ponekad mi se čini
da nadgrobni spomenici;
namjenjeni su za sjedenje i za
naslanjanje kada uz njih plačemo
ili razgovaramo.
oni ispisani su imenima,
urešeni slikama i posvetama;
dovršeni željama i molitvama koje
srcem ulažemo.
one tri moje krvi,
sjedile su kraj djedova spomenika
i na laku mu zemljicu i na njegov bijeli krupni kamenjar groba prosipale su tad
staro crno vino
i rakiju sa plehana.
nadgrobni spomenici ondje su da
kada drhtim pred grobom i od tuge
kad se rušim i padam; imam oslonac;
kao oslonac koji bila je osoba koja pod
njime sniva.

pogreb je za žive,
a ne za mrtve.