Την επόμενη μέρα

"Και γιατί να μην σε παίρνω τηλέφωνα βρε κορίτσι μου τόσες μέρες?Αφού σε παίρνω κάθε μέρα . Θα ανησυχώ!"

Τι να σου πω ρε μαμά και σένα? Θα έχω σήμα στην Ελβετία? Ούτε και ξέρω!

"Μαμά είναι κατασκήνωση του κατηχητικού. Θα προσευχόμαστε όλη μέρα . Όταν βρίσκω χρόνο θα σε παίρνω εγώ τηλέφωνο. Εντάξει?"

"Καλά"

Σχέδιο πρώτο να ξεφορτωθώ την μαμά μου τσεκ!

Πάμε στο σχέδιο νούμερο δυο.

"Και η σχολή ρε Νίκη?"

"Ρε Μαράκι κράτα μου εσύ σημειώσεις. Μια εβδομάδα θα λείπω, όχι όλο το εξάμηνο. Και όχι τηλέφωνα! Πάνω στο βουνό δεν θα έχω σήμα! "

"Και που βρήκες αυτή την κατασκήνωση?"

Για όνομα ! Τι ανάκριση είναι αυτή!

"Τα φιλιά μου στην Χαρά τα λέμεεεεε"

Ξεφόρτωμα Μαρία -Χαρά τσεκ!

Σχέδιο νούμερο τρια: Δημήτρης !

"Τι μαλακίες είναι αυτές! Προσκοπική κατασκήνωση? και γιατί δεν μπορώ να σε παίρνω τηλέφωνα δηλαδή?"

"Θα είμαι πάνω στο βουνό είπαμε . Ψηλά .Πολύ ψηλα"

"Και πως την λένε την κατασκήνωση?" 

Α θα με σκάσουν σήμερα όλοι στις ερωτήσεις

"Μην μου πρήζεις τα αρχίδια την λένε. Τι θέλεις ρε Μήτσο? Ενήλικη είμαι!"

"Είσαι εσύ γυναίκα? πως μιλάς έτσι?"

"&%&%%^%"

"Τι ..τι ..είπες?Με έβρισες το φελέκι μου? Νομίζεις πως θα βρεις άντρα ποτέ με αυτό το στόμα? οι άντρες θέλουν γατούλες ρε! "

"Γατούλες????"

"όχι γατούλες δηλαδή γαμώ..άλλο ζώο ήθελα να πω..θέλουν ..ε..θέλουν-"

"Δεν έχω καλό σήμα , χάνεσαιιιιιι"

"Μα που στην παναχαική είσαι? πριν λίγες ώρες σε είδα και με έπρηζες να σε πάρω στο ταξίδι μαζί μου. Δεν κατάλαβα! μου κάνεις αντίποινα επειδή δεν σε πήρα και σηκώνεσαι και φεύγεις? και δεν μπορώ να σε πάρω και τηλέφωνα? είσαι κακομάθημενο και εγωίστρια και-"

"ΔΕΝ ΑΚΟΥΩΩΩ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟΟΟΟ ΤΑ ΛΕΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ"

"ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ ΦΕΛΕΚΙ ΜΟΥ! ΠΕΣ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΚΤΗ Η ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ"

Τι εννοεί μεικτή καλέ?

"Κλείνω !Καλά να περάσεις στο ταξίδι σου!"

"Την μαλακία μου με-"

Κλείνω το τηλέφωνο. Πάει και αυτό.

Δημήτρης τσεκ!

Σχέδιο νούμερο τρια: Δουλειά!

"Κύριε Ανέστη καλημέρα. Σας έχω πει πόσο πολύ ωραία πίτσα έχετε?"

Τίποτα στην άλλη άκρη της γραμμής.

"Ναι???"

"Με ακούτε καλέ κύριε Ανέστη?"

"Πόσες?"

"Τι πόσες?"

"πόσες μέρες άδεια?"

"Μια εβδομάδα! θα πάω σε σχολή για ντιλίβερι!Θα γυρίσω με δίπλωμα!"

"Νίκη δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!"

"Είστε το καλύτερο αφεντικό του κόσμου! Είστε γλύκας!"

"Είμαι?" 

Λοιπόν κάνω εικόνα τα απορημένα μούτρα του κύριου Ανέστη στην άλλη άκρη της γραμμής.

"Και με την καλύτερη πίτσα του κόσμου! Το είπα αυτό?"

"Είσαι εσύ ένα θηλυκόοοο"

"Γειά!"

Του το κλείνω και παίρνω μια μεγάλη ανάσα.

Δουλειά τσεκ!

Κοιτάω το μπλοκάκι μου . Έχω ακόμη να κανονίσω μερικές δουλειές πριν ξεκινήσω για το μεγάλο ταξίδι μου. Λοιπόν...μου έμεινε μόνο..

"Τι κάνεις ρε μπρο κλεισμένη εδώ μέσα?"

Τα δίχρωμα μάτια του Στέφαν ξεπροβάλλουν απο την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου μου.

Μμμμ..

"Όλα καλά. Ετοιμάζομαι"

"Για που?"

Ανασηκώνει το ένα φρύδι και την πέφτει με φόρα στο κρεβάτι μου.

Αχ αν σε πιάσω στις γρήγορες για όλο το παραμύθι που μου έριξεεεεες αχ. Αλλά δεν είναι της ώρας. Θα ξεσκεπάσω όοοοολη την συνομωσία και αυτόν μαζί. Και θα δούμε τότε ποιά δούλευε ψιλό γαζί!

Περίλυπο ύφος εν δράσει!

Επίσης μανούλα μου ελπίζω να μην μου πάθεις κάτι τόσα ψέμματα που έχω πει για σένα. Αλλά είπαμε ! έχω και ένα σχέδιο !

Κάνω στην άκρη το σακίδιο μου και σκουπίζω το ανύπαρκτο δάκρυ που δεν κυλά στο μάγουλο μου.

"Τι είναι ρε μπρο? " μου λέει με ειλικρινές συμπονιάρικο ύφος και μου έρχεται να του χώσω μπουνιά που με δουλεύει. Τον είχα και για φίλο! τον εκμεταλλευτή λυκάνθρωπο! τον αγύρτη πορνοσταρ! εγώ φταίω που του έκανα λαικς και κομμεντς σε ολα τα βιντεάκια του!

"Άστα..τι να σου πω.."

"Ο νταλικιέρης πάλι? σίγα τον άντρα ρε Νίκη ! Αυτός σε έκανε έτσι? "

Σιγά μην κάνω έτσι για γκόμενο. Καλέ εγώ είμαι πολύ σκληρή. Πως του πέρασε αυτό απο το μυαλό?

Σκουπίζω ένα ακόμη ανύπαρκτο δάκρυ και είμαι έτοιμη να του σκάσω το παραμύθι πως πάω στο χωριό γιατί η μανούλα μου είναι άρρωστη.

"Τον είδες με την καινούργια γκόμενα? απο το μπιλιαρδάδικο? πως την λένε..Νατάσα? Σίγα την  γκόμενα.."

ΟΡΙΣΤΕ ΜΑΣ?

Πετάγομαι πάνω και τον πιάνω απο το μπλουζάκι του. 

"ΤΙ .ΠΟΤΕ .ΚΑΙ ΞΕΡΝΑ ΤΑ ΟΛΑ"

"Σιγά ρε φιλαράκι. Ήρεμα"

Καλά πλάκα μου κάνει?

"Μίλα. ΤΩΡΑ"

"Εμ..πριν τρεις μέρες τον είδα να τον έχει από κοντά και μετά την είδα πάνω στην μηχανή του. Λογικά ..δηλαδή μπορεί και να μην-"

"Α ΤΟ ΚΑΘΑΡΜΑ! ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΗΔΗΞΕ!"

Τον βλέπω να οπισθοχωρεί από κοντά μου τρομαγμένος. Υποθέτω μου έχει γυρίσει το μάτι. 

"Σκέψου καλά Στέφαν. Όταν τους είδες ήρθες μετά σπίτι? άκουσες κανένα ντιλίβερι να έρχεται? τις ταίζει πίτσα πρώτα!"

"Εμ.." ανασηκώνει τους ώμους και προσπαθεί να θυμηθεί.

Και υποτίθεται οτι τον παρακολουθεί! σε μάπα λυκάνθρωπο έχω πέσει.

"ΘΥΜΗΣΟΥ ΚΑΛΕ ΚΑΙΓΕΤΑΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΜΑΣ ΕΔΩ"

"Μην με αγχώνεις!"

Λέει ταραγμενος και τον βλέπω να πιέζει το μυαλό του .

"Θυμήθηκες?" λέω πάνω απο το κεφάλι του έτοιμη να του γυρίσω σφαλιάρα. Και με δούλεψε, και με κορόιδεψε και με χρησιμοποιησε και δεν θυμάται να μου πει βασικά πράγματα!

"Ε δεν θυμάμαι!"

"Τέλοσπαντων. Δεν με νοιάζει"

Έχει χάρη που  τρέχει  ο χρόνος και έχω ένα κάρο δουλειές να κάνω. 

Αλλά θα το ανακαλύψωωωωωω κι αυτό

"Εγώ πάντως θα φύγω ταξίδι. Να κάνει οτι θέλει ο Δημήτρης. Έχω και σοβαρά πράγματα να σκεφτώ"

"Όπως?"

"όπως οτι η μαμά μου είναι άρρωστη πολύ και θα πάω στο χωριό"

"Τι λες ρε μπρο?"μου χτυπά μια μπουνιά φιλική συμπαράστασης στον ώμο και παραπατάω

"Γι αυτό μην με παρεις τηλέφωνα και μην με ψαξεις για μια εβδομάδα. Θα την έχουν στο..στο..ακτινολογικό για μια εβδομάδα και..και δεν επιτρέπονται τα τηλέφωνα!" λέω σοβαρά και γνέφει το κεφάλι του

"Ναι..ναι.."

Νέξινος.

Πάει και αυτός.

Τσεκ!

Εν τω μεταξύ ααααχ αν τον πιάσω στα χέρια μου τον σαβουρογάμη! το ακράτητο έχει! θα μου τον μαγαρίσουν όλες μέχρι να τον παντρευτώ.

Παίρνω το σακίδιο μου και γλιστράω σαν αίλουρος από το κτίριο για να μην πετύχω κανένα Δημήτρη.

Το τελευταίο βήμα.

Κοιτάω τα ρούχα μου . 

Πάσχω από αμφίεση. Πρέπει να με αλλάξω. Θέλω να πω είμαι ντετέκτιβ σε επιχείρηση κατασκοπείας λυκανθρωπων. Δεν μπορώ να είμαι με ένα τζην και τα μαλλιά μου κοτσίδα. Θέλω κάτι πιο Μάτα Χάρι κατάσταση.

Βγάζω τα λεφτά μου.

Μμμ..

Κάποια χρήματα πρέπει να τα κρατήσω για το ταξίδι. Έχω κάνει τοστάκια για πέντε μέρες αλλά μετά υποθέτω θα πεινάω. Θα πρέπει να αγοράσω ενδεχομένως και απο εκεί φαγητό αν δεν θέλω να πέσω κάτω απο την πείνα. Αν εξαιρέσω λοιπόν τα χρήματα για δυο ψωμια του ενός κιλού..και ίσως μια τυρόπιτα...άντε και κανά νερό..μου μένουν...

μμ...κάτι μου μένει .

Καβαλάω το ποδήλατο και πάω με ταχύτητα αστραπής  σε μαγαζί με αθλητικά. Κοιτάω γύρω μου και εντοπίζω ένα ξανθό κοντούλη.

"Εσύ!" του φωνάζω ευγενικά και του κάνω νόημα να με εξυπηρετήσει. 

"Κουνήσου καλέ! έχω και δουλειές!" τον παροτρύνω ενώ το ύφος του είναι πολύ αγενέστατο. 

Κάνω πως δεν το βλέπω.Χάθηκαν οι καλοί πωλητές στις μέρες μας.

"Λοιπόν , θέλω κατι κολλητό, κάτι μαύρο, κάτι ολόσωμο, κάτι..κάτι σαν κατ γουμαν κατάσταση..ξέρεις αυτή που τα έπρηζε στον μπάτμαν αλλά την είχε και καψούρα κατά βάθος"

Με κοιτά απο πάνω ως κάτω.

"Σμολ. Τελείωνε!"

"Έφτασεεε.." μου λέει και χαμογελώ. Όλα πάνε τέλεια. Χαρά!

Κάνει λίγη ώρα και μου φέρνει..

"Είναι ποδηλατικά ρούχα Nike και είναι ισοθερμικά και-"

"Πολλά λες" τον κόβω και τα βουτάω . "Δοκιμαστήριο!"

Μου δείχνει το παραβάν στο βάθος. Βγάζω τα ρούχα μου και φοράω την στολή η οποία κολλάει πάνω στο σώμα μου. Δείχνει πολύ επαγγελματική γι αυτό που την θέλω.

Βγάζω το κεφάλι έξω

"Σκουφάκι μαύρο?απο εκείνα που μόνο τα μάτια φαίνονται? απο εκείνα που φορούν οι ληστές στις ληστείες?κατάλαβες ποιά?"

"Εεε να δω"

Βγαίνω έξω και πάω απο πίσω του και του αρπάζω το σκουφί απο τα χέρια. "άψογο"

Και ενώ το δοκιμάζω ο τύπος με κοιτά σαν χαμένος απο πάνω ως κάτω

"Οοοοπ" λέει ξαφνιασμένος χωρίς να πάρει τα μάτια του απο το σώμα μου

"Είμαι εντάξει? Το νούμερο μου δεν είναι?"

Λέω με γνήσια απορία ενώ δοκιμάζω το σκουφί

"Εργαλείο είσαι"

Ορίστε?

.......

Καβαλάω ποδήλατο και πάω στα οπτικά. Βάζω φακούς επαφής και αγοράζω και μαύρα γυαλιά ηλίου.

Ρε είμαι πολύ γαμάτη!αλήθεια ! φιλάω και σταυρό!

Με φτύνω να μην με ματιάξω και πάω κομμωτήριο.

Ο κομμωτής νιώθω οτι παθαίνει μια μίνι κρίση πανικού. Κρατά τα μαλλιά μου λες και είναι-

"Ποιό είναι το πρόβλημα?" του λέω αγανακτισμένη.Μια ώρα τα κοιτάει λες και δεν έχει δει ξανά μαλλιά στην ζωή του.

"Κόψτα καρέ, βάψτα κόκκινα"

Νομίζω οτι δεν θα αναγνωρίζομαι έτσι! 

"Τα μαλλιά σου είναι φρίκη...απο πίσω έχουν γίνει τζίβες..δεν ξεμπερδεύονται..χτενίζεσαι ποτέ?"

Λεπτομέρειες..

...................

Τρεις ώρες μετά

Σε λίγο νυχτώνει. Το μόνο που μου μένει είναι να τρυπώσω στην νταλίκα. Έχω βγάλει αντικλείδι , άρα μπορώ να μπω εγκαίρως και να-

"Τι μουνάρα είσαι εσύ!"

Γυρίζω και κοιτάω ένα τύπο γύρω στα εικοσιπέντε

Είναι ωραίος. Όχι σαν τον Δημήτρη.

Κοιτάω πίσω μου . Δεν υπάρχει άλλη στο δρόμο

Συγνώμη..σε μένα το είπε?

"Σε σενα το λέω. Την κοκκινομαλλα "

Καθρεπτίζομαι στην τζαμαρία μιας βιτρίνας. Τα μαλλιά μου είναι ένα αυστηρό καρέ . Λαμπυρίζουν κόκκινα σαν φωτιά στις τελευταίες αχτίδες του ηλιοβασιλέματος. 

Χαμογελάω.

Είμαι ωραία βασικά.

Αν και πριν ήμουν σαφέστατη πιο ωραια αλλά για χάρη της επιχείρησης την έκανα την ανατροπή

Κατεβάζω τα γυαλιά ηλίου μου και τον κοιτάω αυστηρά

"Βλάκα" του λεω ψαρωτικά και με στυλ και ξανακοιτιέμαι στην βιτρίνα.

Καλά εε ! είμαι πολύ ζόρικια λέμε!

..............

Επίσης! Κύριες και Κύριοι!!! Τα τα τα ταν!Το σχέδιο μπαίνει σε πλήρη εφαρμογή! 

.............................

Απο σήμερα και για δυο εβδομαδες θα δουλεύω απο το σπίτι, αρα θα ανεβάζω συχνά, φιλιά και καλημέρεεεες