Αθηνας pov

Την αλλη μερα πηγα να παρω την Νικολ και πηγαμε μαζι σχολειο. Οι ωρες περασαν γρηγορα και εφτασε η ωρα που ειχαμε φυσικη κατευθυνησης με την Αθανασιου. Πηγαμε προς την πορτα και καθως μιλαγα με την Νικολ με προσπερασε κοιταζοντας με και χαμογελωντας μου.

Μου φανηκε αρκετα παραξενο γιατι

1ον δεν χαμογελαει συχνα

2ον ειναι αυστηρη και δεν εχει πολλες σχεσεις τους μαθητες της. Εννοω να τους μιλαει στην εφημερια και τετοια

3ον... Μου φανηκε απλα παραξενο αλλα οταν τα ματια μου κλειδωθηκαν με τα δικα της με επιασε κατι σαν αγχος, κατι σαν μικρο πεταγμα.

Ειχε πολυ ωραιο χαμογελο, ασπρα δοντια. Κατακοκκινα χειλη απο το κραγιον, αν και ειμαι σιγουρη οτι και χωρις αυτο ειναι τελεια και τελος τα ματια της... Καταγαλανα μεγαλα. Σε αντιθεση με εμενα που ηταν συνηθισμενα καστανα σκουρα, πολυ σκουρα.

Μπηκαμε στην ταξη και αρχισε να μας λεει για τα διαγωνισματα. Τοσο γρηγορα τα διορθωσε;

"δεν ειμαι ευχαριστημενη. Δεν τα πηγατε καθολου καλα." αμεσως αρχισα να αγχωνομαι γιατι ειχα διαβασει πολυ. Το εχω με το αγχος γενικα, με το παραμικρο ειμαι ικανη να πεθανω απο το αγχος μου για μαλακιες (σορρυ).

"εκτος απο μερικους βεβαια" συνεχισε ενω με κοιταξε.

Ειχα μπερδευτει αρκετα σημερα. Σε εμενα τα εκανε ολα αυτα. Για να σιγουρευτω οτι εμενα κοιταξε γυρισα και κοιταξα με την σειρα μου πισω μου αλλα δεν ηταν κανεις, ηταν αδεια τα θρανια. Γυρισα και της χαμογελασα.

Αρχισε να μας μοιραζει τα διαγωνισματα. Εφτασε στο θρανιο μου και μου εδωσε το γραπτο μου ψιθυριζοντας.

"μπραβο"

Σηκωσα το κεφαλι μου προς τα πανω για να συναντηθουν οι ματιες μας. Της ξανα χαμογελασα.

Κοιταξα τον βαθμο μου.

18 Οοο ναιι!

Αρχισα εναν μικρο πανηγυρισμο απο μεσα μου.

Κοταξα στο αλλο θρανιο που ηταν η Νικολ και την ρωτησα πως τα πηγε ψιθυριστα. Ειχα αποφασισει να καθομαι μονη στο μαθημα της που και που για να προσεχω γιατι η Νικολ δεν εβαζε γλωσσα μεσα της σχεδον ποτε.

Οχ τωρα θυμηθηκα τον Μαρκο. Εχουμε να τα πουμε μερες. Οχι οτι μου λειπει αλλα τι κανει; στο διαλειμμα βγηκα εξω στο προαυλιο και εψαξα να τον βρω. Τον ειδα να μιλαει με την παρεα του και πηγα προς το μερος του.

"ειι μωρο μερες εχω να σε δω"

"ναι και εγω εσενα. Που ησουν;"

"ειχα παει ενα μικρο ταξιδακι."

Πριν προλαβω να απαντησω που εδωσε ενα γλωσσοφιλο.

Φτου!!

Και ηθελα να το αποφυγω

Καποιος ομως μας διεκοψε

"δεν επιτρεπονται τα φιλια και οι αγκαλιες στο σχολειο. Αν θελετε πηγαιντε καπου αλλο" μια θυμωμενη φωνη μας ειπε.

Γυρισα να δω ποιος ηταν και οι ματιες μας κλειδωθηκαν για 3η φορα.

Fuck!

Shit! (με επιασε το αγγλικο μου)

"ναι ναι συγνωμη" απαντησα γρηγορα

"ενταξει δεν εγινε κατι" πεταχτηκε ο Μαρκος.

Του εδωσα μια αγκωνια στην κοιλια

"εδω ειναι σχολειο. Υπαρχουν αλλα μερη για.. Να βγαλετε τα ματια σας"

What?

Πριν λιγο δεν μου χαμογελουσε; και τωρα μιλαει ετσι;

"εχετε δικιο συγνωμη" ειπα ηττημενη. Γαμωτο θα εδωσα λαθος εντυπωση. Αυτη μου αρεσει. Αυτη θελω να φιλαω.

Δεν ειπε τιποτα και συνεχισε να κοιταζει γυρω το προαυλιο ενω απομακρυνθηκε. Ειχε εφημερια.

Οι μερες περασαν και παλι γρηγορα. Νομιζω της περασαν τα νευρα. Μηπως ζηλευε; μπαα. Αυτη ειναι straight.

Καποια στιγμη ενω προχωραγα στον διαδρομο για να παω στην τουαλετα με σταματησε ο διευθυντης.

"αθηνα μου" μου φωναξε καθως ερχοταν προς το μερος μου.

"ναι;" απαντησα γλυκα χαμογελωντας

"θα γινει μια εκδηλωση και θα θελαμε την βοηθεια σου οπως παντα" οποτε καναμε αυτη την εκδηλωση επρεπε ενας μαθητης και ενας καθηγητης να συνεργαστουν και επειδη με συμπαθουσαν επερναν εμενα. Αλλα την τελευταια φορα δεντα πηγα και πολυ καλα με τον καθηγητη. Πηγα να τσακωθω κιολας.

"εμμ δεν ξερω. Περυσι δεν τα πηγα και πολυ καλα με την κ. Αρβανιτακη."

"οχι οχι δεν θα ειναι η κ. Αρβανιτακη"

"ποιος θα ειναι;"

"η κ. Αθανασιου"

"τοτε δεν μπορω να αρνηθω" ειπα με ενα χαμογελο ως τα αυτια. Θα ειμαστε μονες!!

"ωραια σε ευχαριστω πολυ Αθηνα μου"

"χαρα μου να βοηθαω" ειπα καθως εφυγα.

Χτυπησε κουδουνι και σηκωθηκα απο την θεση μου με την τσαντα μου να φυγω. Βγηκα απο την πορτα κοιταζοντας το κινητο κου, οταν επεσα πανω σε κατι σκληρο. Πανω της.

Τα χειροτερα μου τυχαινουν!

"χιλια συγνωμη" ειπα ενω καλυψα το στομα μου απο την τρομαρα. Εχει γουστο να μου βαλει τις φωνες.

"δεν πειραζει, ετσι κι αλλιως εσενα ερχομουν να βρω" μου ειπε χαμογελωντας καθησυχαζοντας με.

"αα ωραια. Πειτε μου"

"παμε στο γραφειο να σου πω για την εκδηλωση;"

"ναι ναι παμε"

Προχωρησε μπροστα μου και την κοιταα σαν καποια λιγουρια αγορια.

Τι σωμα ειχε;

Μεσα μου εκλαιγα

Το αγορι της ειναι πολυ τυχερο και αυτο με σκοτωνε. Ηθελα να ημουν εγω στην θεση του.

Στο γραφειο δεν ηταν κανεις.

"λοιπον επειδη εχω μια δουλεια τωρα και ο χρονος μας πιεζει για την εκδηλωση, πρεπει να βρεθουμε καπου αλλου το απογευμα"

"ε-εμεις οι δυο;" τραυλισα

"ναι. Εμ θες να ερθεις σπιτι μου;"

"ε-εγω;" τα ειχα χαμενα. Θα πηγαινα σπιτι της; θα ημασταν μονες;

"ναι καλε βλεπεις καποιον αλλον;" με ρωτησε ειρωνικα χαμογελωντας.

"Α! Ναι να ερθω απλα δεν θα ενοχλησει εμ.. Τ-τον φιλο σας;"

"δεν εχω μην ανησυχεις" μου ειπε ετοιμη να βαλει τα γελια με την ερωτηση μου.

"yes!" ειπα ψιθυριστα στον εαυτο μου.

"τι ειπες;" με ρωτησε χαμογελωντας παλι. Οχχ την πατησα. Λες να το ακουσε; ηλιθια Αθηνα γαμωτο σου.

"ναι φυσικα και θα ερθω. Αυτο λεω" ειπα προσπαθωντας να σκεπασω την μαλακια μου με ενα μικρο ψεμα.

"ωραια κατα της 6 σε αυτη την διευθυνση" απαντησε και μου εδωσε ενα χαρτακι με την διευθυνση.

Ο ναι!!!