SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Tristitia nie dostaje żadnego nowego zadania przez miesiąc i, mimo ciągłego pytania, nie dostaje nic nowego. Pod koniec miesiąca, postanawia ponownie spytać się o to samo, tylko w oryginalny sposób. Bierze swój pasek, który pozwala jej stać się niewidzialną, zapina go w pasie i naciska środkowy przycisk. Będąc niewidzialną, zamienia się w niematerialnego orła i wylatuje z pokoju. Po dotarciu do głównego pomieszczenia widzi Slade'a, który nadal stoi i wpatruje się w ekrany.

Tristitia

Myśli

Idealnie, o to mi chodzi.

Podlatuje do sufitu i do metalowych, jeszcze nie usuniętych belek. Następnie ustawia się tak, aby mogła się ich chwycić, po czym przemienia się w człowieka. Po chwyceniu się belek, jedną ręką naciska przycisk na pasku i, gdy staje się widzialna, puszcza drugą rękę. W tym momencie opada tak, że zasłania Sladeowi ekran.

Tristitia

A teraz?

Widać, że Slade przewraca okiem.

Slade

Jak najspokojniejszym głosem może.

Tristitio, zrozum. Teraz nie mam dla ciebie żadnego zadania, gdyż jeszcze nie jest na to czas. Jeśli będę coś dla ciebie miał, po prostu cię o tym poinformuję. Cieszę się, że tak lubisz me zlecenia i to szanuję, ale czasem musisz po prostu dłużej poczekać. A teraz zejdź z tego sufitu, jakkolwiek byś się tam nie dostała.

Tristitia

Wzdycha, przemienia się w niematerialnego orła, ustawia w pionie i znów zamienia w człowieka.

No, ale dlaczego muszę tak długo czekać? Zwykle nie musiałam aż tak długo oczekiwać.

Slade

Po prostu tak się złożyło. Niedługo coś dla ciebie będę miał, ale teraz – poczekaj.

Dziewczyna ponownie wzdycha i, zniechęcona, idzie do jej pokoju.

Nastaje ten dzień. Gdy jednego ranka Tri siedzi na sofie pod antresolą i czyta książkę, słuchając przy tym muzyki, w pewnym momencie słyszy w słuchawkach zwarcie i to, że muzyka wyłącza się.

Slade

Przez komunikator.

Za dwadzieścia minut widzę cię w głównym pomieszczeniu.

Tristitia

OMG, nareszcie!!! Jest, jest, jest, jest!!!

Podrywa się z miejsca i skacze po pokoju.

Radośnie

Jest, jest, jest, jest!!!

Slade

...

...

...

Tri, dobrze się czujesz?

Tristitia

Radośnie

Tak!!! Ty wiesz, jak ja się nudziłam?! Nareszcie, nareszcie, nareszcie!!!

Slade

... Ja nie wnikam. Nie żeby coś, cieszę się, że tak lubisz wykonywać to, co ci każę, ale to już chyba podchodzi pod uzależnienie.

Tristitia

Oj tam, zaraz uzależnienie.

Po tej rozmowie, słyszy w słuchawkach dźwięk zwarcia i ponownie muzykę. Jednak ona, zaznacza zakładką magnetyczną miejsce skończenia czytania w książce, wyłącza muzykę i ze zniecierpliwieniem zaczyna czekać. Mija szesnaście minut. Dziewczyna wybiega z pokoju, nawet nie zamykając drzwi i biegnie do głównego pomieszczenia. Jednak, gdy się tam znajduje, Slade'a nie ma.

Tristitia

Myśli

No, szczerze powiedziawszy, to mnie zdziwiło. Zwykle stoi on w tym miejscu chyba z dwadzieścia cztery godziny na dobę, bo zawsze, gdy tu przychodzę, to on jest. Nawet, jeżeli było to po dwudziestej drugiej. No, ale może musiał po prostu po coś pójść w głąb bazy.

Zaczyna czekać. Mija kwadrans, a Slade nie zjawia się. Zaniepokojona Tristitia idzie pod pokój Slade'a i, stojąc pod drzwiami, puka.

Tristitia

Myśli

Dziwi mnie to, że ja, przed wejściem do jego pokoju, muszę pukać, a on może wejść do mojego nawet bez uprzedzenia. A może on po prostu w swym pokoju chodzi bez maski? Tylko dlaczego nie chce, abym zobaczyła jego twarz?

Jednak, po kilku minutach, Slade otwiera drzwi.

Slade

Nieco zaspanym głosem.

Tristitio? Coś się stało?

Tristitia

Miałam po dwudziestu minutach przyjść do głównego pomieszczenia. Gdy przyszłam, ciebie tam nie było. Czekałam kwadrans i się nie zjawiałeś, więc postanowiłam przyjść tutaj, i sprawdzić, czy wszystko w porządku.

Slade

Faktycznie...Zupełnie o tym zapomniałem...

W tym momencie, dziewczyna chwyta go za rękę.

Tristitia

Ze słyszalną troską.

Slade, wszystko w porządku? Martwię się o ciebie...

Slade

Tak...Po prostu się nie wyspałem...Miałem ciężką noc. W ogóle, to daj mi pięć minut. Zaraz przyjdę.

Tristitia

OK

Dziewczyna odchodzi, a Slade zamyka drzwi.

Tristitia

Myśli

Jednak, cóż musiało się dziać tej nocy, aby on się nie wyspał i odsypiał za dnia?

Po dojściu do głównego pomieszczenia, aby się nie nudzić, siada na podłodze i z zaciekawieniem patrzy w monitory, w które codziennie wpatrywał się Slade. Przewija się na nich widok różnych miejsc w Jump City.

Tristitia

Myśli

Czyli to stąd wie o tym wszystkim, co się dzieje oraz gdzie ja jestem.

Wpatruje się tak w nie pięć minut.

Slade

Em...Tri...Co ty robisz przed moim komputerem?

Dziewczyna gwałtownie wstaje i odwraca się.

Tristitia

Hehe...Po prostu patrzyłam na to, co ty zwykle obserwujesz.

Szeroko się uśmiecha. Chwilę potem widzi, że Slade ponownie przewraca okiem.

Slade

Oj Tri, Tri...Musiało ci się serio nudzić.

Po chwili.

Ale przechodząc do rzeczy, kolejne zadanie, które dla ciebie mam, polega na przetransportowaniu pewnej teczki z ważnymi informacjami do tego samego biurowca, do którego zaniosłaś teczkę. Jako, iż musi to być dostarczone dzisiaj, udasz się tam mym motocyklem.

Tristitia

Ale...Ja nie umiem prowadzić motocyklu, tylko samochód, samolot i skuter śnieżny.

Slade

Wiem o tym, dlatego udasz się tam ze mną. Ja będę prowadził i po problemie.

Tristitia

Myśli

Wow, szykuje się kolejna misja ze Sladem. To może naprawdę ułatwić mi zadanie.

Parę sekund potem, Slade rusza w kierunku wyjścia z bazy. Dziewczyna idzie za nim. Po wyjściu, podchodzą do lewej ściany, a następnie wpisuje on na panelu, który tam jest, jakiś kod. Kiedy ekranik podświetla się na zielono, widać że wysoki i szeroki fragment ściany rozsuwa się. Wchodzą do garażu.

SCENA II

Akcja dzieje się w garażu i tunelu, prowadzącym na powierzchnię.

Po dostaniu się tam, podchodzą do tub znajdujących się po prawej stronie, a następnie Slade, za pomocą jakiegoś przycisku, otwiera je. W tym momencie, zaczynają zakładać na siebie kombinezony i kaski, które tam są.

Tristitia

Widząc, że Slade zakładał kask.

A tobie nie wystarcza tylko ta twoja maska?

Slade

Uwierz, kiedyś przekonałem się, że nie. Poza tym, droga którą będziemy jechali, jest dość niebezpieczna, więc lepiej nie ryzykować.

Chwilę potem, wchodzą na podwyższenie znajdujące się pośrodku garażu i wsiadają na motocykl. Slade siada za sterami, a Tristitia tyłem do niego. Parę sekund potem, podwyższenie przekręca się w kierunku środkowej ściany, a następnie obniża. Po chwili, ruszają. W czasie drogi, dziewczyna ma wrażenie, iż jadą z prędkością światła.

Tristitia

Czy my jedziemy z prędkością światła?

Slade

Nie. To tylko iluzja, gdyż tak naprawdę jedziemy z normalną prędkością.

Tristitia

Myśli

Okej, ale po co mu korytarz tworzący takie złudzenie?

Nawet nie zdąża się nad tym zastanowić, gdyż widzi, że wyjeżdżają na powierzchnię.

SCENA III

Akcja dzieje się na ulicach Jump City.

Przez około pół godziny, mają spokój. Tristitia, która nigdy wcześniej nie jechała motocyklem, rozkoszuje się jazdą.

Slade

I jak? Przyjemnie się jedzie?

Tristitia

Jasne! Nigdy wcześniej nie jechałam motocyklem!

Slade

Ze śmiechem.

To w takim razie, cieszę się, że ci się podoba.

Spokój nie trwa długo. Po paru minutach, dziewczyna widzi zieloną kulę energii lecącą w ich kierunku. Widząc to, od razu, gwałtownie, wytwarza pole ochronne z wiązek dezintegrujących. Dzięki temu, owa kula uderza w powłokę ochronną i wybucha. Gdy wszystko opada, Tri opuszcza ręce i widzi Tytanów, zmierzających w ich kierunku.

Slade

Co tam się dzieje?

Tristitia

Tytani...

Slade

W takim razie, atakuj.

Tristitia

Szyderczo uśmiechając się przed siebie.

Tak jest.

Formuje wielką kulę ognia i strzela w kierunku ich wrogów. Od teraz, Slade prowadzi motocykl, wymijając strzały kierowane przez Tytanów w ich kierunku, a Tri szturmuje ich swoimi strzałami. Jednak, kiedy jadą przez ostry zakręt, znajdujący się na wysokim klifie, kula energii Gwiazdki trafia w ich pojazd. Przez to, Slade traci panowanie nad pojazdem, a po kilku chwilach wpada w niewielką barierkę, która tam jest i oboje zaczynają spadać w dół.

Tristitia

Myśli ze strachem.

Boże, daj nam przeżyć...

Po paru chwilach uderza w ziemię i mdleje.

SCENA IV

Akcja dzieje się w zanikającej podświadomości Tri.

W pewnym momencie, dziewczyna widzi przed sobą białe światło.

Tristitia

Do siebie, cicho.

O nie. Światełko w tunelu. To znaczy tylko tyle, że umieram. Czyżby nie dane mi było przeżyć? Nie chcę iść przed siebie, gdyż nie chcę opuszczać Slade'a.

Jednak, coś pcha ją przed siebie. Mimowolnie, zaczyna iść w tamtym kierunku, a gdy wchodzi w owe światło, widzi białe tło. Po zrobieniu tego, zaczyna widzieć swoje wspomnienia. W pewnym momencie, gdy widzi swoje ostatnie wspomnienie, w połowie urywa się ono. Po paru chwilach, słyszy ona pikanie elektrokardiografu. Chwilę potem, otwiera oczy.

SCENA V

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Przez parę chwil, dziewczyna widzi jak przez mgłę. Po tym czasie, widzi że jest w skrzydle szpitalnym bazy Slade'a. Również widzi jego samego, siedzącego obok jej łóżka. Obecnie siedzi tak, jakby się modlił oraz ma zamknięte oko, z którego płyną rzewne łzy.

Tristitia

Myśli

Pierwszy raz widzę, żeby płakał...

Parę sekund potem, otwiera oko i patrzy na nią. Widząc, że się obudziła, staje się coś, czego Tri się nie spodziewa. Rzuca się on jej w ramiona i mocno przytula ją do siebie.

Slade

Zapłakanym głosem.

Tristitio...Oh, Tristitio...Ty żyjesz...Dzięki Bogu...Tak się bałem, że cię straciłem...Przez bardzo długi czas na elektrokardiografie była ciągła, prosta linia i, mimo iż się starałem, nie mogłem cię odratować...Ale ty żyjesz...

Ona również przytula się do niego.

Tristitia

Myśli

Nie wiedziałam, że on mógł aż tak zareagować na to, że przeżyłam. To jest do niego niepodobne.

Głośno, ze łzami w oczach.

A ja...Bałam się, że stracę ciebie...

Parę minut potem, emocje opadają i oboje puszczają się.

KONIEC AKTU XVIII.