Άνοιξε τα μάτια της . Ο ήλιο εισέβαλε βίαια στο δωμάτιο της προκαλώντας της μια σχετική ενόχληση στα μάτια τα οποία σύντομα άνοιξαν διάπλατα . Με τα χέρια της έψαξε τον Ορεστη γύρω της όμως εκείνος άφαντος .

Αν έφυγε ...

Δεν έχει επιστροφή ...

Σηκώθηκε έξαλλη από την κρεβατοκάμαρα της και άνοιξε την πόρτα . Σιωπή στον υπόλοιπο χώρο του σπιτιού .

«Ορεστη ;»φώναξε διστακτικά και η καρδια της έτρεμε στην ιδέα ότι είχε φύγει .

«Ξύπνησες μωρό μου ;»ακούστηκε η μελωδική φωνή του από την κουζίνα . Προχώρησε προς εκεί και το θέαμα την άφησε έκπληκτη . Ο Ορεστης ημίγυμνος , φορώντας μόνο το μαυρο παντελόνι της πιτζαμας του και μια πόδια δεμένη γύρω από την μέση του . Δεν μπορεσε να συγκρατήσει τα γελια της και ξέσπασε δυνατά .

«Γιατί γελάς ρε μωρό μου ;»την ρώτησε δήθεν ενοχλημένος .

«Τι είναι όλα αυτά ! Δεν υπήρχε περίπτωση να το πιστέψω αν δεν το έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια !»αναφώνησε μέσα από τα χαχάνητα της που πλέον είχαν ηρεμήσει .

«Ήθελα απλά να σου φτιάξω πρωινό αλλά είσαι τόσο άπληστη γυναίκα που θα τιμωρηθείς !»την πείραξε φιλώντας απαλά τα χείλη της . Την άναβε κάθε φορά που της μιλούσε αινιγματικά καθώς ήξερε ότι στο κρεβάτι θα ήταν άλλος άνθρωπος . Αυτος ο άντρας της έβγαζε συναισθήματα που κανένας και ποτέ δεν κατάφερε .

«Σας ζήτω συγγνωμη κυριε Κατση !»του απάντησε ναζιαρικα και το βλέμμα του την κάρφωσε απειλητικά .

«Κάτσε να φας !»την πρόσταξε προκειμένου να συγκρατήσει τις ορμές του. Η ίριδα του χαμογέλασε και πλησίασε την καφετιέρα προσθέτοντας στην κούπα της λίγο από τον καυτό γαλλικό που είχε ετοιμάσει ο Ορεστης ενώ έπειτα κάθισε στην καρέκλα απολαμβάνοντας τα χρώματα και τις μυρωδιές των όσων είχε προσπαθήσει να μαγειρέψει χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία . «Στο πιάτο που έχεις μπροστά σου έχει μια αποτυχημένη ομελέτα όποτε καλύτερα να φας το τοστακι που είναι ακίνδυνο !»της είπε γελώντας και παραλίγο να πνιγεί με την γουλιά του καφέ που είχε ρουφήξει προ ολίγου .

«Θες να με πεθάνεις ;»του φώναξε βηχωντας ελαφρώς .

«Σταματά να μιλάς και τρώγε !»την διέταξε και κάθισε απέναντι της . Η κοπέλα έκοψε μια γερή μπουκιά από το τοστ της δείχνοντας να το απολαμβάνει. Το ίδιο βέβαια δεν συνέβη και με την καμμένη ομελέτα .

«Χάλια ε ;»την ρώτησε μόλις είδε την περίεργη έκφραση που σχηματίστηκε στο πρόσωπο της .

«Όχι μωρό μου ! Τέλεια είναι !»του είπε ομως εκείνος ήταν σίγουρος για το ψέμα της .

«Και ψεύδεσαι ... διπλή η τιμωρία σου !»Ψελισσε και ένας αναστεναγμός της ξέφυγε .

«Σταματά Ορεστη !»φώναξε . «Και ντυσου πρέπει να πάμε στην εταιρεία !»τον σκουντηξε από τον ώμο και έτρεξε στο δωμάτιο της να ντυθεί . Σε λιγότερο από μισή ώρα είχαν καταφτάσει στην εταιρεία με το αυτοκίνητο του Ορεστη .

«Ήταν λάθος να έρθουμε μαζί . Θα μας δουν και θα μας σχολιάζουν !»διαμαρτυρήθηκε καθώς προχωρούσε πίσω του με μεγάλα βήματα για να τον φτάσει .

«Καρφί δεν μου καίγεται ! Ας πουν ότι θέλουν . Θα το μάθουν έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή !»της είπε με τόση σίγουρη που η καρδια της έλιωσε . Για πρώτη φορά της έδωσε ένδειξη ότι θέλει να είναι μαζί και δεν τον νοιάζει κανείς και τίποτα . Δεν θα έπεφτε έξω αυτή την φορά ! Ο Ορεστης της δεν θα την πληγώσει ...

«Ορεστη ...»είπε και εκείνος σταμάτησε απότομα .

«Γιατί μουρμούρας όλη την ώρα Ίριδα !»την μάλωσε με ένα πονηρό χαμόγελο .

«Σαγαπω !»Ψελισσε και εκείνος χαμογέλασε αρπάζοντας την από το μπράτσο προχωρώντας μέχρι την είσοδο . Η ίριδα τραβήχτηκε ελαφρώς από το κράτημα του . Ενιωθε άβολα ! Δεν ήθελε να δώσει τροφή στα λυσσασμένα βλέμματα να σχολιάζουν και να την χαρακτηρίζουν ως το τρίτο πρόσωπο στην οικογένεια του Ορεστη Κατση .

Στον όροφο υπήρχε μόνο η Χριστίνα η οποία γέλασε χαρούμενα μόλις τους είδε μαζί .

«Ήμουν τόσο σίγουρη !»της ξέφυγε και η Ίριδα τσιτωθηκε.

«Για ποιο πράγμα Χριστίνα ;»είπε μέσα από τα δόντια της .

«Από τους άλλους μπορείς να κρύβεσαι ! Από εμένα όμως όχι ! Να είσαι πάντα ευτυχισμένη !»της ψιθύρισε στο αφτι και έριξε μια κλέφτη μάτια στον Ορεστη που κοιτούσε τις γυναίκες περίεργα . Το ευχάριστο σκηνικό διακόπηκε από την φωνή του Γιώργου .

«Ίριδα στο γραφείο μου τώρα !»φώναξε και για πρώτη φορά ενιωθε τόσο παιδάκι μπροστά στον Γιωργο . Ενιωθε όπως τότε που ο πατερας της της φώναζε κάθε φορά που έκανε σκανταλιές . Κοίταξε ανήσυχα τον Ορεστη και τα μπερδεμένα τους βλέμματα διασταυρώθηκαν . Πήρε μια βαθιά ανάσα και προχώρησε προς το γραφείο του κλείνοντας την πόρτα αργά για να κερδίσει χρόνο .

«Γιωργο τι συνέβη ;»ρώτησε φοβισμένα.

«Απολύεσαι !»της πέταξε ξερα χωρίς να την κοιτάει στα μάτια . Τα πόδια της κόπηκαν . Η φωνή της δεν έβγαινε ! Σαν να μην έδιναν έντολη οι φωνητικές της χορδές .

«Τιιι ;»ρώτησε τρεμάμενη .

«Αυτό που άκουσες Ίριδα ! Λυπάμαι αλλά η συνεργασία μας θα σταματήσει εδώ ! Σε ευχαριστώ για όσα πρόσφερες στον όμιλο μου και σου εύχομαι να έχεις καλή τυχη στην πορεία της καριέρας σου !»τα χαρακτηριστικά του φάνηκαν να μαλακώνουν .

«Γιατί ρε Γιωργο ; Αφού δεν έχεις πρόβλημα με την δουλειά μου γιατί με διώχνεις ;»του είπε απογοητευμένη με την συμπεριφορά του εργοδότη της .

«Ίριδα μεταξύ μας επειδή σε συμπαθώ πολύ !»έκανε μια παύση . «Δεν είναι δίκη μου απόφαση όμως είμαι υποχρεωμένος να το κάνω !»της απάντησε καθώς σηκώθηκε από την θέση του και έκανε μερικά βήματα προς το μέρος της .

«Ποιανου απόφαση είναι ;»ρώτησε όμως μέσα της ήξερε ήδη την απάντηση .

«Αστα αυτά Ίριδα !»προσπάθησε να το αποφύγει.

«Πες μου Γιωργο !»είπε μέσα από τα δόντια της με τον θυμό να αναβλύζει .

«Ο Δημήτρης Κατσής !»μα ποιος άλλος.

«Μάλιστα ! Ο λόγος ;»ρώτησε χτυπώντας το πόδι της νευρικά στο έδαφος .

«Προσωπικός !»Απάντησε . «Αυτό μου είπε αυτό σου λέω !»συνέχισε .

«Εξαιρετικά!»γέλασε ειρωνικά . «Αντίο Γιωργο !»είπε και έκανε να φύγει. .

«Ίριδα περίμενε !»της φώναξε και σαστισε καθώς το χέρι της τυλίχτηκε γύρω από το χερούλι της πόρτας . «Η πρόταση μου για ποτό ακόμη ισχύει !»της υπενθύμισε .

«Σε ευχαριστώ Γιωργο αλλά είμαι άλλου !»του απάντησε απότομα και έφυγε από το γραφείο του δαγκώνοντας τα χείλη της για να συγκρατήσει τα δάκρυα της . Για ακομη μια φορά ο Δημήτρης Κατσής στεκεται εμπόδιο στην ζωή της . Ο Ορεστης παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και την ακολούθησε ως το γραφείο της .

«Τι σε ήθελε ;»την ρώτησε αυστηρά . Είχε καταλάβει πως τα πράγματα ήταν σοβαρά  . Η ίριδα χωρίς να απαντήσει άνοιξε την πόρτα της μεγάλης ντουλάπας και έβγαλε μια καφέ κούτα .

«Ίριδα μιλά μου !»την πρόσταξε πιάνοντας την σφιχτά από το μπράτσο της κάνοντας την άθελα του να πονέσει .

«Μαζεύω τα πράγματα μου !»του ανακοίνωσε . «Δεν βλέπεις ;»φώναξε με νεύρα .

«Θέλεις να ηρεμησεις και να μου εξηγήσεις !»προσπάθησε να μην της φωνάξει . Δεν ήθελε να ξεσπάσει πάνω της .

«Ο πατέρα σου διέταξε την απόλυση μου !»απάντησε ξερα καθώς τοποθετούσε τα βιβλία της με προσοχή το ένα πάνω από το άλλο στο ευρύχωρο αποθηκευτικό κουτί .

«Τι πράγμα ;»φώναξε έξαλλος .

«Δεν άκουσες μωρό μου ; Έχει προσωπικό λόγο και με διώχνει . Αυτό είπε στον Γιωργο !» Τον ενημέρωσε . «Που όλοι ξέρουμε τα προσωπικά του μαζί μου ; Έτσι δεν είναι ; Με πηδάει ο γιος του ... και φυσικά δεν είμαι αντάξια του ...» έλεγε νευρικά

«Ίριδα κο'φτο ! Θα του μιλήσω εγώ !»της είπε και έκανε να βγάλει το κινητό από την τσέπη του .

«Μην διανοηθεις να το κανείς  !»του είπε μέσα από τα δόντια της . «Δεν πρόκειται να ικέτευσω ούτε να πέσω στα πόδια του πατέρα σου για μια γαμημενη δουλειά !»Τσιριξε έξαλλη . «Κάνε άκρη ! Θέλω να μαζέψω , με εμποδίζεις !»ξέσπασε πάνω του .

«Ρε μωρό μου ...» προσπάθησε να την μεταπείσει και να τον αφησει να μιλήσει στον πατέρα του .

«Μίλησα Ορεστη! Αρκετά σκουπίδι έχω γίνει εξαιτίας σας.»τον προσέβαλε και αμέσως ένιωσε τύψεις . «Γαμωτο ... συγγνωμη ρε Ορεστη !»απολογήθηκε και εκείνος αν και νευριασμένος με τα λόγια της την έκλεισε την αγκαλιά του .

«Δίκιο έχεις κορίτσι μου !»παραδέχτηκε . «Ξέσπασε , εγώ είμαι εδώ ...» της είπε χαϊδεύοντας την πλάτη της .

«Δεν πρόκειται να αφήσω τον πατέρα σου να με καταστρέψει Ορεστη ! Αντιθέτως θα τον καταστρέψω εγώ ...» του είπε με έναν φοβερά απειλητικό τόνο ...