Η Ελένα ξύπνησε απ' το θόρυβο της εξώπορτας. Σηκώνεται απ' το κρεβάτι της και βγαίνει απ' το δωμάτιο της να δει τι έγινε. Ο Ζάντερ άνοιγε ένα απ' τα ντουλάπια της κουζίνας βγάζοντας κάτι να φάει.

''Που ήσουν; Ανησύχησα'', του λέει σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος.

''Παντού και πουθενά'', λέει και με μια γρήγορη κίνηση βρίσκεται ξαπλωμένος στον καναπέ. Η Ελένα τον πλησιάζει και κάθεται δίπλα του.

''Με ποια ήσουν χθες βράδυ; Και τις προηγούμενες φορές;'', τον ρωτάει.

''Με καμιά '', αποκρίνεται εκείνος και της γυρνάει την πλάτη.

''Ζάντερ τι συμβαίνει; Πήγες στον Τράβις, γιατί;'', τον ρωτάει και τον γυρνάει προς το μέρος της.

''Ναι, πήγα. Δεν θέλω να έχουμε καμιά σχέση με αυτόν. Ο τύπος είναι ψυχοπαθής Ελένα, θα πάρει την πόλη και θα μας κλείσει στα μπουντρούμια ή χειρότερα θα μας σκοτώσει. Είμαστε απλά πιόνια.'', λέει και ανασηκώνεται.

''Τι κάνουμε τώρα; Πώς θα τον πολεμήσουμε; Είμαστε μόνο δύο. '' λέει και ξαπλώνει πίσω.

''Καλά για τον αριθμό μην παίρνεις όρκο'', της λέει.

''Δεν νομίζω κανένας άλλος να θέλει να μας βοηθήσει, όλοι τρέμουν τον Τράβις'', λέει εκείνη.

''Δεν εννοούσα δαίμονες, αλλά κάποιες πιο κοντά μας που έχουν τις ίδιες ανάγκες με εμάς και απειλούνται το ίδιο.'', της αποκρίνεται κι εκείνη τον κοιτάει.

''Με τίποτα. Μετά από αυτό που έγινε δεν νομίζω να θέλει καμιά από εκείνες να γίνουμε σύμμαχοι. Τουλάχιστον για τώρα.''

''Βρισκόμαστε κάτω απ' τον ίδιο κίνδυνο, δεν θα αρνηθούν και όσο για το τι έγινε μεταξύ εσένα και της Τζάσμιν έχει λυθεί. Αλλά με καμιά δύναμη δεν πρέπει να ξανασυμβεί.''

''Όχι, στο υποσχέθηκα δεν θα ξανασυμβεί. Παρασύρθηκα. ''

''Ωραία, χαίρομαι που το ξεκαθαρίσαμε αυτό'', λέει και σηκώνεται απ' τον καναπέ.

''Περίμενε, δεν μου είπες που κοιμήθηκες χθες βράδυ;'', λέει και σηκώνεται κι εκείνη. Ο Ζάντερ σταματάει μπροστά απ' την πόρτα του δωματίου μου.

''Ετοιμάσου, σε λίγο έχουμε σχολείο'', της λέει και της κλείνει το μάτι πριν εξαφανιστεί στο δωμάτιο του. Η Ελένα αναστενάζει.

Ξυπνάω αγκαλιάζοντας ένα μαξιλάρι. Γιατί; Μάλλον μου λείπει μια αγκαλιά. Ο Ζάντερ δεν είναι εδώ για να τον αγκαλιάσω, κανείς δεν είναι. Τι είπα; Όχι, αυτό δεν πρέπει να το ξαναπώ, δεν μπορεί καν να συμβεί. Πιάνω το μέτωπο μου και ξαπλώνω πίσω. Δεν μπορώ να τον ερωτευτώ όχι αυτόν. Όχι τον Ζάντερ. Σηκώνομαι και πηγαίνω προς το μπάνιο μου και ρίχνω κρύο νερό στο πρόσωπο μου. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη. Είναι πρωτόγνωρο, σίγουρα. Δεν γίνεται να είναι πραγματικό, όχι. Προσπαθώ να το ξεχάσω όλες αυτές τις σκέψεις, για εμένα, για εκείνον... Είναι λάθος. Μεγάλο λάθος, και υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι για να διακινδυνεύσω κάτι άσκοπο. Ετοιμάζομαι για το σχολείο και κατεβαίνω κάτω όταν αποφασίζω να στείλω μήνυμα στα κορίτσια να με συναντήσουν εκεί. Θέλω να περπατήσω και να σκεφτώ. Ότι είναι αδύνατον να συμβούν όλα αυτά. Παίρνω απάντηση και διασχίζω το σαλόνι.

''Δεν θα φας πρωινό; Είναι ακόμη νωρίς έχεις χρόνο'', ακούω την θεία μου να λέει από την πόρτα της κουζίνας.

''Όχι είμαι εντάξει, ευχαριστώ.'', λέω και φεύγω. Κλείνω την αυλόπορτα πίσω μου και πάω να φύγω όταν ακούω εκείνη την γνώριμη φωνή.

''Σκεφτόμουν ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε μερικά πράγματα'', ακούω την φωνή του Ζάντερ και μόλις γυρνάω τον βλέπω να γέρνει σε ένα δέντρο κοντά μου.

''Όπως; '', τον ρωτάω.

'' Λοιπόν υπάρχει πρόβλημα, που θα σου εξηγήσω στον δρόμο και γι' αυτό πρέπει να ενωθούν οι δυνάμεις σας με τις δικές μας'', λέει γρήγορα και προσπαθώ να τον προλάβω.

''Περίμενε, τι;'', τον ρωτάω μπερδεμένη.

''Πως ξέρω ότι αυτό δεν είναι ένα απ' τα σχέδια σας για.. δεν ξέρω περισσότερη δύναμη ή κάτι τέτοιο;'', λέω.

''Νόμιζα πως το τακτοποιήσαμε αυτό το θέμα, δεν υπάρχει πια τέτοια επιθυμία, αλλά αν θες να αρχίσω να σου εξιστορώ το μεγάλο πρόβλημα όλων καλύτερα να αρχίσεις να περπατάς'', λέει και μου δείχνει τον δρόμο μπροστά μας. Το κοιτάζω για λίγο και προχωράω. Αρχίζουμε να περπατάμε μαζί την διαδρομή για το σχολείο.

''Λοιπόν, τι συνέβη ;'', τον ρωτάω.

'' Ένας δαίμονας ονόματι Τράβις απειλεί να σκοτώσει εσένα και τις φιλεναδίτσες σου για να πάρει πίσω το Σάλεμ. Φυσικά αυτό έχει ως επίπτωση να φύγουν όλες οι μάγισσες απ' το Σάλεμ και να εξαφανιστούν οι δυνάμεις σου κάνοντας σε... νεκρή'', λέει γρήγορα με ένα τόνο μελαγχολίας στην τελευταία λέξη.

''Γιατί να το θέλει αυτό; Γιατί εμένα νεκρή;'', τον ρωτάω και σταματάω για να τον κοιτάξω, το ίδιο κάνει και αυτός.

Γιατί είσαι ξεχωριστή Τζάσμιν. Είναι σατανικός και διοικεί έναν μεγάλο αριθμό δαιμόνων που μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να εισβάλει στο Σάλεμ. Απλώς περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να πάρει την πόλη, ούτε να πληγώσει όλους εμάς'', λέει και με κοιτάει με συμπόνια. Δεν ξέρω τι να υποθέσω.

''Αν ενωθούμε, όλοι μαζί θα καταφέρουμε να τον νικήσουμε. Σου ορκίζομαι δεν πρόκειται για πλάνη, είναι σοβαρό και κινδυνεύουμε όλοι'', λέει και με κοιτά βαθιά στα μάτια. Γιατί έχω μπλεχτεί σε όλο αυτό; Μακάρι να μην είχα έρθει στο Σάλεμ. Θα έκανα την ζωή όλων πιο εύκολη. Αλλά τώρα είσαι εδώ, και πρέπει να το παλέψεις, ακούω το υποσυνείδητο μου να λέει. Αναστενάζω και με μια τελευταία ματιά προς τον Ζάντερ αρχίζω να προχωράω ξανά. Εκείνος έρχεται μπροστά μου και με σταματά.

''Το ξέρω ότι είναι δύσκολο, και ότι δεν είμαι και ο πιο εύπιστος άνθρωπος που έχεις γνωρίσει αλλά σε παρακαλώ άσε με να σας βοηθήσω και εσείς εμένα. Πρέπει να ενωθούμε, μόνο τότε θα είμαστε δυνατοί. '', λέει. Πάλι κοιταζόμαστε για ώρες. Δεν μπορώ να ξεφύγω, απλά χάνομαι στα μάτια του. Αυτά τα βαθιά μάτια με το απαλό γαλάζιο να αστράφτει στον ήλιο, με κάνει να χαλαρώνω, να νιώθω εμπιστοσύνη.

''Εντάξει'', λέω. Συνεχίζουμε τον δρόμο αμίλητοι και όταν φτάνουμε στο σχολείο σταματάει στην πύλη.

''Πρέπει να μιλήσεις στις φίλες σου, πρέπει να καταλάβουν. Τα πράγματα δεν είναι αστεία. Κινδυνεύετε όσο και εμείς.''

''Εντάξει,θα τους μιλήσω, αλλά πρέπει να φύγουμε'', λέω καθώς ακούω το κουδούνι καιμπαίνουμε και οι δύο μέσα. Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Τα πράγματα είναι επικίνδυνα,αν ακόμη κι ο Ζάντερ φοβάται που μέχρι πρωτύτερα εγώ φοβόμουν τότε έχουμε πρόβλημα. Αυτό επηρεάζει και άλλους. Δεν θα έπρεπε να είχα έρθει ποτέ εδώ, αλλά με ανάγκασαν... Προφανώς. Όταν φτάνω μπροστά απ' την τάξη μου δεν ξέρω τι να του πω. Να τον αποχαιρετίσω; Τελικά μετά από λίγα άβολα λεπτά μου γνέφει και συνεχίζει παρακάτω. Λίγο πριν μπω στην τάξη στέλνω μήνυμα στην Σάντρα και στην Κάθριν ότι πρέπει να τους μιλήσω για κάτι σοβαρό. Έτσι σε όλο το μάθημα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά αλλά μου είναι αδύνατον. 

Είναι το τελευταίο παρτ που γράφω μιας και το επόμενο θα μπει τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου :) Να πω ότι οι επιπτώσεις το ότι υπάρχει ο Τράβις στην μέση είναι διάφορες και αλλάζουν λόγω μελλοντικών γεγονότων. Κάτι ακόμη:

***Κανονικά η ιστορία δεν θα άρχιζε έτσι, δηλαδή θα μετακόμιζαν η Τζάσμιν με τον Ίθαν και τους γονείς τους στο Σάλεμ αλλά το άλλαξα για δικούς μου λόγους ώστε να βγει κάτι διαφορετικό στην πλοκή. Το ξέρω ότι μοιάζει με το The Vampire Diaries αλλά πιστέψτε με δεν έχετε μάθει ακόμη τίποτα και προς το τέλος εκπλαγείτε που δεν παρατηρούσατε πράγματα αλλά και το πόσο προσποιούνται κάποιοι άνθρωποι (πάλι σπόιλερ σας κάνω ;) )

Λοιπόν επειδή θα λείψω 2 βδομάδες θέλω να μου γράψετε ΟΛΟΙ ιδέες για το τι μπορεί να γίνει μετά και τι θα θέλατε ΕΣΕΙΣ να γίνει. Έχω έλλειψη έμπνευσης και θα ήθελα λίγη βοήθεια!

Πείτε μου ιδέες και γενικά την γνώμη σας :) Δεν έχω βάλει αρκετά ζευγάρια για να κάνουμε ships αλλά θα μπουν σύντομα και κάποια θα σας εκπλήξουν ;)

Καλό Καλοκαίρι από εμένα <3 <3 <3

Vote & Comment, loves <3