SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Od momentu zniszczenia lasera przez Robina i Raven, Tristitia ma dwa lata spokoju. Przez ten czas, zaczyna zastanawiać się, co takiego planuje Slade, szczególnie że ten mówi dziewczynie, że to niespodzianka. W wolnym czasie, zajmuje się swym hobby, raz na jakiś czas podróżuje do przeszłości aby ją pozwiedzać i spotyka się z Sebastianem. Mijają dwa lata. Jednego popołudnia, dziewczyna siedzi na łóżku i pisze w pamiętniku.

Slade

Przez komunikator.

Tri, za dziesięć minut widzę cię w głównym pomieszczeniu.

Tristitia

OK

Dokańcza to, co pisała w pamiętniku i, gdy mija pięć minut, odkłada zeszyt i długopis na miejsce, po czym wstaje z łóżka i wychodzi z pokoju, zamykając drzwi. Ówcześnie bierze jeszcze tubę, którą dostała wiele lat temu od Slade'a i która wytwarza na osobie ją trzymającą pancerz z Czarnobylitu. Do pomieszczenia głównego dochodzi równo o wyznaczonym czasie i, będąc tam, widzi że Slade obserwuje miasto za pomocą hologramowych komputerów. Chwilę potem, Slade odwraca się w jej stronę.

Slade

Widząc, że dziewczyna już się zjawiła.

O, Tri. Dobrze, że już się zjawiłaś, bowiem przyszedł czas, abym wyjawił ci to, co planowałem i tworzyłem przez te dwa lata.

Tristitia

No aż jestem ciekawa.

Slade

W takim razie, podejdź bliżej.

Nieco zdziwiona, podchodzi bliżej niego i, gdy to robi, Slade naciska jakieś przyciski na hologramowej klawiaturze jego ekranów. Po zrobieniu tego, kiedy dziewczyna patrzy na monitory, widzi na jednym, w dość odludnym miejscu sporego mechanodroida.

Slade

Za pomocą tej oto klawiatury będziemy sterować tą maszyną i po prostu niszczyć nią miasto. Niby proste, ale samo stworzenie tego mechanicznego ustrojstwa zajęło mi sporo czasu.

Tristitia

Chwila moment, przecież kiedyś już próbowałeś tego pomysłu i Tytani nas pokonali.

Slade

Teraz na sto procent będzie inaczej, szczególnie że widzę, że wzięłaś tubę z Czarnobylitem, więc to, po użyciu, może nam to pomóc w walce z Robinem i Raven.

Tristitia

Jakoś nie chce mnie się wierzyć, ale zobaczymy wkrótce.

Slade

W końcu to ja stworzyłem ten pancerz z Czarnobylitu, więc masz pewność, że zadziała.

Tristitia

Twoja skromność jest powalająca.

Slade

Wieeem. W każdym razie, nie traćmy czasu i zacznijmy realizować mój plan.

Po tej rozmowie, zaczynają naprzemiennie sterować maszyną. Dziewczynie tak to się podoba, że kiedy Slade kieruje maszyną, ta nie może doczekać się swej kolejki. Jednak, w pewnym momencie sterowania machiną, słyszą dźwięk wysadzanej ściany. Słysząc to, gwałtownie odwracają się i widzą dziurę w ścianie, w której opada dym. Po jego opadnięciu, dostrzegają Robina i Raven.

Slade

Widząc ich, z szyderczym uśmiechem.

Och, ostatni z Tytanów. Jaka szkoda, że nie dożyjecie dzisiejszej nocy.

Robin

Chciałbyś, Slade. Prędzej my was pokonamy, niż wy nas.

Slade

Tak sądzisz?

Patrzy w kierunku Tristitii.

Tristitio...

Po tych słowach, dziewczyna naciska przycisk na swej tubie i, gdy osłania ją pancerz z Czarnobylitu, widzi niemałe zaskoczenie na twarzach Robina i Raven.

Raven

Jak to możliwe?

Slade

Nadal z szyderczym uśmiechem.

Uwierz, moja droga. Wiele rzeczy jest możliwych.

Zaczynają walczyć. Podczas walki Tristitia przekonuje się, że pancerz z Czarnobylitu stanowi bardzo dobrą ochronę przed uszkodzeniami oraz wzmacnia naturalne zdolności właściciela. Aż w którejś chwili, ręce dziewczyny zaświecają na biało, po czym uderza w podłogę. Kiedy to robi, w kierunku Tytanów z ogromną prędkością zaczyna pędzić fala uderzeniowa zrobiona z wiązek dezintegrujących. Raven zdąża odskoczyć w bok, jednak Robin nie ma tyle szczęścia, przez co po trafieniu zostaje zdezintegrowany.

Raven

Krzyczy, gdy jej przyjaciel rozpływa się w białej poświacie.

ROBIN!

Nim Tristitia zdąża jakkolwiek radośnie zareagować na ten widok, czuje nagłe przytulenie jej.

Slade

Radośnie

Jezu Chryste, kochanie, dziękuję, dziękuję, dziękuję! Właśnie zdezintegrowałaś mojego największego wroga! Gdyby to był Internet, właśnie zasypałbym cię emotikonkami serc.

Tristitia

Oj, nie ma za co. To po prostu szczęśliwy zbieg okoliczności.

Kiedy po jakimś czasie Slade ją puszcza, oboje patrzą w kierunku Raven i widzą, że ogarnia ją złość. Chwilę później, jej oczy zaświecają na biało, a wokół dłoni wytwarzają się czarne poświaty.

Raven

Wściekłym głosem.

Zapłacicie mi za to, że zabiliście moich przyjaciół!

Ponownie zaczynają walczyć. Jednak, tym razem, wygrywa Raven. W którymś momencie, rzuca w kierunku Slade'a jakimś przedmiotem, używając do tego psychokinezy. Ten jednak odskakuje, przez co przedmiot uderza o metalową część ściany. Kiedy to następuje, daje się słyszeć dźwięk uderzania o metal oraz iskrzenia się. Powoduje to zawalanie się ścian. Widząc to, Tristitia otacza Slade'a niebieską barierą, przemienia się w niematerialnego orła i wylatuje z walącej się bazy.

SCENA II

Akcja dzieje się nad ulicami Jump City.

Dziewczyna leci w poszukiwaniu jakiegoś bezpiecznego do zatrzymania się miejsca. Lata nad Jump City około dwóch godzin w poszukiwaniu miejsca, w którym mogliby się zatrzymać i, które może stać się ich nową bazą. W którymś momencie, trafia na pole opuszczonych magazynów. Widząc je, zaczyna pikować w kierunku największego z nich, po czym wlatuje do środka.

SCENA III

Akcja dzieje się w starym magazynie.

Będąc w środku, ustawia się w pionie na odpowiedniej wysokości, po czym wyrzuca Slade'a na podłogę, zamieniając się przy tym w człowieka. Kiedy ten wstaje, jeszcze raz ją mocno przytula.

Slade

Uradowany jak małe dziecko.

Dziękuję!

Tristitia

Odwzajemniając przytulenie.

Oj naprawdę, nie ma za co. Ja też się cieszę, że mamy go z głowy, ale nie przesadzajmy.

Slade

Nadal tak samo uradowany.

To był mój wróg numer jeden, więc wiadomo, że się nadludzko cieszę!

Tristitia

Rozumiem, rozumiem. Na twoim miejscu też bym się cieszyła, jednak teraz trzeba po pierwsze odbudować bazę, a po drugie pokonać Raven. Co może być jeszcze bardziej problematyczne, bowiem straciła wszystkich swoich przyjaciół, więc nie cofnie się przed niczym.

Oboje puszczają się.

Slade

Patrząc na dziewczynę.

Faktycznie, o tym zapomniałem. No, ale dałaś sobie radę z Cyborgiem, Gwiazdką i Robinem, więc jestem pewien, że pokonasz i Raven.

Tristitia

Miejmy nadzieję, że stanie się to w miarę szybko.

Slade

Ja też, bowiem chciałbym już spokojnie zrealizować moje wieloletnie marzenie. Jednak, od jutra wypadałoby zająć się odbudowywaniem bazy.

Rozmawiają jeszcze trochę ze sobą, po czym udają się spać, aby następnego dnia mieć dużo siły na odbudowywanie bazy. Od następnego dnia, razem z pomocą Sebastiana, który dowiaduje się o wszystkim, zaczynają odbudowywać bazę. Odbudowa zajmuje im około trzech bądź czterech lat, ale w końcu zakańcza się i Slade oraz Tristitia mają gdzie mieszkać.

KONIEC AKTU LXVI.