Τρέλα... Πάθος και άγνοια κινδύνου...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°

Η Ξανθίππη χαμογέλασε προς το είδωλο της χωρίς ξέρει γιατί. Ο Άρης έπαιζε ύπουλα. Γιατί όμως η καρδιά της χτύπησε τόσο δυνατά...; Τι ήθελε πραγματικά από εκείνον; Έμεινε να ρωτάει τον εαυτό της μα την απάντηση την ήξερε χρόνια τώρα.

Έβγαλε οσο κραγιόν έμεινε στα χείλη της μα έτσι όπως κοιτούσε τον εαυτό της θύμωσε.
"Ανάθεμα σε ρε Ξανθίππη!" ξέσπασε. Ο Άρης μόλις είχε κάνει πράξη τα λόγια του και εκείνη του το έδωσε στο πιάτο. Ένα πήδημα... Αυτό του πρόσφερε. Έκλεισε τα βλέφαρα της , και προσπάθησε να χαλαρώσει. Ήταν ήδη πέντε λεπτά εκεί μέσα από την ώρα που έφυγε. Ήξερε ότι έπρεπε να επιστρέψει. Θύμωνε, ένιωθε εξοργισμένη, ύστερα η θλίψη έπαιρνε τα ηνία και κάπου μέσα στο χάος, μια μικρή κρυφή χαρά τόλμησε να φωλιάσει στα στήθη της. Δεν είχε ούτε εκείνη ιδέα τι ένιωθε. Το μόνο σίγουρο ήταν πως δε θα έπινε ξανά. Για ακόμα μια φορά έκαναν κάτι υπό την επήρεια του αλκοόλ και η Ξανθίππη δε θα τον άφηνε να τη δει σαν όλες εκείνες τις γκόμενες που είχε. Ποτέ όμως  δε θα τον άφηνε να κερατωνει τη Μάγδα μαζί της. Ίσως ήταν απλά μια ακόμα στιγμή. Μια γαμημενη τελευταία στιγμή...

Με χιλιάδες σκέψεις βγήκε έξω.
Καθώς προχωρούσε κοίταξε το τραπέζι και σφίχτηκε. Είχε το ένα του πόδι στο περβάζι και η Μάγδα καθόταν και χαχανιζε πάνω στα πόδια του. Παρόλα αυτά, μάλωσε υστερικά τον εαυτό της. Ο Φάνης ήταν εκεί και αυτή το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο καινούριος Άρης που είχε να αντιμετωπίσει. Έτσι γινόταν τελικά όταν μια κοπέλα την είχε μόνο για πήδημα; Αναρωτήθηκε και ένιωσε μια λύπη μέσα της... Καταβαθος το ήξερε. Έτσι ακριβώς φερόταν σε κάθε κοπελίτσα πριν τη Μάγδα και η Ξανθίππη γινόταν σαν αυτές.

"Συγνώμη που άργησα. Είχε κόσμο στις γυναικείες..." η Ξανθίππη τράβηξε τη καρέκλα της

"Δε πειράζει αγάπη μου. Ο Άρης πλήρωσε και λέμε να πάμε να ξεκουραστούμε λιγάκι πριν το βράδυ. Τι λες;"

"Πολύ που κουραστήκαμε... Μιλα για τον εαυτό σου... Εγώ έχω μεγάλο απόγευμα μπροστά μου..." τα χέρια του ταξίδευαν στο κορμί της Μαγδας και στη σκέψη πως άγγιζε εκείνη λίγα λεπτά πριν, η Ξανθίππη ένιωσε να χάνει την αυτοσυγκράτηση της.

"Αμάν μωρέ... Καταλαβαίνεις τι εννοώ"

"Εγώ δε θα έρθω το βράδυ" είπε ξαφνικά η Ξανθίππη

"Τι έπαθες;' Απόρησε η Μάγδα

"Τίποτα. Με πείραξε λίγο το ούζο. Δε θέλω άλλη ένταση. Καλύτερα να ξαπλώσω και να πάτε εσείς..."

"Ρε Ξανθίππη μου..." ο Φάνης τη κοίταξε γλυκά

"Εσύ πήγαινε. Μην ανησυχείς. Θα ξαπλώσω κι αν νιώσω καλά θα έρθω. Δεν είναι και μακριά. Θα κάνω και βόλτα..."

Ο Άρης τη κοιτούσε σιωπηλός. Τα μεθυσμένα του μάτια γυαλιζαν και τα χείλη του είχαν ακομα μια ελαφριά κοκκινωπή απόχρωση από τα δικά της. Ήταν όμως τόσο αχνή που μονάχα εκείνη την έβλεπε.

"Θα μείνω μαζί σου. Δεν πειράζει .."

"Καλά ας επιστρέψουμε και ίσως νιώσεις καλύτερα βρε Ξανθίππη μου μέχρι το βράδυ. Έχουμε πολλές ώρες άλλωστε. Ίσως κάνουμε και ένα μπάνιο στη θάλασσα. Ακόμα δε πήγαμε ρε παιδιά..."

"Μπάνιο θέλεις;' Ο Άρης έπιασε απαλά το πηγούνι της και η Μάγδα του χαμογέλασε

"Αφού ακόμα δε πήγαμε θάλασσα..."

"Πάμε τότε..."

"Όχι τώρα ρε Άρη.. έχουμε πιει. Πάμε να..."

"Να κάνουμε σεξ;"

"Σκάσε πια!" Του είπε κατακόκκινη

"Αμάν ρε Μάγδα..."

"Ναι ρε Μάγδα..." Πετάχτηκε η Ξανθίππη και σηκώθηκε "Άσε το παιδί να εκφραστεί. Έχει ορμές... Τόσες που μπορεί να πηδήξει και όλη τη Λευκάδα αν χρειαστεί!" η Ξανθίππη πήρε τα πράγματα της και ο Άρης χαμογέλασε

"Πωωω μέσα στα νεύρα είναι..." σχολίασε ο Φάνης "Πάω πίσω της.... Άντε ελάτε και εσείς. Ίσως περιμένει να αδιαθετησει ρε παιδιά. Δε ξέρω τι φάση..."

"Δε με απασχολεί ιδιαίτερα..." ο Άρης σηκώθηκε και η Μάγδα τον σταμάτησε.

"Κάτι αφήσαμε στη μέση .." Του είπε και εκείνος τη κοίταξε περίεργα .
"Δεν ήθελα να δοκιμάσω μόνη μου..." πήρε το ποτηράκι του και του το έδωσε. "Θα μου το κάνεις πάλι;" του ζήτησε "Πρώτη φορά πίνω από το ποτήρι σου..."

"Και τελευταία..." της είπε σοβαρός "Μαλακίες είναι αυτά. Έλα πάμε .." Είπε πιο ήρεμα και τη κράτησε από το χέρι. Βγήκαν από το μαγαζί και η Ξανθίππη ήταν ήδη στο αυτοκίνητο και μιλούσε με το Φάνη

"Ήπιες αρκετά σήμερα Άρη μου..." Παραδέχθηκε η Μάγδα πριν φτάσουν.

"Διακοπές είμαστε. Εσύ το είπες..."

"Ναι... Ξέρω. Σε βλέπω και πιο χαρούμενο... Μου αρέσει αυτό"

"Και μένα μου αρέσει..." Σταμάτησε έξω από το αυτοκίνητο την επιασε από τη μέση και τραβώντας τη δυνατά, τη φίλησε.

Οδήγησαν στη σιωπή και οι τέσσερις.
Όταν έφτασαν στα σπιτάκια η Ξανθίππη άνοιξε τη πόρτα και την βροντηξε πίσω της.

"Σόρρυ...." είπε ο Φάνης "Και εμένα κουβέντα δε μου είπε... Μόνος μιλούσα. Έχει τα νεύρα της... Δε ξέρω"

"Δε πειράζει. Και εγώ πριν αδιαθετησω μέσα στα νεύρα είμαι. Την καταλαβαίνω" σχολίασε η Μάγδα.
"Πάμε για μπανάκι;"

"Και δε πάμε ρε παιδιά... Καλύτερα να την αφήσω μόνη της. Πάω να αλλάξω και θα σας βρω στη παραλία..."

Ο Άρης γραπωσε από τη μέση τη Μάγδα και εκείνη ξέσπασε σε γέλια μέχρι που την ανέβασε στη βεράντα.

Μπήκαν στο σπίτι και εκείνη ακόμα γελούσε.
Τη φίλησε και πιάνοντας την αγκαλιά, την κάθισε στο τραπέζι. Χώθηκε ανάμεσα στα πόδια της, τα άνοιξε  ενώ εκείνη άρχισε να τον γδυνει στα γρήγορα.

Δεν έκανε όμως τίποτα άλλο...
Δεν μπορούσε...
Το μόριο του δεν αντιδρούσε σε εκείνη. Δεν υπάκουγε στο μυαλό του με τίποτα.
Η Μάγδα δε το κατάλαβε. Μόλις όμως έπιασε το παντελόνι και πήγε να το ξεκουμπωσει ο Άρης έκανε ένα βήμα πίσω.

"Όχι τώρα... Μας περιμένει και ο Φάνης. Κρίμα είναι..." Τη φίλησε βαθιά και εκείνη αναστεναξε.

"Έχεις δίκιο. Θα ήταν άσχημο από μέρους μας. Ειναι και μόνος του..."

"Πήγαινε να αλλάξεις. Πάω και εγώ εντάξει;"

"Άρη;"

"Τι είναι;"

"Η Ξανθίππη δεν είναι καλά. Κάτι έχει... Λες να της μίλησε ο Φάνης για την Αλεξανδρούπολη;"

"Δε το νομίζω. Έχει και αυτή τα δικά της... Δε ξέρω"

"Δεν μιλήσατε;"

"Με είδες να μιλάω μαζί της μωρέ Μάγδα;"

"Μήπως να της πεις καμιά κουβέντα; Δε τη βλέπω καλά..."

"Θα δω. Άντε ετοιμάσου τώρα..."

Η Μάγδα μπήκε στο μπάνιο και μόλις έμεινε μόνος βαρεσε τα χέρια του στο τραπέζι.
"Βγες από το κεφάλι μου παναθεμα σε" γρυλισε σκεπτόμενος το κορμί της Ξανθίππης και βάζοντας τα χέρια στο κεφάλι του, ξεφυσησε δυνατά.
Λεπτό δε σκέφτηκε ότι θα έκανε σεξ μαζί της στο μπάνιο. Μα μπαίνοντας μέσα σαλταρε. Ήταν προετοιμασμένος για καυγά αλλά τη πόθησε ολόκληρος. Δεν είχε σκοπό να την αγγίξει ποτέ ξανά. Ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε ότι ξέσπασε κάνω στο κορμί της τόσο εντονα.

"Έτοιμη είμαι!" Αναφώνησε η Μάγδα βγαίνοντας "Ακόμα έτσι είσαι;" τον ρώτησε  και εκείνος αντιλήφθηκε ότι είχαν περάσει πόσα λεπτά και το μυαλό του είχε κολλήσει.

"Ξεχάστηκα..."

"Καλά δε πειράζει. Παίρνω τις πετσέτες και πάω. Ο Φάνης θα περιμένει"

"Ναι, έρχομαι σε ένα λεπτό..."

"Ρε Άρη; Διακοπές είμαστε... Νιώθω ότι κάτι άλλο της συμβαίνει... Πήγαινε ένα λεπτό και μίλησε της. Ευκαιρία είναι..."

"Γιατί με πιέζεις ρε Μάγδα; Αν ήθελε κάτι θα μου το έλεγε..."

"Δε ξέρω... Γυναικεία διαίσθηση ίσως. Απλά μίλησε της..."

"Εντάξει. Πήγαινε και θα έρθω σε λίγο τότε..."

"Είσαι ο καλύτερος!" Η Μάγδα τον φίλησε και βγήκε.

Ο Άρης έβαλε πάλι τη μπλούζα του, και άνοιξε τη πόρτα. Κοίταξε το σπιτάκι τους απέναντι και έβρισε. Δεν ήθελε να πάει. Ούτε να της μιλήσει ήθελε αλλά ούτε και να μείνει μόνος μαζί της έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και μετά από ότι έγινε νωρίτερα.

Πήγε όμως...
Το κλειδί ήταν πάνω στη πόρτα.
Άνοιξε και μπήκε...

Δεν μίλησε...
Προχώρησε και πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο. Ήταν ξαπλωμένη.

"Φάνη δεν έχω όρεξη σου είπα!" Αποκρίθηκε και εκείνος πλησίασε από πίσω της και κάθισε. Την άγγιξε και εκείνη τινάχτηκε "Δε θέλω άσε με!"

"Εγώ είμαι μωρό μου..." της είπε ήρεμα και εκείνη γύρισε. Έκλαιγε...
Δεν είπαν λέξη. Έμειναν να κοιτάζουν για λίγο  τα χάλια τους χωρίς να μιλούν. Ο καθένας χαμένος στις δικές του σκέψεις.

"Γιατί ήρθες;" Μίλησε πρώτη ξαφνικα. Ο τόνος της φωνής της φανέρωνε την ένταση μέσα της "Φύγε. Με πηδήξες ξανά. Ικανοποιημένος; Δεν είμαι καμιά πουτάνα..."

"Ξανθίππη πάψε.."

"Άρη σήκω και φύγε!"

"Να μου κοπούν τα γαμημένα αν σε αγγίξω ξανά!" αύξησε και τη δική του ένταση.

"Να βρεις αλλού το πήδημα και το γαμήσι σου!" Η Ξανθίππη ανασηκώθηκε στο κρεβάτι έξαλλη . Τον έσπρωξε και εκείνος την έπιασε από τα χέρια

"Δε ξέρεις τι διάολο λες!"

"Άσε με σου είπα! Δε θέλω ούτε να σε βλέπω!"

"Και πως να θέλεις!! Νιώθεις ντροπή;!" φώναξε μέσα στα μούτρα της "Σε πήδηξε ο αδερφικος σου φίλος; Ειρωνία έτσι;"

"Τράβα γαμήσου ρε! Μη με αγγίζεις!" Βροντηξε προσπαθώντας να απελευθερωθεί από το κράτημα του και εκείνος την άφησε βίαια σπρώχνοντας τη παράλληλα προς τα πίσω. Το κορμί της έπεσε στο κρεβάτι και ο Άρης σηκώθηκε.

"Τι ήθελες από μένα Ξανθίππη; ΤΙ!" φώναξε έντονα "Να παίζω τα παιχνίδια σου;!"

"Ποια παιχνίδια;!' η Ξανθίππη σηκώθηκε εξαγριωμένη "Μιλάς εσύ για παιχνίδια; Εσύ;!" Τον χτύπησε στο στήθος και ο Άρης άρχισε να βράζει

"Ξανθίππη κλειστο!"

"Γιατί; Μήπως εσένα σε τσούζει που πηδηξες τη γκόμενα του αδερφού σου; Που του την έκανες πάσα από παιδιά;!" Φώναξε "Αλλά βέβαια... Φροντισες να δοκιμάσεις κι όλας!"

"Βούλωσε το!'

"Γιατί τι θα κάνεις;!" Η Ξανθίππη τον πλησίασε και σταθηκε μπροστά του κοιτώντας τον με μισό βλέμμα
"Ποτέ δεν έκανες τίποτα. Αυτό ήταν το λάθος σου... Ξέρεις γιατί; Γιατί ήσουν ένας δειλός! Γι αυτό!"

"Κλείσε το καταραμένο στόμα σου παναθεμα σε!"

"Αφού μια ζωή με έβλεπες σαν ένα γαμησι! Έτσι δεν είπες; Τι σε ενοχλεί; Απλά άργησες να το κάνεις!" Ο Άρης έσφιξε τις γροθιές του τρελαμενος "Μήπως ζηλεύεις απλά το Φάνη; Μήπως ήθελες να δεις πως είναι να με πηδάς; Ή μήπως ήθελες να διαλύσεις ότι πιο όμορφο είχαμε;! Εκτός κι αν αποφάσισες να ανεβάσεις επίπεδο στη φιλία μας!" Η ζήλεια της Ξανθίππης θόλωσε το μυαλό της "Εντάξει; Πήγατε σπίτι; Τη πηδηξες και εκείνη μετά από μενα; Ήταν ωραία;"

"Σκάσε ρε σου λέω!"

"Όχι δε σκάω! Τράβα στη γκόμενα σου! Τι θες εδώ; Πάει, έκλεισε το μαγαζάκι!" η Ξανθίππη χτύπησε τις παλάμες της "Χωσου στα πόδια της Μαγδας και στα δικά της φουστάνια! Ας πίνει από τα ποτήρια σου, ας φοράει τα ρούχα σου, ας κάνει ότι θέλει μαζί σου!" πήγε ως τη ντουλάπα και ανοίγοντας το τελευταίο συρτάρι έβγαλε τη μπλούζα του από τη προηγούμενη μέρα και του τη πέταξε στα πόδια. "Θα γίνω και κουμπάρα στο γάμο σας.. Μην έχω και τα ρούχα σου και παρεξηγηθουμε κι όλας!" την είχε πιάσει παραλήρημα "Τι με κοιτάς;! Άντε, φύγε! Δε σε περιμένει; Τελείωνε! Εδώ δεν έχει κοκό αλλο! Πήγαινε στη γκόμενα σου που σε λατρεύει! Στη τελική, εγώ σαν αδερφή σου είμαι! Έτσι δεν είναι; Πηδηχτηκαμε, δοκιμάσαμε, και αυτό ήταν... Μπορείς να συνεχίσεις να λατρεύεις τη Μάγδα χωρίς τύψεις. Δε θα σε ενοχλήσω! Μπορείς να της κάνεις και παιδιά! Θα στα βαφτίσω κι όλας και θα σας πάρω και δώρο ένα ποτηράκι να το μοιράζεστε!"

"Ζηλεύεις..." Παρατήρησε σαστισμένος

"Εγώ; Είσαι γελασμενος αγοράκι μου!"

Ο Άρης ένιωσε περίεργα...
Μέχρι τώρα ένιωθε μαλάκας που πήγε μαζί της ενώ εκείνη τον έβλεπε αλλιώς μα η Ξανθίππη ζήλευε... Το ένιωθε στο πετσί του.

"Γιατί ζηλεύεις Ξανθίππη;"

"Δε ζηλεύω. Τρελάθηκες;"

"Ζηλεύεις...Το θέμα είναι, γιατί..."

"Όχι! Να ζηλέψω τι ακριβώς; Εσένα ή εκείνη;"

Ο Άρης ήταν στα χαμένα. Δεν ήξερε πώς να φερθεί. Είχε τη μαγική ικανότητα η Ξανθίππη να ξυπνάει από παιδί κάθε του αίσθηση. Από τη λύπη στη χαρά, από το θυμό στον ενθουσιασμό και από τη τρέλα στη παράνοια και τη παραδοχή ...

"Θα σε ρωτήσω μόνο φορά... Πρόσεξε την απάντηση σου... Δε θα έχει άλλη ευκαιρία Ξανθίππη" εκείνη τον άγριοκοίταξε "Μη με κοιτάζεις έτσι..." Ο Άρης τη πλησίασε. Έκλεισε εντελώς την απόσταση ανάμεσα τους και ύψωσε το χέρι του στο πρόσωπο της.

"Μη με αγγίζεις..."

"Θα σε αγγίζω γιατί γουστάρω να σε αγγίζω... Και τώρα ραψε το στόμα σου και απάντησε μου σε αυτό που θα σε ρωτήσω..." ήταν σοβαρός. Ίσως πιο σοβαρός από ότι τον είχε δει ποτέ της.
"Αν μου πεις τώρα αμέσως ότι είσαι διατεθειμέν...."

"Εδώ είστε ρε παιδιά;!" Ο Φάνης και η Μάγδα μπήκαν στο σπίτι και ο Άρης έβρισε τη καταραμένη του τη τύχη.

"Πέρασε μισή ώρα... Ανησύχησα..." Η Μάγδα πήγε κοντά του και ο Φάνης πλησίασε τη Ξανθίππη.

"Είσαι καλύτερα αγάπη μου;" τη ρώτησε γλυκά

"Ναι. Μια χαρά" Του είπε ψυχρά

"Άρη μου πάμε και εμείς να αφήσουμε τα παιδιά μόνα τους;" η Μάγδα τον έπιασε από το μπράτσο και το βλέμμα της Ξανθίππης έπεσε αμέσως στο χέρι της.
Ίσως ο Άρης συνειδητοποιησε κάποια πράγματα μα δε πρόλαβε να της εκφράσει τίποτα. Η Ξανθίππη ήταν ακόμα το ίδιο θυμωμένη. Δεν ήθελε τίποτα άλλο... Να τη ρωτήσει μόνο αν ήταν διατεθειμένη να φύγουν. Μόνο οι δύο τους... Να τους παρατήσουν και απλά να φύγουν και να ζήσουν μαζί. Μα η ευκαιρία του κόπηκε τόσο απότομα που ο Άρης τσακίστηκε και η Ξανθίππη έμεινε στα σκοτάδια χωρίς να ξέρει τι ήθελε να της πει...
Ήταν σίγουρος για κάποιο λόγο πως όλα μεταξύ τους εκείνη τη μέρα στη παραλία ήταν λάθος ... Και από τις δύο πλευρές. Εκείνος δεν την άκουσε και η Ξανθίππη ίσως βιάστηκε να εκφραστεί...
"Άρη;" Η Μάγδα τον πίεσε λίγο και εκείνος τη κοίταξε.

"Άντε αδερφέ ξύπνα... Θα βρεθούμε αν είναι σε κάνα δίωρο..."

Ο Άρης έριξε ένα βλέμμα στη Ξανθίππη
Ήταν βλέμμα απελπισίας.
Το δικό της ήταν ακόμα θυμωμένο.

"Πάμε..." ένιωθε την ήττα στο πετσί του. Ακόμα μία από τις πολλές στα τόσα χρόνια...
Βγήκαν με τη Μάγδα και εκείνη πήδηξε ενθουσιασμένη

"Θα της κάνει πρόταση σήμερα!" του είπε "Το βράδυ στο μπαράκι... Αυτά λέγαμε τόση ώρα. Πήρε και τηλέφωνο να κανονίσει και μουσική!"

"Μάγδα τι λες;"

"Υπέροχο έτσι;"

Ο Άρης γύρισε ξανά προς το σπιτάκι αποφασισμένος να τα διαλύσει όλα... Δε θα την άφηνε να πάρει μια τέτοια απόφαση χωρίς να της μιλήσει... Η Μάγδα όμως τον έπιασε από το χέρι

"Που πας τώρα! Μη τους ενοχλείς!"

"Τράβα το χέρι σου από πάνω μου"

"Ρε Άρη, άφησε τους μπας και ηρεμήσει και εκείνη επιτέλους! Ξέρω γιατί είναι έτσι ... Εσένα σου είπε;" Ο Άρης προβληματίστηκε

"Όχι..."

"Έχει καθυστέρηση..."

"Η Ξανθίππη;"

"Ναι, μου το είπε ο Φάνης αλλά μη πεις τίποτα! Μη διανοηθείς και πεις λέξη!"

"Δε καταλαβαίνω..."

"Τι δεν καταλαβαίνεις μωρέ Άρη... Κάνουν έρωτα χωρίς προφυλάξεις. Έχει καθυστέρηση πριν το ταξίδι... Ειναι έγκυος μάλλον!"

"Τι λες ρε;" ο Άρης τρελάθηκε

"Πως κάνεις έτσι; Νόμιζα ότι θα χαρείς..."
Ο Άρης μπήκε στο σπιτάκι τους, πήρε τα κλειδιά από τα αμάξι και ούτε γύρισε να τη κοιτάξει. "Που πας;!"

"Στο διάολο!" φώναξε βάζοντας μπρος και πατώντας τέρμα το γκάζι, έφυγε τρελαμενος...

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°°•°•°•°•°•°•°•°•°
Λίγες ώρες πριν...

Η Μάγδα βγήκε από το σπιτάκι. Έκανε κρύο και ο Άρης δεν είχε γυρίσει ακόμα...
Έσφιξε τη ζακέτα της, κατέβηκε στα βραχάκια και μόλις έφτασε στα δέντρα πάγωσε...
Έβαλε τα χέρια στο στόμα της πριν ουρλιάξει από τη τρέλα της...
Δεν πίστευε στα μάτια της...
Ο Άρης έκανε έρωτα με τη Ξανθίππη...
Ποτέ δεν τον ένιωσε όπως τον έβλεπε...
Ποτέ δε τη φιλούσε έτσι...
Ούτε την άγγιζε με αυτό το τρόπο...
Πάντα ήταν άγριος μαζί της...

Όλοι οι φόβοι που είχε η Μάγδα τους τελευταίους μήνες επιβεβαιώθηκαν σε μια στιγμή... Έβαλε σιγανα τα κλάματα και σφίχτηκε ολόκληρη.
Ήταν εφτά χρόνια μαζί και δεν της είχε κάνει ποτέ έρωτα...
Ντρεπόταν να το πει στη Ξανθίππη μα τώρα έβλεπε ξεκάθαρα το λόγο...

Τον αγαπούσε όμως,..
Μπορεί να τον έβλεπε να κάνει έρωτα μαζί της μα η Μάγδα ήταν ερωτευμένη με τον Άρη όσο τίποτα...

"Δικός μου είναι ..." Ψέλλισε αποφασισμένη και γύρισε πίσω στα σπιτάκια...
Δεν ήθελε να ανακύψει το Φάνη...
Θα τα κατάφερνε όμως με το δικό της τρόπο...
Αν η Ξανθίππη δεχόταν τη πρόταση του Φάνη, ο Άρης δε θα είχε επιλογή ..
Θα τους διέλυε....
Δεν ιδέα ούτε πόσο καιρό πηδιουνται πίσω από τη πλάτη τους. Ένιωσε ηλίθια που είχε τύψεις τόσο καιρό για όσα έγιναν στην Αλεξανδρούπολη...
Νόμιζε ότι δεν ήταν καλή φίλη απέναντι της επειδή δε της το είπε μα εκείνη αποδείχθηκε φίδι στα μάτια της...

Η Μάγδα μπήκε στο σπιτάκι και έβγαλε τη ρόμπα της. Ξάπλωσε και άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες ... Όλα έβγαζαν νόημα τώρα... Κάθε συμπεριφορά τους...
Θα του έδειχνε όμως...
Θα τον έκανε να πονέσει και να αποδεχθεί ότι η Ξανθίππη ανήκει στον αδερφό του ...
Ξάπλωσε στο πλάι και δακρυσε...
"Δικός μου είναι.... Πάντα ήταν..." ψέλλισε βάζοντας τα κλάματα και κρατώντας σφιχτά το σεντόνι, έκλεισε τα μάτια της...

🖤🖤🖤🖤