SCENA I

Akcja dzieje się w szpitalu.

Tristitia budzi się ze śpiączki po dwóch tygodniach. Kiedy otwiera oczy, czuje się znacznie lepiej niż wtedy, gdy przebudziła się za pierwszym razem. Widzi też, że znajduje się w tej samej co wcześniej sali szpitalnej. Czuje też, że coś na niej leży. Kiedy spuszcza wzrok, widzi że na jej kolanach leży płaszcz Sebastiana. Kiedy odwraca wzrok, na stoliku obok łóżka widzi dziesięć paczek ułożonych w literę „V" i dwa wazony z kwiatami, a do wszystkich przyniesionych jej rzeczy doczepione są wiadomości. Od razu odczytuje je i sprawdza, co dostała, dzięki czemu dowiaduje się, że były to rzeczy od Slade'a i Sebastiana. Z jednej z kartek dowiaduje się też, że oni oboje zabili już Sezorisa. Po przejrzeniu tego wszystkiego, słyszy otwierające się drzwi. Słysząc to, unosi wzrok i, po zrobieniu tego, widzi tą samą pielęgniarkę, którą zobaczyła za pierwszym razem.

Alice

Po chwili.

Dzień dobry, Claire! Byłaś w śpiączce dwa tygodnie. Jak obecnie się czujesz?

Tristitia

Zgodnie z prawdą.

O wiele lepiej, niż po pierwszym przebudzeniu.

Alice

To cieszę się, że śpiączka pomogła!

Tristitia

Tak w ogóle, to czy przyszli Slade lub Sebastian, albo oni oboje?

Alice

Nie, jeszcze nikt taki nie chciał cię odwiedzić. Jeżeli przyjdą, poinformuję cię o tym.

Tristitia

Dobrze, dziękuję.

Pielęgniarka wychodzi, a Tristitia owija się w płaszcz Sebastiana na tyle, na ile pozwala jej fakt, że jest podpięta do kroplówki, a następnie bierze PSP, wkłada do niego grę i włącza ją. Po jakimś czasie grania, wciąga ją chodzenie wielkim robotem i niszczenie miasta na tyle, że zapomina na chwilę o już martwym Sezorisie. Lecz, w którejś chwili, słyszy ona otwierające się drzwi do miejsca, w którym jest. Słysząc to, pauzuje grę i unosi wzrok. Po zrobieniu tego, widzi Slade'a i Sebastiana. Ten drugi wygląda tak, jak w dniu, w którym dał jej komunikator. Po chwili jednak, Sebastian widzi, że Tristitia patrzy się na niego jakby się zakochała.

Sebastian

Uderza się dłonią w czoło.

Zażenowanym głosem.

Mnie też miło cię widzieć...

Po tych słowach, słychać cichy śmiech Slade'a, a następnie widać, że Sebastian go szturchnął.

Sebastian

Co się śmiejesz. Fangirl to uciążliwa sprawa.

Tristitia

Rozmarzonym głosem.

Jesteś taki cuuudnyyy...

Sebastian

No właśnie o to chodzi.

Tristitia

Nadal rozmarzonym głosem.

I taaak cuuud-

Sebastian

Przerywa jej.

Dobra, dobra, rozumiem, jestem najcudowniejszy we Wszechświecie. W każdym razie, jak się czujesz?

Tristitia

O wiele lepiej niż po pierwszym przebudzeniu.

W tym momencie, Slade zauważa, że Tristitia gra tę jego grę.

Slade

Widzę, że już zaczęłaś grać w tę grę, którą dla ciebie stworzyłem.

Tristitia

Woła

Tak! Jest świetna!

Slade

Cieszę się, że ci się podoba, ale...Ty wiesz, co tak naprawdę kryje ta gra?

Dziewczyna ze zmieszaniem kręci przecząco głową. Po jej zaprzeczeniu, widzi że oczy Sebastiana zaświecają na czerwono, po czym podchodzi on bliżej i chwyta konsolę. Kiedy to robi, przez owy sprzęt przechodzi niewielkie, czerwono-białe światło, które przesuwa się w prawą stronę. Gdy to nastąpiło, dziewczyna na ekraniku widzi niszczone przez tego samego robota Jump City.

Slade

Chwilę potem.

To jest część mego nowego planu. Wiedząc, że tutaj byś się nudziła, stworzyłem program pod postacią gry, który pozwalałby na sterowanie ową maszyną. Ona i tak działa sama, nawet gdy spauzujesz *ekhm* grę.

Tristitia

Woła

Ty, faaajne! Fajny sposób!

Slade

Śmieje się.

Nie wiedziałem, że nawet po poznaniu prawdy będzie ci się to podobać.

Po tej rozmowie, Slade i Sebastian muszą wyjść. Kiedy dziewczyna zostaje sama, powraca do tej gry. W szpitalu przebywa przez dwa miesiące. W tym czasie, zajmuje się swoim hobby oraz odwiedzają ją Slade i Sebastian. Jednak, któregoś poranka, dziewczyna rysuje.

Slade

Spokojnym głosem.

Kochanie...Jest ktoś, kto chciałby ci pomóc...

Odwraca wzrok w kierunku drzwi, z których dochodzi głos i, po zrobieniu tego, widzi Slade'a, który stoi w drzwiach i opiera się o framugę, patrząc w jej kierunku. Za drzwiami Tri widzi jakąś miło wyglądającą kobietę.

Tristitia

Kto to?

Slade

Pani psycholog.

Tristitia

Krzyczy

CO?! PO CO MI PSYCHOLOG?!

Slade

Chciałaś się zabić. To oznacza, że coś jest z tobą nie tak.

Tristitia

Ale ja nie chcę trafić do psychiatryka!

Slade

Oj, skarbie. To, że załatwiłem ci psychologa, nie oznacza, że trafisz do psychiatryka.

Slade wychodzi i wpuszcza kobietę, która wchodzi, zamykając drzwi. Chwilę potem, patrzy na Tristitię, uśmiecha się i siada na krześle obok łóżka.

Kobieta

Dzień dobry, Claire. Nazywam się Constance Bennet i jestem twoim psychologiem. Czy jesteś w stanie powiedzieć, co jest twoim problemem?

Tristitia

Ale ja nie mam problemów.

Constance

Slade mówił mi, że chciałaś popełnić samobójstwo. To wystarczający dowód na to, że masz jakiś problem.

Tristitia przypomina sobie o tym, jak Sezoris zdradził ją i Slade'a.

Tristitia

Ze łzami w oczach, zdławionym głosem.

Chciałam się zabić, bo...bo chłopak, którego bardzo kochałam, mnie zdradził...Miałam w życiu już dwóch chłopaków i obydwoje od tak mnie porzucili.

Constance

To znaczy, że nie byli ciebie warci. Ja wiem, że to tak łatwo powiedzieć, ale naprawdę, skoro nie byli tobie wierni, to nie powinnaś zaprzątać sobie nimi głowy.

Tristitia

Ale to nie jest takie proste...Ja naprawdę ich kochałam, a tego drugiego nadal jeszcze trochę kocham...

Constance

Spróbuj o nich zapomnieć. Na pewno masz jakieś hobby?

Tristitia

No lubię czytać książki, pisać opowiadania, słuchać muzyki, jeździć na rowerze, pływać, jeździć na rolkach, grać w gry komputerowe i rysować.

Constance

No widzisz. W tym miejscu możesz czytać książki, rysować, pisać opowiadania i słuchać muzyki. Spróbuj skupić się na tym i nie myśleć o twoich byłych. Wiem, że to nie będzie proste, ale postaraj się tym nie zadręczać.

Tristitia

To będzie trudne.

Constance

Wiem, bo ciężko jest się odkochać, ale nie jest to niemożliwe. Postaraj się spędzić jak najmniej czasu na rozmyślaniu o nich. Poza tym, z tego co wiem, masz swojego ojca oraz przyjaciela, więc masz dla kogo żyć. Nie zabijaj się, bo samobójstwo nie jest rozwiązaniem. Rozumiem, że to tak łatwo powiedzieć, ale pomyśl sobie, jakby oni się poczuli, gdybyś się zabiła.

Tristitia

Ale po prostu nie widziałam innego rozwiązania.

Constance

Spróbuj pisać pamiętnik. To powinno pomóc ci uporządkować twoje myśli.

Tristitia

Kiedyś próbowałam pisać pamiętnik, ale znudziło mnie się po miesiącu.

Constance

Masz jakiegoś idola?

Tristitia

Tak

Constance

To świetnie, bowiem ten fakt może ułatwić ci zadanie. Spróbuj owy pamiętnik prowadzić w formie listów do twojego idola. Na początku będzie ci pewnie ciężko owy prowadzić, ale w końcu się przyzwyczaisz i będzie ci to przychodziło naturalnie.

Tristitia

Spróbuję, chociaż nie spodziewam się rezultatów.

Constance

Zawsze należy myśleć pozytywnie. Pomyśl sobie, że ci się uda i powinno zadziałać.

Rozmawiają przez godzinę. Po tym czasie, żegnają się i pani psycholog wychodzi, zostawiając Tristitię samą. Od teraz, do końca pobytu Tri w szpitalu, zajmuje się swoim hobby oraz odwiedzają ją Slade i Sebastian. Po dwóch miesiącach, dziewczyna zostaje wypisana ze szpitala. Po ubraniu się, zebraniu swoich rzeczy i wyjściu z sali, rzuca się najpierw w ramiona Slade'a, a potem Sebastiana.

Tristitia

Po puszczeniu ich.

Dziękuję, że przez ten czas byliście przy mnie.

Slade

Oj, nie musisz dziękować. Przecież wiesz, że nigdy byśmy cię nie opuścili.

Po tych słowach, Sebastian teleportuje ich do bazy Slade'a i Tristitii.

SCENA II

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Po przeteleportowaniu się, dziewczyna widzi, iż owa baza jest już zrekonstruowana.

Slade

W ogóle, to chodź za nami. Mamy ci coś do pokazania, co na pewno ci się spodoba.

Ruszają w głąb bazy. Parę chwil potem, Slade otwiera drzwi do jakiegoś pomieszczenia, a gdy to robi, Tristitia zamiera z wrażenia. Widzi tam kompletnie przebudowany pokój, który ma być jej. Mija chwila.

Slade

I jak? Podoba ci się?

Tristitia

Woła radosnym głosem.

Jest przepiękny!

Slade

W takim razie, oboje cieszymy się, że ci się podoba, bowiem tworzyliśmy go specjalnie dla ciebie.

Tristitia

Ostatnio coś za bardzo mnie rozpieszczacie.

Slade

Oj, bo po prostu w końcu ci się należy.

Po tej rozmowie, dziewczyna wchodzi do jej nowego pokoju, a Slade i Sebastian wychodzą, zamykając drzwi. Od następnego dnia, Slade regularnie zapisuje ją do psychologa i Tristitia też tam chodzi. Również zaczyna prowadzić pamiętnik, co wyjątkowo nie zostaje porzucone po miesiącu. Poza tym, powoli zaczyna czuć się lepiej fizycznie i psychicznie.

KONIEC AKTU XLIV.