SCENA I

Akcja dzieje się w celi więziennej.

Dziewczynie nie udawało się wydostać. Na dodatek, z każdym dniem pobytu tutaj, czuje się coraz słabsza. Któregoś dnia, gdy po kolejnej, nieudanej próbie ucieczki patrzy na szybę, która znajduje się na dole, w którejś chwili widzi przechodzącego Robina. Po chwili, staje naprzeciwko szyby, przez którą ona widzi jego.

Tristitia

Dumni jesteście z siebie? I tak, prędzej czy później, Slade mnie stąd uwolni.

Robin

Wiem, że cię uwolni. Zdaję sobie sprawę, że nie zostawiłby cię tutaj, zważywszy na to, ile lat już mu służysz.

Jego głos słychać tak jakby przez głośniki umieszczone u góry, po dwóch stronach celi.

Tristitia

Nie ważne, ile lat mu służę i tak nie zamierzam z tego zrezygnować. Gdybym to zrobiła, straciłabym i jego, i Sebastiana.

Robin

Kim jest Sebastian?

Tristitia

Brother Blood. Sebastian to jego prawdziwe imię.

Robin

Myślałem, że on i Slade działają oddzielnie.

Tristitia

Bo tak jest.

Robin

To w takim razie, skąd go znasz?

Tristitia

Poznałam go raz w autobusie, pogadaliśmy trochę i tak nasza znajomość przeciągnęła się na parę lat w przód.

Robin

Tylko wiesz, że...

Tristitia

Nie zaczynaj. Nie znasz go dokładnie, więc nie możesz go osądzić.

Robin

On jest złym człowiekiem, tak jak Slade.

Tristitia

Może dla was tak, ale prywatnie go nie znasz.

Rozmowa kończy się, a Robin rusza w kierunku wyjścia z więzienia. Dziewczyna, od teraz, przez tydzień kontynuuje próby wydostania się z tego miejsca. Po tygodniu, któregoś dnia, gdy dziewczyna jest tak słaba, że nawet nie może się ruszyć, nagle czuje, że to, co ją trzyma, puszcza ją. Dziewczyna zaś, opada bezwładnie na podłogę, spadając na kolana. Jakiś czas potem, słyszy wybuch dochodzący ze strony bocznej ściany, a następnie kroki. Parę sekund potem, gdy ledwo unosi głowę, zauważa Slade'a i Sebastiana. Chwilę potem, Sebastian podnosi ją, po czym teleportuje ich do bazy Slade'a.

SCENA II

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Gdy są w bazie Slade'a, zanoszą ją do jej pokoju, po czym Sebastian kładzie ją na jej łóżku.

Sebastian

Możesz na chwilę zostawić nas samych?

Slade

Jasne.

Wychodzi z pokoju.

Sebastian

Cieszę się, że cię znaleźliśmy. Przez ten tydzień, gdy cię szukaliśmy, w ogóle nie mogliśmy cię znaleźć. Nie wiemy dlaczego.

Tristitia

Słabym głosem.

Też nie mam pojęcia. W końcu to więzienie istnieje, więc powinniście móc je zlokalizować.

Sebastian

Również nie mamy pojęcia, dlaczego tak się stało. W każdym razie, jak się czujesz?

Tristitia

Słabo...Nie mam na nic siły.

Sebastian

Nie dziwię się. To, co przytrzymywało cię przed ucieczką, w przypadku osób z nadprzyrodzonymi zdolnościami powoli wysysa z nich energię. A, że ty owych mocy masz sporo, to i nie dziwne, że wysysało ci energię szybciej.

Tristitia

Naprawdę?

Sebastian

Tak. Taki trick, aby utrudnić więźniom ucieczkę. W każdym razie, teraz po prostu odpoczywaj. Ja już muszę iść.

Uśmiecha się do niej. Kiedy dziewczyna odwzajemnia gest, widzi że po chwili ten teleportuje się do swojej bazy. Od teraz, dziewczyna spokój ma przez rok. Przez dwa tygodnie, Slade opiekuje się nią, a po tym czasie dziewczyna zaczyna radzić sobie samodzielnie. Przez resztę roku zajmuje się tym, co lubi najbardziej. Po roku, gdy któregoś dnia siedzi na łóżku, słucha muzyki i rozmyśla na różne tematy, w którejś chwili słyszy w słuchawkach taki dźwięk, jakby miały zwarcie, a następnie muzyka, którą słucha, wyłącza się.

Slade

Przez komunikator.

Tristitio, za dziesięć minut widzę cię w głównym pomieszczeniu.

Tristitia

Tak jest!

W tym momencie, dziewczyna słyszy dźwięk zwarcia, a następnie piosenka, którą słuchała, zaczyna odtwarzać się od tego momentu, w którym została przerwana. Po ośmiu minutach, wyłącza muzykę, wyjmuje słuchawki z uszu i wychodzi z pokoju, zamykając drzwi. Gdy dociera do głównego pomieszczenia, widzi Slade'a, który jak zwykle, stoi i wpatruje się w wielkie monitory. Parę sekund potem, odwraca się w jej kierunku.

Slade

Widząc ją.

Cieszę się, że już przyszłaś. Mam dla ciebie nowe zadanie, chociaż nie wykonasz go sama. Otóż, za chwilę, udamy się do mej nowej, podwodnej bazy i stamtąd wystrzelimy na orbitę satelitę, za pomocą której możliwe będzie zniszczenie miasta. Udamy się tam łodzią podwodną, którą niedawno skończyłem tworzyć.

Wyjmuje nadajnik i naciska jeden z przycisków. Kiedy to robi, widzi że długi i szeroki fragment podłogi znajdujący się przed nimi rozsuwa się, ukazuje schody. Po chwili, Slade rusza w ich kierunku, a Tri idzie za nim. Kiedy dochodzą do zwykłych, metalowych, srebrnych drzwi. Po otwarciu ich, wchodzą do łodzi podwodnej, która tam jest.

SCENA III

Akcja dzieje się w łodzi podwodnej i podwodnej bazie.

Będąc tam, Slade udaje się do sterów i rusza w kierunku podwodnej bazy. Dziewczyna biegnie do jednego z okienek i zaczyna podziwiać podwodny świat. Mija parę minut. Oboje docierają do bazy, podpływają bliżej i wpływają do wnętrza budowli. Gdy tam są, łódź podwodna zaczyna pływać w górę i parę sekund potem, wynurzają się.

Tristitia

Patrząc przez okienko.

Ale tu łaaadnieee...

Slade

Wiem, w końcu sam tworzyłem to miejsce.

Tristitia

Odwracając się w jego kierunku i patrząc na niego zażenowanym wzrokiem.

Jesteś bardzo skromny...

Slade

Szeroko uśmiecha się.

Wiem

Tristitia

...

Slade

No co?

Tristitia

Nic, nic...

Wychodzą z łodzi podwodnej, a następnie udaje się za Sladem do głównego pomieszczenia tejże bazy. Będąc tam, podchodzą do ekranów, które zniżyły się na wysokość Slade'a. W tym momencie, Slade zaczyna naciskać różne opcje. Jednak, nagle słyszą wybuch dochodzący zza nas. Słysząc to, odwracają się i, po zrobieniu tego, widzą Tytanów.

Tristitia

Z irytacją w głosie.

No cholera. Czy wy nie możecie choć raz darować?

Raven

Nie możemy pozwolić, abyście zniszczyli Jump City.

Tristitia przywołuje kwintesencję i rzuca się w ich stronę z zamiarem zaatakowania.

Robin

Tytani, WIO!

Tytani rzucają się do walki z nimi. Na początku wygrywają Tristitia i Slade. W pewnym momencie, szala zwycięstwa zaczyna przelewać się to na ich, to na Tytanów stronę. W pewnym momencie, Cyborg strzela w jej kierunku ze swego działka sonicznego. Dziewczyna nie zdąża całkowicie odskoczyć, przez co promień trafia w pierścionek, który ma na palcu. Promień odbija się w innym kierunku, a po trafieniu w ścianę wybucha, niszcząc bazę. Dziewczyna od razu teleportuje siebie i Slade'a do ich bazy.

SCENA IV

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Po chwili oboje pojawiają się w bazie.

Slade

Dzięki Bogu, że miałaś ten pierścionek.

Tristitia

Też się cieszę. Nie wiem jak inaczej byśmy się wydostali z tamtego miejsca.

Slade

Coś byśmy szybko wymyślili. Nie chciałbym tam zginąć.

Tristitia

Nie tylko ty.

Slade wraca do obserwacji miasta za pomocą ekranów, a dziewczyna udaje się do jej pokoju.

KONIEC AKTU XLIX.