Η ίριδα στεκοταν σε αναμμένα κάρβουνα . Ανησυχούσε για το παιδί και δεν ήθελε να διανοηθεί το ενδεχόμενο να τραυματιστεί η ψυχολογία του από την αποκάλυψη της αλήθειας καθώς θα έφερε και εκείνη μερίδιο ευθύνης . Η τουλάχιστον έτσι θα ενιωθε . Άκουσε τα κλειδιά στην πόρτα και τινάχτηκε όρθια από το καθιστικό . Ο Ορεστης προσπαθούσε να εισέλθει στο σπίτι με τα κλειδιά που η ίδια του είχε δώσει . Με λίγη δυσκολία άνοιξε την πόρτα .

«Ορεστη !»φώναξε ανήσυχα και προχώρησε γρήγορα προς το μέρος του σφίγγοντας τον στην αγκαλιά της . «Πες μου ; Τι έγινε ;»τον πλημμύρισε με ερωτήσεις .

«Όλα καλά μωρό μου ! Ο Δημήτρης αντέδρασε σαν ώριμο παιδί !»της είπε συνοπτικά και ένιωσε την καρδια της να επιστρέφει στην θέση της .

«Είχα πολύ άγχος !»παραδέχτηκε . «Φοβόμουν μηπως ...» την διέκοψε .

«Σσς τίποτα δεν έγινε ! Πλέον δεν με σταματάει κανείς και τίποτα !»της είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο χωρίς να αφήνει λεπτό τα μάτια της . «Σ'αγαπω !»της ψιθύρισε στο τέλος και η Ίριδα έκλεισε ασυναίσθητα τα μάτια της . Πόσες φορές το είχε ακούσει στο παρελθόν ; Πλέον δεν της έλεγε τίποτα αυτή η λέξη ! Ήταν απλά μια ασήμαντη φράση . Ήθελε πράξεις και όχι λόγια . Και απλά περίμενε ... Δεν του απάντησε ! Απλά αρκέστηκε σε ένα γλυκό φιλί .

«Μωρό μου πρέπει να πάω μέχρι την εταιρεία ! Έχω κάτι εκρεμμοτητες !»της είπε βάζοντας πίσω από το αφτι της μια τούφα από τα μαλλιά της .

«Θα έρθω και εγώ μαζί σου !»του απάντησε και εκείνος στένεψε τα φρύδια του απορημένος . «Δεν έχω υπογράψει την απόλυση μου !»του εξήγησε με ένα ειρωνικό μειδιασμα .

«Συγγνωμη που δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό !»της είπε απολογητικά .

«Και να μπορούσες δεν θα το ήθελα ! Έχω και μια αξιοπρέπεια Ορεστη , δεν δέχομαι να τους προσφέρω την πίτα ολόκληρη και να μου γυρίζουν το ταψί άδειο !»έκανε μια παραλλαγή της γνωστής παροιμίας . «Θα βρεθεί κάτι καλύτερο !»είπε με αισιοδοξία .

«Είσαι αξιοθαύμαστο πλάσμα !»της είπε περήφανα χαζεύοντας το πρόσωπο της.

«Τίποτα περισσότερο από μια απλή γυναίκα δεν είμαι !»του είπε χαμογελώντας άχνα .

«Κανείς πολύ μεγάλο λάθος !»επέμεινε .

«Εντάξει Ορεστη μου ! Ας ετοιμαστούμε όμως τώρα !»απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του και έτρεξε στο υπνοδωμάτιο της για να βρει ένα σετ ρούχα και παπούτσια . Προτίμησε το πλεκτό μαυρο φόρεμα της και τις ψηλές μέχρι το γόνατο cowboy μπότες της . Το απόλυτο θηλυκό ! Το στόμα του Ορεστη μόλις την αντίκρυσε έφτασε μέχρι το πάτωμα .

«Δεν πρόκειται να σε αφήσω να έρθεις έτσι !»της είπε δείχνοντας την με τον δείκτη του .

«Πως έτσι ; Τι έχω ;»απόρησε κοιτάζοντας τον εαυτό της στον τετράγωνο καθρέφτη που κοσμούσε το πίσω μέρος της τραπεζαρίας .

«Έχεις ότι ψάχνει ένας άντρας για να δημιούργησει περίεργες σκέψεις στο μυαλό του !»της απάντησε με νόημα και την έκανε να γελάσει .

«Και τι σε νοιάζει ! Έτσι και αλλιώς μόνο εσυ έχεις την χαρη να κανείς αυτές τις σκέψεις πραγματικότητα !»του έκλεισε το μάτι προσπερνώντας τον για να φορέσει το παλτό της .

«Έξυπνο το κορίτσι μου !»γύρισε την πλάτη του για να την επαναφέρει στο οπτικό του πεδίο . «Αλλά δεν γουστάρω να σε λιγουρευονται όλοι οι μαλακες !»επανέλαβε .

«Δε κοιτάνε όλοι οι άντρες εμένα Ορεστη !»Γρυλισε και άρπαξε τα κλειδία της BMW του . Εκείνος τα έχασε .

«Τι νομίζεις πως κανείς ;»της είπε με βραχνή φωνή στριμώχνοντας της πάνω στην εξώπορτα .

«Θα οδηγήσω !»του είπε με θάρρος .

«Κάνω πως δεν το άκουσα αυτό !»ξεροβηξε και τα χείλη του επιτέθηκαν στα δικά της . Ευτυχώς δεν εβαλα το κόκκινο το κραγιόν ! Σκέφτηκε

«Όχι μωρό μου ! Το άκουσες !»του χαμογέλασε πονηρά σπάζοντας το φιλί του .

«Ξέχασε το !»της είπε σοβαρά .

«Είμαι καλή οδηγός ...» απάντησε ναζιαρικα και πάνω που νόμιζε ότι τον λύγισε της άρπαξε απότομα τα κλειδιά από τα χέρια .

«Μια άλλη φορά ίσως !»την φίλησε πεταχτά και άνοιξε την πόρτα τραβώντας την από το χέρι . Η ίριδα είχε θυμώσει μαζί του αλλά ήξερε πως σε λίγα λεπτά όλα θα ήταν όπως πριν ! Μελι γάλα .

Τον ακολούθησε μέχρι την έξοδο της πολυκατοικίας και εκείνος της άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού με ένα τεράστιο χαμόγελο που θα μπορούσε να δει κανεις πάνω του γραμμένη την φράση «έχασες !» . Βεβαιώθηκε ότι βολεύτηκε στο κάθισμα και της έκλεισε την πόρτα ενώ στην συνέχεια επιβιβάστηκε στην θέση του οδηγού . Σε όλη την διαδρομή της έριχνε κλέφτες ματιες .

«Τι θα γίνει τώρα ; Θα είσαι μουτρωμενη όλη την ημέρα !»παραπονέθηκε και το χέρι του άφησε τον λεβιέ και έπιασε το γυμνό της μπούτι .

«Ας με άφηνες να οδηγήσω !»του είπε με πείσμα .

«Γιατί τέτοια μανια να οδηγήσεις το αυτοκίνητο μου ;»την ρώτησε χωρίς να πέρνει το βλέμμα του από τον δρόμο .

«Δεν έχει επειδή ! Απλά θέλω ...» του απάντησε απότομα .

«Τότε πρέπει να διεκδικήσεις τα θέλω σου !»Μειδιασε . Έτσι είσαι Ορεστη ; Παιχνιδάκια θέλεις πάλι ;

«Δεν γνωρίζω τον τρόπο κυριε Κατση !»μπήκε κατευθείαν στο νόημα και εκείνος γέλασε δυνατά .

«Έλα που δεν ξέρεις ...» την πείραξε και εκείνη αναστέναξε ελαφρά.

«Δεν ξέρω σας λέω !»επέμεινε ναζιαρικα .

«Θα φροντίσω να σας μάθω το βράδυ δεσποινίς Παπαδόπουλου !»της απάντησε . Το αυτοκίνητο σταμάτησε απότομα και η Ίριδα έβγαλε την ζώνη της . Κατέβηκε από το όχημα και οπλίστηκε με θάρρος για κάθε ενδεχόμενο . Ο Ορεστης την έπιασε από την μέση και μαζί προχώρησαν μέχρι τον όροφο που στέγαζε τα γραφεία .

«Καλώς τα παιδιά !»αναφώνησε χαρούμενη η Χριστίνα . «Ίριδα τι ευχάριστο να σε έχουμε πίσω !»χάρηκε άδικα . Δεν ήξερε ότι απλά είχε έρθει να οριστικοποιήσει την απόλυση της .

«Όχι Χριστίνα μου ! Δεν επέστρεψα στην δουλειά ! Την πράξη απόλυσης ηρθα να υπογράψω !»την ενημέρωσε και ένα θλιμμένο βλέμμα ζωγράφισε το πρόσωπο της γραμματέος .

«Ίριδα περνά από το γραφείο μου μόλις τελειώσεις με τον Γιωργο !»της είπε σιγάνα ο Ορεστης και εκείνη κούνησε το κεφάλι της καταφατικά .

«Χριστίνα ο Γιώργος είναι μέσα ;»ρώτησε δείχνοντας με το χέρι της το γραφείο του . Η κοπέλα εγνευσε καταφατικά και η ίριδα δίχως να χάνει χρόνο χτυπήσε την πόρτα του .

«Περάστε !»η βαριά φωνή του . Άνοιξε και εισέβαλε στον χώρο . Ο ήχος του τακούνιου ήχησε στα αφτια του και αμέσως σήκωσε τα μάτια του για να αντικρίσει μια τελειως διαφορετική γυναίκα .

«Δεν σε περίμενα !»της χαμογέλασε και της έδειξε την καρέκλα μπροστά από το γραφειο του για να καθίσει .

«Δεν μου αρέσει να αφήνω εκρεμμοτητες !»του απάντησε ψυχρά και κάθισε απέναντι του τραβώντας το φόρεμα της προτού.

«Ίριδα ξέρω...» σήκωσε ψηλά την παλάμη της .

«Την πράξη απόλυσης Γιωργο !»επέμεινε στον ίδιο τόνο και εκείνος ένιωσε περίεργα με την στάση της .

«Δεν ήταν δίκη μου η απόφαση και το ξέρεις !»τόνισε .

«Γιωργο αν θυμάμαι καλά ο Κατσής έχεις το 20% της εταιρείες . Και από μαθηματικής απόψεως και μόνο το 80% είναι αρκετά μεγαλύτερο από το 20% . Όποτε δεν θέλω να σκεφτώ με τι μέσα επηρεάστηκε κάτι τόσο επιστημονικά αποδεδειγμένο !»του απάντησε σοβαρά .

«Ας μην εμπλεκες με τον γιο του Ίριδα !»της απάντησε αφήνοντας την έκπληκτη . Πως το είχε μαθει ; Βέβαια ... ο κόσμος είχε βουηξει !

«Επηρεάσε την δουλειά μου η σχέση μου με τον Ορεστη ;»υιοθέτησε ένα σοβαρο βλέμμα και τον κάρφωσε στα μάτια . «Απάντησε μου !»ύψωσε τον τόνο της φωνής της .

«Όχι !»ξεφυσηξε . «Ακόμη ...» πρόσθεσε στην συνέχεια κάνοντας τον θυμό να αναβλύσει από μέσα της .

«Ξέρεις κάτι Γιωργο ! Δεν πρόκειται να ασχοληθώ άλλο ! Στο διάολο και εσυ και η εταιρείας σου και ο Κατσής και τα λεφτα του !»ξέσπασε και οι φωνές της πλημμύρισαν όλο τον όροφο . Ο Ορεστης εισέβαλε αμέσως στο γραφείο του Γιώργου μόλις άκουσε της φωνές της .

«Φύγε Ορεστη !»του φώναξε πάνω στα νεύρα της . «Να μην νομίζουν κιόλας ότι με υπερασπίζεται ο γιος του Κατση ! Σωστά Γιωργο ;»κάγχασε . «Φέρε την πραξη απόλυσης να τελειώνουμε !»Πέρασε τα χέρια της μέσα από τα μαλλιά της με μια διάχυτη νευρικότητα .

«Θα αποζημιώθεις , δεν θα σε αφήσω έτσι !»επισήμανε το πρώην αφεντικό της .

«Δεν θέλω τίποτα ! Σε ευχαριστώ για την γενναιοδωρία σου !»έβαλε την υπογραφή της και έφυγε δυναμικά από το γραφείο του με τον Ορεστη να ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα στον Γιωργο και έπειτα να ακολουθεί την Ίριδα .

«Μωρό μου !»ψιθύρισε και την έκλεισε στην αγκαλιά του απότομα . Η ένταση της στιγμής την είχε επηρεάσει ...

«Ορεστη θα γυρίσω σπίτι ! Θα σε περιμένω μόλις τελειώσεις !»του ψιθύρισε καθώς προσπαθούσε να ηρεμήσει τα νεύρα της .

«Πάρε το αυτοκίνητο μου ! Μην περπατήσεις ως εκεί !»της είπε και η καρδια της έσπασε . Πριν δεν το διανοούνταν να της παραχωρήσει το αυτοκίνητο του και τώρα της το έδινε χωρίς δεύτερη σκέψη .

«Δεν είναι ανάγκη ! Θέλω να ξεσκασω !»του χαμογέλασε γλυκά Και έκανε να φύγει από κοντά του αφήνοντας πρώτα ένα φίλι στα χείλη του

«Βρε βρε το ζευγαράκι ...!» γύρισαν για να αντικρούσουν τον Δημήτρη Κατση ! Αγέρωχο να στέκει μπροστά τους .