SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Tristitia nie dostaje żadnego nowego zadania, przez co zaczyna jej się trochę nudzić. Lecz, w końcu, dwa tygodnie mijają i nastaje jeden z poranków.

Slade

Przez komunikator.

Uczennico, za dwadzieścia minut widzę cię w głównym pomieszczeniu.

Tristitia

Z radością w głosie.

Tak jest!

Slade

Nieco zdziwiony.

... Chwila. Czy ty się tam cieszysz z nowego zadania?

Tristitia

Tak! Wiesz, jak mnie się przez te dwa tygodnie nudziło?

Słychać śmiech Slade'a.

Slade

Jak to miło słyszeć, że moja uczennica jest szczęśliwa z kolejnego zadania.

Rozmowa kończy się. Dziewczyna sprawdza godzinę na swoim telefonie. Okazuje się, że jest szósta. Widząc to, ze zniecierpliwieniem oczekuje na szóstą piętnaście. Kiedy ta godzina nastaje, wręcz wybiega z pokoju, zapominając o zamknięciu drzwi. W głównym pomieszczeniu znajduje się równo o szóstej dwadzieścia. Będąc tam, widzi Slade'a, który wpatrzony był w wielkie monitory. Chwilę potem, odwraca się w jej kierunku.

Slade

Widząc jej podekscytowanie.

Boooże...To już chyba uzależnienie. No, ale przechodząc do rzeczy, mam dla ciebie, jak już wiesz, nowe zadanie. Jednak, nie jest to kradzież. Otóż, udaj się na tą platformę wiertniczą...

Wskazuje na ekrany. Tristitia patrzy w tamtym kierunku. Widzi na nich platformę wiertniczą, znajdującą się na środku morza.

Będąc tam, masz za zadanie po prostu kontrolować to, jak postępuje budowa dezintegratora jonowego.

Tristitia

Ze zdziwieniem.

Czego?

Slade

Dezintegratora jonowego. Taka stacjonarna broń, która mogłaby zdezintegrować nawet księżyc, jeżeli ustawiona by była na maksymalną moc. Wielu słyszało, jeszcze nikt nie zbudował.

Tristitia

Okej, nie wnikam. Ale jeszcze jedno. Jak ja się tam udam?

Slade

Tym samym, co zwykle, samolotem.

Slade wyciąga nadajnik i naciska jeden z przycisków. W tym momencie, słychać dźwięk rozsuwającej się ściany. Tristitia odwraca się i, widząc samolot, podchodzi do niego. Kiedy szklane wejście otwiera się, wsiada do środka i zapina pasy. W tym momencie, widzi że Slade celuje nadajnikiem w sufit i naciska jeden z przycisków. Kiedy strop rozsuwa się, dziewczyna wylatuje z bazy.

SCENA II

Akcja dzieje się nad ulicami Jump City i na platformie wiertniczej.

W czasie lotu, Tristitia naciska czerwony przycisk do uruchamiania niewidzialności pojazdu, gdyż jest ładna pogoda. Do platformy dolatuje w pół godziny. Gdy dolatuje do celu, ląduje w wyznaczonym do tego miejscu i wychodzi. Następnie, zaczyna się rozglądać. Widziała, że nad dezintegratorem pracowały właściwie same roboty. Mimo wszystko, zaczyna chodzić i kontrolować to, co dzieje się w tym miejscu.

Tristitia

Myśli

Chwila! Przecież niedaleko platformy jest wieża Tytanów, a jest ona prawie cała oszklona. Oni ją zaraz wykryją!

Głośno, jakby przed siebie.

Nie sądzisz, że ta lokalizacja jest trochę łatwa do wykrycia?

Slade

Przez komunikator.

Ale wygląda jak zwykła platforma wiertnicza. Samoloty, które tu dolatują są ciche jak próżnia oraz antyradarowe. Dopływają tu tylko łodzie podwodne, które są tak skonstruowane aby trudniej było je wykryć. Tytani nigdy nie odkryją, że z tym miejscem jest coś nie tak. A propos, samoloty z częściami do generatora już wylądowały. Idź je wyładować.

Tristitia

Tak jest, Mistrzu.

Dziewczyna idzie do lądowiska samolotów. Chwilę potem, dociera tam.

Do siebie.

Ale to jest podejrzanie proste...

Robin

Za dziewczyną.

Masz racje. To by BYŁO podejrzanie proste.

Słysząc to, Tristitia odwraca się. Kiedy to robi, widzi Tytanów.

Tristitia

Co?! Jak wy się domyśliliście?!

Raven

Następnym razem, jak będziecie mieli jakiś świetny plan, realizujcie go w miejscu, którego nie widzimy z okien wieży.

Tristitia patrzy na wieżę Tytanów, która jest niedaleko.

Tristitia

Cholera

Rzuca się w ich kierunku z zamiarem zaatakowania.

Robin

Woła

Tytani, WIO!

Obydwie strony zaczynają walczyć. Tristitia nie klonuje się. W którymś momencie, Gwiazdka strzela w nią swoją kulą energii. Claire zdąża odskoczyć, ale kula trafia w dezintegrator. Po tym, słyszą odliczanie dochodzące z tamtej strony. Kiedy patrzą na broń, widzą że na liczniku jest sekunda. Po tym czasie, dezintegrator wybucha, niszcząc cała platformę. Tytani ratują się lotem, ale Tristitia wpada do wody. Od razu zaczyna płynąć przed siebie. Po godzinie, gdy dopływa do brzegu, jest wykończona. Mimo wszystko, wdrapuje się na piasek i, ze zmęczenia, zasypia.

SCENA III

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Tristitia budzi się po nieokreślonym czasie. Po otworzeniu oczu, siada i widzi, że leżała na łóżku w swoim pokoju, w bazie Slade'a oraz to, iż była przykryta kołdrą. Od razu opatula się kołdrą i siada pod ścianą. Po paru minutach, słyszy otwierające się drzwi do jej pokoju. Od razu patrzy ze strachem w kierunku drzwi. Okazuje się, że stoi w nich Slade.

Slade

O, Tristitio. Już się obu-... Chwila. Czy ty się mnie boisz?

Dziewczyna gwałtownie przytakuje głową.

Ej no... Nie bój się mnie. Nie jestem na ciebie zły czy coś, więc nie musisz się obawiać mojej obecności.

Tristitia

Zdziwiona

T-Ty nie jesteś na mnie zły?

Slade

Nieco zmieszany.

Nie...Dlaczego niby miałbym?

Tristitia

Bo...Bo ta walka...No i ja ją przegrałam...I jeszcze ta platforma wybuchła...Myślałam, że się wściekniesz.

Slade

Ale walczyłaś do końca. I to się dla mnie liczy. To byłoby zbyt piękne, gdybyś ją wygrała. Pamiętaj. Ja jestem zły tylko, jeśli stchórzysz.

Tristitia oddycha z ulgą. Slade zaś, śmieje się.

Slade

Skoro własna uczennica się mnie boi, to znaczy, że zmierzam w dobrym kierunku do bycia władcą tego miasta. Ale przejdźmy do tego, po co tu przyszedłem. Chciałem się po prostu spytać, jak się czujesz.

Tristitia

Zgodnie z prawdą.

Dobrze. Tak w ogóle, to dlaczego stworzyłeś ten dezintegrator tak, aby była w nim opcja autodestrukcji?

Slade

Na wszelki wypadek. Gdyby coś naprawdę niebezpiecznego działo się z dezintegratorem, wolałbym wysadzić ową platformę. Ja nie chcę niszczyć świata, tylko go przejąć, zaczynając od tego miasta. No, ale teraz odpocznij sobie, a ja wezwę cię, gdy będziesz potrzebna.

Wychodzi

KONIEC AKTU VI.