~ Διαφορετικός ~

    Αφήσαμε τα κορίτσια να τα πουν. Η Μελίγια ήθελε να μιλήσει και με την Μαγκλς ή αλλιώς Βιολέτα, μητέρα του Ντικίλ και πρόην βασίλισσα. Πήρε μαζί της και την Άλισον μήπως και ηρεμήσει λιγουλάκι... Εγώ εξήγούσα στον Ντικίλ τα ταξίδια μας αλλά και το φανερωμένο μυστικό της Κριστάλιας. Όλοι Πάντος είχαμε κάτι να πούμε ή να περιγράψουμε...

***

-Τι?! Έγιναν όλα αυτά! Κι ο δράκος είναι φύλακας άγγελος σου! Ένα-ένα κορίτσι μου να τα χωνεύω!
Αυτά που μου περιέγραφε η Κριστάλια φαινόταν αλλόκοτα στην Ελεωνόρα. Ένα όμως την αφορούσε παραπάνω. Η μυστικοπαθής συζήτηση με τον Οσά-ι. «Είναι πραγματικά έτοιμος για κάτι τέτοιο?» , ερώτημα που την βασάνιζε. Αγνωήθηκε βέβαια μόλις άκουσε τα αποκαλυπτικά νέα...
-Τα βρίσκαμε και με τον Φοινίκ. Ανέφερε περί χάρης η Κριστάλια.
-Μπα πουλάκι μου. Έγινε το μοιραίο? Της ρωτήσε με ένα πονηρό χαμόγελο.
-Όχι αλλά μου εξομολογήθηκε τα πάντα.
-Τι άνδρας είναι αυτός που δεν έχει το μυαλό του εκεί? Απόρησε η Κασσάνδρα. Μέρος του προσωπικού του παλατιού - ξαδέρφη του Ραούλ...
-Είναι ο δικός μου! Της απάντησε απότομα. Αυτή η μικρόσωμη νεαρή, γύρω στα δεκαεφτά με τα κάστανα κοντά μαλλιά της και την καμπιλωτή μύτη, δεν της γέμισε το μάτι εξαρχής.
-Πραγματι ο Φοινίκ είναι διαφορετικός. Σπάνιος, αν σκεφτείς από που κρατεί η σκούφια του. Συμπλήρωσε η Ελεωνόρα και συνέχισε λέγοντας:
-Έχω ταξιδέψει δύο μέρες στον τόπο του. Έτσι από περιέργεια και δεν μπορώ να πω ότι πέρασαν ωραία εκεί. Οι στρατιώτες μου - μπράβοι μου παραλίγο να θερίσουν κεφάλια! Είναι πολύ γυναικάδες. Ας το θέσω ευγενικά.
-Ναι το διαπίστωσα όταν επισκεύτηκα τον τόπο του. Της απολογήθηκε. Δεν ανέφερε περετέρο θέμα. Δεν ήθελε να το θυμάται...
-Αλλά και σε εσένα βλέπω αλλαγές. Της απάντησα η Κριστάλια ενώ την περιεργάζονταν από πάνω ως κάτω.
-Τα μαλλιά σου πιο μακριά, η επιδερμίδας σου πιο σκουρόχρωμη. Μαύρισες καλή μου φιλενάδα...
-Ναι, ο τόπος το ευνοεί.
-Μπορεί το βήμα σου και το ανάστημα σου να παρέμαινει ίδιο, όμως το πρώτος ντυσίματος σου είναι διαφορετικός. Φοράς πιο βάρδια ρούχα από ότι σε θυμάμαι. Βέβαια εξακολουθείς να προσθέτεις στην ενδυμασία σου, λαμπερά χρυσά σκουλαρίκια... Συνέχισε την ολοκληρωτική κριτική.
-Μα τι είσαι εσύ? Απόρησε έκπληκτη η Κασσάνδρα. Η Κριστάλια δεν ήταν όπως την θυμόταν. Εκείνη που γνώρισε πριν μήνες ήταν μια κοπέλα που το μόνο που την αφορούσε είναι ο πόλεμος, οι περιπλανήσεις και κυρίως η επικύνδινη ζωή μέσα στα λαγκάδια.
-Σαν κάποιος άλλος να είναι τέλειος διαφορετικός μου φαίνεται.. Συμπλήρωσε η Ελεωνόρα στα λόγια της Κασσάνδρας.
-ΕΕ έχω καλό δάσκαλο.
-Μμμ, δεν σφάξανε. Πρόσθεσε ειρωνικά η Ελεωνόρα.

***

     Είχα βγει βόλτα στο δάσος. Ήθελα να δω την εξέλιξη του Ντικίλ στην ιππασία.
-Τα γκέμια κράτατα πιο χαλαρά. Του Κουφού δεν του αρέσει να τον περιορίζουν.
-Πήρε από τον ιδιοκτήτη του μου φαίνεται...
-Τι υπονοής Ντικίλ?
-Τίποτα. Απλά ότι σου αρέσει να ζεις σαν σαν...
-Εξόριστος ναι. Από την μια είναι καλό από την άλλη μέχρι χίλια κακά για να σε αποθαρρύνουν.
-Είσαι διαφορετικός φίλε μου. Εμένα μου αρέσει η ζεστασιά του σπίτι μου. Οι φίλοι μου.... Δεν μπορώ να τους αφήσω με τίποτα. Είναι πράγματι μεγάλη θυσία.
-Βλέπω η Ελεωνόρα κάνει καλή δουλειά.Σου μαθαίνει πολλά.
-Ναι η γυναικούλα μου. Ακόμα δεν έχουμε παντρευτεί αλλά έτσι μου αρέσει να την λέω.
Ένα χαμόγελο άστραψε νερό πρόσωπό του. Είναι το μόνο πράγμα που ξέρει για τον εαυτό του. Είναι ερωτευμένος...
-Γουάου.Τι είναι αυτό? Από ποτέ έχετε ελιές στον τόπο αυτόν.
Τον ρώτησα ενώ δέκα με δεκαπέντε ενήλικες ελιές βρισκόντουσαν μπροστά μου.
-Τι λέγαμε πριν. Αλλαγές. Η Ελεωνόρα διέταξε να φυτέψουμε ενήλικα και νεαρά τέτοια δέντρα. Θα τα χρησιμοποιήσουμε το φαγητό μας. Θέλει λέει να έχουμε φρέσκο λάδι. Μου εξήγησε ενώ έκοψα μερικούς καρπούς. Μπορεί να μου χρειαστούν, που ξέρεις...
-Και γιατί αυτή η αλλαγή στο σώμα σου? Οι ερωτήσεις πήγαν σύννεφο αλλά αυτό ειδικά με αφορούσε. Όλο του το σώμα  ήταν καλογυμνασμένο από άκρη ως άκρη.

-Αα ναι. Η Ελεωνόρα λέει ότι θα υπάρξει αστραπιαία μείωση πληθυσμού, έτσι και εμφανίζομουν με αυτό το σώμα στον τόπο της και την ζητήσω σε γάμο. Εσύ τι λες? Θα με συμπαθήσουν? Από ότι ακούω είναι βάρβαροι! Θα με φάνε ζωντανό?
Προσπάθησα να μην γελάσω. Πολύ δύσκολο...
+Αχ αυτή η Ελεωνόρα. Καίει καρδιές. Δύο αδελφοί την πατήσανε μαζί της και τώρα ο ένας την γυρεύει σε γάμο.
-Μια χαρά θα τα πας... Ήταν το μόνο που του είπα. Είναι πραγματικά πολύ περίεργο αυτό που πρόκειται να συμβεί. Οι Ορεινοί, κλειστοί χαρακτήρες με παντοδύναμους στρατιώτες να συγκενέψουν με τους ευδιάθετους λεπτοκακομένους ναυτικούς... Σαν το σκύλο με την γάτα. Καταβάθος όμως πιστεύω ότι θα έχει καλή κατάληξη στο τέλος αυτή η ιστορία. Θα μάθουν πολλά ο ένας με τον άλλον.
+Ελπίζω να μην έχουμε δεύτερο πόλεμο...

***

-Θα το σκοτώσω! Συγγνώμη Μεγαλιοτάτη εσάς σας συμπαθώ αλλά αυτόν.... ΑΥΤΌΝ...
-Παράξενο να συμπάθεις κάποιον. Σχολίασε στα λόγια της Άλισον.
-Κλείσε το στώμα σου Μελίγια!
-Κορίτσι μου ήρεμα. Ο Ραούλ για μας είναι σαν...
-Σαν ένα τέρας! Παραπονέθηκε η Άλισον.
-Όχι γλυκιά μου. Ο Ραούλ είναι οικογένεια. Το παλάτι βασίζονταν πολλά χρόνια πάνω του κι ας μην ήταν βασιλιάς. Ο λαός τον λατρεύει και τον υπολογίζει το ίδιο με τον Ντικίλ. Σε παρακαλώ μην του πας κόντρα.
-Νομίζεται Μεγαλειώτη, με όλο τον σεβασμό, ότι με νοιάζει η γνώμη των άλλων? Πότε μου δεν έμοιαζα σε κανένα πρότυπο ή να στο κάτω κάτω να ακούσω θετικά σχόλια? Ο χαράκτηρας μου είναι τελείως διαφορετικός! Εξέφρασε με νευρικότητα στις κινήσεις της.
-Ακριβώς. Για αυτό κι υπάρχει ένταση μεταξύ σας. Συμπλήρωσε η Μελίγια στα λόγια της.
-Δίκαιο έχει. Προσπαθήσε να τον πάρεις με καλό μάτι. Είναι στην ηλικία σου, ευγενικός και εργατικός και μάλιστα ικανός... Το ξέρεις ότι έλενχε τα πάντα σε αυτό το παλάτι από τα δεκατρία του? Γνωρίζω ότι ο Ντικίλ ειναι γιος μου το ίδιο καλά ότι δεν μπορεί να διοικήσει το τόπο μόνος του.
-Αλήθεια τι θέση έχει ο Ραούλ στο παλάτι? Πότε δεν κατάλαβα. Ρώτησε απορημένη η Μελίγια την βασίλισσα.
-Όλες! Φρουρός, σωματοφύλακας, βοηθός και δικηγόρος σε κάθε ανάγκη του βασιλείου! Στρατιώτης, αρχιστράτηγος, βασιλικός συμβουλάτορας κ.α που δεν θα μπω στον κόπο να τα αναφέρω γιατί είναι πολλά!
-Όλα αυτά? Απόρησε η Άλισον ενώ αυτή την φορά σύνδεσε το όνομα του με θαυμασμό.
-Ναι γλυκιά μου. Η φωνή της βασίλισσα να στάζει μέλι.
-Καλά θα κάνω μια προσπάθεια. Μόνο για εσάς μεγαλιοτάτη. Υποχώρησε.
-Επιτέλους. Ψιθύρισε η Μελίγια.
-Ωραία πάμε όλοι τώρα στην τραπεζαρία. Πρέπει να πεινάτε μετά από τόσο ταξίδι... Τους παρότρυνε η βασίλισσα.