<Εντάξει κορίτσι μου. Θα τα πούμε αύριο.> είπε και έκλεισε το τηλέφωνο. 

<Τι έγινε; Πως πήγε η εγχείρηση;> ρώτησε ο Θάνος.

<Καλά μου είπε. Αφαίρεσαν λαμπαροσκοπικά το νεφρό και τώρα είναι στο δωμάτιο. Δεν έχει συνέλθει ακόμα από την νάρκωση. Θα καλέσουν μία νοσοκόμα να την προσέχει το βράδυ για να πάνε εκείνοι να ξεκουραστούν.> τον ενημέρωσε η Χαρά.

<Ωραία. Πολύ χαίρομαι που όλα πήγαν καλά.> είπε ανακουφισμένος.

<Ναι και εγώ. Θα πάω αύριο από το νοσοκομείο να δω τι κάνουν.> του είπε. Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να ήταν σήμερα δίπλα στην κολλητή της αλλά είχαν τη νοσοκομειακή άσκηση και δεν μπόρεσε. 

<Θα έρθω και εγώ αν είναι.> είπε ο Θάνος και η Χαρά συμφώνησε. <Θα ήθελα να μιλήσουμε για κάτι. Βασικά θα ήθελα να ακούσεις μία ιστορία. Θα σε παρακαλέσω να μην με διακόψεις μέχρι να τελειώσω.> την παρακάλεσε και εκείνη για κάποιο λόγο αγχώθηκε. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και ο Θάνος ξεκίνησε να μιλάει.

<Όταν ήμουν στο δημοτικό η αλήθεια είναι ότι ήμουν αρκετά κοινωνικός και είχα πολλούς φίλους. Στην τάξη μου ήταν ένα κοριτσάκι πολύ όμορφο και γλυκό. Όλα τα αγόρια θέλαμε να την γνωρίσουμε αλλά εκείνη ήταν κλειστός χαρακτήρας και δε μας μίλαγε ή μας μίλαγε τυπικά. Μία μέρα είδα ένα αγόρι από άλλο τμήμα να μιλάει έντονα με το κορίτσι και να την σπρώχνει με αποτέλεσμα να πέσει κάτω. Χωρίς να το σκεφτώ πήγα αμέσως εκεί και την βοήθησα να σηκωθεί. Τσακώθηκα και με εκείνο το παιδί με αποτέλεσμα να έρθουν οι γονείς μου και να με τιμωρήσουν. Όμως εμένα δεν με ένοιαξε καθόλου. Μου ήταν αρκετό το ευχαριστώ που άκουσα από το κορίτσι και η αγκαλιά που μου έκανε μετά. Από τότε πάντα ήμουν δίπλα της και την προστάτευα. Ήμουν χαρούμενος που μιλάγαμε και κάναμε παρέα. Όλα αυτά όμως άλλαξαν στην Τετάρτη δημοτικού που μου ανακοίνωσε ότι θα φύγει από την Αθήνα και θα μετακομίσει Θεσσαλονίκη. Ήταν η πρώτη φορά που έκλαψα, τουλάχιστον μπροστά της. Είχε γίνει η καθημερινότητα μου και δεν ήθελα να την χάσω. Όπως είναι λογικό δεν κρατήσαμε επαφές. Ήμασταν μικρά παιδία και λόγο της απόστασης ήταν δύσκολο να βλεπόμασταν. Δεν την ξέχασα ποτέ. Είχαμε πει ότι αν ποτέ ξανασυναντηθούμε θα καταλάβουμε αμέσως ο ένας τον άλλον και δεν θα χαθούμε ξανά. Στην πενταήμερη της τρίτη λυκείου πήγαμε στην Θεσσαλονίκη. Την είδα. Ήταν τόσο όμορφη. Είχε μεγαλώσει και είχε γίνει ακόμα πιο όμορφη από ότι ήταν. Πήγα να την ρωτήσω τον δρόμο για κάποιο μαγαζί μόνο και μόνο για να της μιλήσω. Ήταν με μία μεγάλη παρέα και μόλις πλησίασα, εκείνη δεν πρόλαβε να με δει γιατί μάλλον το αγόρι της την απομάκρυνε αμέσως. Τελικά δεν ρώτησα οδηγίες για το μαγαζί αλλά για εκείνη. Μία φίλη της μου έδωσε το τηλέφωνο της για να μπορώ να μαθαίνω νέα της. Μίλησα μία δύο φορές με εκείνη την κοπέλα και μόλις πέρασα στη σχολή έμαθα ότι η φίλη της πέρασε και αυτή Αθήνα. Κανονίσαμε να βρεθούμε για να μάθω για την παλιά μου συμμαθήτρια. Ξέρεις τι μου είπε; Ότι της είχε μιλήσει για εμένα και δεν ήθελε να με δει ούτε ζωγραφιστό μπροστά της. Επίσης μου είπε ότι μετακόμισε για σπουδές στην Αγγλία μαζί με το αγόρι που είχα δει τότε. Νόμιζα ότι την είχα χάσει για πάντα. Δεν με πείραξε τόσο που ήταν στο εξωτερικό αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν ήθελε να με δει μετά από όλα αυτά που είχαμε ζήσει μικροί. Τότε ήταν που άλλαξα. Από τότε μέχρι και ένα μήνα πριν ήμουν της άποψης ότι καμία κοπέλα δεν αξίζει και απλά είναι για να... πως να το πω κόσμια; Για να περνάει η ώρα. Με την φίλη της κάναμε κάτι και αυτή ήθελε σχέση αλλά πάντα η απάντηση μου ήταν αρνητική. Δεν ξέρω τι είχα πάθει. Δεν ξέρω αν μπορείς να ερωτευτείς στην ηλικία των 9 αλλά μάλλον το έπαθα. Δεν κατάφερα ποτέ να την ξεχάσω και πάντα πίστευα ότι νοιώθαμε το ίδιο. Το είχα σίγουρο ότι θα βρισκόμασταν μετά από χρόνια και θα ήμασταν μαζί όχι μόνο ως φίλοι αλλά και ως ζευγάρι. Και σε ρωτάω τώρα Χαρά γιατί δεν ήθελες να με δεις ούτε ζωγραφιστό;> είπε χωρίς να την κοιτάει και μόλις γύρισε και είδε να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια της ήθελε να την πάρει μία αγκαλιά αλλά δεν το έκανε. Ήθελε απαντήσεις. 

Μόλις ηρέμισε λίγο η Χαρά τον κοίταξε στα μάτια και κατάλαβε ότι όλα αυτά ήταν αλήθεια. Δεν την είχε ξεχάσει αλλά αυτή η οχιά η φίλη της έκανε μεγάλο κακό.

<Την θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Είχα ξαφνιαστεί που ο Μάριος με απομάκρυνε τόσο απότομα από την παρέα. Τους είχα μιλήσει για εσένα. Σε είχα βρει και στο facebook αλλά ποτέ δεν βρήκα το θάρρος να σου κάνω αίτημα. Φοβόμουν μήπως με είχες ξεχάσει. Ο Μάριος μάλλον θα σε αναγνώρισε και με απομάκρυνε για να μην συναντηθούμε. Εκείνη την ημέρα με είχε ρωτήσει αν θέλω να γίνω το κορίτσι του. Δέχτηκα, αλλά ποτέ δεν ένοιωσα κάτι για αυτόν. Μόλις πέρασα Αθήνα νοίκιασα ένα σπίτι μαζί με μία φίλη μου αφού περάσαμε στην ίδια πόλη. Μάλλον με τη Σταυρούλα θα είχες μιλήσει. Με είχε ρωτήσει τι θα έκανα αν σε έβρισκα και της είπα ότι θα προσπαθούσα να σε προσεγγίσω και να κάνουμε μία νέα αρχή. Βλέπεις ήσουν ο πρώτος μου έρωτας. Εκείνη από τότε άρχισε να αλλάζει και να γίνεται πιο επιθετική απέναντι μου. Μετά από έναν χρόνο περίπου ζήτησα από τους γονείς μου να μου νοικιάσουν ένα άλλο σπίτι κοντά στη σχολή και ευτυχώς το έκαναν χωρίς πολλές ερωτήσεις. Με την Σταυρούλα έχασα επαφές μόλις μετακόμισα. Όταν σε είδα εδώ ενθουσιάστηκα που σε βρήκα αλλά ταυτόχρονα απογοητεύτηκα που δεν με είχες γνωρίσει εσύ. Δεν ήξερα τίποτα από όλα αυτά που μου είπες. Αλήθεια.> είπε η Χαρά κοιτώντας τον στα μάτια καθ΄όλη τη διάρκεια που μιλούσε. 

<Σε πιστεύω. Νόμιζα ότι απλά της έμοιαζες και το όνομα ήταν απλά μία σύμπτωση. Εγώ ήξερα ότι είχες φύγει και με είχες ξεγράψει από τη ζωή σου. Το ξέρω είμαι βλάκας που εμπιστεύτηκα μία ψεύτρα.> είπε απογοητευμένος με τον εαυτό του.

<Θάνο μην το ξανά πεις αυτό για τον εαυτό σου. Εσύ δεν φταις σε τίποτα. Εκείνη είναι η υπεύθυνη. Αν δεν ήταν η Σταυρούλα και ο Μάριος θα είχαμε συναντηθεί εδώ και χρόνια.> είπε η Χαρά.

<Κάθε πράγμα στον καιρό του δεν λένε; Μπορεί να έπρεπε να γίνει αυτό.> της είπε με ένα χαμόγελο. <Ώστε ήμουν ο πρώτος σου έρωτας;> ρώτησε μετά από λίγο πονηρά.

<Ποτέ δεν σταμάτησες να είσαι. Σε ερωτεύτηκα παιδάκι, σε ερωτεύτηκα και ενήλικη.> του είπε κοκκινίζοντας ελαφρώς.

Και τότε έγινε έκρηξη πυροτεχνημάτων. Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα φιλί που χρόνια ήθελαν να δώσουν. Πετούσαν και οι δύο στα σύννεφα. Ξέχασαν το παρελθόν και επικεντρώθηκαν στο τώρα. 

<Και εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Δεν θέλω να σε χάσω ποτέ ξανά.> της είπε μόλις αναγκάστηκαν να διακόψουν το φιλί.

<Και να με διώξεις δεν θα φύγω.> του είπε η Χαρά.

<Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Είσαι και θα είσαι για πάντα η Χαρά μου.> της είπε με σιγουριά στη φωνή του.

<Και εσύ ο Θάνος μου.> είπε εκείνη και σφράγισαν αυτή την υπόσχεση με ένα φιλί.

Κεφάλαιο με πρωταγωνιστές την Χαρά και τον Θάνο.

Καλό μήνα σε όλους!!

Τα λέμε σύντομα!!