Το επόμενο πρωί το ξυπνητήρι της ήχησε στις επτά και τέταρτο και άρχισε να ετοιμάζεται για την δουλειά της . Την πρώτη της μέρα . Φόρεσε την μαυρη στενή της φούστα που αναδείκνυε υπέροχα τις καμπύλες της και το μαυρο see-through πουκαμισο της . Χτενισε το μαλλί της και ήταν πανέτοιμη για την καινουρια της αρχή .

Στις οχτώ ακριβώς είχε φτάσει στα γραφεία της εταιρείας . Χαιρέτησε μερικούς υπαλλήλους που δεν γνώριζε ακόμη και ανεβηκε στον τέταρτο όροφο .

«Καλημέρα!»αναφώνησε στην γραμματέα που είχε μαθει πως το όνομα της ήταν Χριστίνα .

«Καλώς την ! Πέρασε στο γραφείο του Γεωργοπούλου , σε περιμένει !»της χαμογέλασε και εκείνη αμέσως προχώρησε προς την πόρτα που την είχε οδηγήσει και χθες η Χριστίνα . Χτύπησε δειλά δειλά και της έδωσε την άδεια να εισέλθει .

«Καλημέρα κυριε Γεωργοπουλε !»χαμογέλασε και εκείνος την επεξεργάστηκε από πάνω μέχρι κάτω .

«Μπορείς να με αποκαλείς και Γιωργο !»της είπε και εκείνη χαμογέλασε αμήχανα . «Θέλω να έχω οικειότητα με τους συνεργάτες μου !»της ανακοίνωσε .

«Θα το προσπαθήσω !»γέλασε .

«Όπως νομίζεις ! Λοιπόν Ίριδα δεν θέλω να αγχώνεσαι . Η Χριστίνα θα σε ενημερώσει σχετικά με την πολιτική της εταιρείας μας . Εγώ το μόνο που θέλω από εσένα είναι πρωτοποριακές ιδέες , ωραίο λόγο και έξυπνες σκέψεις !»της ανακοίνωσε .

«Θα προσπάθησω να τα συνδυάσω όλα σε ένα !»του απάντησε .

«Βλέπω ξεκινάμε πολύ καλά !»της είπε ως κοπλιμέντο . «Εμείς έχουμε το πλεονέκτημα να προωθούμε τις διαφημίσεις μας και γενικότερα τα προϊόντα που παρέχουμε χαρη στους χορηγούς μας ! Έχουμε την τυχη να συνεργαζόμαστε με τον μεγαλύτερο επιχειρηματία της χώρας , το κύριο Δημήτρη Κατση . Όπως καταλαβαίνεις ...» τον διέκοψε .

«Τον Κατση είπατε ;» Ρώτησε και η καρδια της έχανε χτύπους κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε .

«Ακριβώς ! Τον μεγαλύτερο επιχειρηματία της χώρας ! Είμαι σίγουρος πως τον ξέρεις !»της είπε . Τα είχα τέσσερα χρόνια με τον γιο του λες να μην τον ξέρω !

«Ναι φυσικά τον έχω ακουστά !»αρκέστηκε να αναφέρει . Κρύος ιδρώτας την έλουσε . Ποτέ του δεν την είχε συμπαθήσει εκείνος ο άνθρωπος . Γι αυτό και οι συναντήσεις τους ήταν μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού.

«Αυτά είναι δικά μου προβλήματα ! Από εσένα τις ιδέες θέλω !»της χαμογέλασε και σηκώθηκε από την καρέκλα του . «Λοιπόν ! Πάμε να σου δείξω το γραφείο σου ;»την ρώτησε και εκείνη έγνεψε καταφατικά ακολουθώντας τα βήματα του . Προχώρησαν στον διάδρομο , πέρασαν μπροστά από το γραφείο της Χριστίνας και έστριψαν δεξιά . Εκεί υπήρχε μια ξύλινη πόρτα . Η μοναδική στην χώρο . Την άνοιξε και της έκανε νόημα να περάσει πρώτη . Το βλέμμα της πάγωσε . Ένα τεράστιο γραφείο μόνο δικό της και πλήρως εξοπλισμένο .

«Σου αρέσει ;»την ρώτησε εκείνος .

«Δεν έχω λόγια να το περιγράψω !»άφησε ένα πνιχτο γελακι . «Σας ευχαριστώ πολύ κυριε Γεωργοπουλε ...» και αμέσως έκανε την διόρθωση . «Γιωργο !»αναφώνησε και εκείνος της χαμογελάσε .

«Λοιπόν Ίριδα εγώ σε αφήνω ! Θα σου στείλω την Χριστίνα να σε κατατοπίσει ! Καλή αρχή λοιπόν !»της ευχήθηκε και έφυγε από τον χώρο . Για αρκετά λεπτά περιεργαζονταν τον χώρο γύρω της . Δεν μπορούσε να πίστεψει πως όλο αυτό το γραφείο , με τις βιβλιοθήκες και τα αμέτρητα δημοσιογραφικά βιβλία ήταν δικο της και μόνο δικό της . Η πρώτη μέρα κύλησε ήρεμα , η Χριστίνα της έδειξε τα πάντα που χρειαζόταν να ξέρει και της ανέθεσε την νέα της εργασία . Ένα πρότζεκτ με θέμα την γυναικεία υπέροχη ! Ακριβώς του στοιχείου της . Ήδη παρέδωσε μερικές ιδέες και περίμενε την απόφαση του Γεωργοπούλου .

«Χριστίνα μπορώ να σε ρωτήσω κάτι ;»Ρώτησε καθώς ετοιμαζόταν να φύγει από το γραφείο .

«Βεβαίως ότι θέλεις !»της είπε εκείνη .

«Εμαθα πως ένας από τους χορηγούς της εταιρείας είναι ο Κατσής ! Ο Δημήτρης Κατσής !»επισήμανε .

«Ναι σωστά !»είπε η κοπέλα.

«Αν θυμάμαι καλά , έχει και έναν γιο ! Ασχολείται και εκείνος με τις επιχειρήσεις του πατέρα του ;»ρώτησε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε .

«Σπάνια . Όταν δεν μπορεί ο κύριος Δημήτρης τον εκπροσωπεί ο γιος του αλλά δεν φαίνεται να είναι μέσα στα πράγματα ! Δεν είναι γνωστής των πραγμάτων !»την ενημέρωσε και εκείνη κούνησε το κεφάλι της .

«Μάλιστα ! Σε ευχαριστώ Χριστίνα ! Καλή συνέχεια !»της είπε και έφυγε από τον χώρο. 

«Καλή συνέχεια και σε εσένα κοπέλα μου !»είπε με την σειρά της . Καθώς μπήκε στο ασανσέρ του ορόφου έβγαλε το κινητό της και κάλεσε αμέσως την κολλητή της φίλη την Μελινα . Παιδικές φίλες και τώρα που η Μελινα είχε αποκτήσει παιδί , είχε ζητήσει από την Ίριδα να γίνει η πνευματική του μητέρα όπως και έγινε .

«Αγάπη μου !»αναφώνησε .

«Που είσαι φιλενάδα μου ; Ποσό μου ελειψες ;»ανακοίνωσε η Μελινα από την άλλη άκρη της γραμμής .

«Χαθήκαμε , έχεις δίκιο !»επισήμανε . «Έχεις χρόνο να πιούμε ένα καφεδάκι μηπως ;»την ρώτησε και η Μελινα της είπε πως είχε να πάει την μικρή της κόρη στον παιδιάτρο για τον καθιερωμένο εμβολιασμό όμως της υποσχέθηκε μόλις βρει χρόνο να της τηλεφωνήσει .

«Έγινε Μελινακι μου , να μου φιλήσεις το ζουζουνακι μου !»της είπε και τερματησαν την κλήση . Το ασανσέρ έφτασε στο ισόγειο . Οι πόρτες άνοιξαν και το θέαμα την καθήλωσε στην θέση της .

«Ορεστη ;»είπε και τα μάτια της έγιναν υγρά στο δευτερόλεπτο .

«Ίριδα τι κανείς εσυ εδώ ;»της είπε εκείνος ψυχρά . Είχαν περάσει δυο χρόνια από την τελευταία φορά που τον είχε δει. Δεν μπορούσε να του μιλήσει , τον εσμπρωξε και τον προσπέρασε αφήνοντας τα δάκρυα της να ξεχυθούν . Πάνω που έκανε το πρώτο βήμα να ευτυχήσει αυτος ο άντρας εμφανίζεται ξανά στην ζωή της με έναν τόσο απρόσμενο τρόπο. Μπήκε στο μικρό της αυτοκίνητο και έκλαιγε με λυγμούς .

«ΓΙΑΤΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕΣ ΠΑΛΙ ΓΑΜΩΤΟ !»μονολογούσε τσιρίζοντας και χτυπώντας τα χέρια της στο τιμόνι . «ΤΙ ΘΕΣ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ;»έλεγε και ξανά έλεγε . Πάτησε γκάζι και ξεκίνησε να οδηγεί απρόσεκτα και γρήγορα στους δρόμους της Αθήνας . Κορναρίσματα από όλα τα αυτοκίνητα εκείνη όμως δεν ενιωθε τίποτα και δεν άκουγε τίποτα . Ήθελε να ξεσπάσει και αυτή την στιγμή μπορούσε να το κάνει μόνο με την οδήγηση. Έφτασε στο πατρικό της και χτύπησε με μανια την πόρτα του πατέρα της.

«Ίριδα τι έπαθες ;»την κοίταξε έντρομος καθώς η εικόνα της ήταν τόσο διαφορετική από αυτή που είχε δείξει χθες .

«Μπαμπά !»είπε και έπεσε στην αγκαλιά του . «Ο Ορεστης !»Ψελισσε μέσα από τους λυγμούς της .

«Θα τον σκοτώσω !»φώναξε χωρίς καν να ξέρει τι συνέβαινε .

«Ο πατέρα τους συνεργάζεται με την εταιρεία του Γεωργοπούλου .»του εξηγούσε . «Και σήμερα καθώς έφευγα έπεσα πάνω στον Ορεστη !»ομολόγησε και ξέσπασε σε τρανταχτους λυγμούς .

«Δουλεύει εκεί ;»την ρώτησε ανήσυχα .

«Όχι ! Εκπροσωπεί τον πατέρα του μερικές φορές μου είπε η γραμματέας του Γεωργοπούλου . Μπαμπά τι θα κάνω ; Δεν μπορώ να δουλεύω με αυτόν εκεί !»του είπε κλαίγοντας .

«Φύγε τότε !»της είπε απλά και ξεκάθαρα .

«Ούτε αυτό μπορώ να το κάνω μπαμπά . Χρειάζομαι τα λεφτα , χρειάζομαι την εμπειρία ...» του εξήγησε .

«Θα τα καταφέρεις ! Δεν τον έχεις ανάγκη ! Κανέναν δεν έχεις ! Ξέχασε τον . Έκανε την ζωή του και εσυ θα κανείς την δίκη σου !»της είπε με κάθε ίχνος λογικής .

«Δεν μπορώ ...» ψελισσε με παράπονο και έπεσε στην αγκαλιά του .

«Η δικιά μου η κόρη δεν ξέρει τι σημαίνει δεν μπορώ ! Είσαι πιο δυνατή από όσο νομίζεις . Δεν θα αφήσεις εκείνον τον ξεφτιλισμένο να σε επηρεάζει !»της είπε ξανά και εκείνη προσπάθησε να βρει το θάρρος να τον αντιμετωπίσει .

«Έχεις δίκιο μπαμπά ! Θα τον κάνω να πληρώσει !»του είπε με μίσος .

«Δεν θα ασχοληθείς καν ! Θα κανείς την δουλειά σου στο γραφείο και θα γυρνάς σπίτι !»της είπε .

«Αχ μπαμπά ! Γιατί σε εμένα όλα αυτά ...»αναφώνησε

«Γιατί όλα αυτά σε κάνουν δυνατή !» Της είπε και την έσφιξε στην αγκαλιά του . Πονούσε για την κόρη του όμως έπρεπε να της δώσει δύναμη και κίνητρα για να συνεχίσει . Και θα το έκανε ...