Wróciłyśmy nareszcie wróciłyśmy do hotelu.Był to bardzo ładny budynek ,który nocą wyglądał jeszce ładniej ,ponieważ był oświetlony.Przyszłyśmy i podeszłam do recepcji.Za dużym blatem ujrzałam dobrze znaną mi twarz.To była Michelle.Moja dobra koleżanka ba przyjaciółka.Znałyśmy sie nie od dziś tylko od dzieciństwa.Wciąż przypomina mi Madonnę? Tak myślę , że tak wyglądała.Miała krótkie blond włosy delikatnie pofalowane.
-Cześć.-powiedziałam uśmiechając się.
-Hej.-odpowiedziała wychodząc zza blatu.-Ale Cię dawno nie widziałam.-Pogadałabym z tobą więcej ale no wiesz...praca...-podrapała się za uchem, pożegnała się i odeszła.
Okej ale jak mam dostać się do pokoju?!Odeszła ni z tond ni z owond a ja chciałabym juz być w POKOJU?!
-Halo?
-Halo czy ktoś mnie słyszy?-lekko krzyknęłam poczym z małych dzrzwiczek wyszedł wysoki ,młody chłopak.
-W czym mogę służyć?-zapytał.
-W czym mogę służyć w w w czym mogę służyć?!-Proszę pana stoję tu od jakiejś godziny i pan mi mówi w czym moge służyć?! Niech pan lepeij da mi te klucze od pokoju 17!-wykrzyczałam.
-Prze prze przepraszam to moja wina naprawdę.-odpowiedziałam i prawie miałam się rozryczeć kiedy pan dał klucze Angeli i ona zaprowadziła mnie.
Kiedy weszłyśmy Angela nasze bagaże postawiła obok biurka a ja od razu zaczęłam konwersację.
-Czy ja zrobiłam coś źle?-zapytałam patrząc na Angelę.
-Mam mówić szczerze?-zapytała.
-Tak oczywiście.-odpowiedziałam.
-Powinnaś mniej płakać i opanować swoją złość wydarłaś sie na niego choć to twoja Pinkie Pie Michelle odeszła.-spojrzała jeszcze raz na mnie i powiedziała:
-Idę się myć przemyśl to.-powiedziała i weszła do łazienki.
Miała racje naprawde miała racje jak na 11 letnią dziewczynkę wciąż potrafi mnie zaskakiwać.Nawet jeżeli dla niektórych 11 lat to dużo dla mnie wciąż się liczy nieprawdaż?