Οι άμαξες περνούσαν τώρα μέσα από τα μεγάλα κτήρια της Έλφιας, που ήταν ψηλά τα περισσότερα σαν ουρανοξύστες και πολύ γυαλιστερά, υπήρχαν μέχρι και κτήρια σε ασυνήθιστα χρώματα, γαλάζια, ροζ και μοβ. Ούτε ανάμεσα στην πυκνοκατοικημένη σχετικά πρωτεύουσα της χώρας έλειπε ο φυσικός πλούτος, καθώς υπήρχαν δέντρα ανάμεσα στα κτήρια και πάρκα σε διάφορα σημεία.

Τα ξωτικά από όπου περνούσαν χαιρετούσαν γνέφοντας προς τις βασιλικές άμαξες, κάποιοι μάλιστα περπατούσαν παρέα με τα δαιμόνια τους, που ήταν ό,τι λογής ζώο ή μαγικό πλάσμα μπορούσες να φανταστείς.

«Πώς σας φαίνεται μέχρι στιγμής;» ρώτησε τους φίλους της η Ιφιγένεια. Είχε βγάλει κι εκείνη τη Νάρα και καθόταν στην αγκαλιά της απολαμβάνοντας την παρέα της και το ταξίδι.

«Η Έλφια είναι πραγματικά η πιο όμορφη πόλη που έχω δει ποτέ μου. Καλύτερη ακόμα και από την Πρωτεύουσα του Κεντρικού Βασιλείου.» είπε ο Ιάσονας.

«Εννοείται πως είναι καλύτερη. Η Πρωτεύουσα δεν έχει σχεδόν καθόλου πράσινο πέρα από ελάχιστα πάρκα.» σχολίασε ο Γιάννης. «Όλη η Χώρα έτσι είναι, με τόσο πράσινο και μαγευτικά τοπία;»

«Όχι όλη. Στα νότια δεν υπάρχει και τόση βλάστηση, έχει πολλές ξηρές εκτάσεις με ελάχιστα δάση. Τα ξωτικά της γης κάνουν ό,τι μπορούν, όμως το έδαφος δεν ευδοκιμεί. Λένε πως για αυτό οφείλονται τα Ορκ, που τα τελευταία ζούσαν για πολύ καιρό σε ένα χωριό εκεί και ρήμαζαν τις τριγύρω περιοχές. Πως ακόμα και τώρα, εξήντα χρόνια μετά τον αφανισμό τους, έχει παραμείνει εκεί η κατάρα τους.» Το ύφος του ξωτικού σκοτείνιασε καθώς τα σκεφτόταν αυτά. «Ο αφανισμός τους δεν ήταν καλό πράγμα, αλλά δεν έχουμε ιδέα τι θα γινόταν αν ζούσαν ακόμα και συνέχιζαν να αναπαράγονται.» συμπλήρωσε. Ακόμα και αυτές οι πιο σκοτεινές πληροφορίες όμως, στον Ιάσονα φαίνονταν ενδιαφέρουσες. Θα ήθελε να ταξιδέψει και στο νότιο τμήμα κάποια στιγμή.

Οι άμαξες ανέβηκαν σε ένα μικρό ύψωμα με ακόμα περισσότερη βλάστηση και σε λίγο φάνηκαν μερικά πολύ όμορφα αρχοντικά σπίτια, κάποια απ' τα οποία ήταν χτισμένα επάνω σε δέντρα, ή ακόμα και μέσα σε μερικά από αυτά, σε εκείνα με τους πιο χοντρούς κορμούς. Συνήθως ξωτικά της γης ζούσαν εκεί, από ότι τους εξήγησε η Ιφιγένεια.

Έφτασαν στο Παλάτι, ένα πανέμορφο κτήριο που αποτελούνταν από δύο μυτερούς πύργους που ενώνονταν μεταξύ τους με ένα χαμηλότερο κτήριο. Ήταν βαμμένο σε πολλά ανοιχτόχρωμα χρώματα, μπεζ, κίτρινο, γαλάζιο και οι χρυσές του πύλες άνοιξαν για να τους υποδεχτούν. Πίσω από το παραμυθένιο κτήριο υψωνόταν ένα πανύψηλο βουνό με δύο σχεδόν μυτερές κορυφές οι οποίες φαίνονταν να αγγίζουν τον ουρανό.

Οι άμαξες μπήκαν σε μια πλακόστρωτη αυλή και σταμάτησαν περίπου στο κέντρο της. Όλοι κατέβηκαν. Τριγύρω στην αυλή υπήρχαν και άλλα μικρότερα κτήρια. Οι σταβλίτες πλησίασαν τις άμαξες και άρχισαν να απελευθερώνουν τα άλογα από τα χαλινάρια τους, ενώ οι τέσσερις έφηβοι πλησίασαν τους ενήλικες.

«Καλώς ήλθατε στο Παλάτι της Έλφιας.» τους είπε με χαμόγελο ο Έλιος. «Θα βάλουμε τα δυνατά μας ώστε να νιώσετε άνετα και να απολαύσετε τη διαμονή σας εκτός από την εκπαίδευση. Λοιπόν, τώρα θα αναθέσω στους υπηρέτες να σας οδηγήσουν στα δωμάτια σας και να ξαποστάσετε για λίγο εκεί μέχρι να ετοιμαστεί το γεύμα. Αρχιθεραπευτή Ζαχαρία, θα μείνετε για λίγο ακόμα για να γευματίσουμε μαζί;»

«Ναι, φυσικά, Άρχοντα Έλιε. Μιας και είναι η πρώτη μέρα διαμονής των επισκεπτών μας εδώ, θα σας κάνουμε την τιμή και θα αναχωρήσουμε μετά για το σπίτι μας.»

«Άρχοντα Έλιε... Συγνώμη για την περιέργεια μου αλλά... τι είναι αυτό εκεί το βουνό; Φαίνεται πολύ περίεργο και στη δικιά μας χώρα δεν έχουμε δει άλλο παρόμοιο.» απόρησε ο Γιάννης δείχνοντας το παράξενο βουνό με τις δύο κορυφές. Ο Έλιος γέλασε ελαφρά και απάντησε:

«Αυτό το βουνό, αγαπητέ Γιάννη, ονομάζεται Δίκορφο. Βλέπετε εκείνο το άνοιγμα ανάμεσα στις δύο του κορφές; Εκεί ζουν οι πέντε Ανώτεροι Άρχοντες, που είναι τα πέντε μεγαλύτερα σε ηλικία ξωτικά από κάθε στοιχείο. Δηλαδή ο μεγαλύτερος από τα Ξωτικά της Γης, της Φωτιάς, του Νερού, του Αέρα και ο Μεγαλύτερος Θεραπευτής ζουν εκεί, καθώς και τα μέλη του προσωπικού τους.»

«Είναι μεγάλη τιμή για ένα ξωτικό να δουλέψει στην υπηρεσία των Ανώτατων Αρχόντων.» συμπλήρωσε η Λαίδη Αθηνά.

«Ουάου... Και δεν κατεβαίνουν ποτέ;» ρώτησε ο νεαρός.

«Πολύ σπάνια.» ανέλαβε να απαντήσει η Λαίδη Ανδριάνα. «Συνήθως ανεβαίνουν εκεί όσα ξωτικά θέλουν να τους συμβουλευτούν για οποιοδήποτε θέμα, ακόμα και εμείς.»

«Και πόσο μεγάλα είναι εκείνα τα ξωτικά, αν επιτρέπεται να ρωτήσω; Εννοώ, τι ηλικία έχουν;»

«Έλα φτάνει, μη γίνεσαι αδιάκριτος...» είπε στον φίλο του ο Ιάσονας.

«Όχι, δεν πειράζει. Η περιέργεια είναι καλή, αν χρησιμοποιείται για γνώση και όχι για πονηριά.» είπε σοφά ο άρχοντας. «Είναι όλοι τους μεταξύ εννιακοσίων και χιλίων ετών, γηραιά ξωτικά δηλαδή, όπως ονομάζονται. Όταν κάποιος από ένα στοιχείο πεθάνει, παίρνει τη θέση του ο αμέσως επόμενος σε ηλικία, εάν φυσικά το θέλει και έχει τις απαραίτητες γνώσεις, σοφία και πειθαρχεία, και τηρεί πιστά τους νόμους των ξωτικών.»

Ώστε εκείνοι είναι οι υπεύθυνοι για όλους εκείνους τους αυστηρούς νόμους που αφορούν τους γάμους, τις γεννήσεις κι όλους εκείνους τους περιορισμούς... σκέφτηκε ο Ιάσονας.

«Αρκετά συζητήσαμε εδώ όμως. Θα έχουμε χρόνο να κουβεντιάσουμε και στο γεύμα, αγαπητοί. Παρακαλώ, ακολουθήστε με στο Παλάτι.» είπε ο Έλιος. Στο μεταξύ κάποιοι υπηρέτες είχαν ήδη αρχίσει να ξεφορτώνουν τις βαλίτσες και τα πράγματα των ταξιδιωτών από τις άμαξες.

Η συντροφιά ακολούθησε τον Έλιο, την σύζυγο και τη μητέρα του στο εσωτερικό του παλατιού, και μπήκαν σε μια ολοφώτιστη μεγάλη αίθουσα, με φυτά παντού, ακόμα και στους τοίχους, σκαλισμένα χρυσά σχέδια σαν εκείνα που έβλεπαν παντού και περίτεχνα έπιπλα. Ένας υπηρέτης οδήγησε τον Σωκράτη και τους τρεις μαθητές στα δωμάτια τους, μέσα από εντυπωσιακούς διαδρόμους με όμορφα πορτραίτα που απεικόνιζαν όλα τα στοιχεία της φύσης, τους θεούς αλλά και μαγικά τοπία.

«Θα χαθούμε εδώ μέσα.» σχολίασε ο Ηρακλής.

Ο καθένας θα είχε το δικό του δωμάτιο και ήταν όλα κοντά μεταξύ τους, στον ίδιο διάδρομο, πράγμα το οποίο τους άρεσε γιατί τουλάχιστον θα βρίσκονταν εύκολα μεταξύ τους. Ήταν πολυτελή και άνετα, καμία σχέση με τις καμπίνες του πλοίου. Του Ιάσονα είχε ξύλινη ταπετσαρία βαμμένη σε καφέ, γαλάζιο και μπεζ, ξύλινα σκαλιστά φυτά επάνω σε αυτήν ενώ το κρεβάτι ήταν μέσα σε μια στρογγυλή εσοχή του ενός τοίχου. Ξάπλωσε σε αυτό. Ήταν πολύ άνετο. Έξω ακούγονταν πουλιά που κελαηδούσαν. Ήταν τόσο γαλήνιο το μέρος, που ηρεμούσε η ψυχή του.

Στο δωμάτιο υπήρχε επίσης μια ξύλινη ντουλάπα και ένας καναπές με ένα μικρό τραπεζάκι.

Σηκώθηκε και πήγε στη μπαλκονόπορτα, που ήταν επίσης στρογγυλού σχήματος, την άνοιξε και βγήκε στο μπαλκόνι. Το δωμάτιο αυτό κοιτούσε τους πίσω κήπους του παλατιού, οι οποίοι ήταν πανέμορφοι, τα φυτά και τα δέντρα είχαν ποικίλα χρώματα και σχέδια με κυρίαρχο πάντα το πράσινο, ενώ στο βάθος δέσποζε σαν σκιά το βουνό Δίκορφο. Εισέπνευσε για λίγο τον καθαρό αέρα και μπήκε ξανά στο δωμάτιο για να δει και το μπάνιο. Ήταν κι εκείνο αρκετά άνετο, τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το χρυσό και το καφέ ενώ η μπανιέρα του ήταν ιδιαίτερη, το χείλος της βρισκόταν στο ίδιο περίπου ύψος με το πάτωμα, σαν τζακούζι. Από ότι παρατήρησε ο Ιάσονας, είχε όντως και λειτουργία τζακούζι, ενώ υπήρχε και ντουζιέρα στο υπερυψωμένο πάνω μέρος μέσα σε γυάλινη καμπίνα.

Τόση πολυτέλεια για τους επισκέπτες; Δηλαδή τα δωμάτια της αρχοντικής οικογένειας πώς θα είναι; Αναρωτήθηκε.

Λίγα λεπτά μετά, χτύπησε ένας υπηρέτης ο οποίος έφερε τα πράγματα του, τα οποία θα τακτοποιούσε αργότερα στη ντουλάπα. Μετά ήρθαν ο Γιάννης κι ο Ηρακλής για να πουν τις εντυπώσεις και από τα δικά τους δωμάτια, τα οποία έβλεπαν στο μπροστινό μέρος και στην αυλή.

«Η διακόσμηση είναι απλή, οι εγκαταστάσεις όμως το κάτι άλλο, έτσι; Πολλή περιποίηση.» είπε ο Γιάννης ενθουσιασμένος. «Μέχρι και τζακούζι έχουμε. Ποιος στη χάρη μας!»

Στη συνέχεια, ο Ιάσονας μίλησε με τους γονείς του, τους είπε ότι είχαν φτάσει κι είχαν πάει όλα καλά, καθώς και τις πρώτες του εντυπώσεις από τη Χώρα των Ξωτικών. Ο Ηρακλής πήρε και αυτός με βιντεοκλήση την οικογένεια του, μίλησε με τη μητέρα και τα αδέλφια του και η στιγμή που είδε την αδελφή του να περπατάει ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Η Σοφία φαινόταν πραγματικά ευτυχισμένη, όχι μόνο περπατούσε αλλά επίσης του έδειξε στην κάμερα μερικές χορευτικές κινήσεις μπαλέτου.

«Θα γραφτώ και πάλι μπαλέτο! Το πιστεύεις;!» του είπε ενθουσιασμένη.

«Χαίρομαι τόσο πολύ για εσένα...» της απάντησε βουρκωμένος, ενώ οι φίλοι του χαμογελούσαν επίσης. Στη συνέχεια, μίλησαν και εκείνοι με την οικογένεια του.

«Θέλουμε να μιλήσουμε και με την Ιφιγένεια όποτε μπορέσει. Έφυγε βιαστικά και δεν προλάβαμε να την ευχαριστήσουμε για την υπέροχη πράξη της...» είπε η Μύρνα.

«Ναι, φυσικά και θα της μιλήσετε. Μου είπε ότι ήταν πολύ συναισθηματικά φορτισμένη λόγω της πράξης της εκείνη τη στιγμή, για αυτό έφυγε.»

Λίγα λεπτά αργότερα, τους ειδοποίησαν ότι το γεύμα ήταν έτοιμο και ζήτησαν συγνώμη μάλιστα γιατί υπήρξε μια μικρή καθυστέρηση. Όμως τα παιδιά τους διαβεβαίωσαν ότι από τη μεριά τους δεν υπήρχε πρόβλημα, παρόλο που μεταξύ τους είπαν πως πεινούσαν σαν λύκοι! Ξεπρόβαλε και ο Σωκράτης από το δωμάτιο του στην άκρη του διαδρόμου και ακολούθησαν όλοι μαζί τον ευγενικό υπηρέτη στην τραπεζαρία.

Η τραπεζαρία είχε κι εκείνη παρόμοια διακόσμηση με τους υπόλοιπους χώρους, είχε λευκούς τοίχους με λουλούδια και ξύλινες καρέκλες με σκαλιστά φύλα επάνω στις ράχες τους και άνετα μαξιλάρια στο κάθισμα. Ο Έλιος καθόταν στην κορυφή του τραπεζιού, η Λαίδη Αθηνά στα δεξιά του και η μητέρα του στα αριστερά του. Πήραν θέση και οι νεοφερμένοι και ο Ιάσονας κάθισε δίπλα στην Ιφιγένεια και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον.

Τα φαγητά, ήταν όλα χορτοφαγικά μόνο με τυρί και γαλακτοκομικά, σαλάτες και νόστιμες σπεσιαλιτέ των μαγείρων του παλατιού. Οι γεύσεις ήταν απίστευτες, όλα ήταν πολύ πιο νόστιμα από ότι στο καράβι. Τους είπαν ότι όσο έμεναν εκεί, δεν θα έτρωγαν καθόλου κρέας καθώς δεν μαγειρευόταν πουθενά.

Οι συζητήσεις κατά τη διάρκεια του φαγητού ήταν ευχάριστες, τα παιδιά μίλησαν για τις πρώτες εντυπώσεις τους στη χώρα και στην Έλφια συγκεκριμένα, ενώ ο Άρχοντας Έλιος προσπαθούσε να τους κάνει να αισθανθούν άνετα.

«Λοιπόν, αυτή η μέρα θα είναι αφιερωμένη στην ξεκούραση και την αναψυχή σας.» είπε όταν τελείωσαν όλοι το φαγητό τους. «Αύριο θα βγει το πρόγραμμα εκπαίδευσης σας και θα γνωρίσετε τους υπεύθυνους που θα ορίσω. Θα υπάρξουν θεωρητικά μαθήματα αλλά και πρακτικά, ξεχωριστά για τον καθένα ανάλογα τις ικανότητες σας. Για παράδειγμα, ο Ιάσονας θα εκπαιδευτεί με τον Μάγο Σωκράτη, ο οποίος θα συνεννοηθεί και με τα υπεύθυνα ξωτικά, ο Γιάννης θα εκπαιδευτεί με τους τοξότες και ο Ηρακλής...» Έριξε μια ματιά σκεπτικός στον σωματώδη νέο. «Τι μπορούμε να κάνουμε με εσένα; Υποθετικά, αν γίνει πόλεμος, που θα ήθελες να πολεμήσεις;»

«Τι τάγματα υπάρχουν, Άρχοντα μου;» ρώτησε εκείνος.

«Εκτός από τοξότες, υπάρχουν ξιφομάχοι, κατάσκοποι και πυροβολικό.»

«Πυροβολικό; Δηλαδή έχετε και όπλα; Νόμιζα πως είχατε μόνο σπαθιά και τόξα.» απόρησε έκπληκτος ο Γιάννης.

«Μα φυσικά, νεαρέ!» αναφώνησε γελώντας ο Έλιος. «Από τον Πόλεμο με τους Βάρβαρους και μετά, έπρεπε να εκσυγχρονιστούμε. Στο πυροβολικό υπηρετούν τα πιο δυναμικά ξωτικά, τα πιο αποφασισμένα και τα πιο γυμνασμένα, καθώς τα λιγότερο σωματώδη με την ευλυγισία τους ταιριάζουν περισσότερο για σπαθί και κατασκοπία. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως ο Ηρακλής θα ταίριαζε σε αυτό το τάγμα. Ηρακλή, τι λες;»

«Συμφωνώ. Νομίζω μου ταιριάζει περισσότερο ένα όπλο από ότι ένα σπαθί.»

«Υπέροχα! Οπότε ο Ιάσονας θα εκπαιδευτεί στους ξιφομάχους συγχρόνως με τη μαγεία, αφού έχει το σπαθί του Ντέριου. Και η Ιφιγένεια φυσικά στους θεραπευτές, όμως θα έχετε και κάποια μαθήματα κοινά, κυρίως τα θεωρητικά.»

«Θα μπορούσα να ορίσω μια ομάδα που θα βοηθήσει τον Ιάσονα, πέρα από τη στρατιωτική εκπαίδευση, Άρχοντα μου.» είπε η νεαρή φίλη τους. «Οι φίλοι μου θα δεχτούν να βοηθήσουν.»

«Ελπίζω όχι ο Αδριανός...» είπε ο Γιάννης χαμηλόφωνα στον Ιάσονα για να μην τους ακούσουν. Ο Ιάσονας συμφώνησε γνέφοντας του διακριτικά.

Ο Άρχοντας Έλιος συμφώνησε με την ομάδα εκπαίδευσης, οι οποίοι θα βοηθούσαν με κάποια έξτρα μαθήματα τον Ιάσονα. Στη συνέχεια, τους άφησε ελεύθερους να κάνουν ό,τι ήθελαν. Ο Ζαχαρίας και η οικογένεια του είπαν πως θα επέστρεφαν σπίτι τους και η Ιφιγένεια έδωσε ραντεβού το απόγευμα με τα παιδιά στην πλατεία του παλατιού για να τους ξεναγήσει ξεκινώντας από τους κήπους. Επικοινώνησε και με τα ξωτικά φίλους της, οι οποίοι δήλωσαν ότι επίσης θα έρχονταν, ακόμα και ο Αδριανός για κακή τους τύχη.

{...}

Την ίδια στιγμή, πίσω στη Χώρα των Πέντε Βασιλείων και συγκεκριμένα στο Κάστρο της Πρωτεύουσας του Κεντρικού Βασιλείου, γινόταν συμβούλιο με τους πέντε βασιλείς και κάποιους αξιωματικούς που τους συνόδευαν. Η Αλεξάνδρα, που είχε πάει με τη συνοδεία του συζύγου της και του Στρατηγού Χάρη, τους ενημέρωσε σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις και τις αποφάσεις που πήρε.

«Νομίζω πως έπραξες σωστά, Βασίλισσα Αλεξάνδρα.» της είπε ο Λαέρτης, που ήταν δεύτερος ξάδελφος της και ο βασιλιάς του Βορρά, εγγονός του ξακουστού και γενναίου Βασιλιά Περικλή που είχε πολεμήσει στους γνωστούς πολέμους.

«Δηλαδή βαδίζουμε προς πόλεμο;» ρώτησε ο Βασιλιάς Ερρίκος της Δύσης.

«Επειδή το είπε ένα δεκαεφτάχρονο παιδί;!» αναφώνησε διαφωνώντας έντονα ο Σουλτάνος της Ανατολής. «Δηλαδή πιστέψατε έναν έφηβο που ισχυρίζεται πως είναι προφήτης;! Ποιος νομίζει πως είναι, ο Γιλβέρτος; Και που ξέρουμε εμείς, αν δεν τα είπε όλα αυτά για να σπάσει πλάκα εκμεταλλευόμενος τις μαγικές του δυνάμεις!»

«Δεν έχει λόγο να το κάνει, Σουλτάνε Ευτύχιε.» είπε η Νότια Βασίλισσα. «Δεν είναι ένας συνηθισμένος έφηβος. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι προέρχεται όντως από τη Χώρα των Μάγων, αφού οι γονείς του τον βρήκαν στην πόρτα τους όταν ήταν μωρό. Οπότε, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι προέρχεται από γενιά μάγων.»

«Συμφωνώ ότι πρέπει να εμπιστευτούμε τις προβλέψεις του και να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε όλοι. Ακόμα και αν ο εχθρός χτυπήσει μόνο το Νότιο Βασίλειο, εμείς οφείλουμε να στείλουμε στρατό στη Βασίλισσα Αλεξάνδρα.»

«Συμφωνώ με αυτό, Βασιλιά Λαέρτη.» μίλησε η Κεντρική Βασίλισσα Ευσταθία. «Όμως, τι θα κάνουμε εάν επιτεθεί στα Ξωτικά; Αυτός ο πόλεμος δεν θα μας αφορά και σίγουρα ο Άρχοντας Έλιος θα έχει αρκετές δυνάμεις για να τους αντιμετωπίσει και μόνος του.»

«Εκείνος όμως θα στείλει βοήθεια σε εμάς αν τη χρειαστούμε. Δεν πρέπει να κάνουμε το ίδιο;» υποστήριξε η Βασίλισσα Αλεξάνδρα. «Και μην ξεχνάμε πόσο βοήθησαν και εμάς τα Ξωτικά και συνέβαλλαν στον πόλεμο με τους Βάρβαρους.»

«Επειδή κινδύνευε και το δικό τους νησί.» είπε ο Σουλτάνος.

«Και τώρα θα κινδυνεύσουν. Όλοι μας κινδυνεύουμε ήδη τη στιγμή που ο Μάγος Ιάσονας προέβλεψε πόλεμο με εκείνα τα πλάσματα! Και αυτή τη φορά, αυτός ο πόλεμος θα είναι διαφορετικός, αγαπητοί συμβασιλείς. Διότι αυτή τη φορά ο εχθρός δεν θα είναι άνθρωποι...» υποστήριξε ο Βασιλιάς του Βορρά.

«Τέλος πάντων, η τελική απόφαση είναι δική σας ως Αρχιβασιλιάς της Χώρας, Βασιλιά Λαέρτη.» είπε η Κεντρική Βασίλισσα, που διοργάνωνε πάντοτε όσα συμβούλια αφορούσαν όλη τη χώρα. «Πώς θα πράξουμε από εδώ και πέρα;»

«Προτείνω να σημάνουμε πορτοκαλί, και όχι κόκκινο συναγερμό. Εάν ο εχθρός χτυπήσει μόνο τον Νότο, όποιοι από εμάς και αν θελήσουμε θα στείλουμε στρατό. Δεν θα αναγκάσουμε κανέναν. Εάν όμως χτυπήσει σε διαφορετικά μέρη σε όλα τα βασίλεια δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να πολεμήσουμε για να υπερασπιστούμε τα βασίλεια μας.»

«Εγώ θα στείλω ούτως η άλλως στρατό στη Χώρα των Ξωτικών, θα στείλουν και εκείνοι στον Νότο και έτσι θα μοιραστούμε, καθώς οι δυνάμεις τους μας είναι πολύτιμες.» είπε η Αλεξάνδρα.

«Οπότε αποφασίστηκε. Αναμένετε όλοι σύντομα και άλλο συμβούλιο, αυτή τη φορά με τον Άρχοντα Έλιο μέσω βιντεοκλήσης.» κατέληξε η Βασίλισσα του Κέντρου και έληξε τελικά το συμβούλιο.

{...}

Το απόγευμα, η Ιφιγένεια ξαναπήγε στο παλάτι για να πάρει τους φιλοξενούμενους φίλους της, να συναντήσουν τους άλλους φίλους της και να τους ξεναγήσουν στους κήπους του παλατιού και στο άλσος γύρω από αυτό. Είπαν και στον Σωκράτη να πάει, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

«Τι να κάνω με όλη τη νεολαία; Εξάλλου σκέφτομαι να κατέβω στο κέντρο της Έλφιας, να δω αν έχει κανένα καλό μπαρ και αν είναι όντως τόσο καλά τα ποτά όσο λέει ο Έλιος πως είναι.»

«Να προσέχεις και να μην το παρακάνεις...» του είπε ο Ιάσονας. «Αύριο θα γνωρίσουμε τους εκπαιδευτές και θα μάθουμε το πρόγραμμα της εκπαίδευσης.»

Αφού ήρθαν και οι άλλοι φίλοι της Ιφιγένειας, ξεκίνησαν να ξεναγούν τους νεοφερμένους. Οι κήποι ήταν όλοι πανέμορφοι και τα λουλούδια υπέροχα, ειδικά εκείνη την εποχή της Άνοιξης. Υπήρχαν και κάποια γνωστά λουλούδια, όπως τριαντάφυλλα και γαρύφαλλα, όμως υπήρχαν και πολλά τα οποία οι τρεις μαθητές από τον Νότο δεν είχαν ξαναδεί.

Έπειτα κάθισαν σε ένα σημείο του κήπου ανάμεσα σε δέντρα, να ξεκουραστούν και να γνωριστούν καλύτερα. Είχε βραδιάσει πλέον και οι κήποι φωτίζονταν από φαναράκια κρεμασμένα στα δέντρα.

Τα ξωτικά έβγαλαν από τη διάσταση και τα δαιμόνια τους για να απολαύσουν τη φύση.

Το δαιμόνιο της Ηλέκτρας ήταν ένα ζωάκι που έμοιαζε με αλεπού, όμως η ουρά της είχε ένα σχήμα σαν κεραυνό και από ότι εξήγησε η νεαρή στους φίλους, είχε και εκείνη την ικανότητα να ηλεκτρίζει αν κάποιος τολμούσε να πειράξει την ίδια. Το όνομα της ήταν Φίλια. Η Φωτεινή είχε έναν φοίνικα, την Πέρσα, και οι τρεις νεοφερμένοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό μόλις αντίκρισαν το μυθικό πουλί που είχε ουρά και φτερά φτιαγμένα από φωτιά. Η Ναυσικά είχε ένα δελφίνι, τη Δανάη, η οποία είχε ημιδιάφανη μορφή, σαν να ήταν φτιαγμένη από νερό και μπορούσε να βγαίνει και στη γη εκτός απ' το νερό, καθώς αιωρούνταν λίγο πάνω από το έδαφος. Ο Αδριανός είχε ένα λευκό άλογο, τον Λεύκιο, πάνω στον οποίο ανέβηκε χαμογελώντας θριαμβευτικά προς το μέρος του Ιάσονα.

«Τι φιγουρατζής...» σχολίασε ο Γιάννης έτσι ώστε μόνο ο Ιάσονας να τον ακούσει. «Τι προσπαθεί να μας κάνει, επίδειξη;»

Τέλος, ο Σεραφείμ είχε μια πολική αρκούδα, τον Αρκτούρο.

«Όλα τα δαιμόνια σας είναι πολύ εντυπωσιακά.» είπε ο Ιάσονας όταν ολοκληρώθηκαν οι συστάσεις με αυτά.

«Και ταιριάζουν απίστευτα στον καθένα από εσάς. Μοιάζουν θα έλεγα μαζί σας.» συμπλήρωσε ο Γιάννης.

«Λογικό, όλοι ξέρουν πως τα δαιμόνια μοιάζουν στους αφέντες τους, αφού είναι κομμάτι της ψυχής του κάθε ξωτικού.» είπε η Φωτεινή.

«Οι ψυχές μας συνδέονται αιώνια.» είπε ο Σεραφείμ χαϊδεύοντας τη λευκή γούνα του Αρκτούρου.

Στη συνέχεια, έδειξαν ο καθένας τις δυνάμεις τους στους νέους φίλους. Η Φωτεινή έβαλε φωτιά σε μερικά χόρτα βγάζοντας φλόγες απ' τα χέρια της, ενώ η Ναυσικά αμέσως την έσβησε ρίχνοντας απ' τις παλάμες της νερό. Η Ηλέκτρα έκανε να πέσει κεραυνός σε μια λιμνούλα απέναντι τους, αφού από ότι είπε δεν ήθελε να βάλει και δεύτερη φωτιά αν τον έριχνε στα χόρτα, ο Σεραφείμ έβγαλε κομμάτια πάγου από τα χέρια του... Ο Αδριανός όμως δεν έκανε τίποτα.

«Θα μπορούσα να χτυπήσω κάποιον από εσάς και στη συνέχεια να τον θεραπεύσω, αλλά δεν το θέλω.» είπε με το αλαζονικό του ύφος. «Εξάλλου...» Πλησίασε την Ιφιγένεια και έβαλε το χέρι του γύρω από τους ώμους της, «έχετε δει ήδη τη δύναμη των Θεραπευτών από το κορίτσι μας εδώ.» συμπλήρωσε.

Ο Ιάσονας τότε τέντωσε τα χέρια του και έβγαλε πράσινες φλόγες και στα δύο, κοιτάζοντας τον άγρια.

«Και αυτή είναι η δική μου δύναμη.» είπε.

«Ουάου... Ώστε είναι αλήθεια λοιπόν. Έχεις την Πράσινη Μαγεία.» είπε η Ηλέκτρα ενώ όλοι κοίταξαν εντυπωσιασμένοι.

«Έχει επίσης και τη Γαλάζια, αλλά αυτή εμφανίζεται μόνο όταν είναι ήρεμος.» μίλησε ο Γιάννης για τον φίλο του.

«Α... Οπότε τώρα δεν είσαι ήρεμος; Γιατί, ποιος σε νευρίασε;» τον ρώτησε προκλητικά ο Αδριανός. Ο Ιάσονας έπειτα σκέφτηκε ότι δεν άξιζε να αφήσει αυτόν τον γελοίο να τον εκνευρίζει χωρίς λόγο, ότι υπήρχαν σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί και ότι αν συνέχιζε με αυτό το ύφος, δεν επρόκειτο να τον επιλέξει η Ιφιγένεια, και οι φλόγες στα χέρια του έγιναν σιγά – σιγά γαλάζιες.

«Ο Σωκράτης μου είπε πως θα πρέπει να διαχωρίζω τις ενέργειες με τη θέληση μου, χωρίς να αφήνω τα συναισθήματα μου να τις επηρεάζουν.» είπε και έσβησε εντελώς την ενέργεια από τα χέρια του.

«Καλή τύχη μ' αυτό.» άκουσε την υπεροπτική φωνή του για ακόμα μια φορά.

Τελικά, η διαμονή του στη Χώρα των Ξωτικών θα ήταν λίγο πιο δύσκολη από ότι περίμενε, όσο βρισκόταν ο Αδριανός μπροστά.

*******************************

Δεν είχε πολλή δράση αυτό το κεφάλαιο, είδαμε όμως το παλάτι της Έλφιας και μάθαμε κάποια παραπάνω πράγματα για τη Χώρα των Ξωτικών και για τους Ανώτερους Άρχοντες. 

Τι βλέπω, Ιάσονα; Έχουμε αντίζηλο; 😁 Αυτός ο Αδριανός πολύ τον προκαλεί, συμφωνείτε; Μάλλον δεν έχει δει τι μπορεί να κάνει ο μάγος μας με τις δυνάμεις του...

Είχαμε επίσης και ένα συμβούλιο στο Κεντρικό Βασίλειο, όπου πάρθηκαν κάποιες αποφάσεις... Δεν εμπιστεύονται όμως όλοι τον Ιάσονα και τις προβλέψεις του... 

Από το επόμενο κεφάλαιο και μετά, ξεκινά η εκπαίδευση, την οποία δεν θα περιγράψω όλη φυσικά γιατί θα μου πάρει πολλά κεφάλαια. Θα αναλύσω μόνο τα σημαντικότερα σημεία. 

Επίσης, για όσους ενδιαφέρεστε, θα ανέβει σύντομα στο προφίλ μου ένα βιβλίο με διάφορα έξτρα για τη σειρά "Μαγικός", με διάφορες επιπλέον ιστορίες για τους ήρωες, φωτογραφικό υλικό (εικόνες ηρώων, τοπίων και γενικά όσες εικόνες με ενέπνευσαν για την ιστορία από το Pinterest), τραγούδια από τα οποία εμπνεύστηκα και διάφορες πληροφορίες και ενδιαφέροντα στοιχεία και γενικά ό,τι δεν χωρέσει στα βιβλία!! Θα χαρώ πολύ να σας δω και εκεί!! 

Θα τα πούμε σύντομα με νέο κεφάλαιο 🧝‍♂️🧝‍♀️