Sasuke - Φαγητό
Πριν το καταλάβω η ώρα τελείωσε και έπρεπε να φύγω. Σίγουρα αυτό που έγινε με τον Gaara με ανησύχησε λίγο όμως εφόσον δεν έγινε κάτι και ήταν μια χαρά δεν χρειάζεται να ανησυχώ.
Μόλις είχα βγει από τα αποδυτήρια και κατευθυνόμουν στην έξοδο του σχολείου. Περπατούσα μόνη μου, γιατί τα κορίτσια έφυγαν πιο μπροστά. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Εξάλλου εγώ θα πάω στο σπίτι του Sasuke για να τον βοηθήσω με τα μαθηματικά.
-"Nashi!"
Άκουσα κάποιον να με φωνάζει και αναγνώρισα αμέσως την φωνή. Είναι η φωνή που αγαπώ να ακούω όσο τίποτα στον κόσμο.
-"Gaara! Νόμιζα έφυγες." του είπα χαμογελώντας μόλις με έφτασε.
-"Θα έφευγα αλλά σε περίμενα." είπε και κοίταξε στην αντίθετη πλευρά.
-"Αλήθεια! Γιατί;" τον ρώτησα μπερδεμένη.
-"Πριν άκουσα ότι θα πας στο σπίτι του Sasuke και αναρωτιόμουν άμα είναι αλήθεια." είπε καθώς έξυσε αμήχανα το κεφάλι μου.
-"Ναι είναι αλήθεια." είπα χαμογελώντας.
- "Όμως γιατί ρωτάς;"
-"Απλά μου φάνηκε περίεργο."
-"Περίεργο;"
-"Ναι. Εννοώ θα είσαι μαζί του... στο σπίτι του και ξέρεις... Ίσως κάνει κάτι." είπε καθώς ήταν λίγο κόκκινος από ντροπή.
- "Οχι. Ο Sasuke δεν θα με πείραζε ποτέ." είπα καθώς είχα γίνει κατακόκκινη από ντροπή.
Ο Gaara κοιτούσε κάτω καθώς προσπαθούσε να κρύψει την ντροπή του. Τότε σταμάτησα να περπατώ και κοίταξα το πάτωμα. Αμέσως σταμάτησε και ο Gaara και γύρισε να με κοιτάξει. Πήρα μια ανάσα και σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω. Τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά του.
-"Ο Sasuke και εγώ γνωριζόμαστε από παιδιά, έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχείς. Τον νιώθω σαν αδερφό μου, έτσι δεν πρόκειται να με πειράξει." είπα και του χαμογέλασα.
Στην αρχή με κοιτούσε με έκπληξη, αλλά το βλέμμα του μετά μαλάκωσε και μου χαμογέλασε.
-"Χαίρομαι που το ακούω." είπε χαμογελώντας και συνεχίσαμε να περπατάμε.
Ήμασταν σχεδόν στην είσοδο του σχολείου και μπορούσα να δω τον Sasuke. Φαινόταν ανυπόμονος, καθώς είχα αργήσει λίγο. Σίγουρα θα αρχίσει την ανάκριση μόλις μείνω μόνη μαζί του.
-"Πρέπει να πηγαίνω. Τα λέμε αύριο." είπα στον Gaara και τον αποχαιρέτησα.
-"Τα λέμε." είπε και χαμογέλασε.
-"Τι έγινε; Με θυμήθηκες;" είπε ο Sasuke μόλις τον έφτασα.
-"Δεν άργησα πολύ." του είπα με παράπονο και αρχίσαμε να περπατάμε.
-"Σε περιμένω τουλάχιστον 10 λεπτά." είπε και με κοίταξε λίγο θυμωμένος.
-"Συγνώμη, αλλά είχα μια μικρή συζήτηση με τον Gaara." είπα με ένα μικρό χαμόγελο.
-"Τι συζήτηση;" με ρώτησε, καθώς με κοίταξε με ενδιαφέρον.
-"Δεν σε ενδιαφέρει."
-"Κατάλαβα. Πάλι δεν του είπες ότι σου αρέσει." είπε και αναστέναξε.
-"Τι;" φώναξα λίγο.
Πως το ξέρει; Μην μου πεις ότι φαίνεται; Κι αν το έχουν πάρει χαμπάρι κι άλλοι; Κι αν το έχει καταλάβει ο Gaara;
Τι θα κάνω;
-"Πως το ξέρεις;" τον ρώτησα καθώς είχαμε σταματήσει να περπατάμε.
-"Μου το είπε η Sakura." είπε και συνέχισε να περπατάει.
Τότε αναστέναξα με ανακούφιση. Τσάμπα ανησύχησα, αλλά η Sakura θα πρέπει να πληρώσει για αυτό. Μου είχε υποσχεθεί ότι δεν θα το πει σε κανέναν, όπως και τα υπόλοιπα κορίτσια. Κάτσε! Λογικά και αυτές θα το έχουν πει στα αγόρια τους. Τέλεια! Πιο πολλοί δεν μπορούν να το μάθουν.
Σύντομα φτάσαμε στο σπίτι του Sasuke. Μόλις μπήκαμε μέσα ακούστηκε ένας δυνατός ήχος από την κουζίνα. Αμέσως τρέξαμε να δούμε τι ήταν. Μόλις φτάσαμε στην κουζίνα έμεινα με το στόμα ανοιχτό.
Το πρώτο που αντίκρισα ήταν τον Itachi, τον αδερφό του Sasuke, να είναι πεσμένος κάτω με κάτι μπολ από πάνω και λίγο πιο εκεί τον Shisui, τον κολλητό του Itachi, να κρατάει μια κουτάλα.
-"Που είναι η μαμά;" ρώτησε ο Sasuke αδιαφορώντας για την κατάσταση.
Γύρισαν και μας κοίταξαν με έκπληξη, καθώς δεν πρέπει να μας είχαν ακούσει να μπαίνουμε στο σπίτι. Όλοι τους ήταν σοβαροί, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Άρχισα να γελάω. Όλο το θέαμα ήταν πολύ αστείο. Ήταν η πρώτη φορά που τους έβλεπα έτσι και δεν υπήρχε περίπτωση να μην γελάσω.
Μετά από λίγο σταμάτησα και είδα ότι με κοιτούσαν με χαμόγελο. Ο Itachi είχε σηκωθεί και μάζευε τα μπολ.
-"Συγνώμη που γέλασα, αλλά ήταν αστείο το θέαμα." είπα και σκούπισα μερικά δάκρυα γέλιου.
-"Δεν πειράζει. Σε καταλαβαίνουμε. Ποιος δεν θα γελούσε με αυτό;" είπε ο Shisui και ανακάτεψε το φαγητό μπροστά του.
-"Ο Sasuke." είπα και τον κοίταξα χαμογελώντας.
Ο Sasuke με κοίταξε θυμωμένος στην αρχή, αλλά μετά αναστέναξε και κάθισε σε μια καρέκλα.
-"Λοιπόν που είναι η μαμά;" ρώτησε ο Sasuke.
-"Πήγε στον μπαμπά. Θα έρθει σε λίγο μάλλον." είπε ο Itachi και τοποθέτησε κάτι μπολ στο ντουλάπι.
-"Τι μαγειρεύετε;" τους ρώτησα καθώς πήγα κοντά στον Shisui.
-"Πατάτες με κεφτέδες στην κατσαρόλα." είπε ο Shisui.
-"Ενδιαφέρον. Ελπίζω να είναι νόστιμο." είπα και κάθισα σε μια καρέκλα.
-"Θα είναι." είπε ο Shisui με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Μετά άρχισε να σερβίρει το φαγητό με την βοήθεια του Itachi. Είχαν ετοιμάσει και σαλάτα. Σίγουρα όταν θέλουν μπορούν να κάνουν τα πάντα.
-"Λοιπόν ας φάμε." είπε ο Itachi και αρχίσαμε να τρώμε.
Το φαγητό ήταν υπέροχο. Δεν περίμενα να ήταν τόσο καλό, γιατί δεν τους έχω ξαναδεί να μαγειρεύουν ή να είναι στην κουζίνα και να ετοιμάζουν κάτι.
-"Είναι υπέροχο." είπα και πήρα άλλη μια μπουκιά.
-"Σε ευχαριστούμε." είπε ο Itachi.
-"Την άλλη φορά που θα έρθεις θα ετοιμάσουμε κάτι πιο νόστιμο." είπε ο Shisui.
-"Ευχαριστώ, αλλά δεν είναι ανάγκη."
-"Τι είναι αυτά που λες. Είσαι σαν μικρή αδερφή μας. Πρέπει να σε προσέχουμε." είπε ο Shisui με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Μικρή αδερφή; Στην σκέψη ότι με θεωρούν μέλος της οικογένειας τους ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου.
-"Σας ευχαριστώ." είπα χαμογελώντας.
Οι υπόλοιποι με κοίταξαν χαμογελώντας, καθώς κατάλαβαν πως νιώθω, και μετά συνεχίσαμε να τρώμε.
Δεν είχα ποτέ οικογένεια έτσι μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί τους ή με τον θείο μου και τον Naruto. Άμα ήταν εδώ ο Naruto θα είχε πιο πολύ πλάκα. Ίσως του στείλω μήνυμα αργότερα για να έρθει. Αλλά μέχρι τότε θα απολαύσω το γεύμα μου και την συντροφιά που έχω.
♥♥ Comment and Vote ♥♥
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top