Η ημέρα στο νοσοκομείο τελείωσε και τα παιδιά έφυγαν από εκεί. Είχαν κανονίσει να βγουν σήμερα και ήθελαν να είναι όλοι τους ξεκούραστοι για να μπορέσουν να αντέξουν το βράδυ.

Μετά την κουβέντα της Αλίκης με τον Νίκο δεν έγινε και κάτι ενδιαφέρον.  Συνέχισαν τις ακτινογραφίες και μόλις τελείωσαν πήγαν στα αποδυτήρια. 

Ο Αχιλλέας καθόταν μπροστά στο ντουλαπάκι του έχοντας αγκαλιά τη Στέλλα.  Η Αλίκη μόλις είδε αυτή την εικόνα ένοιωσε ότι έσπασε η καρδιά της. Όσο και αν το ήξερε δεν μπορούσε να τους βλέπει μαζί.

Η Στέλλα ήταν συμφοιτήτρια με τον Αχιλλέα και τον Θάνο καθώς και κόρη του υπεύθυνου καθηγητή για την νοσοκομειακή τους άσκηση.  Δεν ήταν τόσο καλή στη σχολή τους όχι επειδή δεν ήταν έξυπνη αλλά επειδή δεν έδινε μεγάλη σημασία. Είχε επαναπαυτεί στο γεγονός ότι ο πατέρας της είχε ένα όνομα στον κλάδο της ιατρική και είχε σίγουρη την άνοδο της καριέρας της.

Η Αλίκη άλλαξε γρήγορα και βγήκε να περιμένει την παρέα της έξω από το δωμάτιο για να μην βλέπει το ζευγαράκι να ερωτοτροπεί.

Πριν βγουν τα παιδιά βγήκε ο Θάνος και την πλησίασε.

<Γεια σου όμορφη.> της είπε φιλικά και κάθισε στην κενή θέση δίπλα της.

<Γειά σου Θάνο. Τι κάνεις;> τον ρώτησε. Δεν τον είχε δει που ερχόταν και η φωνή του την ξάφνιασε.

<Εγώ καλά είμαι. Εσύ γιατί έχεις κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα;> είπε και της χαμογέλασε.

<Μια χαρά είμαι.> απάντησε αλλά δεν έπεισε κανέναν.

<Ας το πιστέψω.  Για πες τώρα. Τι πρέπει να κάνω για να πλησιάσω την φίλη σου;> την ρώτησε και της έκλεισε το μάτι πονηρά.

<Απλά να έχεις καλή μνήμη. Τώρα με συγχωρείς αλλά πρέπει να φύγω. Χάρηκα που τα είπαμε.> είπε γρήγορα και έφυγε χωρίς να προλάβει εκείνος να την χαιρετήσει.

Ο Αχιλλέας εμφανίστηκε μετά από κάτι δευτερόλεπτα μπροστά του κοιτώντας την Αλίκη να απομακρύνεται.

<Έφυγε πολύ βιαστικά.> του είπε ο Θάνος.

<Ναι. Με είδε που ερχόμουν.> του απάντησε με στενάχωρο τόνο.

<Ρε παιδάκι μου την πληγώνεις. Αφού την θέλεις και σε θέλει χώρισε την άλλη να τελειώνουμε.> του είπε ο κολλητός του αφού ήξερε τα συναισθήματα του για την συγκεκριμένη κοπέλα.

<Δεν είναι τόσο απλό και το ξέρεις.> του απάντησε κοιτώντας ακόμα το σημείο που εκείνη είχε χαθεί.

Από μπροστά τους πέρασαν οι φίλοι της Αλίκης. Ο Θάνος χωρίς να σκεφτεί τίποτα σηκώθηκε όρθιος και φώναξε την Χαρά.

<Χαρά! Τι κάνεις;> την ρώτησε και το χαμόγελο του έφτανε μέχρι τα αυτιά.

<Γειά σου Θάνο.> τον χαιρέτησε και εκείνη ντροπαλά.  <Καλά είμαι. Εσύ;>

<Τώρα που σε είδα είμαι πολύ καλύτερα.  Ήθελα να σε ρωτήσω αν ήθελες να βγούμε απόψε.> της πρότεινε και έτριψε το σβέρκο του από την αμηχανία. Πρώτη φορά ρώταγε σε ένα κορίτσι να βγουν και είχε τόση αγωνία.

<Λυπάμαι αλλά σήμερα κανόνισα με τα παιδιά να βγούμε.  Αλλά θα το κανονίσουμε μια άλλη φορά. Στο υπόσχομαι.> είπε και το χαμόγελο του Θάνου εμφανίστηκε ξανά στο πρόσωπο του. <Πρέπει να φύγω. Τα λέμε.> του είπε και ξεκίνησε να απομακρύνεται.

<Τα λέμε.> της είπε εκείνος και η Χαρά γύρισε να τον κοιτάξει χαρίζοντας του ένα μεγάλο χαμόγελο. 

Οι ώρες πέρασαν και η Αλίκη, η Χαρά και η Ξένια ήταν έξω από το κλαμπ και περίμεναν να έρθει ο Νίκος για να μπουν.

Μετά από 5 λεπτά ήρθε και εκείνος και μαζί του είχε φέρει και παρέα. Ήταν ένα πολύ ωραίο παιδί περίπου δύο χρόνια μεγαλύτερος του.

<Κορίτσια χίλια συγνώμη για την καθυστέρηση. Να σας συστήσω τον Αντρέα.  Αντρέα από εδώ η Αλίκη, η Χαρά και η Ξένια.> έκανε τις απαραίτητες συστάσεις χωρίς όμως να αναφέρει την σχέση του με τον Αντρέα.

<Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Έχω ακούσει πολλά για εσένα.> του είπε ευγενικά η Αλίκη και έδωσε το χέρι της για γνωριμία.

<Ελπίζω να είναι θετικά αυτά που άκουσες. Αλλιώς είναι όλα ψέματα.> της είπε εκείνος και ανταπέδωσε την χειραψία.

<Μόνο θετικά έχω ακούσει.> του απάντησε εκείνη χαμογελαστή.

<Εμάς δεν μας έχεις πει για τίποτα για τον Αντρέα.> παραπονέθηκε η Ξένια.

<Και εμένα σήμερα μου μίλησε.> προσπάθησε να σώσει την κατάσταση η Αλίκη.

<Εγώ και ο Αντρέας είμαστε ζευγάρι.> αποκάλυψε ο Νίκος έχοντας κλειστά τα μάτια και περίμενε τις αντιδράσεις τους.

Τέσσερα ζευγάρια ματιά γύρισαν να τον κοιτάξουν. Κανείς δεν περίμενε αυτή την εξομολόγηση, τουλάχιστον όχι τη συγκεκριμένη στιγμή.  Αλλά από ότι φαίνεται ο Νίκος είχε πάρει φόρα και το αποκάλυψε.

Η Χαρά ήταν η πρώτη που αντέδρασε. Δεν είπε τίποτα. Απλά πήγε και τον αγκάλιασε και εκείνος ανταπέδωσε κατευθείαν. Είχε ανάγκη να ξέρει ότι τον αποδέχονται.

<Είσαι ακόμα ο ίδιος Νίκος που γνωρίσαμε και θα είσαι για πάντα. Μπορείς να μας λες τα πάντα. Θα είμαστε δίπλα σου σε ότι χρειαστείς.> του είπε χωρίς να τον αφήσει από την αγκαλιά της.

Η Ξένια πήγε και εκείνη και τον αγκάλιασε.  <Σ' αγαπάμε.  Μην το ξεχάσεις πότε αυτό.> είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Κανείς δεν είπε τίποτα άλλο.  Απλά μπήκαν μέσα στο μαγαζί και πέρασαν ένα υπέροχο βράδυ.

Το πρωί η Αλίκη ξύπνησε από τον ήχο του κινητού της.

<Ναι;> απάντησε στο τηλέφωνο νυσταγμένα. <Έλα μαμά. Ναι γύρισα αργά εχτές και κοιμόμουν. Αλλά πες μου τι έγινε. Ααα ναι πως πήγαν οι εξετάσεις.  Μόρφωμα στο νεφρό; Τι είναι αυτό; Όχι δεν ξέρω. Θα το ψάξω και θα σε πάρω να σου πω.>

Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο για τα απαραίτητα. Μετά άνοιξε τον υπολογιστή και αναζήτησε το μόρφωμα στο νεφρό.

Μόλις βγήκαν τα αποτελέσματα δεν μπορούσε να αντιδράσει.  Κοιτούσε την οθόνη και ήλπιζε ότι το Google είχε κάνει λάθος. Δεν μπορούσε να είναι αυτό.

Όλα τα αποτελέσματα είχαν μια λέξη κοινή.

ΚΑΡΚΙΝΟΣ. 

Δεν μπορούσε η μαμά της να έχει  καρκίνο. 

Προσπάθησε να συγκρατήσει τα δάκρυά της αλλά δεν τα κατάφερε. Πήρε τον πατέρα της τηλέφωνο. Δεν ήθελε να μιλήσει με την μαμά της γιατί θα καταλάβαινε ότι δεν ήταν καλά.

<Μπαμπά μου.> είπε μόλις άκουσε τη φωνή του στο τηλέφωνο και ξέσπασε σε κλάματα. <Μπαμπά μου το έψαξα το ίντερνετ και το μόνο που βγάζει είναι καρκίνος.> είπε με σπασμένη φωνή από το κλάμα.

Άκουσε τον πατέρα της να το ανακοινώνει στη μαμά της και εκείνη ζήτησε να της μιλήσει για να την καθησυχάσει.

<Όχι μπαμπά μην μου τη δίνεις, δεν θέλω να με ακούσει έτσι.> του είπε αλλά εκείνος είχε ήδη δώσει το τηλέφωνο στην γυναίκα του.

<Κοριτσάκι μου. Μην στεναχωριέσαι. Είμαι καλά.> προσπάθησε να την ηρεμήσει αλλά η Αλίκη μόλις άκουσε την φωνή της μαμάς της, της ξέφυγε ένας λυγμός.

<Μαμάκα μου.>

<Σςςς ηρέμησε. Περιμένουμε τώρα τον γιατρό να μας μιλήσει. Προσπάθησε να ηρεμήσεις σε παρακαλώ. Ότι και να είναι θα το αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί.> της είπε και μετά από λίγο έκλεισε το τηλέφωνο αφού τους φώναξε ο γιατρός.

Η Αλίκη δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε συμβεί. Δεν ήθελε να το δεχτεί. Αυτόματα όλα τα άλλα που σκεφτόταν και την απασχολούσαν της φάνηκαν τελείως ανούσια. Τώρα έπρεπε να σταθεί δίπλα στη μαμά της και αυτό θα έκανε.

Πραγματικά λυπάμαι που δεν μπόρεσα να ανεβάσω κεφάλαιο την Πέμπτη.  Έχω πολλές εργασίες για την σχολή και μου χάλασε και ο υπολογιστής. Το κεφάλαιο αυτό το γράφω από το κινητό. Όταν φτιαχτεί ο υπολογιστής μου θα το ξαναδώ και θα διορθώσω τυχών ατέλειες.

Ελπίζω να προλάβω να ανεβάσω και δεύτερο κεφάλαιο μέσα στην εβδομάδα.

Εύχομαι ότι καλύτερο και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν αυτές τις μέρες.

Θα τα πούμε στο επόμενο κεφάλαιο!