Απουσία γέμισε το δωμάτιο.
Αργεί ο ήλιος να φανεί.
Αργεί η ελπίδα να πεθάνει.
Έλα να τριγυρισουμε τα μονοπάτια των σκιών .
Να ζεστάνουμε το βράδυ μας ...
Είσαι ο ήλιος μου..
Είμαι η Σελήνη σου.
Λιώσε το πάγο με ένα φλογερό σου άγγιγμα...
Έμεινα να ελπίζω να γίνω θυσία της πρότερης μας φλόγας...
Καθώς αργεί η νύχτα να αφεθεί
Στο γνώριμο άγγιγμα του φτερωτού Ύπνου...

Για κάθε που ο ήλιος αργεί να ξημερώσει μια ελπίδα πλησιάζει στην Ανάσταση...
Κίο ήλιος στέκει πάντα σταθερός άσχετα αν δεν φαίνεται μέσα στα σύννεφα της ατμόσφαιρας...
Κιοταν φανεί ,τα δάκρυα θα εξατμιστούν από την φλόγα της ζωής του...
Όταν ξανά κάνουν την εμφάνιση τους παλεψτε για να δείτε τον ήλιο σας και ζήστε...

Με αγάπη
Άλεξ. ❤