"Nα μας ζήσουν τα παιδιά συμπεθέρα! " οι ευχές δίνουν και παίρνουν , όλοι μεταξύ τους φιλιούνται δυο και τρεις φορές, το μισό χωριό έχει έρθει στην αυλή και επίσης  και το υπολοιπο μισό χωριό το βλέπω να ανηφορίζει την ανηφόρα του σπιτιού.

"Πήγαινε μαρή να αλλάξεις ρούχα , έτσι θα υποδεχτείς τον κόσμο? δεν βλέπεις το παλλικάρι μας με τι κουστουμιά μας ήρθε?"

"Απο το παρίσι ρε μανούλα πήρα το μπλουζάκι μου και-"

Ο Δημήτρης με μια μεγαλοπρεστατη κίνηση λέει στην μανούλα μου να σταματήσει να μιλά. Μου χτυπά και την πλάτη επιδοκιμαστικά.

"Εγώ έτσι την θελω την γυναικα μου.Ετσι  μου αρέσει. "

Χαμογελάω περήφανα. 

"Με την πιτζάμα βρε της περιόδου θα δώσεις λόγο?" η μαμα ακάθεκτη

"ΤΗΝ ΠΟΙΑΑΑΑΑΑ?" 

ο Δημήτρης γουρλώνει τα μάτια και είναι λες και έχει φάει κεραμίδα στο κεφάλι. Τι κεραμίδα δηλαδή, πυραμίδα να λεω καλύτερα!

"Αλήθεια ?" με κοιτά με κουταβίσιο περίλυπο ύφος

Γλύκας μωρέ!

Ο Βαγγέλης απο δίπλα κάνει κίνηση με το χέρι του οτι τρομπαρει το πουλ-

Και τρώει σφαλιάρα στο σβέρκο απο την μανα μου.

"όχι ασεμνες κινήσεις στο σπίτι μου!"

"Μαλακα " του λεει με ξενερωμένο ύφος  ο Δημήτρης και με αυτά τα χαρμόσυνα μπαινουμε μέσα.

................................

"Να και η νυφούλα μας! να και η ντετεκτιβ μας!"

Κατεβαίνω απο την σκαλα με το φόρεμα μου. Έχω φόρεμα ! είναι αστικός μύθος οτι κυκλοφορω μονο με αθλητικά και τζην.

Εν τω μεταξύ η χαρά μου είναι απερίγραπτη!

Δηλαδή τι απερίγραπτη..ανυπέρβλητη!

Δηλαδή τι ανυπέρβλητη..ατέρμονη να λέω καλύτερα!

Κοιτάω τον Δημήτρη ΜΟΥ που κάθεται στο τραπέζι με την οικογενεια μας και πίνει ούζα με τον παπαΧρήστο. Και μονο η εικόνα αυτή με εξωθεί σε αυτοοργασμο- εμ ανώμαλο?- , ο Δημήτρης είναι υπέροχος , ατελειωτα κουκλος και -

"Που είσαι γαμώ τόση ώρα?" μου λεει και δείχνει τον παπαχρήστο απο δίπλα του που τον έχει τρελάνει στα ούζα.

Και βλαμμένος αλλά θα τον στρώσω

"Φτιαχνόμουν!"

Λέω μουτρωμένα και με κοιτά απο πάνω ως κάτω. Τα ματια του γυαλίζουν. Επικύνδυνα πολύ!

"Μας έφτιαξες το μόνο σίγουρο" μου λεει με βραχνή φωνή στο αφτί μου .

Ήταν που δεν του αρέσουν τα φορέματα! Κτήνος...

....................

"Η νύφη να κάνει πρόποση!" λεει η θεια μου και σηκώνομαι πάνω.

Κοιτάω την οικογενειά μου. 

Αχ είμαι τόσο συγκινημένη.

"Θέλω να σας ευχαριστήσω που υπάρχετε στην ζωή μου. Είναι μια στιγμή χαράς για μένα και απόλυτης ευτυχίας. Είμαι αληθινος ντετεκτιβ και έχω και γραφείο! "

Ο Δημήτρης απο δίπλα μου πνιγεται με το ούζο

"Στην προποση του αρραβώνα αλλα λένε" μου γρυλίζει διακριτικά και χαμογελάω

"Και φυσικά πολύ ευτυχισμένη που ο Δημήτρης με καταφερε και με τυλιξε ! Να ζήσουμε ευτυχισμένοι!"

Τον κοιτάω και του κλεινω το μάτι

"Είσαι..είσαι.." παει να πει κάτι αλλά το πλήθος ..δηλαδή οι αδερφές του φωνάζουν πως είναι η σειρά του

Στριφογυρίζει τα μάτια, σηκώνεται πάνω, φτιάχνει την γραβάτα του-

"Θα πεις και τίποτα ή θα μας γκαστρώσεις?" του ψιθυρίζω και -

"όχι ακόμη αυτό" μου λεει με σοβαρό ύφος και σκύβει και με φιλά στην μύτη

Χειροκροτηματα απο το πλήθος!

Είναι άδικο! Η δική μου πρόποση ήταν σαφέστατα καλύτερη και κανείς δεν χειροκρότησε.

Εκτός απο τις αδερφές του..

"Και επίσης θέλω να πω πως είναι και για μενα μέρα μεγάλης χαράς  και..θα ήθελα σήμερα να ήταν και ο πατέρας εδώ" κοιτά την μάνα του συγκινημένος

"ΘΑ ΕΙΧΕ ΜΕΘΥΣΕΙ ΩΣ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΟΥΖΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑ" λεει βουρκωμένη η θεία και η μανα μου της χτυπά την πλάτη για συμπαράσταση 

"Και φυσικά θα είχε συμπληρωθεί η χαρά μας αν ήταν και ο πατέρας της Νικης εδώ, ο θειος Παντελής"

Ο μπαμπάς μου..

Αν και πιστευω οτι καπου απο εκεί πάνω μας βλέπει. Εδώ λυκάνθρωποι υπάρχουν -αν και ακόμη δεν μου το παραδέχτηκε άμεσα κανείς- ο μπαμπας δεν θα μας βλέπει απο τον ουρανό?

"Και..σας ευχαριστώ όλους"λεει με σοβαρότητα και καθεται πίσω πάλι στην καρέκλα του δίπλα μου

"Σοβαρά τώρα?" του λεω στο αφτί τέρμα απειλητικά

"Γιατί?"

"Ρωτάς?"

"Ναι"

"Επρεπε να πεις κάτι και για μένα"

"Τι να πω?"

"οτι κοβεις φλέβες για την πάρτη μου? "

Γελάει.

"Που ειναι το αστείο?"

Γελάει ξανά.

Βλαμμένε.

..................................

"Και που λες Μήτσο έχει μια κωλάρα η φοιτήτρια.."

Η θεια του χώνει σφαλιάρα στο σβέρκο.

"Ο Δημήτρης είναι αρραβωνιασμένος"

"Ναι !" λέω απο δίπλα κι εγώ που είμαι έτοιμη να κοιμηθώ. Ξημερώματα πιάσαμε ..πόσο θα κρατήσει ο αρραβώνας?

Κοιτάω το δαχτυλίδι των αραβώνων μου που κρεμασα στην αλυσίδα του λαιμού μου

"Σου άρεσε?" μου λεει στο αφτί ο Δημήτρης καθώς το χέρι του πιάνει το δικό μου

"Ναι.."

Με κοιτάει..

με κοιτάει..πολύ..μη διαχειρήσιμα...

Αχ....

Θα συνηθίσω ποτέ οτι αυτός ο άντρας είναι δικός μου?

Η μαμά μου μας κοιτα και σπρώχνει τον Βαγγέλη προς την έξοδο

"Πήγαινε σπίτι σου παιδί μου, το ζευγάρι έχει και να ξεκουραστεί"

Ο Δημήτρης χαμογελάει ευτυχισμένα.

Έχει μεθυσει εν τω μεταξύ αλλά μέρα που είναι..

"ΜΟΝΟ ΘΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΤΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΗΤΣΑΡΑ ΧΑΧΑΧΑΧΑ" και ο Βαγγέλης μέθυσε εμφανώς . Δεν πειράζει μέρα που είναι!

"ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΠΑΠΑΡΑ"

Γελάει ξανά ο Βαγγέλης. "Εσύ παλι δεν βλεπω να-"

Του χώνει μια η θεια μου καλή στην πλάτη και τον αποχαιρετάμε όλοι συγκινημένοι.

"Πάμε κορίτσι μου να ξαπλώσουμε?"

ΑΑΑΑΑΑΧ.

"Πάμε πάνω στο δωμάτιο μου?"

Ανασηκώνει τους ώμους του

"Δεν θα περάσουμε βέβαια το πρώτο βραδυ μας στο σπίτι μας Δημήτρη , αλλά-"

Σκύβει και με φιλά στα χείλη.

"Εσύ είσαι το σπίτι μου"

Χαμογελάω ευτυχισμένα. 

Είπα οτι τον αγαπάω πολύ πολύ?

Απο μικρό κορίτσι θεούλη μου.

....................................

Το ξημέρωμα μας βρίσκει αγκαλιά. Ευτυχισμένους , με πλεγμένα τα όνειρα μας , τα χέρια μας και τις ζωές μας.

Εγώ με το εσώρουχο.

Ο Δημήτρης γυμνός. 

Αυτή την επίκυψη σίγουρα θα την θυμαμαι!

"Τι σκέφτεσαι?" μου λεει καθώς έχω φωλιάσει στην αγκαλιά του σαν γατούλα. Το πρώτο φως του ήλιου διστακτικά μπαινει απο το παράθυρο του δωματιου μου. Είναι απίστευτο πως στο δωμάτιο που τον ονειρευτηκα τόσες χιλιάδες φορές τώρα τον έχω , με κρατά αγκαλιά και ..και..αγαπιόμαστε.

"Σκέφτομαι ..εμάς..πως πέρασαν τα χρόνια , οτι σε ονειρευτηκα σε αυτό το δωμάτιο τόσες φορές και δεν έχασα στιγμή την ελπίδα μου πως θα γίνουμε ζευγάρι..θυμαμαι πόσο έκλαψα οταν πήγες για δουλειά στην Αθήνα και μετά πόσο διάβασα για να περάσω στην σχολή και να καταφέρω να έρθω να σε βρω αθηνα. Και τι χαρά έκανα όταν μου είπε η μαμα οτι πρότεινες να με φιλοξενήσεις"

Με φιλά στα μαλλιά

Μυρίζει Δημήτρης. 

Μου παίρνει έπειτα το χέρι και μου φιλά ένα ένα τα δάχτυλα.

"Και πως νιώθω ολοκληρωμένη που τώρα πια είμαστε μαζί ..μου φαινεται απίστευτο .."

ξεροκαταπίνω και λέω..

"αγάπη μου"

είναι η πρώτη φορά που τον αποκαλώ έτσι . Είμαι τόσο συγκινημένη

"αγαπη μου" 

ξαναλέω και τον βλέπω να με κοιτά σοβαρός, τα μάτια του αποκτούν μια πρωτογνωρη λαμψη και είναι λες και ειμαστε ξαφνικά οι μοναδικοί ναυαγοί σε ένα μεγάλο κόσμο φτιαγμένο μονο για εμας τους δυο

"πες κάτι κι εσύ" τον ενθαρρυνω ..ξέρω πως δεν το έχει με τα λόγια αλλά θελω κι εγώ να ακούσω κάτι όμορφο

"Η περίοδος πότε σου τελειώνει..αγαπη μου?" μου λεει σοβαρός και-

"ΑΟΥΤΣ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ! ΤΙ ΜΕ ΧΤΥΠΑΣ ΜΕ ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ?"

"ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΒΛΑΜΜΕΝΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟ!"

"ΚΑΝΟΝΙΣΤΕ ΒΡΕ ΧΑΜΕΝΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΤΕ ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΡΔΙΑ"

Η φωνή της μαμάς ακούγεται απο δίπλα

"ΜΗΝ ΚΡΥΦΑΚΟΥΣ ΡΕ ΜΑΜΑ"

Χτυπάω και ακόμη μια τον Δημήτρη αλλά με ρίχνει κάτω, τον πολεμαω να γλυτώσω, τον δαγκώνω, με βάζει απο κατω του και κυριαρχεί λαχανιασμένος απο πάνω μου ενώ αποφευγει επιδέξια το δάγκωμα μου , φιλώντας με και-

"Σ'αγαπάω όσο τίποτα Νίκη. Πιο πάνω απο την ζωή μου. Είσαι η αναπνοή μου. Με καταλαβαίνεις?"

Σέρνει το χέρι μου στο ύψος της καρδιας του. Εκείνη χτυπα δυνατά.

Εμ...

Καλά. 

Παύση εχθροπραξιών. 

..................................................................

Δυο μέρες μετά

"Νίκη περίμενε μια στιγμή εδώ"

Αφήνω το κορίτσι μου και τρέχω έξω να μιλήσω. Δεν θέλω να με ακούσει η Νικη. 

Την αφήνω μόνη στην ρεσεψιον και παίρνω τηλέφωνο τις αδερφές μου.

Στο πρώτο χτυπο μου το σηκώνουν.

"Όλα έτοιμα?"λεω κοφτά και κοιτάω στην ρεσεψιον την Νίκη που εξερευνά τα πάντα. 

Γελάνε.

Γαμώ ..θα μου το χτυπάνε μια ζωή.

"Ανάψατε τα κεριά όπως σας είπα?"

"Ναιιιι" ακούγονται πάλι γέλια

"Ροδοπέταλα σκορπίσατε στο κρεβάτι?΄Σαμπάνια την ακριβή που σας είπα την πήρατε?"

Γελάνε περισσότερο.

Θα το έκανα κι εγώ αλλά αν το κανονιζα μόνος η Νίκη θα τα καταλάβαινε όλα. Η γυναικα είναι διασημη ντετεκτιβ τίποτα δεν της περνά απαρατηρητο!

"Ναι ναι και λουλουδια !"

"Καλά. Κλεινω"

"Κι ενα ευχαριστώ δεν βλάπτει αδερφούλ-"

Το κλεινω και διορθώνω το μαλλι μου. 

Ξεφυσάω.

Μην μασας Μητσάρα το έχεις. Δεν προκειται να βγειτε απο αυτο το ξενοδοχείο αν δεν την κάνεις γυναικα. 

Παίρνω μια μεγάλη ανάσα και μπουκαρω με αυτοπεποιθεση στην ρεσεψιον.

Η Νικη είναι γυρισμένη πλάτη και τραβάει απο την ρεσεψιονιστ ένα τετραδιο. Να δεις που θα μυριστηκε μυστήριο.

"Πάμε" της λέω και την αγκαλιαζω σφιχτά απο πίσω

Με κοιτά χαρούμενα.

"Οι αδερφές σου καλά?"

Σηκώνω τα μάτια στον ουρανό.

Καμένος απο χέρι είμαι με την γυναικα αυτή.

Χαλάλι .

................................

"οοοοο και κεράκια αναμμένα!"

"μμ.."

Βγάζω το σακακι.

Στριφογυρίζει στο δωμάτιο ενθουσιασμένη.

Τι δωμάτιο δηλαδή σουιτα! 

"και ροδοπέταλαααα στο κρεβάτι"

"μμμ.."

Βγάζω το πουκάμισο

"Και σαμπάνια!"

Βγάζω παντελόνι

"ΑΑΑ ΤΟ ΚΡΕΒΆΤΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΔΙΠΛΟΟΟ ΔΕΝ ΈΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ"

Βγάζω εσώρουχο και πάω απο πίσω της

"Τώρα που λεμε για μεγάλα.." της πιέζω τον ανδρισμό μου στο τζην της

Με κοιτά συνοφρυωμένα

"Καθόλου ρομαντικο πέσιμο Δημήτρη"

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ?

"Γιατί γαμώ? και κεράκια έχεις και ροδοπέταλα και σαμπάνια! και σουίτ-"

Αλλά πριν ξεχεστούμε η Νίκη με αρπάζει και με φιλά.

"Είναι πολύ ωραια όλα"μου λεει σαν γατούλα και την σηκώνω στην αγκαλιά μου

"Είσαι έτοιμη?"

"εδώ και χρόνια"

Την αφήνω μαλακά πανω στα ροδοπέταλα καθώς τα χέρια μου της βγάζουν ανυπόμονα το τζην και έπειτα το μακό μπλουζάκι της. Μου χαμογελά καθώς η καρδιά μου χτυπά δυνατά.

"Πίτσα και Ρεμο δεν έχει το μενού?" μου λέει χαμογελαστα αλλά καταλαβαίνω οτι είναι αγχωμένη.

"Τσουκ" απαντώ σοβαρά και την φιλάω τρυφερά καθώς τα κορμιά μας τρίβονται το ένα πάνω στο αλλο δίχως αύριο. Την φιλάω τρυφερά αλλά σύντομα το φιλί μας βαθαίνει και το ένα κορμί εξευρενά πλέον με πάθος το αλλο

"Μην αγχώνεσαι, το έχουμε κορίτσι μου. Όλα θα πάνε καλά"

παίρνει μια μεγάλη ανάσα και με κοιτάζει αποφασιστικά

"Είμαι έτοιμη"

Παιρνω μια μεγάλη ανάσα καθώς με το γόνατο μου της ανοίγω τα ποδια και παίρνω θέση αναμεσα της.

"Σ'αγαπάω"

της λεω σιγανά

Με όλη μου την δύναμη Νίκη. Πεθαίνω για σενα .

"Κι εγώ σ'άγαπάω" απαντά ... και παίρνω θεση.

"Και μην τολμήσεις να με χτυπήσεις" της λέω σοβαρά καθώς...

................................................

Μετά από πέντε ώρες

"ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΙΜΙΑ ΙΜΙΑ ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ ΝΤΑΝ"

Χοροπηδάω πάνω στο κρεβάτι γυμνή .

ΕΓΙΝΑ ΓΥΝΑΙΚΑ!!!!

Πέφτω πάνω στον Δημήτρη μου..

Ποιο Δημήτρη δηλαδή?

Τον ΜΗΤΣΑΡΑ ΜΟΥ ΕΝΝΟΩ και τον φιλάω παντού παντού με χαρά

"Είσαι τελειος" του λεω με χαρά

Με κοιτά κουρασμένος και αναμαλλιασμένος.

Και ιδρωμένος!

"Είσαι ο θεός του σεξ!"

Μου χαμογελά τώρα και μου χαιδέυει την γυμνη μου πλάτη

"ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ"

Ας το παρει και πάνω του! είναι θεός καλέ!

Μου χαμογελα ευτυχισμένα

Ανασηκώνει τους ώμους με μετριοφροσύνη

"Δεν έκανα κάτι σπουδαιο..εσυ ήσουν υπέροχη βασικά"

Κοιτα που μας βγήκε ταπεινός!

"οχι αγαπη μου ήσουν πολύ υπέροχος και αυτό που έκανες την τριτη φορά μας που εγώ ημουν σταυρωτά απο εσένα και εσύ απο πίσω μου και στο πλάι-"

"Ναι?" μου λεει ανυπόμονα και ανακάθεται

"Ε ούτε ο Στεφαν στις ταινίες του τόσο καλός!"

"ΑΟΥΤΣΣΣΣΣΣΣ"

Και την ίδια στιγμή τρώω μια στον πισινο μου

"ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΤΩΡΑ?"

"ΚΟΜΠΛΙΜΕΝΤΟ ΗΤΑΝ"

"ΜΗΝ ΛΕΣ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΕΝΩ ΕΙΣΑΙ ΓΥΜΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ"

"ΝΑ ΝΤΥΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΩ ΤΟΤΕ?"

"Ε ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΕΣΑΙ!"

Και με αυτά και με αυτά ..ξεκινήσαμε τον έκτο γύρω μας.

Ή τον έβδομο?

Ποιος μετράει?

Καλά. Τον έβδομο γύρο. Λέω ψεμματα. Μετράω.

..........................

Δυο μήνες μετά

"Μα γιατί να πουλήσω την νταλικά? δεν υπάρχει περίπτωση"

Τι ντροπές και κομπλεξικά είναι αυτά ? μια νταλίκα του πήρα φαγώθηκε να την επιστρέψουμε. Θα δουλέψει λεει και θα την πάρει μόνος.

"Είναι ξεφτίλα ρε Νίκη"

"Τότε θα βρω αλλο οδηγο να μου καβαλάει την νταλίκα μου"

Γουρλώνει τα μάτια και πετιέται απο το κρεβάτι μας.

"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ"

Εννοείται δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσεις να το κάνω .

"Μπορείς να την οδηγείς εσύ και να την ξεχρεώνεις σε μένα τότε"

Το σκέφτεται.

"Δηλαδή..θα είσαι το αφεντικό μου?"

"Μμμ..ναι.."

"Γαμώ το φελεκι μου"

Μου λεει θυμωμένα αλλα ξέρω πως θα του περάσει.

Το τηλέφωνο μου χτυπά και τρέχω να το πιάσω.

Εχω και ένα γραφείο να διευθύνω!

"Νίκη . Πρόβλημα"

Η φωνή της Μαρίας στην άλλη άκρη της γραμμής ακούγεται αυστηρή.

Της ξέφυγε λέει ένας αποστάτης απο το στρατόπεδο εκπαίδευσης με κρατικά μυστικά και δεν έχουν κάποιο ικανό ερευνητή να εμπιστευτούν την υπόθεση.

"Είναι λυκάνθρωπος?"λεω με επαγγελματικό ύφος και η Μαρία γρυλίζει αυτόματα στην αλλη άκρη της γραμμής.

Αυτό που ακόμη ντρεπεται να μου παραδεχτεί οτι είναι λυκάνθρωπος με ξεπερνάει!

Και της είπα οτι είμαι φιλόζωη! Τιποτα αυτή! πεισμα να μην το παραδέχεται!

"Καλά καταλαβα..ώστε πρέπει να ταξιδέψω ιγκογνιτο για να μην με καταλάβουν..μμ...ναι..καταλαβα...οχι αεροπλάνο λοιπον...ναι..Μαρία εντάξει νομίζω ξέρω πως θα έρθω να σε βρω"

Το κλείνω και ξεκινάω να ντυνομαι

"ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΛΙΚΆ?"

"ΕΛΒΕΤΙΑ"

Μου φωνάζει μέσα απο την ντουζιέρα.

πάω στο μπάνιο και ανοίγω την πόρτα της ντουζιέρας.

Με κοιτά σοβαρός .

Τον κοιτάω κι εγώ.

Το σκόρδο του λαμπυρίζει κάτω απο τα νερά της ντουζιέρας.

Και ο ανδρισμός του ορθωνεται στην στιγμή αγέρωχ-

"Δεν ήρθα γι αυτό" τον κόβω και τον κοιτάω αυστηρά

"Θελω να με πάρεις"

"ευχαρίστως"

παει να με βουτήξει και να με συρει όπως είμαι με τα ρούχα κάτω απο την ντουζιέρα αλλά τρώει μια καλή στο μπράτσο

"Εννοώ να με παρεις με την νταλικά σου. Έχω υπόθεση!"

Με κοιτά βλοσυρά σαν ντομπερμαν που του κατούρησαν το δικό του αγαπημένο σημείο .

"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ"

"ΘΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ"

"ΟΧΙ. ΘΑ ΒΡΕΘΩ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΑΣΟΣ ΠΑΛΙ"

"ΟΟΟΟΟΟΟΧΙ ΤΟ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ"

"ΟΧΙ"

Εντάξει. Ώρα για τα μεγάλα μέσα. 

Τον ακολουθώ απο πίσω καθώς ψάχνει πετσέτα να σκουπιστει.

Βαζω μουσική και-

"Αν σου κάνω την γατούλα ? που σου αρέσει τόοοοοοοοσο?" και ξεκινάω να ξεντύνομαι  χορεύοντας πάνω στο κρεβάτι

Με κοιτά αυστηρά.

Βλοσυρά.

Και τέρμα...

Μμμμ....

Κάποιος με χαιρετάααααει απο εκεί κάαααατωωωω

"ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΔΙΚΑΙΑ ΓΑΜΩ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ"

Το ξεεεεεεεεεεεερω!

ΤΕΛΟΣ

Αγαπημένες μου....

Αχ...

Βαχ...

Ήρθε η ώρα να αποχαιρετησω ένα ζευγαράκι που αγαπησα πολύ.

Σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα σας, τα αστεία σχόλια σας και την αγαπη σας προς την ιστορία. Ελπίζω να γελάσατε όσο εγώ που τους φανταζόμουν καθώς το έγραφα. Σας κάνω όλες μια νοερή αγκαλιά και σας δίνω δυο φιλιά !

Να είστε καλά όλες ! Κάθε καλό εύχομαι!!