SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Mija parę dni. Pewnego poranka, Tristitia siedzi na sofie pod antresolą i czyta książkę.

Slade

Przez komunikator.

Tri, chodź tu na chwilę.

Tristitia

Już idę.

Dziewczyna odkłada książkę na bok i wychodzi z pokoju zamykając drzwi. Parę chwil potem, dociera do głównego pomieszczenia i, będąc tam, widzi Slade'a, który, jak zwykle, stoi wpatrzony w wielkie monitory. Chwilę potem, odwraca się.

Slade

Widząc dziewczynę.

O, Tristitio. Dobrze, że już jesteś, bowiem mam dla ciebie kolejne zadanie.

Tristitia

Krzycząc i skacząc z radości.

OMG, tak, tak, tak, tak!!! Nareszcie!!! W końcu!!!

W pewnym momencie takiego skakania, widzi że Slade, znowu, uderza się dłonią w twarz.

Slade

Ja na serio muszę cię zamknąć w tej piwnicy na jakiś czas...

Tristitia

Ale przecież nie robię nic nienormalnego!

Slade

Nie, w ogóle. To skakanie po pomieszczeniu z radości przed kolejnym zadaniem jest najzupełniej normalne.

Tristitia

Em...No...Jest.

Slade

...

Tristitia

No co?

Slade

Eh...Co ja się z tobą mam...No, ale dobrze. Twoje kolejne zadanie będzie polegać właściwie na tym samym, co ostatnio. Naprawdę, potrzebne mi jest to działko.

Tristitia

Tak jest!

Slade wyjmuje nadajnik i naciska jeden z przycisków. Po zrobieniu tego, fragment podłogi rozsuwa się, a następnie wysuwa się tuba z tymi samymi ubraniami, co ostatnio. Chwilę potem, otwiera się.

Slade

Na dworze nadal jest taka sama zima, jak ostatnio, dlatego po prostu się ubierz. Nie chcę, aby coś ci się stało.

Tristitia zakłada owe ubrania. Kiedy kończy, widzi że fragment podłogi chowa się, a następnie wysuwa się, identyczny jak ostatnio, skuter śnieżny. Widząc go, dziewczyna wsiada na niego, a następnie widzi, że Slade wyjmuje inny nadajnik i naciska jeden z przycisków. Gdy to robi, wysoki fragment ściany rozsuwa się, ukazując rampę. Po zobaczeniu tego, Tri rusza.

SCENA II

Akcja dzieje się na zaśnieżonych ulicach Jump City i w fabryce.

Dziewczyna, podczas jazdy, widzi umierających a nawet martwych bezdomnych.

Tristitia

Myśli

Robiło mnie się przykro, widząc ich. Żałuję ich, mimo iż to nie jest moja wina. No, ale ja nigdy nie byłam w stu procentach zła i nie potrafię patrzeć, jak oni teraz zamarzają lub zamarzli.

Jedzie dalej, ale podczas jazdy nie pojawiają się Tytani. Mimo wszystko, po jakimś czasie, dojeżdża pod fabrykę i zatrzymuje przed nią pojazd. Następnie, schodzi na metalowy fragment przed drzwiami, otwiera wejście i przekracza próg. Po zrobieniu tego, zaczyna szukać działka. Chwilę potem, dostrzega je, bierze, wychodzi z budynku, wsiada na skuter i rusza w drogę powrotną. W czasie jazdy, nadal nie pojawiają się Tytani.

Tristitia

Myśli

Ten dzień raczej nie może się skończyć tak prosto.

W pewnym momencie, zaczyna zauważać rampę prowadzącą do bazy. Widząc ją, wjeżdża do środka.

SCENA III

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Dziewczyna zatrzymuje pojazd, ale nigdzie nie widzi Slade'a.

Tristitia

Myśli

To jest co najmniej dziwne, bo przecież on tutaj ciągle stoi.

Zeskakuje z pojazdu i rusza w głąb bazy, szukając Slade'a. W pewnej chwili, dociera do piwnicy. Będąc tam, nie znajduje Slade'a, ale widzi, że wszystkie panele mają metalowe rączki. Od razu chwyta jedną z nich i rozsuwa panel. Pod nim, widzi zwłoki, tak samo jak i pod innymi, które rozsuwa.

Tristitia

Myśli ze strachem.

Ale...Ale...To znaczy, że Slade zabił tych ludzi?! C-Czyli ja mieszkam pod jednym dachem z zabójcą przez ten cały czas?! Nie mogę w to uwierzyć. Jak on mógł...

Wybiega z piwnicy i ponownie zaczyna szukać Slade'a. W którejś chwili, dociera do jakichś wielkich, metalowych drzwi. Otwiera je i widzi salę tortur, w której Slade znęca się nad Tytanami. Chwilę potem, odwracają się w jej kierunku. Tytani patrzą na nią z prośbą o litość, a Slade patrzy na nią zmieszanym wzrokiem. Dziewczynie działko wypada z rąk.

Tristitia

Krzyczy

Psychopata! Sadysta! Nienawidzę cię!

Biegnie do swojego pokoju. Będąc tam, zamyka się od środka i możliwie barykaduje się, aby Slade nie mógł się dostać. Po paru minutach, słyszy kroki oraz to, że Slade próbuje otworzyć drzwi.

Slade

Krzyczy

Tri! Skarbie! Otwórz!

Dziewczyna nie odpowiada. Od teraz, przez miesiąc, nie wychodzi z jej pokoju oraz nic nie je. Slade próbuje się do niej dostać, ale nic nie pomaga. Pół miesiąca później, dziewczyna zaczyna rozważać samobójstwo i miesiąc później tego dokonuje. Wybija okno krzesłem i wyskakuje. Po uderzeniu, mdleje.

SCENA IV

Akcja dzieje się w szpitalu.

W pewnym momencie, dziewczyna budzi się. Przez parę sekund widzi jak przez mgłę. Gdy zaczyna normalnie widzieć, widzi zagipsowaną nogę i rękę oraz to, że leży w szpitalu. Chwilę potem, obok jej łóżka widzi Slade'a, który ma zamknięte oko oraz wygląda tak, jakby się modlił. Także płacze. Kilka chwil potem, otwiera oko i unosi wzrok. Widząc, że dziewczyna się obudziła, mocno przytula ją do siebie.

Slade

Zapłakanym głosem.

Tristitio...Kochanie...Skarbie...Ty żyjesz...Dzięki Bogu, ty żyjesz...Błagam, nie rób mi tego więcej...Ja już się pozbyłem tych trupów, ale błagam...Nie zabijaj się...Kocham cię...

Ona również przytula go do siebie. Jednak, od teraz, w szpitalu jest przez sześć tygodni, a Slade codziennie przychodzi do niej. Po tym czasie, zdjęto jej gips i wypisano ją do domu.

KONIEC AKTU XXIII.