SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Po powrocie do Stanów Zjednoczonych, Tristitia ma spokój przez około rok. Po tygodniu, przez pół roku, zaczyna padać mocny deszcz, tworząc powódź. Po połowie roku, deszcz ustaje, ale następuje gwałtowne ochłodzenie, zamieniając wodę w lodowisko. Po kolejnej połowie roku, na zewnątrz panuje czterometrowe lodowisko. Któregoś dnia, gdy Tristitia siedzi na łóżku i pisze w jej pamiętniku, słyszy w uszach głos Slade'a.

Slade

Tri, za dziesięć minut widzę cię w głównym pomieszczeniu.

Tristitia

Tak jest!

Mija osiem minut. Dziewczyna odkłada pamiętnik na miejsce, wychodzi z pokoju i udaje się do głównego pomieszczenia. Kiedy dociera do owego miejsca, widzi Slade'a, który jak zwykle wpatruje się w, tym razem, wielkie ekrany. Chwilę później, odwraca się w jej kierunku.

Tristitia

Jakim cudem ty tu doprowadzasz prąd? Zbudowałeś pod bazą reaktor, czy co?

Slade

Skąd wiedziałaś?

Tristitia

...

Slade

No co?

Tristitia

To nie jest normalne, wiesz o tym?

Slade

Oboje nie jesteśmy do końca normalni, więc nie powinno cię to dziwić.

Tristitia

W sumie masz rację.

Slade

W każdym razie, mam dla ciebie nowe zadanie. Udasz się w kierunku pewnego starego magazynu, wystarczy że będziesz kierowała się cały czas na północ i ukradniesz z owego miejsca pewne działo plazmowe. Poznasz je po tym, że jest całe srebrne i wygląda jak karabin maszynowy z podwójną, nieco szeroką lufą.

Tristitia

Super, ale jak ja się tam dostanę? Ty wiesz, jaka jest obecnie sytuacja na zewnątrz?

Slade

Spokojnie, o wszystkim pomyślałem.

Wyjmuje nadajnik i naciska jeden z przycisków. Kiedy to robi, okrągły fragment podłogi rozsuwa się i na powierzchnię wysuwa się tuba, w której dziewczyna zauważa czarną kurtkę zimową, czapkę, spodnie, rękawiczki oraz długie buty, zakończone u dołu ostrzami przypominającymi te od łyżew.

Slade

Te buty, jak pewnie zauważyłaś, połączone są z ostrzami łyżew, dzięki czemu można się w nich poruszać po lodzie. Udasz się tam za ich pomocą.

Tristitia

Odwracając się w jego kierunku.

Ty to chyba o wszystkim pomyślałeś.

Slade

Musiałem. Przecież nie wypuściłbym cię z bazy w takich warunkach bez odpowiedniego ubioru.

Naciska inny przycisk na nadajniku, dzięki czemu Tristitia widzi, że szyba, którą otoczona jest tuba z przodu, rozsuwa się. Kiedy to następuje, ubiera się i, po założeniu butów, widzi przed sobą, że wysoki i nieco wąski fragment ściany rozsuwa się, ukazując rampę prowadzącą na zewnątrz i obladzając fragment podłogi przed nią. Widząc to, dziewczyna nabiera rozpędu i chwilę potem, wyjeżdża na zewnątrz.

SCENA II

Akcja dzieje się na oblodzonych ulicach Jump City.

Po wyjechaniu, zaczyna poruszać się cały czas na północ. W pewnym momencie takiej jazdy, widzi przed sobą ścianę pyłu, a gdy owa opada, przed sobą zauważa Tytanów.

Tristitia

Ze zdziwieniem.

Jakim pierdolonym cudem wy wydostaliście się z waszej bazy w czasie takiej pogody?!

Robin

Mamy swoje sposoby. W końcu nie możemy pozwolić, abyście zniszczyli to miasto.

Po tej rozmowie, dziewczyna przywołuje pirokinezę, wyskakuje nieco w powietrze i rzuca się w stronę Tytanów z zamiarem zaatakowania.

Robin

Woła

Tytani, WIO!

Tytani rzucają się do walki z Tristitią. Walczą. Na początku walka jest wyrównana, jednak po dość długim czasie, szala zwycięstwa zaczyna przelewać się to na jedną, to na drugą stronę. Wygrywają Tytani. W pewnej chwili, gdy Tristitia wyskakuje w powietrze z zamiarem zaatakowania, Raven za pomocą psychokinezy, unieruchamia jej nogi i rzuca nią w kierunku pobliskiego budynku. Od bardzo mocnego uderzenia, Tristitia mdleje.

SCENA III

Akcja dzieje się w celi więziennej.

Kiedy dziewczyna się budzi, widzi nad sobą jednolity, czarny sufit oraz czuje, że leży na czymś dość miękkim. Kiedy siada, widzi że znajduje się na piętrowym łóżku, w celi więziennej. Przed sobą, zamiast standardowych krat, widzi poprzeczne, czerwone i wyglądające na lasery. Widząc to, zeskakuje z łóżka, podchodzi bliżej i próbuje je dotknąć. Szybko odsuwa rękę, gdyż parzą ją one. Za nimi widzi naprzeciwko jej celi wielką ścianę, na której jest wiele różnych cel, jedna nad drugą.

Tristitia

Myśli

Szczerze powiedziawszy, ludzie mają coraz bardziej wymyślne pomysły na tworzenie więzień.

Jednak, zaczyna ona planować sposób ucieczki z więzienia.

KONIEC AKTU LIII.