ξαναχτύπησε και περίμενε ....

Νικ: τι ξέχασες ρε άχρηστε;......εμφανίστηκε ο Νικηφόρος στην πόρτα μισοκοιμισμένος
Δ: καλημέρα και σε σένα αγάπη μου.....του είπε η Δήμητρα ,χαμογελώντας με την εμφάνιση του.....
Νικ: Δήμητρα!!;;;.....
Δ: να περάσω ή ενοχλώ;....
Νικ: πέρνα ...συγγνώμη δεν σε περίμενα ....
Δ: να υποθέσω ότι χάρηκες που με είδες ;....
Νικ: να είσαι σίγουρη.....πήγε να την αγκαλιάσει ,αλλά εκείνη τον έσπρωξε
Δ: πήγαινε πλύσου, γιατί έχω φέρει πρωινό.....άντε ....τι με κοιτάς ;....η κουζίνα;...

Κατευθύνθηκε στο σημείο που της υπέδειξε και άρχισε να απλώνει τα πράγματα που είχε φέρει στο τραπέζι.....κρουασάν , μπισκότα ,κέικ....

Δ: καφέ ή τσάι;....του φώναξε
Νικ: καφέ ...στο ντουλάπι πάνω από το νεροχύτη είναι τα υλικά και η καφετιέρα δίπλα στο ψυγείο......απάντησε ο Νικηφόρος από το μπάνιο....
Η Δήμητρα πήγε να φτιάξει τον καφέ ,όταν το μάτι της έπεσε πάνω στο σημείωμα του Λευτέρη .....

Δ: Νικηφόρε!!....του φώναξε και εκείνος τσακίστηκε να πάει ,νομίζοντας πως κάτι έπαθε ....
Νικ: τι;...χτύπησες ;....
Δ: τι είναι αυτό;.....
Νικ: α, για αυτό με τρόμαξες ;...Ο Λευτέρης .....κάτσε θα σου τα πω αν και δεν ξέρω και πολλές λεπτομέρειες....

Ο Μάκης πήγε σπίτι του και μετά τηλεφώνησε στην Εύα, για να κανονίσουν τι ώρα θα συναντηθούν.....Μετά από μια ώρα της κτύπαγε το κουδούνι ....

Μ: καλημέρα ...
Εύα : παίρνω την τσάντα μου και φεύγουμε .....του είπε εκείνη
Μ: θα πάμε πρώτα από την μητέρα σου ;
Εύα : αν δεν σε πειράζει....να κανονίσουμε για το εξιτήριο και να περάσει λίγο η ώρα για να σχολάσει η Μαρίλια ....
Μ: κανένα πρόβλημα ...φύγαμε .....

Η Εύα του χαμογέλασε ...ένιωθε πολύ τυχερή που τον είχε στο πλευρό της .....

Ο Ευκλείδης περίμενε την Αμαλία έξω από το σπίτι της ....μόλις την είδε να βγαίνει την πλησίασε ...

Ευκλ: κυρία Ρίζου.....
Αμ: κύριε Φωτίου ;....τι κάνετε εδώ ;.....
Ευκλ : θα μπορούσαμε να μιλήσουμε λιγάκι;....

Η Αμαλία τον κοίταξε ερωτηματικά ....
Αμ: ναι βέβαια....περάστε μέσα ....είπε και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της

Λ: να μπω;....το κεφάλι του Λευτέρη ξεπρόβαλε χαμογελαστό από την πόρτα
Ν: έλα ελεύθερο το πεδίο ....του είπε η Ναυσικά χαμογελώντας
Λ: της μίλησες ;....
Ν: ναι ...δεν είναι και πολύ σύμφωνη, αλλά μόλις σε γνωρίσει θα σε συμπαθήσει....
Λ: είναι που είμαι πολύ γλυκούλης ....
Ν: νομίζω πως είσαι λίγο ψώνιο....
Λ: με πληγώνεις .....
Ν: να σε φιλήσω να περάσει ο πόνος ;......
Λ: καλό μου ακούγεται ....είπε και την αγκάλιασε ....με τρόμαξες το πρωί ....
Ν: δεν το ήθελα ....απλά θέλω να γίνω γρήγορα καλά για να έχουμε μια φυσιολογική σχέση .....
Λ: μην ανησυχείς ...έχω υπομονή ...άλλωστε εδώ σε βλέπω περισσότερες ώρες ....
Ν: ναι, αλλά θα ήθελα να με δεις και όρθια ....
Λ: δεν νομίζω πως χάνω και πολλά ...δεν είσαι και πρώτο μπόι....την πείραξε και αυτή τον βάρεσε....αουτς....πόνεσα....
Ν: μπορεί να μην είμαι ψήλη, αλλά πότε δεν στάθηκε κάνεις σε αυτό το χαρακτηριστικό μου ....του είπε με ύφος
Λ: και στάθηκαν πολλοί στα υπόλοιπα χαρίσματα σου;....ρώτησε ο Λευτέρης όσο πιο ανέμελα μπορούσε ,αλλά ένιωθε μέσα του να ζηλεύει ...πολύ....
Ν: δεν νομίζω πως θέλω να σου απαντήσω .....δεν μου αρέσει το ύφος σου .....
Λ: Ναυσικά.....
Ν: συνεχίζεις .....
Λ: καλά , σταματάω, αλλά θα ήθελα να ξέρω ....παραιτήθηκε ο Λευτέρης
Ν: λοιπόν ....φιλάκι και έφυγες ...
Λ: με διώχνεις ;....
Ν: κάποιος πρέπει να δουλέψει ....και αφού εγώ δεν μπορώ .....
Λ: τελικά μιλάς πάρα πολύ.....της είπε και της έδωσε ένα φιλί που της έκοψε την ανάσα .....αυτό για να μην έχεις μυαλό για κανέναν άλλο ....είπε και έφυγε ....
Ν: δεν είχα και κανέναν άλλο στο μυαλό μου ...μονολόγησε η Ναυσικά και έφερε το χέρι στα χείλη της .....

Ευκλ: δεν θα σας απασχολήσω πολύ.....
Αμ: δεν καταλαβαίνω τι έχουμε να πούμε .....
Ευκλ: δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε .....ξέρω πως η Ναυσικά μου είναι κόρη σας ...αυτό που δεν καταλαβαίνω ,είναι γιατί δεν το ξέρει ο άντρας σας .....

Η Αμαλία αιφνιδιάστηκε από την αφοπλιστική ειλικρίνεια του άντρα που είχε απέναντι της ....
Αμ: δεν θα καταλάβεις ....του είπε με πόνο στη φωνή
Ευκλ: δοκίμασε με ....η κόρη μου κάνει παρέα με τον αδελφό της ,χωρίς να ξέρει ποιος είναι και τον συμπαθεί κιόλας ....και σε λίγο καιρό θα πάει να δουλέψει με τον άντρα σου .....βοήθησε με να καταλάβω ,για να μην πληγωθεί.....

Ο Ευκλείδης έψαχνε να βρει μια λύση που να έκανε όσο το δυνατόν λιγότερη ζημιά .....

Αμ: πιστεύεις πως μπορεί να τρέχει κάτι ανάμεσα στην Ναυσικά και τον Φίλιππο;....ρώτησε με απόγνωση
Ευκλ: όχι...απάντησε με σιγουριά ο Ευκλείδης ...η Ναυσικά είναι αλλού....
Αμ: πάλι καλά...ξεφύσησε με ανακούφιση
Ευκλ: δεν σκοπεύεις να μιλήσεις ,έτσι;....
Αμ: με πονάει πάρα πολύ όλο αυτό και δεν βλέπω την χρησιμότητα που μπορεί να έχει μια αποκάλυψη, μετά από τόσα χρόνια .....
Ευκλ: μην σκέφτεσαι τι μπορεί να χάσεις εσύ ....σκέψου πόσο πολύ θα πληγωθούν κάποιοι άνθρωποι ,αν ανακαλύψουν πως τόσα χρόνια ζούσαν σε ένα ψέμα.....
Αμ: και πιστεύεις πως αν μάθουν την αλήθεια δεν θα πληγωθούν ;....γέλασε πικρά ....θα πληγωθούν και θα με μισήσουν ...όλοι .....δεν ξέρεις πόσο έχω πονέσει εγώ τόσα χρόνια ...δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο δύσκολη ήταν αυτή η απόφαση .....
Ευκλ: όχι δεν μπορώ να καταλάβω πως μια μάνα αφήνει το παιδί της .....δεν μπορώ να το δικαιολογήσω ...όπως δεν μπορώ να δικαιολογήσω ότι την βρήκες ξανά και αντί να κάνεις τα πάντα για να την κρατήσεις στην αγκαλιά σου ,κρύβεσαι .....

Τα λόγια του Ευκλείδη ήταν σκληρά και το ήξερε ....αλλά πονούσε και αυτός ...πολύ....

Αμ: λυπάμαι ,αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω ....
Ευκλ: καλώς .....να ξέρεις όμως πως αν την πληγώσεις, θα με βρεις μπροστά σου ....

Μ: να μπω;....

Ο Λευτέρης κοίταξε τον Μάκη που στεκόταν στην πόρτα ...

Λ: πως από εδώ ;....
Μ: ήρθαμε με την Εύα για να πάρουμε την μητέρα της και είπα να περάσω να δω τον ερωτευμένο....
Λ: στο έδειξε .....παρατήρησε ο Λευτέρης ....
Μ: με πήρε τηλέφωνο και περάσαμε όλο το βράδυ να σε περιμένουμε ....εσύ;
Λ: εγώ πέρασα όλο το βράδυ αγκαλιά με την Ναυσικά ....
Μ: βρε αχρείε.....στο κρεβάτι του πόνου ;....δεν στο είχα ότι είσαι τόσο βιτσιόζος ....
Λ:εισαι γελοίος .....συζητούσαμε ....της είπα τα πάντα .....
Μ: ευτυχώς που δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι γιατί θα έφευγε τρέχοντας .....

Ο Λευτέρης τον αγριοκοίταξε και ο Μάκης κατάλαβε την χοντράδα που είπε ...

Μ: αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη μέση ...λυπάμαι .....
Λ: σε συγχωρώ γιατί είμαι στις καλές μου ....
Μ: δηλαδή όλα καλά;....
Λ: νομίζω πως τελικά βρήκα το άλλο μου μισό ....
Μ: πότε θα την γνωρίσω και εγώ;....
Λ: κάτσε φρόνιμος ...τώρα τα βρήκαμε ...δεν είναι καιρός να της δίνω αφορμές να με παρατήσει .....
Μ: τι χιούμορ......
Λ: σύντομα ....πολύ σύντομα ....άλλωστε είναι κολλητή με την Δήμητρα ....
Μ: να αρχίσω να ανησυχώ ;....ούτε αυτή την έχω γνωρίσει ακόμα ....με κρύβετε;....

H Δήμητρα μπήκε σαν σίφουνας στο δωμάτιο της Ναυσικά ....

Δ: ακούω όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες....είπε και στρογγυλοκάθισε στο κρεβάτι ,δίπλα στην Ναυσικά που την κοιτούσε με απορία ....
Ν: καλημέρα και σε σένα Δήμητρα....
Δ: μην υπεκφεύγεις ....ακούω....
Ν: δεν έχω να πω πολλά .....είναι απίστευτος ,φανταστικός, λατρεμένος και ερωτευμένος μαζί μου .....εσύ που το έμαθες ;
Δ: πήγα στο σπίτι του Νικηφόρου και .....άρχισε να της διηγείται για το σημείωμα

Νικ: εδώ είστε και οι δυο ;....
Μ: μόλις συνειδητοποίησα πως δεν με εκτιμάτε καθόλου....
Νικ: τι λέει;....
Λ:παραληρει.....μην του δίνεις σημασία ....
Μ: λοιπόν γιατί με κρύβετε ;....πείτε.....ντρέπεστε για μένα ;.....
Νικ: η πτέρυγα του ψυχιατρικού είναι στον πρώτο όροφο ....τι λες;
Λ: παραπονιέται γιατί δεν έχει γνωρίσει τη Δήμητρα και την Ναυσικά ....
Νικ: αλήθεια πως πήγε χθες ;.....
Λ: δεν έχω πολλά να πω .....είναι απίστευτη ,φανταστική ,λατρεμένη και ερωτευμένη μαζί μου....είπε ο Λευτέρης και το χαμόγελο έφτασε στα αυτιά του
Μ: θα ασχοληθεί κανείς μαζί μου;.....
Νικ: πάμε να τις γνωρίσεις να σου φύγει η κάψα .....
Μ: που θα πάμε;.... δεν μπορώ να φύγω ...περιμένω την Εύα .....
Νικ: μέχρι το δωμάτιο της Ναυσικά θα πάμε ....εκεί είναι και οι δυο ....
Λ: πρόσεχε όμως κακομοίρη μου ....μην αρχίσεις τις βλακείες .....τον προειδοποίησε ο Λευτέρης .....

Ν: και τι δουλειά είχες εσύ στο σπίτι του Νικηφόρου , είπαμε;....
Δ: του πήγα πρωινό ....και μην σου μπαίνουν ιδέες .....το ξέρω αυτό το υφάκι ....
Ν: ενώ εγώ είμαι ακινητοποιημένη εδώ και δεν μπορώ να ζήσω τίποτα .....είπε παραπονιάρικα
Δ: συγγνώμη ακούς τι λες;....είσαι στο νοσοκομείο και ο άντρας των ονείρων σου βρίσκεται δίπλα σου και λες πως δεν ζεις τίποτα;.....
Ν: ξέρεις τι εννοώ....

Ένα χτύπημα στην πόρτα τις διέκοψε και γύρισαν και οι δυο να δουν ποιος είναι ....

Ο Νικηφόρος ,με τον Λευτέρη και τον Μάκη μπήκαν χαμογελαστοί μέσα ....

Λ: φέραμε τον Μάκη να σας γνωρίσει γιατί μας ζάλισε .....ενοχλούμε;....
Δ: εσύ δεν είσαι..;...ξέρεις το πρωί .....
Μ: έξω από το σπίτι του Νικηφόρου .....
Νικ: τι λέτε;....

Η Δήμητρα και ο Μάκης γέλασαν ....

Δ: γνωριστήκαμε το πρωί έξω από το σπίτι σου ....του είπε η Δήμητρα
Μ: έπεσε πάνω μου....συμπλήρωσε ο Μάκης

Η Ναυσικά με τον Λευτέρη δεν μίλαγαν .....είχε πάει δίπλα της και της κρατούσε τρυφερά το χέρι .....

Νικ: αυτός λοιπόν είναι ο αδελφός μου .....και αυτή είναι η Δήμητρα ...είπε και την αγκάλιασε ....
Μ: χάρηκα πολύ .....έχω ακούσει τόσα πολλά .....και εσύ πρέπει να είσαι η Ναυσικά ....
Ν: δεν χρειάζεται και πολύ φαντασία ....με προδίδει το κρεβάτι του νοσοκομείου....
Μ: και με χιούμορ .....φιλαράκι νομίζω πως γύρισε η τύχη σου....είπε απευθυνόμενος στον Λευτέρη που καμάρωνε ....
Ν: κάπως έτσι σε φανταζόμουν από τις περιγραφές ....
Μ: αυτό είναι καλό ή κακό;....
Ν: θα δείξει.....είπε η Ναυσικά αινιγματικά.....
Λ: λοιπόν αρκετά με τις χαιρετούρες.....τις γνώρισες ,άρα ώρα να την κάνεις.....
Μ: πως μου μιλάς έτσι;.....έχε χάρη που με περιμένουν....κύριες μου χάρηκα ....έκανε μια θεατρική υπόκλιση και έφυγε....

Δ: τελικά νομίζω πως κατέληξα .....εγώ διάλεξα τον καλύτερο......είπε η Δήμητρα και γέλασαν.....

Ο Μάκης μετά από αυτό το περιστατικό, προχώρησε προς το δωμάτιο της Αγγέλας χαμογελώντας ...του άρεσαν πολύ τα δυο κορίτσια ....και φαινόταν πως ενδιαφέρονταν για τα δυο ρεμάλια, τα αδέλφια του.....

Εύα: γιατί χαμογελάς εσύ;....τον ρώτησε η Εύα, που έβγαινε από το δωμάτιο
Μ: κάτι δικά μου .....έτοιμες;...
Εύα : σε πέντε λεπτά .....θες να έρθεις λίγο μέσα;....

Ο Μάκης έγνεψε θετικά, κοιτώντας όμως παράλληλα ερωτηματικά την Εύα....

Εύα : μην φοβάσαι ...είναι πολύ καλός άνθρωπος ....του είπε και άνοιξε την πόρτα πριν προλάβει ο Μάκης να απαντήσει
Εύα: μαμά, αυτός είναι ο Μάκης .....αφεντικό και πολύ καλός φίλος ....
Αγγ: χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω αγόρι μου.....έχω ακούσει πολλά για σένα ....
Ο Μάκης χαμογέλασε ...η γυναίκα που είχε μπροστά του, αν και καταπονημένη ,είχε μια απίστευτη γλυκά ....

Μ: από την Εύα να υποθέσω;....
Αγγ: όχι.....κούνησε το κεφάλι αρνητικά..... από την Μαρίλια ....
Μ: την Μαρίλια;....έκπληκτος
Αγγ: η μικρή μου κόρη είναι πιο εξωστρεφής .....του εξήγησε ...η Εύα μου πάλι ,όταν θέλει να πει κάτι ,πρέπει να είναι πολύ σίγουρη ,αλλιώς πρέπει να παρακολουθείς το βλέμμα της ...αυτό τα λέει όλα .....
Εύα : μαμά!!!!...τι του λες του ανθρώπου....
Μ: μια χαρά τα λέει ......
Εύα : λοιπόν φεύγουμε ....θα σταματήσουμε να πάρουμε και τη μικρή από το σχολείο.....

Ο Μάκης πήρε τα πράγματα της Αγγέλας και της έδωσε το χέρι του για να στηριχτεί....

Αγγ: ξέρεις πόσα χρόνια έχω να στηριχτώ σε αρσενικό;....ρώτησε η Αγγέλα και η φωνή της έσπασε....
Μ: καινούρια αρχή κυρία Αγγέλα ...σβήνουμε τα παλιά ....και σε μένα μπορείτε να στηριχτείτε.....όλες....και κοίταξε με νόημα την Εύα που κατέβασε το κεφάλι.....