Πριν τρεις μέρες / Στο σπίτι της Αμέλιας

Ο Άρης με κοιτούσε σαστισμένος. Δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει τα λόγια μου .

"Ε-είσαι υιοθετημένη ; Π-πώς; Που είναι οι πραγματικοί σου γονείς ;"ρώτησε εκείνος ενώ εγώ τον κοίταξα κουρασμένη.

"Η μητέρα μου έχει πεθάνει.  Ο πατέρα μου... Κάπου μακριά μου ελπίζω "του είπα με άχρωμη φωνή και εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος.

"Είναι ένα κομμάτι της ιστορίας που δυστυχώς δεν μπορώ να σου αποκαλύψω ακόμα."συνέχισα αφού έβλεπα ότι ήταν μπερδεμένος . Αμέσως είδα το βλέμμα του να αγριεύει . Με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής ενώ κοιτούσε βαθιά στα μάτια μου .

"Τελείωσε ο χρόνος Αμέλια ..  Θα μου πεις όλη την αλήθεια αλλιώς δεν φεύγουμε από εδώ μέσα . Ξέρεις άλλωστε από παλιά πόσο πεισματάρης είμαι έτσι; "Με κοίταξε με προκλητικό ύφος και εγώ έχασα το χρώμα μου . Τα χέρια μου έτρεμαν... Προσπάθησα να απομακρυνθώ αλλά δεν με άφησε..

"Δ-δεν καταλαβαίνω "του ψιθύρισα ενώ προσπαθούσα να αποφύγω το βλέμμα του .

" Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνεις . Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια άλλωστε . Δεν θέλω προς το παρόν καμία εξήγηση . Μόνο την αλήθεια ."μου είπε με ήρεμη φωνή ενώ πλησίαζε το πρόσωπο του στο δικό μου. Ένιωθα την ανάσα του πάνω στο δέρμα μου και με αποσυντόνισε.

Πήρα μια αποφασιστική ανάσα και απομακρύνθηκα από εκείνον.

"Ωραία λοιπόν .. θέλεις την αλήθεια; Θα την έχεις αλλά όχι τώρα. Θα πάρεις τον Ορέστη και θα πάτε σπίτι του σε τρεις μέρες από τώρα και εκεί θα μάθετε όλη την αλήθεια ... Όλη "του τόνισα αποφασιστικά και είδα το μπερδεμένο βλέμμα του ...

Υπομονή Άρη...

Θα μάθεις ...

___________

Κοιτούσα τον Άρη με ένα ήρεμο βλέμμα . Τώρα πλέον ήξερε και όλα εξαρτώνται από την επιλογή του. Ο Σταύρος εξοργισμένος κατευθυνόταν με ορμή προς το μέρος μου όμως τον εμπόδισαν τα αγόρια .

"ΕΣΥ ... ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ... ΈΠΡΕΠΕ ΝΆ ΣΈ ΕΊΧΑ ΣΚΟΤΩΣΕΙ...."φώναζε ενώ προσπαθούσε να ξεφύγει από τον Άρη που τον κοιτούσε θυμωμένος .

"Νόμιζες ότι δεν θα αποκάλυπταν την αλήθεια στα αγόρια; Δεν σε φοβάμαι πλέον Σταύρο . Με ανάγκασες τόσα χρόνια να λέω ψέματα . Είχα αδερφό και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω. Να πάω να ξαπλώσω μαζί του τα βράδια που φοβόμουν. Καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει; "τον ρώτησα ενώ εστίασα το βλέμμα μου στον Ορέστη που με κοιτούσε δακρυσμένος .

"ΔΕΝ ΑΞΊΖΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΔΕΡΦΉ ΤΟΥ.... Είσαι ένα τίποτα ....."ψιθύρισε σχεδόν τις τελευταίες λέξεις ενώ με κοιτούσε με μίσος . Πάλευε να φύγει από τα δεσμά του Άρη . Ήθελε απεγνωσμένα να μου κάνει κακό όμως πλέον δεν μπορούσε .

Γιατί το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να μου κάνει  είναι να με αναγκάσει να κοροϊδεύω τα αγαπημένα μου πρόσωπα...

Πλέον όμως δεν μπορεί...

"Φτάνει Σταύρο. Αρκετά έκανες ...."του φώναξε ο Ορέστης και εκείνος τον κοίταξε σαστισμένος .

"Μ-μα Ορέστη είμαι ο πατέρας σου " το βλέμμα του Ορέστη ψυχρό . Μπορούσες όμως να διακρίνεις μέσα του τον πόνο και την απογοήτευση .

"Θέλεις να λέγεσαι πατέρας; Έχεις συνειδητοποιήσει τις πράξεις σου; Έχεις σκοτώσει άνθρωπο ... Έχεις βασανίσει το παιδί σου .... Το έβαζες να λέει ψέματα ... Κατέστρεψες μια αθώα παιδική ψυχούλα και μάλιστα της αδερφής μου . Δεν πρόκειται να σε συγχωρέσω ποτέ ."του είπε ο Ορέστης απογοητευμένος και είδα τον Σταύρο να χλομιάζει . Ξέφυγε από τα δεσμά του Άρη και προσπάθησε να τον πλησιάσει όμως ο Ορέστης απομακρύνθηκε .

Το βλέμμα του δήλωνε ότι πληγώθηκε στην κίνηση αυτή.

Αν μπορεί να πληγωθεί ένα τέρας σαν κι αυτό ....

Ξαφνικά γύρισε το βλέμμα του σε εμένα...

Πράσινο στο πράσινο...

Μίσος στην γαλήνη...

Γιατί πλέον είχα ηρεμήσει ....

Όλα είχαν πάρει την σωστή κατεύθυνση..

"Εσύ φταις για όλα ... Μόνο εσύ....  Σε υποτίμησα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα   αψηφούσες τις  απειλές μου . Θα το πληρώσεις ακριβά όμως . Δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα . Με έκανες να χάσω τα παιδιά μου ."το βλέμμα του βουτηγμένο στο μίσος έπεφτε σαν κεραυνός πάνω μου . Τα αγόρια τον κοιτούσαν έτοιμοι να επέμβουν οποιαδήποτε στιγμή . Ωστόσο δεν φοβόμουν τίποτα πλέον....

"Εγώ φταίω; Εξαιτίας μου έχασες τα παιδιά σου; Όχι Σταύρο. Οι πράξεις σου τα απομακρύνουν .... Γιατί δεν τους λες για τις παρανομίες σου; Γιατί δεν τους λες ποια ήταν τα σχέδιά σου για εκείνους ;; Εε;;; "Τον ρώτησα με ένα προκλητικό βλέμμα και τον είδα να αναστατώνεται ακόμη περισσότερο. Προσπάθησε να μου επιτεθεί όμως απέτυχε ξανά . Μπροστά του μπήκε ο Ορέστης και τον κοιτούσε στα μάτια απογοητευμένος .

"Πες τους Σταύρο... Πες τους για τις νοθείες που κάνεις στα φάρμακα του νοσοκομείου .... Πες τους για το ξέπλυμα χρήματος ..... Πες τους ότι τους προορίζεις να συνεχίσουν το έργο σου ... Να γίνουν εγκληματίες σαν εσένα .ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΛΕΣ;"είχα ανεβάσει τον τόνο της φωνής μου και σε κάθε μου λέξη τα αγόρια με κοιτούσαν σαστισμένα .

Ήξερα ότι κάθε μου λέξη ήταν μια μαχαίρια για εκείνους όμως έπρεπε να γίνει ...

Όχι άλλα ψέματα ....

"Πες τους ότι με κλείδωνες στο υπόγειο για μέρες και τους έλεγες ότι πήγαινα  εκδρομή με το σχολείο ..... Πες τους για τις χαρακιές που έκανες στο σώμα μου ως τιμωρία.  Πες για τις απειλές.ΠΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΌΠΟ ΠΟΥ ΣΚΌΤΩΣΕΣ ΤΗΝ ΜΑΜΆ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΑ ΜΑΤΙΆ ΜΟΥ...Εε;; ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ ΣΤΑΥΡΌ;" φώναζα πλέον ανεξέλεγκτα, ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου . Όλες οι αναμνήσεις με χτυπούσαν αλύπητα . Όλα όσα είχα καταφέρει να θάψω μέσα μου εμφανίζονταν μπροστά μου . Ο Άρης ήρθε δίπλα μου και με έκλεισε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να με ηρεμήσει όμως εγώ προσπαθούσα να ξεσπάσω επιτέλους όλα όσα κρατούσα φυλαγμένα για χρόνια .

Τα δάκρυα αμέτρητα ....

Όπως και οι πληγές μου...

"Και λίγα σου έκανα . Εσύ και η μάνα σου έπρεπε να είχατε πεθάνει πριν γεννηθείς . Άργησα πολύ είναι η αλήθεια ."το χαμόγελο του με αηδίαζε . Ακόμη και τώρα που όλα έχουν αποκαλυφθεί δεν έχει μετανιώσει ούτε στο ελάχιστο .

"Σταματά επιτέλους Σταύρο . Έχεις ξεπεράσει κάθε όριο . Με μεγάλωσες εσύ γιατί οι γονείς μου δεν μου έδιναν την προσοχή τους και τελικά το μετανιώνω. Υπήρξες για μένα πατέρας, όμως τώρα ντρέπομαι για αυτό . Οι πράξεις σου είναι ασυγχώρητες. "Του είπε ο Άρης, ενώ με έσφιγγε στην αγκαλιά του προκειμένου να σταματήσει το κλάμα μου . Το πρόσωπο του σκληρό . Ήξερα ότι προσπαθούσε να συγκρατηθεί...

"Σε αγάπησα Άρη σαν δικό μου παιδί . Έβλεπα από παλιά την αγάπη σου για εκείνη και δεν ήθελα να φθείρεσαι για κάποια τόσο ασήμαντη.  Δεν σου αξίζει. "ο Σταύρος επέμενε ότι είχε κάνει το σωστό και αυτό με τρέλαινε.

Ήθελα να του πω τόσα πολλά ...

Να τον κατηγορήσω για όλα όσα μου έκανε όμως δεν μπορούσα ....

Δεν έβγαινε λέξη από το στόμα μου παρά μόνο λυγμοί .....

"Γι αυτό την έστειλες στο ορφανοτροφείο και μας είπες ότι ζήτησε από την μαμά της να φύγουνε; Για χρόνια ζούσα με τις τύψεις ότι εγώ έφταιγα που όλοι με παρατούσαν .Όλα αυτά εξαιτίας σου Σταύρο." Του φώναξε λίγο ο Άρης παρόλο που ήξερα πόσο δύσκολο ήταν για εκείνον . Γιατί τον αγάπησε.  Πίστευε ότι ήταν ο μόνος που τον δέχτηκε.

"Τελείωσε Σταύρο.... Όλα τελείωσαν . Ήρθε η στιγμή να πληρώσεις .... Για όλα ..."τον απείλησα με αποφασιστική φωνή και τον είδα ξανά να αγριεύει .

Εκείνη την στιγμή  μας πλησίασαν αστυνομικοί . Μόλις τους είδε χλόμιασε και με κοίταξε με μίσος . Όσο και να ήθελα να τον εκδικηθώ δεν θα τον έβαζα ποτέ φυλακή.

Κοίταξα ξαφνιασμένη τον Άρη που με κοιτούσε ήδη .  Δεν μπορούσε να πιστέψει όλα όσα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια του ....

Πονούσε...

Και πολύ μάλιστα....

Καλησπέρα !!
Πως είστε;
Επιτέλους αποκαλύφθηκε η αλήθεια και η Αμέλια το έκανε με τον δικό της τρόπο
Τι έχετε να πείτε για τον Σταύρο;
Πώς λέτε να αντιδράσει ο Άρης;
Ποιος νομίζετε ότι κάλεσε την αστυνομία;
Το επόμενο σύντομα !
Φιλάκια !