Ο Πέτρος και η Αμαλία έφτασαν στο νοσοκομείο και ήταν στις πληροφορίες ,όταν άκουσαν μια ξανθιά κοπέλα να ρωταει ...

Δ: Ναυσικά Φωτίου ...την έφεραν πριν λίγο από τροχαίο ...που είναι τα χειρουργεία ; ...ευχαριστώ πολύ ...και έφυγε τρέχοντας προς την κατεύθυνση που της υπέδειξαν...

Ο Πέτρος στο άκουσμα του ονόματος κοντοστάθηκε λίγο ,αλλά η ανάγκη να μάθει για τον γιο του ,νίκησε την περιέργεια ....και κάπως έτσι δεν πρόσεξε ούτε την αντίδραση της Αμαλίας που είχε χάσει το χρώμα της.....

Π: στην βραχεία τον έχουν ...πάμε;....

Η Αμαλία τον ακολούθησε χωρίς να μιλάει ...
Μόλις έφτασαν έξω από τη μονάδα ,ο Πέτρος γύρισε προς τη γυναίκα του

Π: μην αρχίσεις να τον κανακεύεις τώρα ....παραλίγο να σκοτώσει άνθρωπο με την ανευθυνότητα του ....

Ο Φίλιππος ήταν ξαπλωμένος με έναν όρο στο ένα χέρι και το άλλο με γάζες ....έμοιαζε να κοιμάται....

Αμ: αγάπη μου.....του ψιθύρισε η Αμαλία και εκείνος άνοιξε αμέσως τα μάτια του....

Φ: μαμά ....δεν το ήθελα αλήθεια ...δεν το ήθελα ....και ξέσπασε σε λυγμούς
Π: ηρέμισε τώρα και πες μας τι έγινε.....
Φ: εγώ ένα ποτό μόνο ήπια ....είχαμε βγει με τα παιδιά από τη σχολή .....ζήτα να σου δώσουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών ....είμαι σίγουρος πως είναι αρνητικά....
Π: αν υποθέσουμε πως είναι αρνητικά , τι έγινε και έχασες τον έλεγχο;
Φ: αυτή η κοπέλα ...που χτύπησα ....για κάποιο λόγο μου τράβηξε την προσοχή ....έκανα μια παρατιμονιά και μετά τα φρένα δεν έπιαναν ....πως είναι ; ...μάθατε αν ζει;
Π: στο τηλέφωνο μου είπαν πως είναι πολύ σοβαρά....
Φ: μπαμπά μάθε σε παρακαλώ .....δεν θα το αντέξω αν πάθει κάτι.... δεν ήθελα να της κάνω κακό....
Αμ: πήγαινε Πέτρο θα μείνω εγώ εδώ....

Η Δήμητρα πλησίασε τους γονείς της Ναυσικά ...Ο κύριος Ευκλείδης στεκόταν έξω από την πόρτα ,με το ύφος του στρατιωτικού που περιμένει νέα από το μέτωπο, ενώ η κυρία Στέλλα καθόταν στην καρέκλα συντετριμμένη..... για κάποιο λόγο όμως η Δήμητρα ένιωσε πως ο πατέρας της Ναυσικά ήταν αυτός που χρειαζόταν περισσότερο συμπαράσταση ....τον πλησίασε και ακούμπησε το χέρι της στον ώμο του....

Δ: έχουμε κανένα νέο;

Ευκλ: όχι ....το κοριτσάκι μου χαροπαλεύει εκεί μέσα και εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα Δήμητρα ....τίποτα.... είπε και χτύπησε το χέρι του στον τοίχο ,ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είχαν τραβηχτεί τόσο, που έμοιαζε σαν να φορούσε μάσκα....
Δ: είναι δυνατή κύριε Ευκλείδη το ξέρετε ....θα τα καταφέρει....

Ο Ευκλείδης την κοίταξε με ευγνωμοσύνη ....και τότε θυμήθηκε...

Ευκλ: ο πατέρας σου μου είπε πως μιλούσατε στο τηλέφωνο την ώρα που έγινε....
Δ: ναι ,ήταν τόσο χαρούμενη που είχε πάρει τη δουλειά ....ήθελε να βγούμε και ξαφνικά την άκουσα να λέει για κάποιον τρελό .....και μετά τίποτα.....

Η Στέλλα τους πλησίασε

Σ: σου είπε για τη δουλειά ;....εμάς μας το φυλούσε για έκπληξη....
Δ: την προσέλαβαν στο μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο των Αθηνών ....νομίζω Ρίζου λέγεται ή κάπως έτσι....
Ο Ευκλείδης αναστέναξε με απόγνωση....
Ευκλ: όχι και αυτό...όχι τώρα.....
Η Δήμητρα προσπαθούσε να καταλάβει γιατί αντέδρασαν έτσι ...η κυρία Στέλλα μόνο που δεν λιποθύμησε....

Λ: έτσι μπράβο ....σταθεροποιήθηκε .....θα την μεταφέρουμε στην εντατική ...κρατήστε την σε καταστολή μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε με το αίμα .....αδελφή δώσε μου το φάκελο....
Νικ: τα κατάφερες πάλι ....αυτό το κορίτσι θέλει να ζήσει....
Λ: ναι.... πάω στους γονείς θα έρθεις ;
Νικ: φυσικά.....

Ο Λευτέρης κλείνοντας την πόρτα του χειρουργείου γύρισε και κοίταξε την κοπέλα .....δεν πρέπει να ήταν πάνω από είκοσι ....έπρεπε να ζήσει ....και θα φρόντιζε να κάνει ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό .....και παραπάνω....

Η Εύα ξύπνησε από τις φωνές ..... Η Μαρίλια τινάχτηκε ....
Εύα : έλα εδώ .... της ψιθύρισε
Μαρ: θα της κάνει κακό.... είπε η Μαρίλια και χώθηκε στην αγκαλιά της Εύας

Από τα μέσα δωμάτια ακούγονταν κλάματα και πράγματα που έσπαγαν ....

Και μετά ησυχία....
Η Εύα έσφιξε ακόμα πιο πολύ την Μαρίλια στην αγκαλιά της....

Η πόρτα του δωματίου τους άνοιξε.....

Αγγ: κορίτσια μου;... ακούστηκε σπασμένη η φωνή της Αγγέλας
Η Εύα άφησε τη μικρή από την αγκαλιά της και πλησίασε την μητέρα της
Εύα : είσαι καλά;
Αγγ: ναι .... κάνε μου την χάρη και πάρε τη μικρή να φύγετε....
Εύα που να πάμε;
Αγγ: πάρε αυτά τα λεφτά και πηγαίνετε σε ένα ξενοδοχείο .... θα μιλήσουμε αύριο...
Μαρ: μα γιατί;... και εσύ;....
Αγγ: ξέρω τι θα κάνω..... να ακούς την αδελφή σου....

Λ: οι γονείς της κυρίας Φωτίου; ....ονομάζομαι Λευτέρης Βερέμης και από εδώ ο Νικηφόρος Λαζάρου .....είμαστε οι γιατροί που χειρούργησαν την κόρη σας....
Ευκλ: πως είναι το παιδί μου;
Λ: η κατάσταση της είναι σταθερή αλλά κρίσιμη ....χρειάζεται επειγόντως αίμα....
Ευκλ: γιατρέ..... μπορούμε να μιλήσουμε ιδιαιτέρως ;
Λ: ελάτε στο γραφείο μου....

Ο Νικηφόρος έμεινε πίσω για να καθησυχάσει την μητέρα της κοπέλας και την ...αδελφή της;

Στ: θα γίνει καλά γιατρέ;
Νικ: πιστεύουμε πως ναι ...άλλωστε είναι στα καλυτέρα χέρια ....ο γιατρός Βερέμης και εγώ θα κάνουμε τα πάντα για να συνελθει ...για την ώρα υπομονή και καλή πίστη ....
Δ: μπορούμε να τη δούμε;
Νικ: εσείς είστε....;
Δ: αδελφική της φίλη....
Νικ: σήμερα δεν μπορεί να την δει κανένας ...είναι σε καταστολή στην εντατική ...προτείνω να πάτε σπίτι και να ξεκουραστείτε και να ξανάρθετε το πρωί....
Στ: εγώ δεν πάω πουθενά.....
Νικ: πιστέψτε με δεν μπορείτε να βοηθήσετε σε κατι .....πρέπει όμως να πάρετε δυνάμεις για να τη βοηθήσετε μόλις συνελθει.....

Ο Νικηφόρος έκανε να φύγει ,αλλά η φωνή της Δήμητρας τον σταμάτησε

Δ: γιατρέ σίγουρα μας τα είπατε όλα;
Νικ: ότι μπορώ να πω ...ναι... αλλά πρέπει να καταλάβετε πως η κατάσταση είναι πολύ κρίσιμη ....το αιμάτωμα ήταν στην σπονδυλική στήλη....
Δ: τι σημαίνει αυτό;
Νικ: πως πρέπει να περιμένουμε να συνέρθει.... την αγαπάτε πολύ ....παρατήρησε
Η Δήμητρα χαμογέλασε....
Δ: είμαστε αυτοκόλλητες από το νηπιαγωγείο ....ήταν πάντα ο αρχηγός.....
Νικ: πόσο χρονών είναι;
Δ: 25 ....σε δυο μήνες έχει γενέθλια....
Νικ: λοιπον..... την κοίταξε ερωτηματικά ,γιατί δεν ήξερε το όνομα της....
Δ: Δήμητρα ....Δήμητρα Γιαννακά ....
Νικ: λοιπόν Δήμητρα ....θα φροντίσουμε μέχρι τα γενέθλια της να είναι γερή και πάλι ....
Η Δήμητρα του χαμογέλασε....
Δ: ευχαριστώ πολύ....
Νικ: συνέχισε να χαμογελάς μικρή ....σου παει....και λέγοντας αυτά έκανε μεταβολή και έφυγε αφήνοντας την Δήμητρα να κοιτά την πλάτη του με απορία...

Ευκλ: γιατρέ θέλω να μου εκθέσετε λεπτομερώς την κατάσταση του παιδιού μου.... είπε ο Ευκλείδης στον Λευτέρη όταν βρεθήκαν μόνοι ,τονίζοντας ιδιαίτερα την κτητική αντωνυμία.....
Λ: κύριε Φωτίου η κόρη σας είχε ένα πολύ σοβαρό χτύπημα στην σπονδυλική στήλη ....αυτό είναι και το επικίνδυνο .....τα υπόλοιπα είναι απλοί μώλωπες και θλάσεις ....στο χειρουργείο που της κάναμε διαπιστώσαμε πως το χτύπημα στην σπονδυλική στήλη είχε προκαλέσει αιμάτωμα το όποιο και καταφέραμε να ελέγξουμε ....η αιμορραγία όμως ήταν πολύ έντονη και η κόρη σας χρειάζεται άμεσα αίμα.....
Ευκλ: η νοσοκόμα σας έδωσε φαντάζομαι τον φάκελο της υιοθεσίας....

Ο Λευτέρης κούνησε το κεφάλι καταφατικά και ο Ευκλείδης συνέχισε ....

Ευκλ: η κόρη μου δεν γνωρίζει πως είναι υιοθετημένη....
Λ: καταλαβαίνω τη δυσκολία της κατάστασης ,αλλά είναι η μονή της ελπίδα .....έχουμε κινητοποιήσει την τράπεζα αίματος, αλλά όπως καταλαβαίνετε λόγο της σπανιότητας τα αποθέματα είναι λιγοστά .....εγω έχω την ευθύνη για τη ζωή της κόρης σας πλέον και πρέπει να σας ενημερώσω πως θα προσπαθήσω να εντοπίσω τους φυσικούς γονείς το συντομότερο .....δεν το διαπραγματεύομαι.....

Ο Ευκλείδης μέτρησε με το βλέμμα του τον γιατρό ....αν και νεαρός σε ηλικία είχε τσαγανό ....

Ευκλ: κάντε το καλύτερο γιατρέ ....απλά το μόνο που θέλω είναι να μην μάθει τίποτα η κόρη μου.....
Λ: δεν συμφωνώ με αυτό ...δεν μπορείτε να κρατάτε κρυφό κάτι τόσο σημαντικό.... κοίταξε τον φάκελο μπροστά του ...λοιπόν έχω κρατήσει τα ονόματα ...μπορείτε να πάρετε τα χαρτιά πίσω .....αν θέλετε τη γνώμη μου πάντως μην το κρατήσετε για πολύ ακόμα κρυφό.....
Ευκλ: θα δούμε ....

Την στιγμή που ο Ευκλείδης άνοιξε την πόρτα για να φύγει ....

Ήταν ξημερώματα όταν η Εύα και η Μαρίλια μπήκαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου.
Είχαν πάρει μαζί τους τα απαραίτητα για να βγάλουν την ήμερα και τώρα η Εύα προσπαθούσε να πείσει την Μαρίλια να πέσει για ύπνο....

Μαρ: δεν μπορώ να κοιμηθώ ....και αν της κάνει κακό;

Εύα : για να μας είπε να φύγουμε, σίγουρα θα έχει σκεφτεί κάτι.....
Μαρ: πόσο θα τραβήξει αυτό βρε Εύα; ...και άντε σήμερα ήρθαμε εδώ ....αύριο; ...σε ένα μήνα; ....θα το σκάμε από το σπίτι μας;
Εύα : τι μπορούμε να κάνουμε βρε καρδιά μου;
Μαρ: αν πηγαίναμε και οι τρεις μαζί και του κάναμε μια καταγγελία;
Εύα : μόνο χειρότερα θα γίνονταν τα πράγματα ....μόλις πάρω αύξηση θα ψάξουμε να βρούμε ένα διαμέρισμα να φύγουμε από εκεί ...τι λες;
Μαρ: και η μαμά;
Εύα : θα βρούμε έναν τρόπο να την πάρουμε και εκείνη από εκεί ....έλα τώρα να κοιμηθούμε λίγο.....
Ξάπλωσαν αγκαλιασμένες στο κρεβάτι προσπαθώντας να πάρουν δύναμη η μια από την άλλη....

Π: συγγνώμη που ενοχλώ αλλά μου είπαν πως θα σας βρω εδώ....
Ευκλ: εμένα με συγχωρείτε ....όπως είπαμε γιατρέ....
Π: χωρίς να θέλω να φανώ αδιάκριτος, είστε ο πατέρας της κοπέλας που τραυματίστηκε στο τρακάρισμα;
Ευκλ: εσείς ποιος είστε; ...ρώτησε καχύποπτα
Π: επιτρέψτε μου να συστηθώ ...Πέτρος Ρίζου ....ο πατέρας του νεαρού που οδηγούσε το αυτοκίνητο....
Ευκλ: δεν μπορεί.....

Ο Λευτέρης αναγνωρίζοντας το όνομα αποφάσισε να επέμβει...

Λ: περάστε μέσα κύριε Ρίζου ....Λευτέρης Βερέμης ,ο χειρουργός της κοπέλας ....
Π: θα μπορούσα να μάθω πως είναι η ασθενής;
Ευκλ: έχεις το θράσος.....ξεκινησε να λέει εκνευρισμένος ...

Ο Λευτέρης τον διέκοψε ....είχε μόλις περάσει από το μυαλό του ο τρόπος που θα έκανε τον Ρίζου να δώσει αίμα χωρίς να κινήσει υποψίες....

Λ: δεν υπάρχει λόγος να εκνευρίζεστε ....άλλωστε η ατμόσφαιρα είναι αρκετά βεβαρημένη σήμερα.....
Π: καταλαβαίνω την οργή σας ,αλλά μόλις πήρα τις εξετάσεις του γιου μου και δεν ήταν μεθυσμένος....
Ευκλ: και τότε γιατί;....απλά αποφάσισε να πέσει πάνω στο παιδί μου;
Π: προφανώς υπήρξε κάποια βλάβη στα φρένα ....εγώ το μόνο που θέλω είναι να μου πείτε αν μπορώ να κάνω κάτι για να βοηθήσω.....

Ο Ευκλείδης κοίταξε τον Λευτέρη και εκείνος του έκανε ένα βουβό νόημα να τον αφήσει να χειριστεί την κατάσταση.....

Λ: κοιτάξτε, το μόνο που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι αίμα ....η κατάσταση της κοπέλας είναι κρίσιμη, αλλά σταθερή ....απλά επειδή έχει σπάνιο τύπο αίματος....
Π: αν μπορώ να βοηθήσω πολύ ευχαρίστως....
Λ: μήπως κατά τύχη γνωρίζετε κάποιον που να έχει 0-;....
Ο Πέτρος ξαφνιάστηκε ,αλλά χαμογέλασε....
Π: εγώ και ο γιος μου .....αν θέλετε εγώ μπορώ και τώρα να δώσω αίμα... για το παιδί δεν ξέρω αν επιτρέπεται επειδή έχει ορό....

Ο Ευκλείδης έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης ....

Λ: εσείς θα πάτε τώρα στο ισόγειο στο μικροβιολογικό και για το γιο σας θα συνεννοηθώ εγώ....
Ευκλ: ευχαριστώ πολύ κύριε Ρίζου .....είπε ο Ευκλείδης και του έδωσε το χέρι....
Π: είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω ....όταν ηρεμίσετε λίγο θα ήθελα να μιλήσουμε κύριε....
Ευκλ: Ευκλείδης Φωτίου....
Π: περίεργο ...Φωτίου είπατε;.... σήμερα προσέλαβα στο γραφείο μου μια κοπέλα ...Ναυσικά Φωτίου ....μην μου πείτε....
Ευκλ: η κόρη μου είναι.....

Αμ: μα που χάθηκε αυτός ο πατέρας σου;
Φ: λες να τον έκλεψε καμία νοσοκόμα; ...την πείραξε ο Φίλιππος
Αμ: Κάνεις τις βλακείες σου και έχεις όρεξη για πλάκα από πάνω ...τον μάλωσε η Αμαλία..... λες να είναι πολύ σοβαρά η κοπέλα;

O Φίλιππος και μόνο στην σκέψη σοβάρεψε....

Φ: ελπίζω πως όχι.....

Και τότε μπήκε μέσα στο δωμάτιο ο Πέτρος ....

Αμ: άντε βρε Πέτρο τόσες ώρες ....τι έγινε;.... και τότε πρόσεξε το τσιρότο στο χέρι του... τι έπαθε το χέρι σου;
Π: καλά είμαι ....δεν θα το πιστέψετε αυτό που θα σας πω.....
Φ: είναι καλά η κοπέλα;
Π: η κατάσταση της είναι σταθερή ,αλλά κρίσιμη.... έχασε πολύ αίμα και για αυτό πήγα να δώσω ...ίσως χρειαστεί να δώσεις και εσύ... είπε στο γιο του....
Φ: ναι βέβαια ,αλλά ο ορός ;
Π: θα μας πουν ....
Αμ: Πέτρο μου εσείς έχετε σπάνια ομάδα αίματος .....
Π: αυτό είναι το παράξενο .....η κοπέλα που χτύπησες.... κοίταξε τον γιο του..... είναι η ίδια κοπέλα με αυτήν που σου έλεγα ότι προσέλαβα το πρωί.... γυρνώντας προς την γυναίκα του..... και η ομάδα αίματος της ταιριάζει με την δικιά μας ....
Φ: τι πιθανότητες υπάρχουν να συμβεί αυτό;
Π: γνώρισα και τον πατέρα της ....αξιοπρεπέστατος άνθρωπος ....πρέπει να τον γνωρίσεις Αμαλία .....

Η Αμαλία τόση ώρα δεν μιλούσε ....νόμιζε πως έβλεπε εφιάλτη.....

Φ: μαμά είσαι καλά;.... ακούστηκε η φωνή του Φίλιππου
Π: Αμαλία μου χλόμιασες ....να φωνάξω έναν γιατρό;
Αμ: όχι ...καλά είμαι.... από την ένταση είναι.... σου είπαν πότε μπορούμε να πάρουμε το παιδί από εδώ;

Ο Λευτέρης ήταν στο δωμάτιο της Ναυσικά ....έλεγχε τα σωληνάκια και τις ενδείξεις στην οθόνη.... ήταν πολύ πιο αισιόδοξος τώρα που είχαν βρει αίμα.... ασυναίσθητα άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε τα μαλλιά της κοπέλας ....

Λ: κουράγιο μικρή.... όλα θα πάνε καλά....

Ο Νικηφόρος παρακολουθούσε τον Λευτέρη από το τζαμί.... «περίεργο» σκέφτηκε όταν τον είδε να χαϊδεύει την κοπέλα... «ο Λευτέρης ποτέ δεν δένεται έτσι με ασθενή»...
Του χτύπησε το τζάμι και του έκανε νόημα να βγει....

Νικ: πως πάει;

Λ: καμιά αλλαγή ...βρήκαμε αίμα όμως ....
Νικ: αλήθεια πως;

Και ο Λευτέρης του αφηγήθηκε όλη την απίστευτη ιστορία που διαδραματίστηκε νωρίτερα στο γραφείο του....

Η Εύα αφού πήγε την Μαρίλια στο σχολείο της, πήγε στο γραφείο.... Ίσως ήταν η πρώτη φορά που αργούσε από τότε που άρχισε να δουλεύει εκεί.... Δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα... την χρειαζόταν αυτή τη δουλειά ...χρειαζόταν να νιώθει ανεξάρτητη και να μπορέσει να βοηθήσει την αδελφή και την μητέρα της .....πριν ανοίξει την πόρτα του γραφείου, πήρε μια βαθειά ανάσα και φόρεσε ένα χαμόγελο.....
Ο Μάκης ήταν ήδη στο γραφείο του και όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει ,σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε να δει ποιος ήταν....

Εύα : καλημέρα Μάκη ...συγγνώμη που άργησα.... δεν θα ξαναγίνει.... είπε η Εύα κάπως ένοχα....

Μ: καλημέρα και σε σένα ....εντάξει μην αγχώνεσαι ....μια μέρα μπορείς και εσύ να κοιμηθείς λίγο παραπάνω ....της απάντησε γελώντας
Εύα : να φτιάξω καφέ;
Μ: έναν δυνατό από τα χεράκια σου.....
Η Εύα χαμογέλασε και πήγε να φτιάξει τον καφέ ...

Ο Μάκης την κοίταξε που εφευγε .... «για άνθρωπος που κοιμήθηκε παραπάνω μάλλον κουρασμένη μου φαίνεται....» σκέφτηκε ο Μάκης αλλά το τηλέφωνο που χτύπησε δεν τον άφησε να το πολυσκεφτεί....
Η Εύα άφησε τον καφέ στο γραφείο του και πήρε τα έγγραφα που της έδειξε ....

Νικ: καλά συμβαίνουν τέτοιες ιστορίες;
Λ: ναι ...απίστευτο ....
Νικ: τι λες φεύγουμε να πάμε να ξεκουραστούμε λίγο;
Λ: όχι ...εγώ λέω να μείνω λίγο ακόμα....
Νικ: μα γιατί; ....έχεις άλλον ασθενή;
Λ: όχι ...απλά θέλω να δω αν θα δεχτεί το αίμα.... πήγαινε εσύ....
Νικ: καλά όπως θες...

Ο Νικηφόρος έφυγε αλλά δεν πήγε σπίτι του..... κάτι έπρεπε να κάνει ....Ο Λευτέρης απέφευγε τόσα χρόνια να δεθεί με ασθενή για να μην ξαναπεράσει αυτά που είχε ζήσει μικρός ...τι είχε αλλάξει τώρα;

Η Στέλλα με τον Ευκλείδη είχαν πειστεί να φύγουν από το νοσοκομείο ,αλλά η Δήμητρα είχε κάτσει εκεί....
Ήταν έξω από την εντατική όταν είδε τον Λευτέρη να βγαίνει από μέσα....

Δ: γιατρέ.....

Λ: παρακαλώ; Την κοίταξε με απορία ο Λευτέρης
Δ: λέγομαι Δήμητρα Γιαννακά... είμαι φίλη της Ναυσικά ....
Λ: της Ναυσικά ....πρώτη φόρα είπε το όνομα της και ακούστηκε περίεργο από τα χείλη του.....τι μπορώ να κάνω για σας;
Δ: οι γονείς της πήγαν λίγο να ξεκουραστούν, οπότε αν έχετε κανένα νέο είμαι εγώ εδώ....του εξήγησε
Λ: καλώς ....θα το έχω υπόψη μου.....
Δ: γιατρέ....
Λ: ορίστε.; Ρώτησε λίγο απότομα εκείνος
Δ: πρέπει να τη βοηθήσετε να ζήσει ....είναι πολύ καλός άνθρωπος ....
Λ: την αγαπάς πολύ,ε;...ο Λευτέρης για πρώτη φόρα χαμογέλασε ανεπαίσθητα και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μαλάκωσαν....
Δ: το αξίζει... αν την ξέρατε.....
Λ: θες να μου μιλήσεις για εκείνη;.... άκουσε τον εαυτό του να ρωταει...
Δ: εδώ ;...ρώτησε παραξενεμένη η Δήμητρα ....τον κοίταξε και αναρωτήθηκε τι ήταν αυτό που τον μαλάκωσε ξαφνικά
Λ: αφού θα μείνουμε και οι δυο εδώ ,πάμε να πιούμε έναν καφέ και να μου πεις....

Ο Πέτρος αφού άφησε την Αμαλία σπίτι να ξεκουραστεί πήγε στο γραφείο.....
Όλες αυτές οι συμπτώσεις ....και η αντίδραση της Αμαλίας ....το ένστικτο του χτυπούσε καμπανάκια ,αλλά δεν ήξερε προς ποια κατεύθυνση να ψάξει.....

Κατ: κύριε Ρίζου , είναι έξω μια κοπέλα και θέλει να σας μιλήσει... ανήγγειλε η Κατερίνα ,η γραμματέας του

Π: πες της να περάσει....

Ο Πέτρος κοίταξε την κοπέλα που μπήκε στο γραφείο του με απορία ....πρέπει να την είχε κοπανήσει από το σχολείο.....

Μαρ: καλημέρα ....δεν έχω ραντεβού ,αλλά χρειάζομαι την συμβουλή σας ....του είπε με θάρρος η Μαρίλια
Π: κάτσε ....πως μπορώ να σε βοηθήσω;
Μαρ: θέλω να μου πείτε, πως μπορώ να βγάλω εντολή να μείνει ο πατέρας μου μακριά από έμενα ,την μητέρα και την αδελφή μου.....

Ο Λευτέρης είχε απορροφηθεί από τις περιγραφές της Δήμητρας ...με ορισμένες μάλιστα έπιασε τον εαυτό του να χαμογελάσει....

Δ: και τώρα έχει αποφασίσει να γίνει δικηγόρος και να βοηθά όλο τον κόσμο ....μόλις μπορέσει να ανοίξει δικό της γραφείο, θα ασχοληθεί με αυτούς που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους .....και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρει..... αφού κατάφερε να την δεχτεί το μεγαλύτερο δικηγορικό γραφείο.... Είπε περήφανα ...

Ο ήχος του βομβητή τους διέκοψε ...

Λ: από την εντατική είναι.... μάλλον έχουμε νέα....

{{ Λετε να κανω πιο μικρα τα κεφαλαια; Σας κουραζει;}}