Ακτίνες φωτός μπαίνουν από το παράθυρο... έχει ξημερώσει.. κανούργια μέρα και για πρώτη φορά στη ζωή μου νιώθω ελεύθερος ,ζωντανός ..σαν να μου έφυγε από πάνω  μου ένα βάρος ..ένας ογκόλιθος χρόνων ..
Όλη αυτή η καταπίεση ,η ζήλια της με έπνιγε ,με αφάνιζε μέρα με την μέρα ..και γινόμουν ένας άνθρωπος διαφορετικός ..με νεύρα και θυμό ..
Ποτέ μου δεν ήμουν έτσι..όλοι μου το λέγαν ..αλλά εγώ δεν έδινα σημασία ..νευρίαζα και κλεινόμουν στο σπίτι..αλλά όλα πλέον έχουν αλλάξει..
Ευτυχώς σήμερα δεν έχω δουλεία στην κλινική και έτσι  μπορω να τακτοποιήσω όλες τις δουλειές μου ,να πάω στο κολυμβητήριο και επιτέλους μετά από καιρό να βγω για ένα ποτό με τον φίλο μου τον Παύλο..
Με τον φίλο μου είμαστε απο μικρά παιδιά μαζί ,οι γονείς μας έκαναν παρέα .
Η  μαμά μου ήταν νονά του Παύλου , έτσι εκτός από κολλητός μου έιναι και σαν αδελφός μου..
Εδώ και 2 χρόνια έιναι παντρεμένος με μια καταπληκτική γυναίκα την Δήμητρα ..είναι τόσο ευτυχισμένοι μαζί ..μερικές φορές τους ζηλεύω ..αυτήν την εμπιστοσύνη που έχουν ο ένας τον άλλον ..
Βέβαια είμαι ακόμα πιο ευτυχισμένος γιατί σε 2 μήνες θα γεννηθεί το βαφτηστήρι μου..
Ναι ο κάφρος φίλος μου  ..μπαμπάς ..ούτε εγώ δεν το πιστεύω.
Αφού ετόιμαζω το πρόγραμμα με τα ραντεβού και τα χειρουργία  για την εβδομάδα  αυτή ντύνομαι και πηγαίνω προς το κολυμβητήριο της γειτονιάς μου..
Πάντα μου άρεσε η θαλασσα και το κολύμπι .
Ευτυχώς δεν έχει σχεδόν ποτέ πολύ κόσμο και το προτιμό καλύτερα ..
Πηγαινώ στα αποδυτήρια και βάζω  ένα μαύρο μαγιό

Και βγαίνω στον εξωτερικό χώρο ..
Δύο γυναίκες μόλις με αντικρίζουν καρφώνονται πάνω μου ..με κοιτάνε και ξέρω τι σκέφτονται..αλλά καμία δεν έιναι εκείνη..καμία δεν πιάνει μπροστά της..
Χωρίς να δώσω σημασία  μπαίνω μέσα στην πισίνα και αρχίζω να κολυμπάω ασταμάτητα τουλάχιστον 1.30 ώρα χωρίς να σταματήσω ..
Δεν βγαίνει από το μυαλό μου ..
Ενώ πρέπει να σκεφτώ  τι θα κάνω  με την Μαρία ...αμέσως έρχεται εκέινη στο νου μου και όλα ξεχνιούνται ...θυμάμαι τα χείλη της ,το αψεγάδιαστο πρόσωπο της..τόσο αμαρτωλό ..το κορμί της...πόσο θέλω να την νίωσω πάνω μου,να γευτώ όλη αυτήν την επίγεια θεότητα του κορμίου της...
Τρίβω το πρόσωπο μου διωχνωντάς το νερό και περιμένω λίγο μέσα στο νερό γιατί το μαγιό μου έχει ξεχειλώσει κατά πολυ στο κάβαλο μου..
Σαν εφηβος αντιδράω ..μόνο που την σκέφτηκα το έπαθα ...δεν μπορώ να φανταστώ πως θα αντιδρούσα κοντά της..

Κολυμπάω λίγο ακόμα και αφού ηρέμησα συνηδειτοποιώ πως  μέσα μου κατά βάθος έχω αποφασίσει  τι θέλω...
Και τίποτα να μην γινόταν με τη Βίβιαν πάλι θα  έβαζα   ένα   τελος απλά ήταν το κίνητρο μου  να καταλάβω τι ζωή ζούσα ..
Βγαίνω έξω  και πάω προς τα αποδυτήρια ώστε να αλλάξω και συνεχίσω την ημέρα μου ..
Αποφασίζω να πάω με τα πόδια  προς το σπίτι μου ,έτσι και αλλιώς είναι 20 λεπτά με τα πόδια .
Ενώ περπατάω ,αρχίζει και χτυπάει το κινητό μου ..μέχρι να δω ποιος είναι με έχει πιάσει  άγχος ..μόλις βλέπω ότι με καλεί ο Παύλος η δυσαρέσκεια ακουγέται αμέσως από την φωνη μου .
-Έλα Παύλο...
-Καλά ρε ξενέρωτε  μην χαίρεσαι τόσο που  με ακούς ..με συγκινείς ..Ακούω θόρυβο ;ωχ σε άφησε να ξεμυτίσεις ο κερβέρος ;;λέει γελώντας
Ποτέ του δεν συμπάθησε την Μαρία ,δεν τον ενόχλησε το ότι δεν βγαίναμε όπως παλιά αλλά ο τρόπος που μου συμπεριφερονταν μπροστά στους φίλους μου..ακόμα και η Δήμητρα πουν ήταν τόσο καλή  δεν την ήθελε..
-Είσαι ηλίθιος πρώτον  και δεύτερον το βράδυ πες στην Δήμητρα ότι θέλω να βγούμε για ένα ποτό έχω να σας πω κάποια πρόσφατα γεγονότα.
-Ωχ τι  έγινε ;οοο περίμενε κάνε με να χαρώ ..έλα γιατρουδάκι ξέρασε τα  θα σκάσω ..
-Να σκάσεις ,δεν με νοιάζει λοιπόν θα στα πω το βράδυ από κοντά καλύτερα στο γνωστό μας μέρος .του αναφέρω
-Οκ Doc τότε τα λέμε το βράδυ μου λέει και μου το κλείνει στα μούτρα μου..

Θα τον σκοτώσω ..
Μόλις φτάνω έξω από το σπίτι βλέπω να ,με περίμενει  η  Μαρία με ένα υπεροπτικό ύφος 
-Να φανταστώ  ήσουν με την γκόμενα και τώρα γυρνάς ;;χριστέ μου ..μου δίνει τόσες αφορμές καιείμαι  τόσο σίγουρος πια για την απόφαση μου
-Άκουσε με προσεκτικά ,ότι και   να   πω   αυτή τη στιγμή θα είναι λίγο μπροστά στα νεύρα που έχω ..
Έιναι ανώφελο να ασχολόυμε πλέον  ..κάτσε και σκέψου τι λες..γιατί Μαρία η υπομονή μου εξαντλήθηκε στο λεω ..
-Μπα ;; δεν σου έκατσε και έχεις νεύρα ; νομίζεις αγόρι μου ότι θα βρεις καμία καλύτερη από εμένα ;; μα τι λέει; .ηρέμησε πάρε αναπνοή ..
-Σήκω και φύγε ΤΩΡΑ,!γιατί και εγώ δεν ξέρω τι θα γίνει..δεν θες αυτή τη στιγμή να σου πω λόγια που θα σε τσακίσουν ..την αφήνω με το στόμα ανοιχτό και ανεβαίνω πάνω στο σπίτι ..
Μόλις κλείνω την πόρτα αρπάζω τα πάντα πάνω απο το τραπέζι και τα πετάω με δύναμη στον τοίχο ..θα το τελειώσω ..Τέλος δεν το αντέχω άλλο..πρέπει να της το πω από κοντά να περάσουν λίγες μέρες και τότε να πάω να πάρω όλα τα πράγματα μου από το σπίτι και να λείξω κάτι που άργησα είδη..
Θέλω να κάνω απεγνωσμένα  ένα  μπάνιο να βγάλω απο πάνω μου όλη την ένταση ..
Τελειώνω  και παίρνω τηλέφωνο τον Παύλο..
Έλα ..μπορείτε κατά τις 10 ;ρωτάω
Ναι ,ναι  μια χαρά ..τα λέμε  εκει λέει και το κλείνει ..
Σκουπίζομαι και  ντύνομαι ώστε να πάω στο μπάρ ..
Βάζω ένα τζιν σκούρο παντελόνι ,γκρι σακάκι και μπλέ σκούρο πουκάμισο..το τυχερό να είσαι αντρας ..

Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και πηγαίνω στο μπάρ .
Εκει είδη με περιμένουν  τα παιδιά ...
-Μα πόσο ομορφαίνεις κάθε φορα Αλεξανδρε ;λέει η Δήμητρα με μια δόση χιουμορ αλλά και μια καλοσύνη
-Σιγά μην ομορφαίνει ο  άσχημος..το πολύ να  τον κάνει μούχλα η άλλη .
-Παύλο.. λέει η Δήμητρα
-Τι Παύλο  μωρο μου την αλήθεια του λέω..απαντάει
-Παιδιά  με την Μαρία θα το τελειώσω ..έφυγα από το σπίτι χτες ..αυτές τις μέρες θα λήξη όλο αυτό που είχαμε ότι ήταν ..τους λέω και  με κοιτάνε με το στόμα ανοιχτό ..
-Αν ήμουν γκομένα θα σε φιλούσα κολλητέ αλλά ευτυχώς δεν τις αλλάζω τις προτιμήσεις μου ..μου λέει και  η Δήμητρα του δίνει μια σφαλιάρα στο κεφάλι  και του λέει να σοβαρευτεί.γελάω μαζί τους ..
Αλέξανδρε μου ,ξέρεις οτι σε στηρίζω στα πάντα και αν είσαι χαρούμενος και ευτυχισμένος τότε είμαστε και εμείς ..της γελάω και την ευχαριστώ..
Μετά από λίγα λεπτά αρχίζει και χτυπάει το κινητό μου ..με καλέι ένας άγνωστος αριθμός .
-Παρακαλώ ;
-Αλέξανδρε ..αυτή η φωνή ...κοκκαλώνω ..παγώνω και αρχίζει όλο μου το σώμα να ζεστένεται , η αναπνοή μου βγαίνει κοφτή...
- Βίβιαν..που είσαι ;  την ρωτάω
-Πίσω σου ..γυρνάω και χάνω έναν χτύπο ..

Είναι πανέμορφη ..όλα πάνω της απερίγραπτα ..το λευκό φόρεμα της αγκαλιάζει το παράδεισο του κορμιού της..με πλησιάζει ..ακουμπάει το χέρι της στο στέρνο μου ..και μου ψιθυρίζει κολλώντας τα χέιλη της κοντά στο αυτί μου
-Δεν άντεχα να περιμένω άλλο ...

Ωπππ..η βιβιαν βρεθηκε εκει ??μα πως  ?δεν αντεξε τονκοριτσι μας να περιμενει αλλο..ο αλεξανδρος τι θα κανει τωρα ?? 

Φιλακια πολλα ομορφες ..