SCENA I

Akcja dzieje się w bazie Slade'a.

Po zakończeniu pandemii, życie Tristitii wygląda normalnie. Ona i Slade powracają do codziennego trybu życia, a w przerwie pomiędzy wykonywaniem zadań Slade'a i dowiedzeniem się, że kolejny z Tytanów, Bestia, zginął, dziewczyna zajmuje się swoim hobby. Jednak, któregoś popołudnia, gdy Tri zostaje sama w bazie, w pewnym momencie słyszy taki dźwięk, jakby ktoś za nią się przeteleportował. Kiedy się odwraca, widzi Sebastiana. Widząc go, rzuca się mu w ramiona.

Tristitia

Sebuuuś! Ty żyjesz!

Sebastian

Zdziwiony

No...Tak, żyję. Dlaczego miałbym nie żyć?

Tristitia

Przecież była ta pandemia. Bałam się, że też wtedy zachorowałeś i umarłeś.

Sebastian

Spokojnie, mnie nic nie pokona.

Tristitia

Slade mówił to samo, gdy jako pierwszy wyzdrowiał.

Sebastian

Wiem, słyszałem z telewizji, że to on uratował USA.

Tristitia

Zdziwiłabym się, gdybyś się nie dowiedział. Nam tu potem ciągle dziennikarze przychodzili. Uciążliwe to było.

Sebastian

Domyślam się. Ale przynajmniej zrobił coś dobrego w swoim życiu.

Dziewczyna w tym momencie postanawia objawić Sebastianowi, że jest pół demonem. Od razu puszcza go.

Tristitia

Patrząc Sebastianowi w oczy.

Sebastian...Znamy się już tyle lat, więc muszę ci powiedzieć prawdę na jeden temat. Jednak trochę się wstydzę, bo boję się czy mnie nie wyśmiejesz.

Sebastian

Spokojnie, nie wyśmieję cię. Jesteś moją przyjaciółką, więc nie mam powodu, aby tak robić.

Tristitia

Biorąc głęboki oddech.

Otóż, ja nie jestem normalnym człowiekiem, tylko...

Przemienia się w demona.

Demonicznym głosem.

Pół demonem.

Sebastian

Z zaskoczeniem.

Woah...

Po chwili, dziewczyna znowu powraca do swojej ludzkiej postaci.

Tristitia

Ale nie martw się, nic ci nie zrobię. Nie mam powodów, aby cię krzywdzić.

Sebastian

Nie wiedziałem, że w takiej delikatnej i wrażliwej dziewczynie jak ty, może tkwić taka potęga

Tristitia

Ja jednak nie lubię mojej drugiej formy. Już od lat jej nie używałam.

Sebastian

Nie dziwię się. Życie jako pół demon musi być serio ciężkie.

Tristitia

I takie jest. Ale daje się z tym żyć, szczególnie gdy się to kontroluję.

Sebastian

W ogóle, to skoro mamy już taki dzień zwierzeń, to ja też muszę objawić ci prawdę na temat mojej dawnej postaci. Nie wyśmiejesz mnie?

Tristitia

Nie. Ty mnie nie wyśmiałeś, więc ja nie mam powodów, aby cię wyśmiać.

Po tej odpowiedzi, oczy Sebastiana zmieniają kolor na czerwony, po czym od góry do dołu przechodzi przez niego czerwono-biała bariera. Kiedy znika, dziewczyna widzi, że Sebastian był kiedyś pół robotem, nieco podobnym do Cyborga.

Sebastian

Widząc przerażenie Tristitii.

Hej...Nie bój się mnie. Nic ci nie zrobię.

Nim dziewczyna zdąża odpowiedzieć, oboje słyszą otwierające się drzwi do pokoju. Kiedy odwracają się, widzą że Slade wrócił. Widząc go, Sebastian szybko wraca do swojej normalnej formy, ale Slade i tak zdążył dostrzec jego byłą postać.

Slade

Ja pierdooolę. Nie mów mi, że kiedyś byłeś półrobotem.

Sebastian

Tak było. Myślałem, że w ten sposób pokonam Cyborga, ale oczywiście się nie udało.

Slade

Było sobie zmaterializować Tristitię, to byś nie musiał się tak użerać.

Oboje zaczynają się śmiać. W tym momencie, dziewczyna wytwarza dzięki pirokinezie dwie małe dłonie i paca nimi Slade'a i Sebastiana. W tym momencie, oboje przestają się śmiać.

Slade

Ej!

Dziewczyna śmieje się.

Tristitia

No co?

Slade

Nic, nic, ale taka prawda, że w końcu to ty zabiłaś Cyborga.

Tristitia

A Bestię pokonała pandemia.

Sebastian

Zdziwiony.

Kolejny z Tytanów nie żyje?

Tristitia

Tak. Jak spotkałam się z nimi pierwszy raz po pandemii, to przy życiu zostali tylko Robin, Gwiazdka i Raven.

Slade

Też się zdziwiłem, gdy to zobaczyłem, ale przynajmniej będzie ich mniej do pokonania.

Tristitia

Ale zauważ, że pozostali teraz sami potężni Tytani.

Sebastian

Cholera, w sumie Tristitia ma rację.

Slade

Fuck. Nie pomyślałem o tym.

Tristitia

No, ale w końcu musimy ich jakoś pokonać.

Sebastian

Mam pomysł! Wyślijmy ich wszystkich do elektrowni w Czarnobylu i zostawmy tam na tydzień.

Slade

Zajebiście, tylko że Raven od razu ich przeniesie poza elektrownię.

Tristitia

Cholera, Slade! Ty wszystko psujesz.

Slade

Taki już jestem.

Rozmawiają ze sobą jeszcze około godzinę. Po tym czasie, Sebastian teleportuje się do swojej bazy, Slade wychodzi z pokoju, a Tristitia bierze komputer i zaczyna buszować po Internecie.

KONIEC AKTU LVIII.