Μόλις βρέθηκαν έξω από το δωμάτιο έπεσε στην αγκαλιά του Λευτέρη και άρχισε να κλαίει ....

Λ: τόσο χάλια;...την ρώτησε ενώ χάιδευε απαλά τα μαλλιά της ....

Ν: χωρίς να το ξέρει συμπεριφερόταν με τόση αγάπη ....και σε μένα και στο μωρό ....όμως εκείνη έχει μόνο ένα παιδί ...τον Φίλιππο ....
Λ: δεν μπορείς να την παρεξηγήσεις ...δεν θυμάται ....
Ν: νομίζω πως αν θυμόταν θα μου ήταν πιο εύκολο να συνεχίσω να της κρατώ κακία ....όμως ήταν τόσο καλή απέναντι μου που θέλω να την γνωρίσω ....
Ο Λευτέρης χαμογέλασε ....την περίμενε αυτή την εξέλιξη ....
Ν: θα ξανάρθουμε αύριο ;.....είπε και τον κοίταξε γλυκά ....

Πως μπορούσε να της πει όχι όταν τον κοιτούσε με αυτά τα μάτια ;...

Την ίδια ώρα στο δωμάτιο της Αμαλίας ....
Π: πως σου φάνηκε η Ναυσικά ;...
Αμ: γιατί έχω την αίσθηση πως την γνωρίζω από παλιά ;....
Π: τι εννοείς ;.....
Αμ: δεν μπορώ να το εξηγήσω ,αλλά νιώθω πως με αυτό το κορίτσι με συνδέουν πολλά ....

Τον κοίταξε προβληματισμένη.....

Αμ: τι μου κρύβετε;....

Π: τι λες Αμαλία ;....τι σου κρύβουμε ;....
Αμ: με έχεις για χαζή ;....βλέπω τα βλέμματα που ανταλλάσσετε όταν νομίζετε πως δεν σας βλέπω , βλέπω την αμηχανία σας όταν κάνω κάποιες ερωτήσεις που δεν θέλετε να μου απαντήσετε ....
Π: μη λες βλακείες ....
Αμ: πάλι το ίδιο κάνεις ...αποφεύγεις την απάντηση ....και είμαι σίγουρη πλέον πως και με την Ναυσικά κάτι μας συνδέει ...

Ο Πέτρος δεν ήξερε τι να της απαντήσει ...ο ψυχολόγος τους είχε προειδοποιήσει πως κάποια στιγμή η Αμαλία θα άρχιζε τις ερωτήσεις ....και η συμβουλή του ήταν να της δώσουν κάποιες πληροφορίες αλλά όχι πολλές για να μην της δημιουργήσουν επιπλέον πρόβλημα ....ποιες πληροφορίες όμως ήταν ακίνδυνες για εκείνη ;....

Η Ναυσικά μόλις ηρέμισε παρακάλεσε τον Λευτέρη να πάνε στο πατρικό της ....

Στ: καλώς τους ....πάνω στην ώρα ....μόλις έβγαλα το φαγητό από τον φούρνο ....παστίτσιο ...είπε και κοίταξε τον Λευτέρη με νόημα ....

Λ: τελικά με αγαπαει η πεθερά μου ...είπε ο Λευτέρης και την αγκάλιασε ...
Ν: ε, είμαστε και εμείς εδώ ....παραπονέθηκε η Ναυσικά ...
Στ : για ελάτε να φτιάξω έναν χυμούλι και να τα πούμε ...είπε κοιτώντας την Ναυσικά ανήσυχη ....
Ν: θέλω να κάτσω στην βεράντα ....
Στ: πήγαινε και έρχομαι ....Λευτέρη θα με βοηθήσεις ;....

Ο Λευτέρης κοίταξε την Ναυσικά και εκείνη έγνεψε καταφατικά και απομακρύνθηκε .....

Στ : για πες τι έχει η μικρή ;....τον ρώτησε μόλις έμειναν μόνοι ....
Λ: συναντήθηκε με την Αμαλία ...από το νοσοκομείο ερχόμαστε ....
Στ: μάλιστα ...και πως πήγε ;...
Λ: καλά ...δεν θυμήθηκε όμως τίποτα, με αποτέλεσμα η Ναυσικά να είναι μπερδεμένη ...της εξήγησε ....
Στ: τώρα που θα βγούμε έξω ...βρες κάτι να φύγεις για λίγο ...θα της μιλήσω εγώ ....

Π: υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις ,αλλά ίσως να το καταλαβαίνεις και για αυτό να νιώθεις μπερδεμένη ....
Αμ: μην με σκας ....λέγε ...του είπε ανυπόμονα ...
Π: υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θυμάσαι .....οι γιατροί το λένε μετατραυματική αμνησία ....είναι σαν να έχεις σβήσει από το μυαλό σου όλα όσα είχαν σχέση με το ατύχημα .....
Αμ: αμνησία ;....
Π: ναι ...είναι κάτι παροδικό από ότι μας είπαν, μέχρι ο οργανισμός σου να νιώσει έτοιμος να αντιμετωπίσει κάποια γεγονότα ....
Αμ: για αυτό έχω αυτή τη θολούρα στο κεφάλι ....μονολόγησε ....για αυτό ο Φίλιππος μου σύστησε από την αρχή την Μαρίλια ...την ήξερα ...ήξερα για την σχέση τους ....το ίδιο συμβαίνει και με την Ναυσικά και τον Λευτέρη ;...τους γνωρίζω από παλιά ;...
Π: ναι ...δεν θα σου πω όμως τίποτα περισσότερο ,για αυτό μην με πιέζεις ....πρέπει να τα θυμηθείς μόνη σου ....όταν θα είσαι έτοιμη ....

Η Αμαλία σταμάτησε να ρωταει ....και μόνο αυτή η αποκάλυψη της έλυνε αρκετές απορίες ....της γέννησε όμως και πολλές περισσότερες ....

Ο Λευτέρης είχε κάνει αυτό που του είχε ζητήσει η Στέλλα ...με μια δικαιολογία πως έπρεπε να πάει σε κάποιον ασθενή του, τις άφησε μόνες ....

Στ : λοιπόν για πες μου τι έχεις .....είπε η Στέλλα και κοίταξε την Ναυσικά στα μάτια ....
Ν: πήγα να δω την Αμαλία ....
Στ : και ;...σου είπε κάτι και σε στενοχώρησε;....
Ν: όχι ...ισα ισα ...ήταν πολύ καλή μαζί μου ....με ρώτησε για το μωρό ,με μάλωσε που πήγα σε έναν χώρο γεμάτο μικρόβια στην κατάσταση μου ,και στο τέλος μου είπε να είμαι πάντα κοντά στο μωρό μου και να είναι γερό ....
Στ : δεν βρίσκω κάτι κακό σε όλα αυτά ...και εγώ τα ίδια πάνω κάτω θα σου έλεγα ....
Ν: αυτό είναι το πρόβλημα ...χωρίς να το γνωρίζει συμπεριφέρεται σαν μαμά ...όμως μου είπε πως έχει μόνο ένα παιδί τον Φίλιππο ....άσε που μου είπε πως της θυμίζω την δικιά της εγκυμοσύνη που δεν είχε πάρει πολλά κιλά ....
Η Στέλλα δεν μίλησε ...περίμενε το ξέσπασμα της κόρης της ....
Ν: δεν καταλαβαίνω πως μπορείς να σβήσεις μια εγκυμοσύνη από το μυαλό σου ....πέρασε τόσα μέχρι να με φέρει στον κόσμο και τώρα δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά ....και δεν μπορώ να της θυμώσω, γιατί είναι τόσο γλυκιά και ευγενική και όλα αυτά τα όμορφα που λέει, τα εννοεί ....φαίνεται στα μάτια της ....
Στ: άκουσε με τώρα ....είπε η Στέλλα και η Ναυσικά σήκωσε το μπερδεμένο βλέμμα της και την κοίταξε .....
Στ : η Αμαλία είναι μια πολύ πληγωμένη γυναίκα ....καμιά γυναίκα δεν μπορεί να σβήσει από το μυαλό της μια εγκυμοσύνη, όσο δύσκολη ψυχικά και συναισθηματικά και αν ήταν ....δεν την έχει σβήσει λοιπόν από το μυαλό της ...απλά επειδή την πονάει πολύ, την έχει βάλει για λίγο στην άκρη ...χωρίς να το ξέρει όμως ,σε ζήτησε να την δεις ...έδειξε ενδιαφέρον για το μωρό σου και άρχισε να σου δίνει μικρές ανώδυνες συμβουλές ....όλη της η αγάπη βγαίνει σιγά σιγά ...μην την απορρίψεις ....άνοιξε την καρδούλα σου και συγχώρεσε την ....

Η Ναυσικά την κοίταζε βουρκωμένη ....αυτά σκεφτοταν και η ίδια ,αλλά ήταν αλλιώς να τα ακούει από την μητέρα της ....

Ν: που την έχεις κρυμμένη τόση καλοσύνη και κατανόηση ;....εγώ στην θέση σου δεν νομίζω πως θα αντιδρούσα τόσο ψύχραιμα ....
Στ : έχασα πολλά χρονιά από την ζωή μου αρνούμενη να δω το προφανές ....ο Θεός μου έδωσε εσένα για να γιατρέψω τις πληγές μου ,όμως ποτέ δεν θα κλείσουν αν εσύ δεν τα βρεις με την Αμαλία ...άλλωστε αυτή σε «δάνεισε» σε μένα ....
Ν: και εσύ με μεγάλωσες με τόση πολλή αγάπη ....
Στ : να σκέφτεσαι πως είσαι πολύ τυχερή ....εκτός από τον άντρα σου που σε λατρεύει ,έχεις τέσσερις γονείς που σε αγαπάμε πολύ, ο καθένας με τον τρόπο του ....

Η Ναυσικά αγκάλιασε σφιχτά την μαμά της ....ένιωθε όντως πολύ τυχερή, γιατί όπως φαινόταν ,είχε τέσσερις υπέροχους γονείς .....

Σε κάποια άλλη γωνία της πόλης τώρα ....

Η Δήμητρα είχε πάει να κάνει κάποιες εξετάσεις, στα πλαίσια του προγεννητικού έλεγχου που ήθελε να κάνει .....
Είχε ξεκινήσει από τα εύκολα ....ο γιατρός της της είχε πει πως μπορούσε από τώρα αν ήθελε να ξεκινήσει τις προσπάθειες, καθώς τα αντισυλληπτικά που έπαιρνε ήταν πολύ ελαφριά ....
Ήταν πολύ χαρούμενη και ετοιμαζόταν να πάει στον Νικηφόρο να του πει τα νέα, όταν πρόσεξε πως στεκόταν έξω από το μαγαζί που είχε κανονίσει για τον ανθοστολισμό του γάμου της ....

Χωρίς να ξέρει γιατί, μπήκε μέσα ....

-: καλημέρα ...τι κάνετε ;....την ρώτησε η πωλήτρια που την θυμήθηκε ...
Δ: μια χαρά ...περνούσα και είπα να μπω να σας ευχαριστήσω για την όμορφη δουλειά που κάνατε στον γάμο μου .....
-: εμείς τις οδηγίες σας ακλουθήσαμε ....
Δ: μήπως θυμάστε αν σας είχα πει εγώ τίποτα ιδιαίτερο για το κέντρο ;....
-: εσείς όχι ....πέρα από την μεταφορά των λουλουδιών από την εκκλησία και την ανθοδέσμη στο γαμήλιο τραπέζι ....όμως τώρα που το σκεφτομαι ....

Η κοπέλα έψαξε στα χαρτιά της και η Δήμητρα την κοιτούσε με αγωνία ....

-: νάτο ....είχαμε έρθει σε επικοινωνία με τον ιδιοκτήτη του κέντρου ,για να σας ρίξει ροδοπέταλα στην πίστα ...
Δ: ποιος το είχε κανονίσει αυτό ;....
-: ήταν γραμμένο στην παραγγελία σας ...ορίστε ...

Η Δήμητρα πήρε το χαρτί που της έδωσε η κοπέλα και το κοίταξε προσεκτικά ....

Δ: αυτός ο γραφικός χαρακτήρας είναι διαφορετικός ....δικός σας είναι ;...
-: όχι ...δεν το είχα προσέξει ...
Δ: σας πειράζει να πάρω μαζί μου αυτό το χαρτί ;...
Η κοπέλα της το έδωσε ευχαρίστως και η Δήμητρα βγήκε έξω προβληματισμένη ....έβαλε το χαρτί στην τσάντα της και κατευθύνθηκε προς το ιατρείο του Νικηφόρου ....

Η Αμαλία είχε μείνει μόνη ...είπε στον Πέτρο πως ήθελε να κοιμηθεί και εκείνος έφυγε απρόθυμα ....
Δεν ήθελε να κοιμηθεί ...να σκεφτεί ήθελε ....
Τι ήταν τόσο δυνατό που της είχε προκαλέσει αμνησία ;....
Στο μυαλό της ήρθαν κάποιες εικόνες από ένα ίδρυμα ...ένα δωμάτιο νοσοκομείου τελείως άχρωμο ...εκείνη κουλουριασμένη σε μια καρέκλα, να κοιτάζει έξω από το παράθυρο και να κλαίει ...το παράθυρο είχε κάγκελα .....
Κούνησε το κεφάλι της ....ανάμνηση ;....και αν ναι ,γιατί είδε τον εαυτό της εκεί ;...
Και μετά μια άλλη εικόνα ....στον κήπο της ...ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ....και μετά αίμα να τρέχει από το χέρι της ....και τα μάτια της να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυα ....
Σηκώθηκε από το κρεβάτι απότομα ....
Αυτές οι εικόνες ....πονούσαν πολύ ....
Και το κεφάλι της πονούσε πολύ ....
Πάτησε το κουμπί να καλέσει μια νοσοκόμα, λίγο πριν λιποθυμήσει και πέσει στο πάτωμα ....

Στ: είσαι καλύτερα τώρα ;....ρώτησε η Στέλλα μετά από αρκετή ώρα που την κρατούσε στην αγκαλιά της και την κανάκευε σαν μωρό ....
Ν: ναι ....μαμά; ...ότι και να γίνει ,εσύ θα είσαι πάντα η μαμά μου... να το ξέρεις αυτό ....
Στ : το ξέρω ....και εσύ θα είσαι πάντα το μωρό μου ...όμως επειδή έχεις μεγαλώσει, μήπως να καθόσουν στην θέση σου γιατί πιάστηκα ;...

Η Ναυσικά γέλασε ....

Ν: που είναι και αυτός ο Λευτέρης ;....πεινάω ....
Στ: να σου βάλω λίγο μέχρι να έρθει και αυτός και ο πατέρας σου ;...

Η Ναυσικά είχε ήδη σηκωθεί και πήγαινε στην κουζίνα και η Στέλλα την ακολουθούσε και γελούσε ....

Αθ : πως είστε κυρία Αμαλία ;....την ρώτησε ο Μαρίνος ....
Αμ: καλά ...τι έγινε ;...
Αθ : πατήσατε το κουμπί και η νοσοκόμα σας βρήκε στο πάτωμα ....αισθανθήκατε δυσφορία ;....
Αμ: όχι ...μου ήρθαν κάποιες περίεργες εικόνες στο μυαλό και σηκώθηκα ....ναι , αυτό έγινε ....και μετά με πόνεσε πολύ το κεφάλι μου ....
Αθ : τι εικόνες ;....
Αμ: Δεν ξέρω ...σαν αναμνήσεις ...άσχημες αναμνήσεις ....
Αθ: τώρα πονάει ακόμα το κεφάλι σας ;...
Αμ: όχι ...αλλά το νιώθω λίγο βαρύ ....
Αθ : θα φωνάξω τον νευρολόγο να σας δει ....όλα τα άλλα πάντως είναι μια χαρά ...είπε και τράβηξε το πιεσόμετρο από το χέρι της ....
Αμ: θέλω μια χάρη γιατρέ ....μην πείτε τίποτα στον άντρα μου και τον γιο μου ...δεν θέλω να τρομάξουν χωρίς λόγο ....
Αθ : δεν συμφωνώ με αυτο , αλλά σας καταλαβαίνω ....
Αμ: και κάτι ακόμα ...μπορείτε να κανονίσετε να έρθει ο Λευτέρης να με δει ;...

Στ: τι εννοείς θα φύγετε σε δυο μέρες ;....φώναξε η Στέλλα ...
Ν: τι δεν κατάλαβες βρε μαμά ;...πάμε διακοπές ...όλοι μαζί ...θα έρθει και η Δήμητρα με τον Νικηφόρο και η Εύα με τον Μάκη ......δεν είναι τέλειο ;....
Στ: μετά από τόση ταλαιπωρία που τράβηξες θα πάτε διακοπές ;....τι μυαλό κουβαλάει αυτός ο γιατρός σου ;....

Η Ναυσικά γέλασε και σκέφτηκε να την τσιγκλήσει λίγο ακόμα ....

Ν: και το καλύτερο δεν στο έχω πει ....θα μπορώ να κάνω και μπάνιο ....

Η Στέλλα γούρλωσε τα μάτια ....

Στ: πλάκα μου κάνεις τώρα!! ....να αλλάξεις γιατρό ...ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος ...εσύ δεν μιλάς ;....ρώτησε αγριεμένη τον Λευτέρη ....
Λ: ο Κώστας είναι ένας πολύ σοβαρός επιστήμονας και μην ξεχνάς πως ούτε η Ναυσικά, αλλά ούτε και εγώ, θα διακινδυνεύαμε ,αν υπήρχε λόγος ανησυχίας .... προσπάθησε να την καθησυχάσει, χρησιμοποιώντας τον ίδιο τονο που χρησιμοποιούσε όταν αντιμετώπιζε δύστροπους ασθενείς ...

Η Στέλλα όπως ήταν φυσικό δεν ηρέμισε και έψαξε με τα μάτια συμπαράσταση από τον άντρα της ,που έκανε πως δεν καταλάβαινε ....

Ευκλ: και που θα πάτε ;....ρώτησε ήρεμα ....
Στ : αυτό έχεις να ρωτήσεις μόνο ;....φώναξε αγανακτισμένη ....

Ο Ευκλείδης έκρυψε ένα χαμόγελο και η Ναυσικά βάλθηκε να του περιγράφει το πανδοχείο της Ελπίδας και την υπέροχη παραλία ,κάνοντας την Στέλλα να βράζει στο ζουμί της ....

Λ: λοιπόν πέρα από την πλάκα ....η εγκυμοσύνη της Ναυσικά, είναι από τις πιο φυσιολογικές ...αν δεν είχαμε τα απρόοπτα, που δεν είχαν να κάνουν τόσο με την εγκυμοσύνη, αλλά καθαρά με εξωτερικές επιρροές ,δεν θα υπήρχε όλη αυτή η υπερπροστατευτικότητα ....και η κόρη σου σε πειράζει τόση ώρα λέγοντας υπερβολές ...την καθησύχασε μετά από λίγο ο Λευτέρης που είχε αρχίσει να την λυπάται ...

Η Στέλλα κοίταξε την Ναυσικά που χαμογελούσε και μετά τον Ευκλείδη που προσπαθούσε να μην γελάσει ....

Στ : ίδιοι είστε ...τους μάλωσε ...παίζετε με την αγωνία μου ....είπε και σηκώθηκε από το τραπέζι ...ποιος θέλει καφέ ;....

Μ: που χάθηκες όλη μέρα σήμερα ;....
Εύα : είχα πάει από την μητέρα μου ...την είχα παραμελήσει λιγάκι τελευταία ....είπε η Εύα και κάθισε στα πόδια του ....
Μ: όχι ότι με χαλάει, αλλά αν μπει κάποιος μέσα τι θα σκεφτεί ;....την ρώτησε λίγο πριν την φιλήσει ....
Εύα : ότι φροντίζεις με πολλή αγάπη την αφεντικίνα σου ...αστειεύτηκε ....

Ο Μάκης σοβάρεψε λίγο ,κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από την Εύα ....

Εύα : τι έγινε τώρα ;....
Μ: δεν μου χτυπάει και πολύ ωραία όλο αυτό βρε Ευάκι ....ξέρω πως εσύ το λες για πλάκα, αλλά είναι πολλοί κακοπροαίρετοι που θα το σκεφτούν σοβαρά ....
Εύα : νόμιζα πως τα είχαμε ξεκαθαρίσει αυτά ....άλλωστε δεν σε προσέλαβα εγώ, αλλά ο Γιάννης και ξέρεις πως δεν ήταν καθόλου χαριστική η πρόσληψη σου ...του υπενθύμισε ...
Μ: το ξέρω .... Λοιπόν θα με βοηθήσεις να οργανώσω κάτι τελευταίες λεπτομέρειες ,για να μπορέσουμε να φύγουμε μεθαύριο ;....
Εύα : σήμερα πρέπει ;....υποσχέθηκα να πάω με την Μαρίλια μια βόλτα στα μαγαζιά ....
Μ: αν δεν με βοηθήσεις, θα αργήσω να γυρίσω το βραδυ ....
Εύα : θα πάω με την Μαρίλια και μετά θα έρθω να σε βοηθήσω ...τι λες ;...
Μ: μπορώ να κάνω αλλιώς ;....
Εύα : και μετά μπορούμε να αργήσουμε μαζί ....του ψιθύρισε πονηρά στο αυτί και έφυγε γελώντας ...

Ο Λευτέρης, είχε αφήσει την Ναυσικά στο σπίτι και πήγε στο νοσοκομείο ....το τηλεφώνημα του Μαρίνου τον είχε προβληματίσει ....γιατί τόση μυστικότητα ;....

Πριν πάει στο δωμάτιο της Αμαλίας ,πέρασε από το γραφείο του Μαρίνου και εκείνος του περιέγραψε όσα είχαν γίνει νωρίτερα .....του είπε για την παράκληση της Αμαλίας να μην μάθουν κάτι οι δικοί της ακόμα, αλλά και το πόρισμα του νευρολόγου ,πως προφανώς κάποιο ερέθισμα ,είχε αρχίσει να ξυπνάει την μνήμη της ....

Λ: τι έγινε Αμαλία ;....δεν χορταίνεις να με βλέπεις ;...προσπάθησε να αστειευτεί ....

Την βρήκε να κάθεται σε μια καρέκλα και να κοιτάζει έξω από το παράθυρο ,αφηρημένη ....Τινάχτηκε στο άκουσμα της φωνής του ....

Αμ: ήρθες ....παρατήρησε ....μίλησες καθόλου με τους γιατρούς ;....

Εκείνος την πλησίασε και έκατσε διπλά της ...κούνησε το κεφάλι καταφατικά ....

Αμ: εικόνες που πονανε Λευτέρη ...έρχονται συνέχεια στο μυαλό μου ...γιατί δεν μου είπατε νωρίτερα πως έχω αμνησία ;....
Λ: για να μην στρεσαριστείς ....οι αναμνήσεις αρχίζουν να επιστρέφουν τώρα που είσαι πιο δυνατή και μπορείς να τις αντέξεις ....
Αμ: σου φαίνομαι να μπορώ ;....τον ρώτησε και τον κοίταξε στα μάτια ....
Λ: ξέρω πως μπορείς ....απλά μην πιέζεις τον εαυτό σου .....
Αμ: εσένα και την Ναυσικά σας ξέρω από παλιά έτσι ;....και ήξερα για την εγκυμοσύνη ....

Ο Λευτέρης έγνευσε καταφατικά ....

Αμ: θα σου φανεί τρελό, αλλά νομίζω πως το ερέθισμα ήταν η επίσκεψη της γυναίκας σου ....και όσο το σκεφτομαι πιστευω πως έτσι είναι ....
Λ: μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου άδικα ...όταν είναι η ώρα να θυμηθείς ,θα γίνει ...και αν νομίζεις πως σε βοηθαει να βλέπεις την Ναυσικά, θα το κανονίσουμε ....

Η Αμαλία του χαμογέλασε .....

Αμ: είστε πολύ ταιριαστοί ....και σε αγαπαει πολύ ....όταν μιλούσε για σένα φωτιζόταν το πρόσωπο της ....
Λ: επειδή δεν έχεις δει πως φωτίζεται όταν νευριάζει, λέω να πάω να την βρω ....αύριο θα ξανάρθει να σε δει ....

Μόλις ο Λευτέρης έφυγε η Αμαλία ένιωσε πιο ήρεμη ...έκατσε στο κρεβάτι και έκλεισε τα μάτια ...ο ύπνος ήρθε σε δευτερόλεπτα ....

Δ: έτσι μου είπε ...αρά δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ ....
Νικ: γιατί ανησυχούσες δεν κατάλαβα εγώ ....
Δ: γιατί πριν κάνα δυο χρόνια είχα κάνει μια επέμβαση για κάτι κύστες και όσο να πεις φοβόμουν λιγάκι ...
Νικ: είσαι κουτή ...αυτές οι επεμβάσεις είναι ρουτίνας πλέον και τις περισσότερες φορές δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα ....

Η Δήμητρα του χαμογέλασε και τον αγκάλιασε ....

Δ: κάτι ήξερα εγώ που παντρεύτηκα γιατρό ...ξέρεις τα πάντα ....είπε και τον φίλησε ...
Νικ: Όχι τα πάντα ...ξέρω όμως όσα χρειάζεται για να μην ανησυχώ άδικα ...ανταπέδωσε το φιλί και για λίγο ξέφυγαν από την πραγματικότητα και μεταφερθήκαν σε αλλα πιο προσωπικά μονοπάτια .....πιο προσωπικά και πολύ πιο ευχαριστα ....

Η Δήμητρα είχε ξεχάσει προσωρινά , το χαρτί που βρισκόταν στην τσάντα της ...

{{Γενικα αυτα τα κεφαλαια, νομιζω πως ειναι πολυ φορτισμενα συναισθηματικα ... ελπιζω να τα καταφερνω και να περνανε και σε εσας, ολα αυτα τα συναισθηματα που ενιωσα εγω οταν τα εγραφα ...

Δεν θυμαμαι αν το εχω ξαναγραψει σε αυτη την ιστορια , αλλα και να το εχω κανει ,θα σας το ξαναπω ...

Η συγκεκριμενη ιστορια, γραφτηκε το 2012 και τοτε ανεβαινε σε ενα αλλο φορουμ , με τους πρωταγωνιστες να εχουν διαφορετικα ονοματα , καθως εκει υπηρχε περιορισμος σε καποια θεματα , αφου το φορουμ ηταν συνδεδεμενο με μια τηλεοπτικη σειρα ...

Ειναι η δευτερη ιστορια που εγραψα και οταν τελειωσε ,ειχα σχεδον πεσει σε καταθλιψη ...

Αρκετα σας ζαλισα ομως με τις φλυαριες μου ... Ελπιζω να ειστε ολοι καλα και μην φοβαστε πως με τα σχολια σας θα με επιρεασετε, γιατι απλα η ιστορια ειναι ηδη τελειωμενη ...

Αυτο βεβαια δεν σημαινει πως δεν θελω να ακουω τις σκεψεις σας ...}}