«Αργό το ζάλο μου, βαρύ
Ήτανε ψεύτικος μπορεί
Ο έρωτάς σου» ψιθύρισε στο αυτί της γλυκά η αναπνοή του να την καίει. 

«Ρωτώ διαβάτες στα στενά
Αν είδαν μάτια καστανά
Σαν τα δικά σου» δεν της τραγουδούσε, της το έλεγε, σαν υπόσχεση. Εμείς οι δύο δεν τελειώσαμε.

Στη Νάξο, η Αμφιτρίτη είναι ένα μικρό καπηλειό μακριά από τους ξένους, τους τουρίστες και τους φωτογράφους. Είναι για τους ντόπιους, τους κλασικούς τραγικούς ποιητές και όσους χορεύουν με τη καρδιά τους. Κρύβεται μέσα σε μια αυλή μιας παλιάς οικείας και βλέπει τα χρυσά κύματα σε κάθε ηλιοβασίλεμα.

Ο Οδυσσέας το μόνο ηλιοβασίλεμα που έβλεπε ήταν στα μάτια της.

_____________________

Α/Ν Μια μικρή ιστορία για μια βραδιά στη Νάξο. Από τη ματιά ενός ηλίθιου τουρίστα αναζητώντας το όνειρο του.

DL