΄΄Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά το έλκηθρο εκεί, τ αστέρια περνά, ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί. Ο σάκος βαρύς κι αν ήσουν καλός, τα δώρα θα βρεις, στο τζάκι σου εμπρός ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί. Σε βλέπει όταν κοιμάσαι, στο σπίτι στη δουλειά, γνωρίζει όπου και να σαι, κάθε μια σου σκανταλιά! Ξανά στην αρχή ο χρόνος γυρνά το έλκηθρο εκεί, τ αστέρια περνά ο Άη Βασίλης πάλι θα ρθεί΄΄

Κάπου εκεί, η ιστορία των Χριστουγέννων ξεκινούσε να γράφεται με χαρτί και καλαμάρι. Αυτή η γιορτή της αγάπης, ξεκίνησε να ανθίζει σε κάθε γωνιά του κόσμου, σκιερή και φωτεινή. Μαζί της, οι άνθρωποι δειλά στην αρχή και με αυτοπεποίθηση στην πορεία, άρχισαν να προσφέρουν ο ένας στον άλλον. Άνοιγαν με μεγαλύτερη ευκολία την πόρτα του σπιτιού τους σε συγγενείς και φίλους, μα και σε όλους εκείνους που τους είχαν ανάγκη. Σιγά σιγά τα έθιμα ζωντάνευαν, τα εδέσματα των εορτών γέμιζαν τα πιάτα και τα τραγούδια τα γιορτινά έβαφαν με τα δικά τους χρώματα την ατμόσφαιρα. Τα παιδιά ξεκίνησαν να ελπίζουν ξανά και να καρτερούν την εμφάνιση του πολυαγαπημένου τους Άγιου τη νύχτα της Παραμονής. Η ιστορία ωστόσο, δεν είχε ακόμη τελειώσει. Οι αδερφές Σμιθ, ετοιμάζονταν για ένα ταξίδι στον μαγικό κόσμο των εορτών, που θα τους έμενε αξέχαστο. Το Νορθ, ήταν το χωριό του Άγιου, όπου βρίσκονταν όλα τα εργοστάσια των παιχνιδιών και όπου κατέληγαν όλες οι ευχές, αφού πρώτα είχαν διαβαστεί από τους υπεύθυνους στο Λάιτλιν. Το τρένο τους περίμενε, με τελικό προορισμό, τον σταθμό Σάντα Κλάους.

Το πρωί βρήκε την Σάρα να κοιμάται αγκαλιά με τον Γκέντελ στον καναπέ του σαλονιού. Ένα σιγανό βήξιμο τους έκανε να τιναχτούν ξαφνιασμένοι, μόνο για να αντικρίσουν την Ζόε να παλεύει να συγκρατήσει το γέλιο της.

«Το ήξερα! Επιτέλους! Είμαι πολύ χαρούμενη που είστε μαζί!» συνέχισε να χοροπηδά το κοριτσάκι και οι δυο τους έτρεξαν προς το μέρος της αγκαλιάζοντάς την.

Λίγο αργότερα, η Άλις ξεκίνησε να κατεβαίνει τα σκαλιά, μονάχα που όταν είδε τον Γκέντελ μαρμάρωσε και κοίταξε με ντροπή τις χνουδωτές της πιτζάμες.

«Καλημέρα! Δεν είχα ιδέα πως θα δεχόμασταν επισκέψεις..» πρόφερε κοκκινίζοντας.

«Καλημέρα Άλις. Είμαι ο Γκέντελ, ξωτικό και πολύ καλός φίλος του μπαμπά σου..»

«Και το αγόρι της Σάρα!» πετάχτηκε η Ζόε και όλα τα μάτια καρφώθηκαν επάνω της μονομιάς.

«Πολλές οι πληροφορίες ομολογουμένως. Καλωσήρθες Γκέντελ, αγόρι της κόρης μου και φίλε του πατέρα μου. Τώρα που το σκέφτομαι...Ο παππούς σας, πού είναι;» ρώτησε χαμένη ακόμη η Άλις, όταν ακούστηκε το κουδούνι και εισέβαλε ο Λόμιλ με τα πρώτα δώρα, τα οποία τα άφησε κάτω από το δέντρο.

«Καλημέρα σε όλους σας!» αναφώνησε ενώ το βλέμμα του για δευτερόλεπτα στράφηκε στον Γκέντελ. «Κορίτσια μου, είστε έτοιμες για το ταξίδι που θα κρίνει την Παραμονή;» ρώτησε τις εγγονές του και εκείνες φώναξαν χαρούμενες. «Τέλεια. Λοιπόν, το πρόγραμμα είναι το εξής... Θα πάμε αρχικά στο Λονδίνο, στον γνωστό σταθμό και έπειτα κατεβαίνοντας από τον εξίσου γνωστό, κρυφό δρόμο του Ρούντολφ, θα περιμένουμε το τρένο που θα έχει τελικό προορισμό το Νόρθ. Επάνω του πλέον θα γράφει Σάντα Κλάους. Ντυθείτε πολύ καλά, γιατί στον Βόρειο Πόλο το κρύο είναι ανυπόφορο. Νομίζω πως ο Γκέντελ μπορεί να σας προμηθεύσει με τα ειδικά ισοθερμικά κορμάκια. Έτσι το κρύο δεν θα μπορέσει να σας διαπεράσει» τελείωσε και ο Γκέντελ έβγαλε από το μαγικό του σακίδιο δύο κόκκινα, ειδικά κορμάκια, το καθένα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των κοριτσιών. Ευθύς πήγαν να αλλάξουν, φορώντας τα πιο χοντρά τους ρούχα και μπουφάν. Η τελευταία κίνηση της Ζόε, ήταν να περάσει γύρω από τον λαιμό της, το λαμπερό αστέρι που μέσα του κατοικούσε το χριστουγεννιάτικο Πνεύμα. Όλα ήταν έτοιμα και όπως τα είχε ονειρευτεί. Κατεβαίνοντας ξανά τις σκάλες, η Άλις έτρεξε και τις αγκάλιασε.

«Να προσέχετε πολύ και...Θα τα πούμε τα Χριστούγεννα» τις αποχαιρέτησε δακρυσμένη και συγκινημένη.

Ο Λόμιλ θα έμενε πίσω στο σπίτι και ο Γκέντελ θα τις συνόδευε στο πιο μαγικό ταξίδι της ζωής τους. Ο χάρτης που είχαν, έδειχνε ως συνήθως τις κινήσεις των τρένων. Βγαίνοντας στα πολυπληθή στενά του Μπίμπουρι, ήχοι από καμπανάκια, γέλια και τραγούδια τους πλημμύρισε. Τώρα πια, λίγο διέφερε από το μαγικό σκηνικό του Όλομ και οι άνθρωποι τους χαιρετούσαν εγκάρδια. Στάθηκαν στην αποβάθρα και το τρένο σταμάτησε μπροστά τους. Κάθε βήμα τους, τους έφερνε και πιο κοντά στο όνειρο. Τώρα πια, η διαδρομή τους ήταν οικεία, μα είχε προστεθεί σε αυτήν μία πινελιά μαγείας και προσμονής για την νύχτα της Παραμονής που το έλκηθρο θα έσκιζε τους αιθέρες. Η ώρα μέχρι το Λονδίνο κύλησε γρήγορα, μα όταν εισήλθαν στο στολισμένο Ρούντολφ, άπαντες οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν να τους χειροκροτούν ευχόμενοι καλή τύχη και φυσικά καλά Χριστούγεννα. Ευθύς κατέβηκαν τα σκαλιά που οδηγούσαν στον μαγικό κόσμο. Στην γιορτινή αποβάθρα καρτερούσαν με υπομονή Καλικάντζαροι, οι οποίοι επέστρεφαν στα σπίτια των αφεντικών τους, αλλά και νάνοι και νεράιδες και φυσικά οικογένειες ξωτικών. Όλων οι κουβέντες και συζητήσεις, αφορούσαν το γεγονός πως τα εργοστάσια του Νόρθ μάλλον θα επαναλειτουργούσαν και έτσι όλες οι οικογένειες θα επέστρεφαν στις δουλειές τους και στα σπίτια τους. Οι περισσότεροι κοινώς, θα ταξίδευαν με προορισμό το χωριό του Άγιου.

Ο χάρτης τους έδειχνε πως το βασιλικό τρένο πλησίαζε. Από μακριά το άκουσαν να σφυρίζει και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, το είδαν να εισέρχεται αργά. Ήταν κυριολεκτικά τεράστιο, κατακόκκινο και εορταστικό με τα αρχικά του ονόματος του Άγιου ακριβώς μπροστά του. Το συγκεκριμένο τρένο θα περνούσε μέσα από τις χρονικές διαστάσεις, προκειμένου να τερματίσει στον σταθμό Σάντα Κλάους. Κοινώς, όπως τους είχε πει ο Γκέντελ, αφού προσπερνούσε το Όλομ και ακόμη δύο χωριά, θα επιτάχυνε σε τέτοιο βαθμό, που θα τρυπούσε τη διάφανη σφαίρα του χρόνου. Μπροστά στην μηχανή του, υπήρχε μία μπάλα χρυσή, παρόμοια με εκείνη του έλκηθρου, η οποία όταν τη γυρνούσες, σε ταξίδευε μέσα στο χωροχρόνο. Οι τρείς τους επιβιβάστηκαν, με τον Γκέντελ να πληρώνει για ακόμη μία φορά τα εισιτήρια. Η πολυτέλεια που χαρακτήριζε το εσωτερικό του, σε άφηνε παγωμένο εξαιτίας του θαυμασμού. Τα χρώματα που μονοπωλούσαν τη διακόσμηση, ήταν φυσικά το κόκκινο και το κυπαρισσί. Οι κουρτίνες, όπως και τα καθίσματα ήταν βελούδινα, τραγούδια γιορτινά ακούγονταν και επίσης στην τιμή περιλαμβανόταν και μεσημεριανό και βραδινό, με γεύση χριστουγεννιάτικη.

Περίπου μία ώρα μετά την αναχώρησή τους, ήρθε μία στρουμπουλή νάνος, βαστώντας έναν δίσκο με διαφορετικές γεύσεις τσαγιού και σοκολάτας.

«Ειλικρινά, πιστεύω πως βρίσκομαι στον Παράδεισο» σχολίασε η Ζόε, ενώ ο Γκέντελ άφηνε ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο της Σάρα.

«Και εγώ το ίδιο» της είπε κοιτάζοντας την κοπέλα που καθόταν δίπλα του.

Με το μαγικό στολίδι στον λαιμό της Ζόε, να λάμπει πιο έντονα και ζωντανά από ποτέ, όλα ήταν δυνατά. Ο Άγιος θα πειθόταν πως θα άξιζε τον κόπο να δώσει στον κόσμο μία δεύτερη ευκαιρία.

Τελευταίο κεφάλαιο της Χρονιάς. Να έχετε όλοι υγεία και ο νέος χρόνος να σας φέρει ότι επιθυμείτε!!! Γράψτε μου αν θέλετε τα σχόλια και τις σκέψεις σας για το βιβλίο μου ως εδώ. Η αλήθεια το υπολόγιζα μικροτερο αλλά τελικά μου βγαίνει ολόκληρη ιστοριούλα. Όπως είπα δεν θα έβαζα κακούς, θα μου χάλαγε την μαγεία. Λοιπόν, ακούω γνωμες....