Τελικά πολλά πράγματα αναθεωρείς τακτικά.
Είσαι καλά, βλέπεις ακούς και αισθάνεσαι πως δεν έχεις αξία, σκέφτεσαι οτιδήποτε άκυρο μπορεί να υπάρχει, π.χ πως βγήκε η μουσική, πως τραγουδάει ο Brett Anderson το back to you ή ο οποιοσδήποτε, πως αυτό πως το άλλο, θες απλά να χαθείς, θες απλά ένα χάδι, ένα είμαι εδώ ρε μαλάκα, δεν είσαι μόνος.
Θες μια αγκαλιά, μια δυνατή σφιχτή αγκαλιά να ξεχαστείς για πολύ λίγο, να νιώσεις όμορφα έστω για αυτό το λίγο..
Σκέψεις, τριγυριζουν πολλά μες το μυαλό μου, όχι όχι δεν πάει άλλο αυτό, συνέλθε εαυτέ μου, χαλάρωσε.
Κοιτάς πέρα και αισθάνεσαι λες και είναι όλα ψεύτικα.
Θες μια αγκαλιά γαμώτο να ξεχάσεις, να ταξιδέψεις, να συνέλθεις, να συνηδιτοποιήσεις, να δεις, να άκουσες κάθε κομμάτι σου να συναρμολογείται, να κολλά, να αναρρώνει, να νιώσεις όμορφα.
Δεν ξέρω δεν ξέρω θέλω μόνο να χαθώ στην αγκαλιά σου, δε μπορώ, θέλω να πάρω κάποιον αγκαλιά και να νιώσω κάτι, να νιώσω ότι έχω κάποιον, κάποιον εκεί έξω που μόνο η αγκαλιά θα με κρατήσει για λίγο ακόμα ζωντανό..
Δεν ξέρω όλα χαμένα, θαμμένα κρυμμένα. Δεν ξέρω τι γράφω δεν ξέρω τι νιώθω αυτή τη στιγμή.. Απλά δεν ξέρω