21 ✴Dankbaar✴
Toen Bonnie aan mijn hoofd kwam gebruikte ze haar krachten om informatie te krijgen overwat er gebeurt was toen dat Jeremy, Stefan en Damon er nog niet waren.
Ik wist dat ze dat ging doen, want ze had de kans om in mijn gedachte binnen te dringen. Ik had toen ook in mijn gedachte gezegd dat ze dat voor haar zelf moest houden, want dan zou Damon gelijk hebben over mij...
Mijn hart brak toen dat Elijah zei dat hij me niet meer nodig had, maar nu hebben mijn 'echte' vrienden me nodig. Als ze dat zijn...
Toen Elijah me kuste op men wang is er een soort 'gif' in mijn lichaam binnen gedrongen.
Ik hoorde iets heel dof over genezen en vampierbloed, maar ik kan het gewoon niet plaatsen.
Ik hoor ze de hele tijd praten, maar versta er niets van.
Als ik niemand meer hoor praten voel ik dat iemand me probeert recht te zetten op de zetel, wat moeilijk gaat. Iedere spier in mijn lichaam is stil gevallen waardoor ik niet meer kan bewegen. Ik heb het gevoel dat ik dood aan het gaan ben.
Als ik dan toch zo goed als recht zit zie ik een arm voor me waaruit een rode vloeistof drupt. Daarna hoor ik een vage stem zeggen "Drink maar."
Ik zet mijn lippen op de arm en zuig aan de plek waar de rode vloeistof uit komt.
Ik haal mijn lippen van de arm en voel mijn ogen toe gaan. Ik heb het gevoel dat ik ging vallen op de vloer als iemand me oppakt en in de zetel legt...
"Gaat ze nu beter worden" hoor ik Jeremy zeggen. "Ze gaat zich nu waarschijnlijk herstellen zodat ze terug haar zelf is." hoor ik Bonnie zeggen.
"Dankje" hoor ik de stem van Jeremy zeggen. "Verwacht niet dat ik nu altijd goede daden zal doen..." zegt Damon, dat hoorde ik aan zijn stem.
Hij heeft me dus zijn bloed laten drinken... Wow, wacht HIJ heeft me zijn bloed laten drinken. Ik wil me misselijk voelen, maar dat gaat niet. Hij heeft me geholpen dus eigenlijk moet ik hem dankbaar zijn...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top