Μετά από περίπου οκτώ μήνες που ζούσα με τους γονείς μου η Σοφία γύρισε από την Αυστραλία ( υπέθεσα ότι είχε ξαναφύγει για να ξεπεράσει αυτό που της είχα κάνει) για να δει εμένα και το ανιψάκι της. Είχα τρομερό άγχος όταν την περίμενα στο αεροδρόμιο. Θα μπορούσε αράγε να με συγχωρέσει ποτέ; Περίμενα ότι με το που θα με έβλεπε θα με άρχιζε στα χαστούκια, όχι ότι θα είχε άδικο δηλαδή. Κιεγώ στη θέση της το ίδιο θα έκανα. Τι ηλίθια που ήμουν. Έπρεπε να αρνηθώ, να μην πάω στην Αγγλία, να μην ζήσω τον έρωτα και την ευτυχία, γιατί έτσι θα είχα γλιτώσει τον πόνο. Τώρα θα μου πείτε ήμουν τόσο ευτυχισμένη τότε που άξιζε τώρα να νιωθω έτσι αλλά νόμιζα ότι δεν άντεχα τόση δυστυχία , τόση θλίψη.

Η Σοφία φώναξε το όνομά μου και με ξύπνησε από τις σκέψεις μου. Ήρθε κοντά,έκλεισα τα ματιά μου και περίμενα το χαστούκι. Όμως αντί για χαστούκι ένιωσα να με παίρνει αγκαλιά. Μα καλά, μήπως της έδωσαν να πιεί τίποτα στο αεροπλάνο; Και της έχω πει, την χαλάει το ποτό. Ή μήπως φταίει το jetlack; Έχει τέτοια συμπτώματα; Μπα, μάλλον μου παίρνει τα μέτρα για με σκοτώσει και να με θάψει στο κήπο, να ξέρει η γυναίκα πόσο βαθιά να σκάψει.

-"Σοφία;"

-"Αχ ρε Αγάπη μου σ'ευχαριστώ πολύ"

Τι διάολο; Είμαι στη ζώνη του λυκόφωτος; Αυτή θα έπρεπε να με μισεί, όχι να με ευχαριστεί.

-" Χάρη σε σένα ανακάλυψα τον έρωτα της ζωής μου." Είχα μπερδευτεί τελείως. Πήγαμε σπίτι να ξεκουραστεί και μου υποσχέθηκε ότι θα βγαίναμε το βράδυ να μου τα εξηγήσει όλα. Μόλις είδε την Αγγελική ενθουσιάστηκε. Βγήκε από μέσα της το μητρικό ή μάλλον θειικό ένστικτο (υπάρχει τέτοιο πράγμα;) και την αγκάλιαζε την φιλούσε, της έφερε δώρα χίλια δυο. Φαινόταν να την αγαπάει ήδη πάρα πολύ. Δεν ήξερα αν άξιζα τέτοια χαρά.

Το βράδυ αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό με την αδερφή μου για να τα πούμε ήσυχα χωρίς τις παρεμβάσεις των γονιών μας. Ήταν η πρώτη φορά που θα έβγαινα έξω από τότε που γύρισα στην Ελλάδα και συνειδητοποίησα ότι είχα χάσει αρκετά κιλά από την εγκυμοσύνη, πράγμα λογικό αν σκεφτείται ότι έτρωγα πολύ λίγο και αυτό το λίγο με το ζόρι για να είμαι σε θέση να θηλάζω το μωρό μου. Έβαλα λοιπόν ένα ψιλόμεσο μαύρο τζιν, μια αέρινη κοντή πράσινη μπλούζα και τις μαύρες γόβες που μου έφερε η Σοφία από την Αυστραλία ( Ναι μέχρι και δώρο μου πήρε)

Δεν είναι τέλειες;;;;;;!!!

Τέλος πάντων, η  Σοφία φόρεσε ένα λευκό, πολύ γλυκό φόρεμα που την έκανε να μοιάζει με άγγελο, κάτι που έχω άρχισει να υποψιάζομαι, δεν γίνεται αλλιώς.

Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα σχετικά ακριβό εστιατόριο για να έχουμε ησυχία. Ήταν το αγαπημένο μας εστιατόριο όταν είμασταν μικρότερες που φανταζόμασταν τους εαυτούς μας εκατομμυριούχους στο μέλλον.
Το πρώτο σοκ το έπαθα όταν ,καθώς έβγαινα, ζήτησα από τους γονείς μου λεφτά γιατί τα δικά μου είχαν τελείωσει. Δεν ήμουν πια οικονομικά αυτόνομη και τώρα το συνειδητοποίησα, τόσο καιρό δεν έβγαινα από το σπίτι, η μαμά έκανε τα ψώνια κι έτσι δεν αντιλαμβανόμουν πόσο τους χρέωνα. Ένιωσα άσχημα ξαφνικά. Σαν να γύριζα χρόνια πίσω...

Πήγαμε με το αυτοκίνητο που έχει η Σοφία για την Ελλάδα, μια mercedes  μαύρη.

Φτάσαμε και παραγγείλαμε. Εγώ πήρα ένα καπνιστό σολομό με τσάτνεϊ ανανά και η Σοφία Φουά γκρα με σταφύλια. Γιατί άμα δεν το παίξουμε και λίγο ψωνάρες δεν έχει πλάκα. Επίσης πήραμε κόκκινο κρασί του 2003, εξαιρετική χρονιά. Καθώς λοιπόν δειπνούσαμε μιλώνταςπερί ανέμων και υδάτων, πήρα την πρωτοβουλία να την ρωτήσω για το τι συνέβη.

-"Για πες λοιπόν Σοφούλα για τον έρωτα της ζωής σου." Με είχε φάει η περιέργεια όλη τη μέρα, αν δεν μάθαινα μέσα στα επόμενα 10 λεπτά θα έσκαγα.

-"Λοίπον... Άκου, όταν φύγατε με τον Άγγελο εγώ ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά" Σε αυτό το σημείο την κοίταξα σαν ένα κουτάβι που έχει κάνει σκανταλιά και ζητά συγχώρεση, εκείνη μάλλον το κατάλαβε γιατί μου χαμογέλασε γλυκά για να μου δείξει ότι ήδη με έχει συγχωρέσει, τι καλή. " Εε και ο κουμπάρος προσπαθησε να με κάνει να νιώσω καλύτερα. Μετά από λίγο καιρό μου εκμυστηρεύστηκε ότι από την πρώτη στιγμή που με είδε με ερωτεύτηκε, αλλά ξέρεις μετά εγώ τον έβαλα στο friendzone και έτσι δεν μου ειπε τίποτα. Στο γάμο μου προσπάθησε να βρει παρηγοριά σε σένα αλλα εσύ δεν τον ήθελες, φαινόταν κιας φλέρταρες μαζί του. Μόλις έφυγε ο Άγγελος βρήκε την ευκαιρία του και μου συμπεριφερόταν πολύ γλυκά. Όταν μου τα είπα όλα αυτά έμεινα, δε το περίμενα, είμαστε φίλοι τουλάχιστον 8 χρόνια και δεν τον είχα σκεφτεί ποτέ ερωτικά. Αλλά καθώς το σκεφτόμουν, σαν κάτι να ξύπνησε μέσα μου, κάτι που δεν είχα παραδεχτεί ποτέ, ούτε σε μένα την ίδια. Ήμουν κι εγώ πολύ ερωτευμένη μαζί του αλλά απλώς δεν ξέρω, δεν το είχα καταλάβει, είναι αυτός που πάντα ήθελα, είναι νομίζω ο "πρίγκιπάς μου", όπως λέγαμε μικρές" είπε και γέλασε με την έκφραση που χρησιμοποίησε.

  Όταν άκουσα τον όρο αυτό "ο πρίγκιπάς μου" ένας λιγμός ανέβηκε στο λαιμό μου αλλά τον κατάπια. Είχα βρει και εγώ τον πρίγκιπά μου, τον έρωτά μου αλλά χάθηκε, τόσο άδικα, τόσο απροσδόκητα. Και μαζί του χάθηκε και η ελπίδα μου, η χαρά μου. Τώρα ήμουν τόσο μα τόσο άδεια και παγωμένη, σαν κάποιος να πάγωσε όλον τον εσωτερικό μου κόσμο, τα συναισθήματά μου. Δεν μπορούσα να νιώσω τίποτα άλλο εκτός από θλίψη, με μικρά διαλείμματα ευτυχίας όταν βρισκόμουν με το παιδί μου. Η Σοφία μάλλον κατάλαβε τι σκεφτόμουν γιατί μου έπιασε το χερί και με κοίταξε έντονα με αυτά πανέμορφα και μεγάλα καταγάλανα μάτια της που άστραφαν κάτω από το φως των κεριών που είχαν ανάψει στο εστιατοριο για να έχουν μια κάπως πιο ρομαντική ατμόσφαιρα.

-" Αγάπη μου, ξέρω τι έγινε, μου είπε η μαμά. Θα το καταλάβω αν δεν το πιστέψεις αλλά πραγματικά λυπάμαι. Κατανοώ ότι είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο. Αλλά βρε γλυκιά μου, δεν έχεις κλείσε ακόμα τα 30 και κάνεις σαν καμιά 60αρα χήρα. Μην αφήνεις έτσι τον χρόνο να κυλάει, δεν σου αξίζει. Έκανες λάθη αλλά μην αυτοτιμωρείσαι. Ό,τι έγινε, έγινε. Και εμείς οι δυο θα είμαστε πάντα αδερφές, όσους γκόμενους και να μου κλεψεις." Σήκωσα το βλέμμα, μου έκλεισε το μάτι και γέλασε. " Πλάκα σου κάνω, ξέρω ότι δεν θα το ξανακάνεις, έχουμε άλλωστε τη σύνδεση των διδύμων σωστά;" Χαμογέλασε. " Ναι λοιπόν, το αίμα νερό δεν γίνεται, μην ανησυχεις γιαυτό. Για σένα πρέπει να ανησυχείς. Εντάξει πέθανε κάποιος που αγαπούσες πολύ αλλά πρέπει να συνεχίσεις, να κοιτάξεις λίγο και σένα. Στο κάτω κάτω και ο Άγγελος αυτό θα ήθελε. Μην κολλάς στο παρελθόν, μην κολλάς σε έναν άνθρωπο που έφυγε, κι ας ήταν άδικο, κι ας ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Σκοτώνεις και εσένα την ίδια έτσι. Είσαι μια κούκλα στο άνθος της ηλικίας σου με ένα παιδάκι θησαυρό, κάνε κάτι, μην αφήνεις τη ζωή  σε τραβάει από τα μαλλιά για να προχωρήσεις, στάσου στο ύψος σου και προχώρα. Ο Άγγελος δε πρόκειται να ξαναγυρίσει, δυστυχώς ποτέ. Α και μην αφήνεις το μπαμπά και τη μαμά να σε νταντεύουν, βρες μια δουλειά να μπορείς να ζεις μόνη σου. Σταμάτα να στηρίζεσαι σε άλλους, παλιά το κατάφερες, μπορείς και τώρα". Είχε τόσο δίκιο. Πώς φαινόταν ότι ήταν μεγαλύτερη μου κατά ένα ολόκληρο λεπτό, έβλεπες τη σοφία να αναβλίζει από μέσα της.

-" Έχεις δίκιο, θα βρω δουλειά".
Συνήθως όταν έπαιρνα μια απόφαση δεν την τηρούσα και ειδικά όταν ήταν αποτέλεσμα επιρροής άλλων αλλά αυτήν την τήρησα γιατί η Σοφία πάντα είχε τον τρόπο να με πείθει.