Κατέβηκε από το αμάξι θυμωμένος για αυτό που έβλεπε και για αυτό που γινόταν. Προχώρησε προς τον βάρβαρο εκείνο άντρα που είχε σακατέψει μια ηλικιωμένη, και ένα παλληκαράκι, ίσα με δέκα χρόνων το πολύ, στο ξύλο. Πήγε προς στην ηλικιωμένη και τη σηκώνει προσπαθώντας να τη περιθάλψει και καλεί το ΕΚΑΒ και την αστυνομία. Κάνει να ζητήσει τα στοιχεία της και βλέπει πως δε του απαντούσε. Είχε πάθει κρίση πανικού. Προσπάθησε να τη βοηθήσει να πάρει ανάσες και να βρει λίγο νερό να της δώσει.

-Τι θες εσύ εδώ ρε; Τι πλέκεσαι μες στα οικογενειακά μου; Σήκω φύγε.
Του είπε τόσο φωναχτά ο Χόρχε που τον τρόμαξε.
-Έχω καλέσει ΕΚΑΒ για την κυρία και το παιδί και για εσένα την αστυνομία.
-Δεν πα να κάλεσες και τον Ιβάν Μπρόκοβιτς; Τσιγγάνους θα δουν και θα φύγουν. Ζώο. Τσακίσου φύγε.

Τον είχε φτάσει στα όρια του τον Πέτρο. Έβαλε τη γυναίκα στο αμάξι του. Κανείς δεν του είπε τίποτα. Καθώς έκλεινε την πόρτα, για να πάει να πιάσει το παιδί, βλέπει έναν άντρα κοντά στην ηλικία του, να το χτυπάει και του φωνάζει:

- Πες μου πού στο διάολο είναι η Γιασμίν και το παιδί. Λέγε μη σε πάρει ο διάολος. Τι είδες;
-Είδα απλά να βγαίνουν μαζί με μια βαλίτσα, Μίρα. Τίποτα άλλο σου λέω. Τι άλλο να κάνω...;
-Ορκίσου ρε τσόγλανε αλλιώς θα σε κλαίει η μάνα σου.
-Ορκίζομαι!

Καθώς τα άκουσε αυτά, σκέφτηκε πως ήταν απλώς μια σύμπτωση το όνομα. Εξάλλου, αύριο θα την έβλεπε. Δε μπορεί να μην την έβλεπε. Ήταν κανονισμένο.Εκείνη τη στιγμή έφτασε το ΕΚΑΒ. Το μικρό παιδί το έβαλε στα πόδια κλαμμένο και χτυπημένο, βρίζοντας σε μια γλώσσα ακαταλαβίστικη.

- Πείτε στην κυρία Παπαδοπούλου ότι είναι ασθενής μου η κυρία και δικά μου τα έξοδα.
- Μα γιατρέ, είναι Ρομά, πιθανόν δεν έχει ασφάλεια.
-Σου είπα τί θα κάνεις. Έφυγες.

Όταν έφυγε το ασθενοφόρο, προχώρησε προς το μέρος των ανδρών να μάθει τί συνέβη και να περιμένει την αστυνομία.

-Πού πηγές τη μάνα μου ρε ;
-Στο νοσοκομείο. Είμαι γιατρός. Δε θεωρώ ότι ανησυχείτε οπότε θα σας ενημερώσει η ίδια όταν συνέλθει.Περιμένω να καταθέσω ό,τι είδα. Δε θα ξεφεύγετε συνέχεια. Τι σας έφταιξαν;
-Να μη σε νοιάζει τι κάνουμε εμείς. Κοίτα τη δουλειά σου και μην ανακατεύεσαι. Άλλο και τούτο πάλι! Κι αν θες να ξέρεις, το έκανα για το παιδί μου. Σηκώθηκε κι έφυγε με το μωρό ρε. Κατάλαβες; Το έσκασε. Άσε με τώρα.
-Δεν θέλω να κρίνω αλλά μάλλον κάτι του κάνατε του παιδιού σας για να σηκωθεί να φύγει. Τελοσπαντων ,θα τα πούμε στο τμήμα.
-Βρε άντε χάσου από μπροστά μου! Χωρίς την κόρη μου δε μπορώ να ζήσω. Μόνο αυτή μου έφερνε λεφτά.
-Μάλιστα...

Εκείνη τη στιγμή διέκοψε τη σκέψη του το περιπολικό. Όταν είδαν τον Πέτρο, απόρησαν. Πήγε, τους μίλησε για το συμβάν, τους συστήθηκε και τους παρακάλεσε να αναλάβουν.
-Τι ανακατεύεσαι με τους γύφτους; Δεν βρίσκεις σωτηρία. Αυτοί, την βαρβαρότητα και την εγκληματικότητα την έχουν στο πετσί τους.
-Σα δε ντρέπεστε.
Είπε και μπήκε στο αμάξι του. Έκλαψε από τα νεύρα του. Έβαλε στην διαπασών το ραδιόφωνο και κίνησε προς το νοσοκομείο. Έπρεπε τουλάχιστον να σώσει το σώμα της γιαγιάς, γιατί η ψυχή της, μάλλον, ήταν ήδη σακατεμμένη.

"Φεϊρούζ, καημέ μου , Φεϊρούζ, έμαθα πάντοτε να δίνω, όσα δεν έδωσε κάνεις...",ακούγονταν στα ηχεία κι εκείνος ψιλοτραγουδουσε σκεπτόμενος την Γιαμόρ του. Δεν ήθελε να ξανασκεφτεί το ενδεχόμενο πως είχε κάποια σχέση με το εν λόγω συμβάν.