Ξύπνησα και κοίταξα το κινητό μου. Η ώρα ήταν 4 και εγώ είχα κοιμηθεί στης 2 η ώρα. Επειδή βαριόμουν να σηκωθώ από το κρεβάτι, έπιασα το κινητό μου και κοίταξα τις ειδοποιήσεις που είχα. Είχα μήνυμα από την μαμά μου.
Έλα κοριτσάκι μου τι κάνεις πως είσαι;

Καλά μαμά εσύ;

Καλά. Για πες μου τα νέα σου.

Τίποτα καινούργιο εσύ;

Τίποτα. Και για πες βρήκες κανένα αγόρι;

Ρε μαμά όχι δεν βρήκα.

Καλά παιδί μου πως κάνεις έτσι δεν σε έφαγα.
Συνεχίσαμε να μιλάμε για πολύ ώρα ώσπου βαρεθήκαμε και οι δύο και το κλείσαμε. Όταν πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι ήρθε η Μαρσίντα. Μου είπε αν θέλω να πάμε σε ένα μπαρ να διασκεδάσουμε και εγώ της απάντησα θετικά. Κατέβηκα κάτω και κάθισα να δω λίγο τηλεόραση. Μόλις την άνοιξα μου στάλθηκε ένα μήνυμα που ήταν από τον...
ΝΕΗΘΑΝ. Αμάν σωθήκαμε. Τι κάνουμε τώρα;
Γειά τι κάνεις;

Από πότε νοιάζεσαι;

Εγώ φταίω που σε ρώτησα.

Ε ποιος φταίει; Εσύ βέβαια.

Βρε δεν μας παρατάς λέω εγώ.

Άντε στην μαμά σου και άσε με εμένα Νεηθαν. Του είπα και βγήκα. Άκουσε εκεί. Έχει καταλάβει ότι ψήνομαι και με παίζει. Αλλά τι λέω γιατί να ψήνομαι εγώ για αυτόν τον ηλίθιο.
Εγώ: Μαρσίντα να σου πω.
Μαρσίντα: Όχι να μην μου πεις. Χαχα
Εγώ: Χάχα. Λοιπόν για αυτό που μου έιπες πριν δεν έχω πρόβλημα αλλά αν θες να καλέσεις και τον Στιβ να τον καλέσεις. Αλλά μόνο αυτόν.
Μαρσίντα: Οκ.

Σορρυ που δεν έγραψα πολύ και σορρυ για τα ορθογραφικά λάθη. Είναι η αυτόματη αλλαγή του πληκτρολογίου. Και επίσης πάλι σορρυ γιατί ξέχασα να αλλάξω τα έντονα γράμματα. Αυτά είχα να πω. Γεια σας.