134 dla tych, którzy rozdają,
i w radości, i w utrapieniu;
dla tych, którzy powstrzymują gniew
i przebaczają ludziom;
- a Bóg kocha ludzi czyniących dobro -

135 dla tych, którzy choć popełnili czyn bezecny
albo byli niesprawiedliwi względem samych siebie,
wspominają Boga
i proszą Go o przebaczenie za swoje grzechy
- a któż przebacza grzechy oprócz Boga? -
i nie trwają uporczywie przy tym, co czynili,
bo przecież oni wiedzą.

136 Dla tych zapłatą będzie:
przebaczenie od ich Pana
i Ogrody, gdzie w dole płyną strumyki;
oni tam będą przebywać na wieki.
Jakże wspaniała to zapłata dla działających!

137 Już przed wami różne były drogi postępowania.
Wędrujcie więc po ziemi
i patrzcie, jaki był ostateczny koniec
tych, którzy oskarżali o kłamstwo!

138 To jest wyjaśnienie dla ludzi,
droga prosta i napomnienie dla bogobojnych.

139 I nie słabnijcie, i nie smućcie się;
wy będziecie górą,
jeśli jesteście wierzącymi!

140 Jeśli boli was jakaś rana,
to podobna rana boli innych ludzi.
Takie dni zmieniamy kolejno wśród ludzi,
żeby Bóg poznał tych, którzy wierzą,
i wziął spośród was świadków
- a Bóg nie kocha ludzi niesprawiedliwych – 141 i aby oczyścił
tych, którzy wierzą,
i unicestwił niewiernych.

142 Czy, sądzicie,
że wejdziecie do Ogrodu,
zanim jeszcze Bóg uzna tych spośród was,
którzy się zmagali w walce
i pozna tych, którzy są wytrwali?

143 Wy życzyliście sobie śmierci,
zanim ją spotkaliście.
Teraz już ją ujrzeliście
i będziecie na nią patrzeć.

144 Muhammad jest tylko Posłańcem.
Posłańcy przeminęli już przed nim.
Czy jeśli on umrze lub zostanie zabity,
wy obrócicie się na piętach?
A kto obraca się na piętach,
nie zaszkodzi w niczym Bogu,
lecz Bóg zapłaci tym, którzy są wdzięczni.

145 I żadna dusza nie może umrzeć
inaczej, jak za zezwoleniem Boga,
według zapisu ustanawiającego termin.
A kto pragnie nagrody tego świata,
to My mu ją damy;
a kto pragnie nagrody życia ostatecznego,
to My ją też damy.
My niebawem zapłacimy tym, którzy są wdzięczni.

146 A iluż proroków walczyło
mając za sobą liczne tysiące?!
Oni nie osłabli od tego,
co ich dosięgło na drodze Boga,
nie osłabli i nie poddali się.
A Bóg kocha ludzi wytrwałych.

147 Jedyne ich słowa były:
"Panie nasz!
Przebacz nam nasze grzechy
i występność naszego zachowania!
Utwierdź nasze stopy
i udziel nam pomocy przeciw ludowi niewiernemu!"

148 Bóg dał im nagrodę tego świata
oraz piękną nagrodę życia ostatecznego.
Bóg kocha ludzi czyniących dobro!

149 O wy, którzy wierzycie!
Jeśli będziecie słuchać
tych, którzy nie uwierzyli,
to oni sprawią, że obrócicie się na piętach,
i wtedy powrócicie jako stratni.

150 Ależ nie!
Bóg jest waszym Panem
i On jest najlepszym z pomocników!

151 My wrzucimy w serca tych,
którzy nie uwierzyli,
przerażenie
za to, iż oni dodawali Bogu jako współtowarzyszy
to, czemu On nie zesłał żadnej władzy.
Ich miejscem schronienia będzie ogień.
A jakże złe to miejsce pobytu dla niesprawiedliwych!

152 I uczynił dla was Bóg prawdziwą
Swoją obietnicę,
kiedy zniszczyliście ich
- za Jego zezwoleniem.
A kiedyście się załamali
i zaczęliście się wzajemnie sprzeczać,
i podnieśliście bunt
- a On przecież pokazał wam to, co kochacie -
wśród was ujawnili się tacy,
którzy pragnęli tego świata,
i wśród was byli tacy,
którzy pragnęli życia ostatecznego.
Potem On odwrócił was od nich,
aby was doświadczyć.
I On wam przebaczył,
Bóg przecież jest władcą łaski
dla tych, którzy wierzą!

153 Oto kiedy wycofywaliście się na górę
nie bacząc na nikogo,
a Posłaniec wzywał was na tyłach,
wówczas On zsyłał wam troskę za troską,
abyście się nie martwili,
ani z powodu tego, co was minęło,
ani z powodu tego, co was dosięgło.
Bóg jest dobrze świadomy tego, co czynicie!

154 Potem zesłał na was, po tym utrapieniu,
bezpieczeństwo - sen,
który objął jedną część spośród was.
Druga część zaniepokoiła się o siebie,
pomyślała o Bogu coś niezgodnego z prawdą,
tak jak w epoce pogaństwa.
Oni mówili:
"Czy możemy mieć jakiś udział w tej sprawie?"
Powiedz:
"Zaprawdę, cała sprawa należy do Boga!"
Oni ukrywają w swoich duszach
to, czego tobie nie ukazują.
Oni mówią:
"Jeślibyśmy mieli jakikolwiek udział w tej sprawie,
to nie bylibyśmy tutaj zabijani."
Powiedz:
"Jeślibyście nawet pozostali w swoich domach,
to ci, którym pisane było zginąć,
pojawiliby się na swoich miejscach odpoczynku
- aby przez to doświadczył Bóg
to, co jest w ich piersiach,
i aby wypróbował
to, co jest w waszych sercach."
Bóg zna dobrze to, co się znajduje w piersiach!

155 Zaprawdę, jeśli są pośród was tacy, którzy się odwrócili
tego dnia, kiedy się spotkały dwa szyki,
to tylko szatan winien był ich potknięciu,
z powodu tego, co oni dokonali.
Bóg im już przebaczył,
przecież Bóg jest przebaczający, pobłażliwy!

156 O wy, którzy wierzycie!
Nie bądźcie, jak ci, którzy nie uwierzyli
i mówili o swoich braciach,
kiedy oni wyruszyli w drogę po ziemi
albo kiedy walczyli na wojnie:
"Gdyby byli przy nas,
to nie umarliby
i nie zostaliby zabici..."
Niech Bóg uczyni to strapieniem
w ich sercach.
Bóg daje życie i powoduje śmierć.
Bóg widzi jasno to, co czynicie!

157 Z pewnością, jeśli zostaniecie zabici
na drodze Boga
albo jeśli umrzecie...
- to przecież przebaczenie od Boga
i miłosierdzie
lepsze jest od tego, co oni gromadzą!

158 I na pewno, jeśli pomrzecie
albo jeśli zostaniecie zabici,
to ku Bogu zostaniecie zebrani!

159 I przez miłosierdzie od Boga
ty stałeś się dla nich łagodny.
Gdybyś był surowy i twardego serca,
to oni odeszliby od ciebie.
Więc przebacz im
i proś Boga o przebaczenie dla nich;
zasięgaj ich rady w każdej sprawie!
A kiedy poweźmiesz decyzję,
to zaufaj Bogu!
Zaprawdę, Bóg kocha tych, którzy ufają!

160 Jeśli pomoże wam Bóg,
to nie będzie zwycięzcy nad wami!
A jeśli On was pozostawi bez pomocy,
to któż wam pomoże prócz Niego?!
Niech więc wierzący zaufają Bogu! 161 I nie godzi się Prorokowi oszukiwać.
Ten, kto oszukuje,
przyjdzie ze swoim oszustwem
w Dniu Zmartwychwstania.
Wtedy zostanie zapłacone w pełni każdej duszy
to, czego dokonała;
nikt nie dozna niesprawiedliwości.

162 Czy ten, kto postępuje za upodobaniem Boga,
jest podobny do tego, kto ściągnął gniew Boga?
Jego miejscem schronienia będzie Gehenna.
A jakże to złe miejsce przybycia!

163 Oni będą ustawieni według stopni przed Bogiem,
a Bóg widzi jasno to, co oni czynią.

164 Bóg okazał dobroć wierzącym,
kiedy posłał wśród nich posłańca,
spośród nich samych,
który recytuje im Jego znaki,
który oczyszcza ich,
który uczy ich Księgi i mądrości,
chociaż oni byli przedtem z pewnością
w błędzie oczywistym.

165 Czyż kiedy dosięgło was nieszczęście
- chociaż wy zadaliście podwójne nieszczęście
nie powiedzieliście:
"Skądże to?"
Powiedz:
"To jest od was samych!"
Zaprawdę, Bóg jest nad każdą rzeczą
wszechwładny!

166 To, co dosięgło was
tego dnia, kiedy spotkały się oba oddziały,
stało się za zezwoleniem Boga,
aby On mógł poznać wierzących