"Κι αν Εσύ με διαλύσεις ξανά εγώ θα βρω τον τρόπο να σταθώ και πάλι στα πόδια μου και όταν το κάνω για σένα θα είναι αργά "

Νεφέλης pov

Ακούω φασαρία στο σαλόνι και ξυπνάω... σηκώνομαι με τα χίλια ζόρια ντύνομαι όπως να ναι  και πάω στο μπάνιο... ευτυχώς έχουμε δύο ένα στο δωμάτιο μου και ένα στον κάτω όροφο... το σπίτι μας είναι μικρό μεν αλλά πανέμορφο... μένουμε σε μια ανακαινισμένη παλιά μονοκατοικια κοντα στην παραλια της Θεσσαλονίκης...ακούγεται κάπως αλλά πραγματικά το σπίτι είναι μικρό ωραίο και γραφικό... απέχει 10 λεπτά από τα πανεπιστήμια και έτσι καμία φορά πάμε και με τα πόδια....

Είναι διώροφη ... Κάτω έχουμε το σαλόνι και την κουζίνα και πανω δυο δωμάτια ... Και τα δύο έχουν μπαλκονόπορτες που βγάζουν σε μια βεράντα... Ο πατέρας της Χαράς μας βρήκε το σπίτι μέσω ενός γνωστού...
Είναι καλός άνθρωπος και με αγαπάει και μένα σαν κόρη του ήταν στενός φίλος του πατέρα μου κι έτσι όταν "φυγανε" μου στάθηκε αρκετά...

Αφού κάνω τα απαραίτητα κατεβαίνω κάτω και βλέπω την Χαρά να έχει έτοιμη μια κούπα καφέ και για μένα.. με βλέπει ,χαμηλώνει την μουσική και έρχεται κοντά μου

" Καλά ξυπνητουρια κοριτσάρα μου !!! ετοιμαζόμουν να έρθω να σε ξυπνήσω σου έκανα και καφέ " μου λέει η Χαρα και με τραβάει στην κουζίνα..
"ελααα πιες το καφέ και πήγαινε να ντυθείς "μου λέει και την κοιτάζω με σηκωμένο φρύδι...

" Παιδί μου στραβή είσαι?  ντυμένη ειμαι ..." της λέω

" Αααα δεν κατάλαβες... πάει η παλιά Νεφελη όχι όλη ενα κομματι της τέλος παντων ... σε παρακαλώ τόσο καιρό να βγάλεις αυτα τα μαύρα πια φτάνει βάλε ένα χρώμα ρε πουλί μου ... " μου λέει και την κοιτάζω σαν εξωγήινη...

" Ρε Χαρα τα πάμε αυτά... Δεν μπορώ..." Αυτή η κοπέλα πια δεν το καταλαβαίνει

" Δεν σηκώνω κουβέντα σου λεω πάω να ντυθώ και σε πέντε να είσαι επάνω.... "λεει και εξαφανίζεται

Δηλαδή...... Όσο την αγαπώ ώρες ώρες θέλω να την πνίξω.... πίνω δύο γουλιές καφέ και την ακούω...

" ΑΚΟΜΑΑΑΑ ΚΆΤΩ ΈΙΣΑΙ?? ΕΛΑΑΑΑΑ ΘΑ ΑΡΓΉΣΟΥΜΕ!!!!" Την ακούω να φωνάζει ...
πωωω δεν το πιστεύω....

σηκώνομαι και πάω πάνω... μπαίνω στο δωμάτιο της και παθαίνω το πρώτο ΣΟΚ !!!

" ΕΊΣΑΙ ΤΡΕΛΉ ΡΕ??? άντε να βγάλω τα μαύρα το κατανοώ αλλά να βάλω κόκκινα? Δεν υπάρχει περίπτωση... Χαρά μου ? σε παρακαλώ ακόμα δεν νιώθω έτοιμη μπορούμε να φύγουμε για τη σχολή? " της λέω και παίρνω το πιο λυπημένο μου βλέμμα...

" αυτή τη φορά θα σε αφήσω... Από δω και πέρα όμως τέλος! εντάξει?" μου λέει και ανακουφιζομαι σήμερα την γλίτωσα... κατι θα σκεφτώ για αύριο...

" Εντάξει εντάξει.. άντε παμε γιατί θα αργήσουμε..." της λέω... κατεβαίνουμε κάτω παίρνουμε τσάντα κλειδιά λεφτά κινητό και φεύγουμε.. Η Χαρά έχει και αμάξι οπότε σήμερα βαριόμαστε να περπατήσουμε και σαν καλές βαριοκωλες βολευτήκαμε αναπαυτικά και ξεκινησαμε...
Έχω τόσο άγχος... ελπίζω να μην τον  δω ...

Σε 5 είμαστε εκεί... παρκάρουμε... κατεβαίνει η Χαρά αλλά εγώ κομπιαζω... κοιτάω γύρω γύρω και μετά ανοίγω την πόρτα για να αντικρύσω μία νευριασμένη Χαρά να με κοιτάει..

" Ρε Νεφέλη κρυφτούλι θα παίζουμε πάλι? αν σε ξανακοροιδεψει θα τον σκοτώσω!! έλα βγες με ψηλά το κεφάλι και περπατά τώρα!!" μου λέει

" Εντάξει απλά ξέρεις τι γίνεται οπότε τους βλέπω και δε γουστάρω... "

" Ξέρω αλλά έννοια σου και θα τους στρώσω εγώ " μου λέει και με πιάνει από το χέρι και με τραβάει..

μπαίνουμε μέσα και ευτυχώς δεν έπεσα πάνω τους ... Όχι ότι φοβάμαι εννοείται πως όχι απλά όλα αυτά τα σεξιστικά και παράλληλα χυδαία σχόλια που κάνει αυτός και οι φίλοι του μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι... μου θυμίζουν τόσο εκείνη τη μέρα...

flashback 1χρόνο πριν

μείναμε έτσι... Ο ένας πάνω στον άλλο ενωμένοι χωρίς να μιλάμε.. Όλα ήταν απλά υπέροχα...

Άρης:"είσαι καλά μωρό μου ?" με ρώτησε μετά από λίγο...

Νεφέλη:" Ναι μια χαρά πονάω λίγο ανάμεσα στα πόδια και στην κοιλιά αλλά θα είναι μια χαρά..." του λέω γλυκά..
" Να σου πω κάτι?"

Άρης:" Πες μου μάτια μου ..."

Νεφέλη:" νομίζω πως ... Σ'αγαπάω..." του λέω αλλά δεν πρόλαβε να απαντήσει....

ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο του ... σηκώθηκε με φίλησε στη μύτη και πήγε να το σηκώσει... Τον είδα να πηγαίνει προς τη κουζινα ...
περίμενα λίγα λεπτά αλλά διψασα  και αποφάσισα να πάω να πιω νερό.. σηκώθηκα τύλιξα το σεντόνι γύρω μου  τελικα πονουσα περισσοτερο απο οτι φανταζόμουν αλλά τα κατάφερα σηκώθηκα  ... και πήγα προς τα εκεί...

μιλούσε στο τηλέφωνο και δεν με είδε.. αποφάσισα να του κάνω έκπληξη αγκαλιάζοντας τον απο πίσω όταν.....

Άρης:" Ναι ρε μαλακα την πήδηξα σου λέω! Αφού πάντα τα καταφέρνω το ξέρεις... Η πρώτη ή η τελευταία θα είναι? "

παγώνω.... τρομάζω και τρέμω... δε μπορεί.... εκείνος συνεχίζει...

Άρης:" Τι ? τι λες ρε εγώ δεν ερωτεύομαι αφού με ξες ... το στοιχημα ειναι στοιχημα φιλε λοιπόν σε 10 στο γνωστό και φέρε και τα λεφτά Ε? Κέρδισα μη το ξεχνάς!!"

μένω στήλη άλατος... εκείνος γυρνάει και με κοιτάει...

Άρης:" Νεφέλη?  τι .. τι κάνεις εδώ?"

Νεφέλη:" Ώστε έτσι ε ? ένα στοίχημα ήμουν για σένα λοιπόν... ΜΑΛΑΚΑ ΒΛΆΚΑ ΗΛΙΘΙΕ"  λέω και πηγαίνω προς το μέρος του και του δίνω το πιο δυνατό χαστούκι... με πιάνει απότομα από τους καρπούς και με κολλάει πάνω του

Άρης:" ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΥΜΠΙΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ?" μου λέει αγριεμένα και με σπρώχνει στο ψυγείο...
σε δευτερόλεπτα έρχεται πάνω μου ...

Αρης:"Νεφέλη συγγνώμη δεν ... Εγώ... "

Νεφέλη:" Τι συγγνώμη ρε... άσε με μην με ακουμπάς!!!!ΑΣΕΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕΕ!!!!" του λέω και τον χαστουκιζω ξανά... εκείνος αγριεύει απότομα χαμογελάει όμως και μου λέει

Αρης:" Ε ναι λοιπόν ένα στοίχημα ήσουν... σε πήδηξα και τέλος... κοίτα τα μπούτια σου ...!!! Εγώ το έκανα αυτό!!!  και ξερεις κατι ? θα πληρωθω καλα για το κοπο μου "
λέει και κατεβάζω το κεφάλι .. το σεντόνι είχε ανοίξει και δυο μικρά ρυάκια απο αίμα υπήρχαν στα μπούτια μου ...

Νεφέλη:" ΣΕ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΡΕ !" του λέω.. πλησιάζω και ένα τρίτο χαστούκι προσγειώνεται πάνω του .. εκείνος πιάνει το μάγουλο του και μου λέει...

Άρης:" Σε 5 να έχεις εξαφανιστεί από μπροστά μου ακούς? Αλλιώς δεν ξέρω τι είναι ικανός να κάνω ΧΆΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ ΤΏΡΑ "

Έφυγα κλαίγοντας στο δωμάτιο..  ντυθηκα βιαστικά αγνοώντας τον πόνο ανάμεσα στα πόδια μου .. βγήκα στο σαλόνι πέρασα από μπροστά του και πριν ανοίξω την πόρτα με έπιασε δυνατά από το μπράτσο και με γύρισε...

Αρης:" Αυτά τα χαστούκια θα τα μετανιώσεις πικρά " μου είπε .. άνοιξε την πόρτα και με έσπρωξε στον διάδρομο της εστίας ... αγνόησα όλα τα βλέμματα που πέσανε επάνω μου και έφυγα κλαίγοντας για τη Χαρά...

Τέλος flashback 

Νεφέλης pov (τωρα)

Εκείνη την μέρα θέλω να την ξεχάσω...

" Ρε Νεφέλη που ταξιδεύεις πια ?" με ρωτάει η Χαρά και άντε να της πω

" sorry αφαιρέθηκα... λοιπόν πάω να πάρω έναν καφέ γιατί όπως θυμάσαι πολύ καλά σπίτι δεν πρόλαβα να πιω και θα σε βρω σε 10 έξω από την αίθουσα καλά?" της λέω

" Θές να έρθω?"

" Όχι ρε τσακ μπαμ θα πάω τόσο νωρίς δεν θα έχει και κόσμο πήγαινε εσύ για να προλάβεις και τον Μηνά πρέπει να μας δώσει τις σημειώσεις το ξέχασες?"

" ΩΧ ναι ρε πάω πάω τα λέμεεεε" μου λέει και αρχίζει να τρέχει σαν τρελή... Πόσο την αγαπάω αυτή τη κοπέλα

γυρνάω και κατευθύνομαι στην καφετέρια.. μπαίνω μέσα και ευτυχώς είναι σχεδόν άδεια.. πλησιάζω την κόπελα και ζητάω ευγενικά έναν καφέ... όση ώρα περιμένω κοιτάζω έξω από την μεγάλη τζαμαρία... Ο καιρός αγριεύει ρε ΓΑΜΩΤΟ και δεν πήρα και μπουφάν... σκέφτομαι..

Η κοπελα μου δίνει τον καφέ αλλά έτσι όπως γυρνάω πέφτω πάνω σε κάτι... μάλλον καλύτερα σε κάποιον...

Ψηλός καστανοξαθνος... Πολύ όμορφος.. γυμνασμένος με ανοιχτά μάτια... Πρώτη φορά τον βλέπω στη σχολή... Ίσως ήρθε με μεταγραφή..

" Χίλια συγνωμη.. Δεν σε είδα από πίσω μου και βιαζόμουν και ...." λέω ότι να ναι κυριολεκτικά ..

" Δεν πειράζει... συμβαίνουν και αυτά... Χρήστος χάρηκα.. " μου λέει και μου απλώνει το χέρι...

" Νεφέλη κι εγώ χάρηκα" του λέω και απλώνω το χέρι μου να του το δώσω όταν μας διακόπτει μια φωνή... Την οποία φωνή ξέρω πολύ καλά...

" Μην την αγγίζεις ρε μαλακα θα σε κολλήσει τίποτα αυτή " Λεει Ο Άρης  και γελάει μαζί με την υπόλοιπη παρέα...

" Πώς μιλάς έτσι ρε ηλίθιε  από ποτέ χάθηκαν οι τρόποι σου ? μια χειραψία ήθελα να κάνω και δες πως προσβάλλεις την κόπελα " του λέει...

Είμαι σε κατάσταση άσχημη... τα νεύρα μου είναι πάνω από το κεφάλι...

" Άκου να σου πω ...."λέω αλλά με κόβει

" ΕΣΈΝΑ " λεει και με δείχνει αγριεμένα με το δάχτυλο "ΔΕΝ ΣΟΥ ΜΊΛΗΣΕ ΚΆΝΕΙΣ!!! ΤΟ ΚΑΤΆΛΑΒΕΣ?"
Μου λέει εμφανώς εκνευρισμένος και κατακόκκινος

" Μαλακα Άρη κόψε ρε φτάνει "του λέει ο Χρήστος και τον τραβάει

Τους προσπερναω χωρίς να πω κάτι παραπάνω και τρέχω προς την αίθουσα αδιαφορώντας....
Εκεί βλέπω την χαρά με τον Μηνά να μιλάνε μόλις με βλέπει εκείνη καταλαβαίνει... παρατάει τον Μηνά και τρέχει προς το μέρος μου ....

" Τι σου έκανε πάλι αυτος κοριτσάκι μου ? πες μου..." στο άκουσμα της φωνης της πέφτω στην αγκαλιά της και κλαίω...
"Σταμάτα σε παρακαλώ... έρχεται και ο Σωτηρίου μην σε δει έτσι ο καθηγητής... έλα πάμε θα μου τα πεις μέσα " λεει και την ακολουθώ...

Άρης pov ( Γιαααααααιι !!!!)

Σήμερα έρχεται ο Χρησταρας άντε επιτέλους έχω να τον δω καιρό ...
αλλά το κωλοπαιδο τα κατάφερε και ήρθε μαζί μας .. Δεν λέω με τον Άλεξ και τον  Μάνο είμαστε καλά αλλά σαν το Χρήστο κάνεις...μιλήσαμε το πρωί και θα βρεθούμε στην καφετέρια της σχολής οπότε κομπλέ...

Μετά μάλλον θα έρθει μαζί μου στην εστία αφού είμαστε στο ίδιο μέρος.. μένω μόνος αρκετό καιρό... με εναν πατερα αλκοολικο και μια μανα .... να μην πω ... δεν υπαρχει οικονομικη στήριξη... Αλλά ντάξει με καμία βρωμοδουλεια με κανένα στοίχημα τα καταφέρνω...
καμία φορά έρχονται τα παιδιά αλλά επειδή μένουν σε δικό τους σπίτι όλο εκεί την βγάζουμε...
Μου είπανε να πάω αλλά δε γουστάρω μ'αρέσει η ησυχία του δωματίου μου ... βασικά υπάρχουν δύο δωμάτια ένα μπάνιο και μια κουζίνα οπότε κι αυτο σαν σπίτι μοιάζει...απλά είναι μικρό..
τώρα που ήρθε ο Χρήστος με λίγο λαδωματακι κανονίσαμε να έρθει σε μένα να μείνει...  Στο σπίτι έχω εναν κανόνα βεβαία γκομενες δεν μπαίνουν πλέον...Παλιά ερχόταν μόνο η Νεφέλη...
Η Νεφελη ....Α ρε Νεφέλη... Πώς γίναμε έτσι ΓΑΜΩ....

flashback 1 χρονος πριν Άρης pov

Την είχα αγκαλιά και ήμουν ακόμη μέσα της ... τόσο γαμημένα τέλεια αυτή η κοπέλα...

Αρης:"είσαι καλά μάτια μου ?" την ρωτάω... ξέρω πως θα πονάει και είναι λογικό... Πρώτη της φορά... Και με διάλεξε.. κι εγώ.. Εγώ είμαι ένας μαλακας ... Πρέπει να της το πω αλλά δεν θέλω να την χάσω.. δε με νοιάζει τι θα πούνε οι άλλοι.. βαρέθηκα να έχω το ταμπελακι του γαμιά...
Έχω ξεπαρθενιασει το μισό Πανεπιστήμιο για τα γαμωχρηματα... Όλοι με βλέπουν σαν έναν ψυχρό τύπο χωρίς έλεος.. βαρέθηκα... Τους βαρέθηκα όλους...

με την Νεφέλη είναι αλλιώς... πάντα την έβλεπα και την θαύμαζα.. ντυμένη στα μάυρα .. τα μαλλιά της μακριά... τα μάτια της πράσινα... Και όταν περπατούσε όλοι την κοιτούσαν..
βέβαια ένα ρεμάλι σαν και μένα και με το παρελθόν μου δεν θα έκανε ποτέ κίνηση σε μια τέτοια κοπέλα... Είναι σαν να έχεις μπροστά σου έναν ιερό ναό... Τολμάς να μπεις και να τον βεβηλωσεις?
Εγώ ο μαλακας το έκανα για ένα κωλοστοιχημα... Για τα γαμωλεφτα ... Όταν ο Ιάσονας μου πρόσφερε 2000 ευρώ για εκείνη τρελάθηκα.. συνήθως ήταν 200 με 300 το πολύ αλλά ήταν τόσο σίγουρος πως θα χάσω που εκτόξευσε το ποσό...

άντε να βρω τρόπο τώρα έτσι όπως τα έκανα... Και το ΓΑΜΩΤΟ είναι πως γούσταρα τόσο πολύ κάθε στιγμή μαζί της ... να την βλέπω να τριγυρνάει μέσα στο δωμάτιο με τις μπλούζες μου ξέρωντας πως είναι και παρθένα με τρελαίνε... Τώρα που το κάναμε η ιδέα με ανάβει ακόμα περισοτερο ...κατά βάθος το ξέρω αλλά δεν το παραδέχομαι...
Είμαι τόσο γαμημένα ερωτευμένος μαζί της.....

Νεφέλη:" Ναι ναι μια χαρά πονάω λιγάκι αλλά είμαι καλά...." μου απαντάει και συνεχίζει....
" Να σου πω κάτι ? "

Άρης:" Πες μου μάτια μου ..."

Νεφέλη:" Νομίζω... Πώς σαγαπαω ..." μου λέει και μέσα μου ουρλιάζω.... τι κάνει? ΓΑΜΩΤΟ... Πώς τα έκανα έτσι...

Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και ακούω το κινητό... Την κοιτάω της Ρίχνω ένα φιλι στη μύτη και σηκώνομαι να το πάρω φοράω το μποξερακι και παω στην κουζίνα καθώς βλέπω στην οθόνη το όνομα του μαλακά....

Άρης:" Τι σκατα θες και με παίρνεις ρε ?" ρωτάω άγρια..

Ιάσονας:" το στοιχημα Αύριο τελειώνει η διορία σου ήταν 6 μήνες.. αν δεν το έχεις κάνει θέλω τα λεφτά μου ... Αλλιώς ξέρεις... Θέλω να το δω ..." λέει και εννοεί το βίντεο... πάντα στα στοιχήματα έβγαζα βίντεο... βέβαια με την Νεφέλη είναι αλλιώς... Ναι δεν λέω όλα ήταν καλά στημένα αλλά μέσα μου ένιωθα χάλια...

Άρης:" Ναι ρε μαλακα την πήδηξα σου λέω! Αφού πάντα τα καταφέρνω το ξέρεις... Η πρώτη ή η τελευταία θα είναι? "του λέω για να μη με πριζει μέχρι να δω τι θα κάνω

Ιάσονας:"Μήπως ερωτεύτηκες ρε ?"με ρωτάει και κοκαλωνω...Είναι ένα σίχαμα δεν πρέπει να καταλάβει τίποτα...

Άρης:" Τι ? τι λες ρε εγώ δεν ερωτεύομαι αφού με ξες ... το στοιχημα ειναι στοιχημα φιλε λοιπόν σε 10 στο γνωστό και φέρε και τα λεφτά Ε? Κέρδισα μη το ξεχνάς!!" του λέω όσο πιο φυσικά μπορώ... εννοείται δεν θα πάω το βίντεο κάτι θα σκεφτώ να πω ...

Την ώρα που κλείνω το κινητό και γυρνάω.... σκατααααααα

Άρης:" Νεφέλη?  τι .. τι κάνεις εδώ?" λέω τραυλιζοντας

Νεφέλη:" Ώστε έτσι ε ? ένα στοίχημα ήμουν για σένα λοιπόν... ΜΑΛΑΚΑ ΒΛΆΚΑ ΗΛΙΘΙΕ" μου λέει με πλησιάζει και μπααααααμ τρώω ένα χαστούκι... κατευθείαν τσιτωνω
Έχω φάει τόσο ξύλο από το πατέρα μου ... ορκιστηκα να μην με ξανακουμπισει κανένας ΓΑΜΩ σου ρε Νεφέλη...  θολωνω την πιάνω και την κολλάω πάνω μου

Άρης:" ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΚΟΥΜΠΙΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ?" γρυλιζω και από τα νεύρα μου την σπρώχνω και πέφτει στο ψυγείο... τι κάνω ο μαλακας ...

Αρης:"Νεφέλη συγγνώμη δεν ... Εγώ... "προσπαθώ να μιλήσω αλλά δε με αφήνει...

Νεφέλη:" Τι συγγνώμη ρε... άσε με μην με ακουμπάς!!!!ΑΣΕΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕΕ!!!!" μου λέει και μπαααααααααμ δεύτερο χαστούκι... Αυτό ήταν... το ποτήρι ξεχείλισε ένιωσα μέσα μου να ξυπνάει ένας άλλος εαυτός.. Εικόνες με εμένα τρομαγμενο και τον πατέρα μου με την ζώνη ξεφυτρωναν από δω κι απο κει ...

Αρης:" Ε ναι λοιπόν ένα στοίχημα ήσουν... σε πήδηξα και τέλος... κοίτα τα μπούτια σου ...!!! Εγώ το έκανα αυτό!!!  και ξερεις κατι ? θα πληρωθω καλα για το κοπο μου "
λέω οργισμένα εκείνη κοιτάει το αίμα της και φωνάζει...

Νεφέλη:" ΣΕ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΡΕ !" μου λέει και μπαααααααααμ!!!! τρίτο χαστούκι... θα την σκοτώσω.... εδώ και τώρα θα την θάψω ζωντανή!!! προσπαθώ να κρατηθώ... γελάω... τι να κάνω? να αρχίσω να κλαίω όπως τότε που παρακαλαγα τον πατέρα μου κι εκείνος με χτυπούσε πιο πολύ? πάει εκείνο το μικρό αγόρι πέθανε... γι αυτό έγινα και δικηγόρος άλλωστε... Δεν θα αφήσω ξανά πληγωμένα παιδιά στα χέρια των γονιών τους...

Άρης:" Σε 5 να έχεις εξαφανιστεί από μπροστά μου ακούς? Αλλιώς δεν ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω ΧΆΣΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΜΟΥ ΤΏΡΑ " λέω φτύνοντας κυριολεκτικά τις λέξεις πάνω της ...

το ξέρω πως πονάει... αλλα τωρα δε με νοιαζει καθολου ... τρέχει στο δωμάτιο και ντύνεται βγαίνει αλλά πριν φύγει την σταματάω...

Αρης:" Αυτά τα χαστούκια θα τα μετανιώσεις πικρά " της λέω και την πετάω έξω....

Τέλος flashback  (τωρα Άρης pov)

Και ναι ... Ακόμα τα πληρώνει... Δεν ξέρω γιατί και ούτε ξέρω πως αλλά κάθε φορά που την πληγωνω χάνω κι ένα κομμάτι της ψυχής μου... πλέον  συνεχίζω.... απλά συνεχίζω .... Ίσως νιώθω πως αφού δεν την έχω είναι ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μας ... Την πονάω... Της μιλάω άσχημα... Την κάνω ρεζίλι... Έτσι έμαθα... κι έτσι κάνω......

κοιτάω την ώρα... Ο Χρήστος σε δέκα θα είναι εκεί καλύτερα να πάω κι εγώ...
Μπαίνω στην καφετέρια και μένω μαλακας ... τι δουλειά έχει ο Χρήστος μαζί της? Γιατί της δίνει το χέρι? ΕΚΕΊΝΗ ΓΙΑΤΊ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΆΕΙ??? Θολωνω.... Και κάνω αυτό που ξέρω να κάνω καλύτερα ...

Την πληγωνω ....

Ωωωω μωρέ... Ο Άρης κατά βάθος είναι πληγωμένος... Δεν δικαιολογεί φυσικά την συμπεριφορά του ....

Χμμμ καυγάδες μυρίζομαι....

kisses ;)